T.H.D. BRAQUE

Donderdag 28 September 2011; T.H.D. Braque verzamelt zich op de universiteit, en wel in wokrestaurant A! Gelooft u in sprookjes? Nee? In spookverhalen dan wellicht? Vandaag is immers de dag dat dhr. Wolfs mag gaan tonen wat hij de afgelopen maanden zoal heeft uitgespookt, en zijn geesteskind presenteren aan enkele hooggeleerden en een ruim publiek. In tegenstelling tot de daarvoor bestemde periode van 21 Juni tot en met 20 September, is het vandaag een heuse zomerdag. Dat belooft heel wat!

Een man een man, een woord en woord, en dhr. Wolfs slaagt met vlag en wimpel. Wat heet; met een heuse 9 weet hij af te studeren! Met verve en brille prijkt hij er ook het etiket ‘cum laude’ op. Zoals dhr. Appelhof zou proclameren: “Schappelijk!”. Nu mocht bij dit afstuderen een passende outfit uiteraard niet ontbreken, en Mark wist die zelf op te sieren door aan te tonen dat Noorwegen niet het enige land met fjorden is… Gewapend met talloze accesoires en spelershemd maakte Mark zich klaar om de huifkar te betreden. Deze schitterde echter in afwezigheid, en onder luid gebrom (Hier stond een huifkar!) konden de genodigden dan toch proosten op het succes van Mark in de immer gezellige Esplanade. Ruim een uur vertraagd kwam Kees dan toch eindelijk de trekker voorrijden, en kon het dispuut zich richting thuishonk ‘t Vaticaan begeven.

Huld!

Het zijn roerige tijden; dat niet alleen het archief dynamisch is blijkt want ook T.H.D Braque en haar Leden hebben niet stilgezeten tijdens afgelopen weken. Naast het onvolprezen doch alom bekende feit dat het Zwart-Wit het interieur van Akademeia weer kon verzorgen, zijn er ook buiten Plato om weer enkele heuglijke feiten die gevierd konden worden!

Na een uiterst amusante Open Tijd te hebben ervaren, konden enkele Helden zich opmaken voor het jaarlijkse Platokamp. Omdat een kamp zonder Braque nu eenmaal een kamp niet geleefd is, werd ook hier traditiegetrouw de ouderwetse stempel weer op het kamp gedrukt, waar hedendaagse begrippen als ‘Borrel in de kelder’, ‘Lekker in de zon’ en anderen de revue mochten passeren. Ook de Gesloten Tijd werd uiteraard niet overgeslagen!

Stilstand is achteruitgang, en meteen op de Gesloten Tijd volgde er het groots afstudeerfeest van dhr. van der Maat. Een feest, van al uw gemakken voorzien, hapjes voorzien door lieftallige vrouwen, enthousiaste tappers en dhr. van der Kroon die wat hits aan elkaar draait. Uiteraard werd er ook een mooi, passend lied voor Rood-Wit Roel gezongen! En wie anders dan dhr. van der Maat had het kunnen bedenken om de volgende ochtend met een schappelijk tempo een Mercedes Limo over de Duitse autobahn te scheuren? Enkele Helden mochten dit jaar wederom bewijzen in het olijke Munchen wie nou de mannen en wie de jongetjes zijn. Munchen: een stad waar termen als ‘kopkluiven’, ‘snuiven‘ en ‘attracties’ toch een hele andere betekenis krijgen…

Maar ook eenmaal terug in het immer rustieke Tilburg ging de marathon vrolijk door. Fame werd dispuut, en had enkele Braquers nodig om op hun eigen feestje de bar overeind te houden… Geen probleem dames, wij zijn de kwaadste niet. Ook niet door twee dagen later met diezelfde dames een zeer geslaagde borrel neer te zetten, waarin de dobbelstenen weer eens aan het langste eind trokken, en de kale klets van dhr. Mulder het wederom moest ontgelden…

Tot in de pruimentijd!

Na de dies op 6 September op bijzonder fraaie wijze te hebben ingeluid, mocht een passende viering met de mannen die het allemaal mogelijk hebben gemaakt uiteraard niet ontbreken. En zo geschiedde.

Zaterdag 10 September, 13.00u stipt, verzamelt zich een meer dan schappelijk aantal Helden van uiteenlopende leeftijden bij café Slagroom, alwaar meteen de eerste cilinders gouden vocht besteld worden. Lekker in de zon, op het terras. Gezien de ruime personeelsbezetting van de Slagroom konden we wel wachten tot zelfs de heeren Adriaans en Beeksma een ons zouden wegen, alvorens er voor het eerst genipt kon worden.

