Inmiddels ligt het schouwspel een klein maandje achter ons; de almanak is geschreven, de speeches zijn gehouden, Van Kouwens licht erotische dichtbundel ligt eindelijk in elke gerespecteerde boekhandel en het actieve kader is verlost van de beftaks die een niet nader te noemen Toetanchamonteckel in het leven geroepen had om het hele zooitje te kunnen bekostigen. Geen tijd meer voor sentimenteel gedoe en het misplaatste idee dat lid zijn van een dispuut écht meer voorstelt dan drie- tot viermaal weeks twee kanten tegelijk op kijken. Het moment van de harde feiten dient zich aan, want wat is er nou werkelijk gebeurd in onze verjaardagsmaand? Dit naslagwerk neemt u in vogelvlucht langs de hoogte- maar zeker ook dieptepunten van de Jaren ver van Hier.
Inmiddels een eeuwigheid geleden, maar de dag voor onze vijfendertigste verjaardag was iedereen die de afgelopen vijf jaar iets te zoeken, vinden, menen of andersoortig uiten van de vaak azijnzure mening had, bijeengekomen om een laatste maal gal te spuwen over een niet functionerend en tevens bij elkaar geraapt zooitje incapabele bestuurders en de erbarmelijke staat van de Schouwburgschuur. Uw schrijver zal u een diepgaande analyse van de vergadering besparen en vooral even benoemen dat het hoogtepunt vroeg op de avond aan bod kwam in de vorm van de statistieken die voortkwamen uit een enquête, waarop Dataninja Q zijn aan de TiU gekweekte skills kon loslaten, teneinde tot de conclusie te komen dat Moes inderdaad een zure nietsnut is, Brum zo mogelijk nog nalatiger is op monetair gebied dan Pion “de WBW is monopoly geld” H., en dat de kritiek die schorre Snof van zijn rechterhand ontving gedurende zijn Praesesjaar, volkomen terecht en bovenal waar bleek te zijn. Eén piemelpak, zestien lauwe kapsalons, honderd bezemkastpeuken en minder onderlinge samenhang dan een partijdag van het CDA onder Hugo de Jonge verder, konden de bedjes worden opgezocht, al dan niet bij klooien voor de oude garde.
Want: de dag erna begon het Lustrumgevoel, evenals de vijfde schurftuitbraak op de KB in twee maanden tijd, écht te kriebelen. Een openingsborrel op het grasveld waarvan gemeente Tilburg bij hoog en laag blijft beweren dat het een park moet voorstellen, waar nu ook de grijze en kalende lichtingen konden aansluiten. De kersverse LAB Praeses verschafte de aanwezige heren van een pijpbeurt over de kunde van Braque als collectief, waarna het aan Safaripark Moffel was om de hele boel eens te meer bij elkaar te koekeloeren. En zo het geschiedde.
Het bier vloeide rijkelijk, de merchandise werd met furore ontvangen en vervolgens met minstens even veel minachting op de borrellocatie achtergelaten. Het gevolg: Studentenverhuisservice Klooi&Zo mocht weer komen opdraven om de hele kiet vakkundig in de kelder, c.q. opberghok alsmede schimmelkwekerij, van 82 te deponeren. Hier konden de Labbers die te beroerd waren om één tasje mee naar huis te nemen een klooi de dozenrimboe in sturen om te zoeken naar de verfrommelde totebag met de juiste naam erop, waarvan akte.
De ietwat formele activiteiten achter ons gelaten, diende het magnum opus en tevens enige tastbare bijdrage van de feestcommissie zich aan: het KB-huisfeest-extravaganza-orgie-seks-seks-en nog eens seks! Helaas zou Braque, Braque niet zijn als niet alleen de externe DJ zijn pielemedokus heeft kunnen doen verdwijnen in een aangeschoten hertje.
Ondanks de toch matige voorbereiding prijkte er op het moment van aanvangen toch een gloednieuw schilderwerk, een tweede bar en een geluidsinstallatie in de tuin, die spoedig gevuld werd met dorstige en hormonale gasten en een handjevol damesclubjes. De strijkplank deed dienst als estafettetafel en het rode gedrocht dat heden ten dage geldt als waakhond van de T.H.D. sloeg het hele feestje vanuit de hoek bedachtzaam gade.
Wonder boven wonder bleef een derde wereldoorlog met de Korvelse Zaagselkut uit en kon haar aan chronische tia’s leidende cuck echtgenoot na elf uur toch rustig de ogen sluiten. De enkeling die het voor elkaar kreeg om nog een bezoekje aan de stad te brengen sloten de avond aldaar af met nog meer verwoede en bovenal vergeefse pogingen om zich een vochtige krocht eigen te maken, zo hebben de vogeltjes uw schrijver ingefluisterd.
Over seks gesproken: dit verslag sluit af met wat voor velen gold als de eerste kans op geslachtsgemeenschap in járen (ver van hier, want dat hebben we nog niet genoeg afgezaagd afgelopen tijd). Niet iedereen wist zich een houding te geven in de nabijheid van vrouwelijk schoon, maar voor zover bij de redactie bekend is het zenuwkotsen uitgebleven. In plaats daarvan was het een avond vol ijssculpturen, dansen zoals dat alleen voorkomt in Oeks favoriete rom-com op muziek van iedere kleuters favoriete schoeiselbevestiging.
Voor degenen die na de liters wijn nog in staat waren hun jongeheer in een acceptabele staat van dienst te krijgen was het een mooie avond. Het overige gezelschap heeft het bij slap gebuts tegen de dijen van de ongelukkige date of lieflijk geknuffel moeten houden, de keuze is aan u.
Een verslag van de reis naar Marrakech houdt u te goed. Voor nu kunnen we terugkijken op een Lustrum waarin Braque wederom bevestigd heeft dat alle stereotypes over het Zwart-Witte collectief zonder meer kloppen. Maar wat was het weer mooi!
“Ouder maakt niet altijd wijzer”