Vrijdagavond, 11 februari 2011. Een select gezelschap van Braquers en klooien verzamelt zich op Tilburg Centraal. Ditmaal niet om onze oosterburen te bezoeken, maar voor een activiteit die we intussen wél een traditie mogen noemen: de Braquantie. Ditmaal is de keuze gevallen op de stad Porto. Deze stad zou niet alleen een interessant nachtleven te bieden hebben, maar is tevens door de daar gevestigde porthuizen een interessante bestemming voor het elitaire gezelschap van Braque.
Vanaf het kleine vliegveld te Maastricht wordt de reis ingezet, met hulp van onze oude vrienden van Ryanair. Na een vlucht van twee uurtjes en een dollemansrit in de taxi staan wij in ons hostel tegenover de receptioniste. Deze wil direct geld zien, aangezien dit de eerste maal zou worden dat er voor onze sleutels borg betaald dient te worden. Dat dit voor ondergetekende een reden was om op te letten, blijkt wel uit het feit dat er thuis nog drie sleutels van voorgaande hostels liggen verstopt. Nadat deze formaliteiten zijn afgehandeld, is het dan tijd het bruisende nachtleven van Porto in te duiken. Ten minste, dat is het plan. Al gauw blijkt dat de gemiddelde Portugese student(e) niet veel te makken heeft, aangezien iedereen zijn of haar bier, verkregen bij een loketje met TL-verlichting, op straat staat te nuttigen. Integrerend als zij zijn staat ook Braque al snel met een plastic glas op straat lekker te borrelen. Alhoewel dit in eerste instantie een gezellig (en goedkoop) tijdverdrijf lijkt te zijn, wordt op een gegeven moment toch maar besloten de warmte van een kroeg op te zoeken. De tweede reden waarom de Portugezen niet graag in de kroeg staan, wordt al gauw duidelijk wanneer we een geschikte kroeg gevonden denken te hebben. De pikdonkere ruimte, die enkel elke halve seconde verlicht wordt door een enkele stroboscoop, maakt converseren en elkaar ontwijken tijdens het doorkruisen van de kroeg namelijk niet bepaald gemakkelijk. Gelukkig zorgen het Paasei, de drang tot een kledingswitch van dhr. Freling en het humeur van dhr. Mulder voor een geslaagde afsluiting van deze eerste dag in Portugal.
Na een goede nachtrust in onze stapelbedden was het tijd voor het ontbijt. Hierbij was menigeen zo verstandig één van de drie bakkers naast het hostel binnen te stappen. Dhr. Groenhuijsen en dhr. van der Zwan wilden echter toch iets meer de cultuur proeven, en besloten op een terrasje de beroemde Portugeze jumbo ham-kaas-tosti te bestellen die bij een ‘epic meal time’ eigenlijk niet zou mogen ontbreken. Dat de Portugese cuisine het nooit ver geschopt heeft in Nederland wordt deze twee heren dan ook al vrij snel duidelijk.
Dat Porto een mooie stad is, blijkt uit de lange stadswandeling onder leiding van dhr. Rombouts die hierna volgt, en na een goed diner met een flinke sloot port is het dan alweer tijd om het nachtleven een tweede kans te geven. Alhoewel de helft van het gezelschap in één van de beste uitgaansgelegenheden van Porto al lekker staat te clubben, draagt klooi Foef er persoonlijk zorg voor dat de andere helft na die club ook bij ‘Plan B’ wordt geweigerd. Uiteindelijk wordt er nog een andere club gevonden waar je niet meer weg mag voor er een minimaal aantal bier is genuttigd. Hierdoor werd het toch nog een latertje, aangezien je je het bier voor vijf euro per stuk natuurlijk goed wil laten smaken.
De volgende dag is het tijd voor de volgende twee hoogtepunten. Want op weg naar een porthuis krijgen wij door dat er eventueel een uit-wedstrijd van FC Porto tegen SC Braga bezocht kan worden. Dhr. Groenhuijsen kent namelijk nog wel een mannetje dat kaarten voor ons wil gaan halen. Omdat hierop wachten beter gaat als je kunt genieten van een neut, melden wij ons porthuis Sandeman voor een rondleiding. Na een tocht door zalen vol met vaten Port en een kennismaking met de schaduw van dhr. van Loon is het tijd voor een proeverij. Helaas gaat het niet zover komen, want de kaarten voor de voetbalwedstrijd zijn inmiddels binnen. Er wordt dus maar besloten de proeverij te laten voor wat is, en dhr. Chucko wordt samen met een arme, arme klooi achtergelaten met glazen port voor een mannetje of 10.
Na een treinreis en taxirit staat een select groepje voetbal-enthousiastelingen voor het gemeentelijk stadion in Braga. Dat de sfeer net iets grimmiger is dan bij een potje ballen bij Willem II blijkt al snel, wanneer er na driekwart wedstrijd twee Braquers plaats hebben mogen lenen in de ambulance. Alleen daarom al was dit weer een Braquantie om niet snel te vergeten…
Zo! En nu ben ik de oudste! Drr Tkrr Urrrr Jrrr!
