T.H.D. BRAQUE
Welkom op de site van Tilburgs Heerendispuut Braque
Midden in de inmiddels welbefaamde regenmaanden van het Nederlandse zomerreces, besloot dhr. Van der Maat zijn strikdiploma van enkele jaren terug toch maar een upgrade te geven en een gooi te doen naar het Masterschap aan de KUB.
Het zelfs door Hooijen erkende gebouw K mocht als toneel dienen voor deze gebeurtenis, en zo geschiedde dat voltallig dispuut Braque de lange trappen naar de 10e etage beklom. Na een serie paniekaanvallen, wanhoopskreten, chaotische praktijken (waar is dhr. Appelhof als je hem nodig hebt?) die leidden tot een staat van pure anarchie, bleek dat we het afgelopen uur toch wél voor de juiste kamer stonden te wachten. Dezelfde kamer waar even later de zelfbetitelde ‘Lord of the games’, uit kwam gelopen om met gepaste trots mede te delen dat hij met een heuse 6.5 zijn diploma heeft gehaald! Van harte, Roel!
m
Helaas komt daarmee meteen ook een einde aan een tijdperk van voetballeuzen, Text Expressen en reisjes naar allerhande locaties waar het bier rijkelijk vloeit… Tegelijkertijd het begin van een droogte voor o.a. de broek van dhr. Adriaans, bars, statafels en prullenbakken in treins. Tevens zullen de familieleden van Roel op zoek moeten naar een nieuw onderkomen. Alhoewel….??? En zoals een groots man ooit zei:
Het mag wel eens afgelopen zijn met dat lieve gedoe!
12 juli, 21:00, dispuut Braque neemt zitting in het Café van hun T.S.V. Onder een aantal leden heerst een gezonde spanning, het is namelijk de dag van de bestuurswissel.
Dit voltrekt zich uiteraard niet voordat er waardig afscheid is genomen van het zittende bestuur, en met name van de Praeses. Hoe bedank je iemand die zich een jaar lang in heeft voor het mooiste dispuut van Tilburg? Gelukkig wist Jade ( die de scouting helaas al een tijdje ontgroeid is) daar wel wat op; de littekens zijn nog zichtbaar.
Over littekens gesproken, hierna werd het tijd dat het nieuwe bestuur zich waar zal gaan maken tegenover de rest van het dispuut om hun stem te vergaren. De vele kandidaten hebben zich door de gehele procedure heen geworsteld, iets wat wij natuurlijk binnen de vier muren zullen houden.
Uiteindelijk kan er per positie natuurlijk maar één persoon de meeste stemmen krijgen. Even leek het erop dat de Eeuwige Praeses Dhr. Adriaans weer een jaar zitting zou moeten nemen in het bestuur, maar aan het eind van de telling mogen wij met gepaste trots het nieuwe bestuur presenteren:
Kay van der Zwan – Praeses
Freek Lagas – Ab Actis
Tim Jansen – Quaestor
Dennis van Loon – Assessor Intern/Extern
Deze ambitieuze mannen mogen het dit jaar proberen waar te gaan maken. Zoals al eerder geschreven wil het oude bestuur hun vooral erg veel sterkte wensen, omdat ze dat blijkbaar nodig zullen hebben.
Oud bestuur; Super tof en enorm bedankt!
Vrijdagochtend, 11 uur. Op zijn dooie gemakje komt dhr. Freling richting de bordeaux-rode Passat gelopen, terwijl hij gebukt gaat onder het gewicht van zijn weekendtas. Aan zijn chagrijnige gezichtsuitdrukking is te zien dat hij pas net wakker is en nog niet heeft gegeten. Toch hoor je hem niet klagen. Het is namelijk weer tijd voor een weekend van zeebenen, jonge meisjes in dorpsdiscotheken en heel veel bier: het is tijd voor het Pascie Zeilweekend.
Nadat Freling zijn tas had weggemoffeld tussen onze boombox en een koelbox vol gin kon met dhr. Beeksma achter het stuur de rest van de lichting opgehaald worden. Om escalatie van Frelings humeur te voorkomen wordt uiteraard eerst een korte pitstop gemaakt voor een broodje Rosbief Speciaal bij onze vrienden van de Kras. Toen konden ook dhr. van der Zwan en dhr. Wolfs opgehaald worden en kon de reis naar het Friesse Snits beginnen. Slechts één Braqueboot op zeilweekend is echter niet acceptabel en dus was er ook nog een andere, zeer schappelijke, bemanning bereid gevonden af te reizen naar het noorden van ons land. Nu maar duimen dat de boot met Speksma aan boord niet zou zinken…
Dat er dit jaar door slechts één boot gezeild zou worden werd al snel duidelijk. De Boybandboot was te herkennen aan een ongehezen giek waaraan kon worden geborreld, onder het genot van Crystal-Gin en Cubaanse sigaar, met op de achtergrond de herkenbare klanken van meerdere boybands. De koningsboot was met name te herkennen aan zeer behendige, licht bezopen, knappe en daarom ook fotogenieke helden. Geen nood mannen, zeilen gaat vanzelf.
Dat de acties van laatstgenoemden de pret niet mochten drukken bleek uit de gelukkige, constant bezopen Wuppie en Bodie, een Feestneus die het hele weekend alleen maar heeft liggen kleffen op de kade, een Italiaanse party-manolo die ons supermooi vond en een enorme kudde Baukes en Sietses die onze Spanjaard, gewapend met toortsen en speren, door heel Sneek hebben achtervolgd omdat ze graag een petje wilden. Ook de door dhr. Freling geïntroduceerde buitensport ‘Dwergwerpen‘ trok veel bekijks en werd met veel kreten en weinig excuses ontvangen. Dit liet zijn onstuimige gedrag echter alleen maar escaleren, met kapotte Balagantenten en scheldende meisjes tot gevolg. Dhr. Wolfs pakte het beter aan, maar werd na een avondje spelen de volgende dag slachtoffer van zijn eigen truukjes. U had er bij moeten zijn.
Tot slot willen we alle randdebielen die met het gooien van bloempotten en jatten van tuinstoelen vakkundig het zeilweekend om zeep hebben geholpen van harte bedanken. Gelukkig staat voor een select aantal personen het Boybandzeilweekend van volgend jaar alweer op de planning… En ik kan u nu al melden:
Ik heb er gin in!
Zoals ook de afgelopen vijf jaren bewees de T.O.C.K. zich dit jaar wederom als de zeer solide rots in de Tilburgse Evenementen-branding. De 6e editite was weer een grandioos succes, en met meer dan 500 deelnemers en eters is ook in 2011 de immer stijgende lijn weer doorgezet!
De weergoden waren dit jaar weer zeer gunstig gestemd, en al vanaf het ochtendgloren bleek dat zonneschijn, afgewisseld met een aangename bries, de Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen kracht zou bijzetten. Zodoende hadden de leden der T.H.D. Braque het voetbalveld van TSV Longa voor u omgetoverd in een tafereel dat de T.O.C.K. waardig is.
Rond de klok van 11 kwamen de eerste deelnemers binnendruppelen, en na de verstandige keus te hebben gemaakt eerst nog een overheerlijk broodje naar binnen te werken, greep de menigte aanwezigen massaal naar de fles rosé of prosecco. Na wederom een spectaculaire opening met doedelzakken kon men eindelijk los met het immer spannende croquet! Uiteraard was er ook weer voor niet-participanten genoeg te beleven. Zo was er, voor diegenen die er tussen het studeren door geen tijd voor hadden, een golfclinic om de schwung weer in de swing te krijgen. Tevens waren er de Cookaholics, die onder andere peperdure runderen serveerden, gecombineerd met door stikstof verrijkte producten die voor enkele ‘godlike’ smaaksensaties zorgden, uiteraard voor een schappelijke prijs.
Naarmate de dag vorderde en de alcohol de touwtjes in handen begon te nemen, was er tussen de tapas door natuurlijk tijd vrijgemaakt voor een select scala aan fotografen, filmploegen en radioverslagen. Omdat naast goed drinken, goed eten ook van hoge importantie is, werd na afsluiting van het toernooi weer eens iets neergezet wat met gemak de gemiddelde BBQ of bak lasagne kon overtreffen!
Zij die de vorige edities hadden meegemaakt, wisten na het eten al wat er komen ging. Juist, DJ Appelhof. En dan gaat het hard. Samen met Nouveaubeats en DJ La Grouw kon de avond van een juiste hoeveelheid decibel worden voorzien. Graag hadden wij u hier voorzien van een uitgebreid verslag van alle merkwaardigheden en memorabele momenten die de revue passeerden tijdens het feest wat de T.O.C.K. afsloot, echter is niet meer bekend wat deze precies inhielden. Een ding is zeker: het was een zeer geslaagde dag! Wij danken u daarom voor uw komst en hopen dat u volgend jaar wederom uzelf verblijd met uw eigen aanwezigheid op de T.O.C.K. 2012!
Gelukkig hebben we de foto’s nog….
Wederom een jaarlijks terugkerend thema hoogtepunt wat de website van T.H.D. Braque mag sieren. Na 7 lange, droge jaren van poverte en armoede gloort er weer hoop aan de horizon voor de leden van Braque. Onder de immer bezielende leiding van dhr. Van Loonhoven was het daar dan eindelijk, na maanden van wachten en twijfels: de Braque Elite Avond!
De voltallige commissie werd ingezet om van deze avond een avond te maken die eenieder nog lang zou heugen. Tevens was het gelukt om de crème de la crème van culinair Tilburg binnen te slepen om een uitgebreid en voortreffelijk 8-gangen diner neer te zetten voor de fijnproevers die ons Heldiaal dispuut kent. Uiteraard mocht dhr. Beek ook deelnemen aan deze parade des pièces de la resistance.
Een oud gezegde luidt: “Wie net gekleed is, wil lekker eten.” Zodoende. Team Vaticaan stelde niet teleur en wist de aanwezigen de mond te snoeren met de optocht aan delicatessen, waar kosten noch moeite voor gespaard werden. Kilo’s vlees, scholen vissen en zelfs enkele gekke sponzen passeerden de revue. Voldane, verzadigde blikken vulden de ruimte dan ook na afloop, op wat gebrom na van een zeker hongerig persoon.
Enkele dozijnen lege flessen prosecco, wijn, whisky en afwas voor een maand achterlatend, verruilden zij die dat nog konden huize Oosterhuijzen voor het u o zo bekende pand aan de Schouwburgring. Daar was het tijd om u nog eens een opfriscursus Feest te geven, en na een klein kampioenschap gewichtheffen en een zangoptreden waar dhr. Meeuwis u tegen zou zeggen kon men afsluiten met een zeer tevreden gevoel, alweer reikhalzend uitkijkend naar de komende editie.
Het wederom terugkeren van dit thema zegt genoeg: Het keurcorps van Dispuut Braque is weer op weekend geweest. Enkele dagen lang verliet de fine fleur van de Tilburgse studentenwereld het kikkerland om haar heil te zoeken in het zonnige Libië. In de nacht van 18 op 20 maart kregen klooien Foef, Glorix, Mo en Frødth de kans te bewijzen dat ze daadwerkelijk een knip voor de neusbalneus waard waren.
Normaliter kans voor de webmaster om op dit stukje webspace de Heldiale weekendcommissie eens lekker kapot te gallen. Echter wist Sir Chuck, the Anus of Arlington, elke vorm van kritiek direct te counteren door samen met zijn vriendjes alles redelijk te regelen. Almost Exellent! Volgende keer weer vijfentwintig zalm Heeren?
Ook dit jaar waren er weer enkele helden opgestaan om een poging te doen het gehele Dispuut een week aan de schijterij te krijgen middels een zelf bereid diner. Uren stonden vier helden in de keuken te zwoegen en zagen dan ook tot hun genoegen dat Dhr. Lagas alle schalen tot op de laatste kruimel leeg likte. Als kersje op de appelmoes, of appelmoes op de kersjes zo u wilt, besloot Beeksma ook nog even de laatste restanten frituurvet op te slurpen.
Alle moeite ten spijt, de klooien leken maar magertjes te genieten van al dit heerlijks. Chagrijnige gezichten, sip kijkende clowns en een berg aan vergeten spullen als dank. Toen er ook nog een enkeling besloot in de schmink hoek in slaap te vallen en speler Mo zijn transferbedrag van 18 cent totaal niet waard bleek was voor Braque de maat vol. De Heldiale StrafStaf was het inmiddels meer dan beu en besloot tot zware maatregelen. Tot groot genoegen van van Loonhoven en Frelinghuizen tot Zuyderknorresteyn haalde Beeksma zijn glazen lid tevoorschijn om de boel eens een beetje wakker te schudden.
Dit bleek te helpen en na een lange tijd van zwoegen en ploeteren bleken de vier fruitneuzen zich enigszins te herpakken. Nadat de laatste plantjes water hadden gekregen vond Braque het mooi geweest en werden de klooien lid van het Heldiaal Heerendispuut Braque. Wij willen dan ook Dorus van Mosselveld, Tim Jansen en Humberto Levarht Lopez hartelijk feliciteren met het behalen van hun zwart-witte trui. Maak er een glorieuze, onvergetelijke maar vooral Heldiale tijd van.
BEEKSMA!! SPEK!!
Vrijdagavond, 11 februari 2011. Een select gezelschap van Braquers en klooien verzamelt zich op Tilburg Centraal. Ditmaal niet om onze oosterburen te bezoeken, maar voor een activiteit die we intussen wél een traditie mogen noemen: de Braquantie. Ditmaal is de keuze gevallen op de stad Porto. Deze stad zou niet alleen een interessant nachtleven te bieden hebben, maar is tevens door de daar gevestigde porthuizen een interessante bestemming voor het elitaire gezelschap van Braque.
Vanaf het kleine vliegveld te Maastricht wordt de reis ingezet, met hulp van onze oude vrienden van Ryanair. Na een vlucht van twee uurtjes en een dollemansrit in de taxi staan wij in ons hostel tegenover de receptioniste. Deze wil direct geld zien, aangezien dit de eerste maal zou worden dat er voor onze sleutels borg betaald dient te worden. Dat dit voor ondergetekende een reden was om op te letten, blijkt wel uit het feit dat er thuis nog drie sleutels van voorgaande hostels liggen verstopt. Nadat deze formaliteiten zijn afgehandeld, is het dan tijd het bruisende nachtleven van Porto in te duiken. Ten minste, dat is het plan. Al gauw blijkt dat de gemiddelde Portugese student(e) niet veel te makken heeft, aangezien iedereen zijn of haar bier, verkregen bij een loketje met TL-verlichting, op straat staat te nuttigen. Integrerend als zij zijn staat ook Braque al snel met een plastic glas op straat lekker te borrelen. Alhoewel dit in eerste instantie een gezellig (en goedkoop) tijdverdrijf lijkt te zijn, wordt op een gegeven moment toch maar besloten de warmte van een kroeg op te zoeken. De tweede reden waarom de Portugezen niet graag in de kroeg staan, wordt al gauw duidelijk wanneer we een geschikte kroeg gevonden denken te hebben. De pikdonkere ruimte, die enkel elke halve seconde verlicht wordt door een enkele stroboscoop, maakt converseren en elkaar ontwijken tijdens het doorkruisen van de kroeg namelijk niet bepaald gemakkelijk. Gelukkig zorgen het Paasei, de drang tot een kledingswitch van dhr. Freling en het humeur van dhr. Mulder voor een geslaagde afsluiting van deze eerste dag in Portugal.
Na een goede nachtrust in onze stapelbedden was het tijd voor het ontbijt. Hierbij was menigeen zo verstandig één van de drie bakkers naast het hostel binnen te stappen. Dhr. Groenhuijsen en dhr. van der Zwan wilden echter toch iets meer de cultuur proeven, en besloten op een terrasje de beroemde Portugeze jumbo ham-kaas-tosti te bestellen die bij een ‘epic meal time’ eigenlijk niet zou mogen ontbreken. Dat de Portugese cuisine het nooit ver geschopt heeft in Nederland wordt deze twee heren dan ook al vrij snel duidelijk.
Dat Porto een mooie stad is, blijkt uit de lange stadswandeling onder leiding van dhr. Rombouts die hierna volgt, en na een goed diner met een flinke sloot port is het dan alweer tijd om het nachtleven een tweede kans te geven. Alhoewel de helft van het gezelschap in één van de beste uitgaansgelegenheden van Porto al lekker staat te clubben, draagt klooi Foef er persoonlijk zorg voor dat de andere helft na die club ook bij ‘Plan B’ wordt geweigerd. Uiteindelijk wordt er nog een andere club gevonden waar je niet meer weg mag voor er een minimaal aantal bier is genuttigd. Hierdoor werd het toch nog een latertje, aangezien je je het bier voor vijf euro per stuk natuurlijk goed wil laten smaken.
De volgende dag is het tijd voor de volgende twee hoogtepunten. Want op weg naar een porthuis krijgen wij door dat er eventueel een uit-wedstrijd van FC Porto tegen SC Braga bezocht kan worden. Dhr. Groenhuijsen kent namelijk nog wel een mannetje dat kaarten voor ons wil gaan halen. Omdat hierop wachten beter gaat als je kunt genieten van een neut, melden wij ons porthuis Sandeman voor een rondleiding. Na een tocht door zalen vol met vaten Port en een kennismaking met de schaduw van dhr. van Loon is het tijd voor een proeverij. Helaas gaat het niet zover komen, want de kaarten voor de voetbalwedstrijd zijn inmiddels binnen. Er wordt dus maar besloten de proeverij te laten voor wat is, en dhr. Chucko wordt samen met een arme, arme klooi achtergelaten met glazen port voor een mannetje of 10.
Na een treinreis en taxirit staat een select groepje voetbal-enthousiastelingen voor het gemeentelijk stadion in Braga. Dat de sfeer net iets grimmiger is dan bij een potje ballen bij Willem II blijkt al snel, wanneer er na driekwart wedstrijd twee Braquers plaats hebben mogen lenen in de ambulance. Alleen daarom al was dit weer een Braquantie om niet snel te vergeten…
Zo! En nu ben ik de oudste! Drr Tkrr Urrrr Jrrr!
Het jaarlijkse Maastrichtse hoogtepunt, In Mosae, was weer aangebroken en uiteraard was T.H.D. Braque voor de 2de keer op een rij weer aanwezig, waardoor er dus over een traditie gesproken kan worden. Mogen wij dat zeggen? Nee dat mogen we niet zeggen. In grote getale reisden op 11 februari 2011 de vertegenwoordigers van al dat mooi is aan Tilburg naar onze oosterburen.
Uitgerust met theedoeken, zonnebrillen, veulll pistolen en bloedeigen native en tevens tolk, dhr. Wolfs, begon de avond rustig door de eerste Maastrichtse cultuur rustig op te snuiven in café de Uni. Rustig leest u? Gillende, instemmende vrouwen en een levensgenietende clochard (wel een sportieve!) zorgden voor het vermaak.
De tijd brak aan om naar In Mosae te gaan. Stampende muziek, lichtshows waar dhr. Appelhof bang van zou worden, dronken dames, dhr. Lagas die munten verduistert, verschillende varianten op de pitspoezen, geweldloze klooien, een overenthousiaste Van der Maat, geplek in de hoek, klooiendansjes en vooral veel attributen. Uiteraard was het dhr. Beek gelegen om nog eens flink met zijn knuppel in de rondte te zwaaien, en was dhr. van Loon niet te beroerd voor een half uur de speler uit te hangen op het podium. Hier had u bij moeten zijn, en u mag uzelf dan ook uw absentie kwalijk nemen.
Aan de terugreis maken we maar niet teveel woorden vuil. Hier kende dhr. Van der Maat in ieder geval een hoofdrol. Hij gaf een hele nieuwe betekenis aan het gezegde ‘naast de pot pissen’, verklaarde een man waarom arbeid op de vroege ochtend niet loont, en stuurde dhr. Beek naar Alkmaar om wat kazen in te slaan.
Ten laatste dan nog een saillant feit: dhr. Mulder kreeg het voor elkaar om zichzelf gedurende de avond te ontpoppen als een man met vele gezichten: Chuko de boer, Pr1matt, Duitse officier, Matt the builder 2000, Cowboy Chuck.
Drr Tkrr Urrrr Jrrr!