Na een hapje en een drankje mogen we eindelijk beginnen aan een middagactiviteit van jewelste; een heuse pot Streetgolf! De organisatie bezorgde ons een delicate mix van LAB’ers en Braquers per team, waaronder tien man eersteklas golfers. Dat techniek bij golf op straat geen vereiste is bleek, want het eeuwenoud devies ‘lange halen, gauw thuis’ ging ook hier op. Golfen dwars door het stadscentrum op een drukke zaterdagmiddag is overigens niet aan te raden, aldus een boze parkeerwachter, een volle bus invaliden, talloos voetvolk en een man op leeftijd die een bal op zijn kruin mocht verwelkomen. Toch kon er maar 1 koppel winnen, en zo mochten heeren van Veen en Groenhuijsen hun welverdiende mooie fles wijn bocht ophalen.

Na dit pandemonium van plezier rukt de groep uit naar Burgemeester Jansen, alwaar ons een bierproeverij te wachten stond. Gelukkig werd deze activiteit voorzien van het nodig vermaak in de vorm van speeches en uitreikingen, en een nauwkeurige geschiedenisles over de oprichtingsdatum van T.H.D. Braque  door niemand minder dan de Praeses LAB.

Traditiegetrouw werd de dag afgesloten met een stevige maaltijd bij ome Frank, die speciaal voor ons een halve legbatterij aan pluimvee had laten slachten, opdat niemand met een lege maag richting huis zou vertrekken. Al met al kon men met een riante lach op het gelaat terugkijken op wederom een geslaagde dies!

Het was in 1989…

Waar men aan begint, dient men ook af te maken. Wellicht dat u nooit een fatsoenlijke opvoeding heeft genoten, maar T.H.D. Braque schuwt gelukkig niet om de voorbeeldfunctie wederom op zich te nemen. Omdat een lustrum nou eenmaal geen lustrum zou zijn als het niet na een jaar zou eindigen, werd dit jaar de mogelijkheid beschikbaar gesteld om op exact dezelfde wijze af te sluiten als waarop we het lustrum ingingen: jazeker, de TUC.

Eens te meer maar wel voor de laatste keer werden de welbefaamde lustrumgilets uit allerhande kasten getrokken en kon men zich opmaken voor een heuglijke afsluiting van een goed jaar. Mocht u in de categorie spoorstudent dan wel non-student vallen, of alleen voor tentamens onder uw steen vandaan kruipen, verwijs ik u door naar het verslag van de TUC van afgelopen jaar voor een impressie hoe zo’n avond dan precies verloopt.

Ondanks de financiële zorgen van de laatste jaren en het smakeloos vooruitzicht van duizenden euro’s boete, waren de prijzen gelukkig dit jaar maar eens verdubbeld. Uiteraard alles voor een goed doel, want Pater Poels ging er na een innemende speech met de zak duiten vandoor. Na overhandiging van de ‘shag’, mochten we eindelijk los. In het bijzonder onschappelijke kader van het snel afstuderen besloot de leiding dat er na zes liederen pas gedronken mocht worden, waarna vervolgens 20 minuten pauze werd ingelast… Uiteraard volgde desondanks een prima avond die gesierd werd door een treffende ode aan Paul.

Waar sommigen na de cantus de stad opzochten om een imitatie van Jackson Pollock tegen de bar aan te fabriceren, stond Heldiaal Dispuut Braque op het punt haar dies in te luiden. Onder de bezielende leiding van de afzwaaiende Eeuwige Praeses werd 013-bubbels ingeschakeld en kon er geproost worden op wederom een mooi jaar.

Vooruit dan, een laatste keer: Lústrúm! Lústrúm! Lústrúm!

Midden in de inmiddels welbefaamde regenmaanden van het Nederlandse zomerreces, besloot dhr. Van der Maat zijn strikdiploma van enkele jaren terug toch maar een upgrade te geven en een gooi te doen naar het Masterschap aan de KUB.

Het zelfs door Hooijen erkende gebouw K mocht als toneel dienen voor deze gebeurtenis, en zo geschiedde dat voltallig dispuut Braque de lange trappen naar de 10^e etage beklom. Na een serie paniekaanvallen, wanhoopskreten, chaotische praktijken (waar is dhr. Appelhof als je hem nodig hebt?) die leidden tot een staat van pure anarchie, bleek dat we het afgelopen uur toch wél voor de juiste kamer stonden te wachten. Dezelfde kamer waar even later de zelfbetitelde ‘Lord of the games’, uit kwam gelopen om met gepaste trots mede te delen dat hij met een heuse 6.5 zijn diploma heeft gehaald! Van harte, Roel!

      m   

Helaas komt daarmee meteen ook een einde aan een tijdperk van voetballeuzen, Text Expressen en reisjes naar allerhande locaties waar het bier rijkelijk vloeit… Tegelijkertijd het begin van een droogte voor o.a. de broek van dhr. Adriaans, bars, statafels en prullenbakken in treins. Tevens zullen de familieleden van Roel op zoek moeten naar een nieuw onderkomen. Alhoewel….??? En zoals een groots man ooit zei:

Het mag wel eens afgelopen zijn met dat lieve gedoe!

12 juli, 21:00, dispuut Braque neemt zitting in het Café van hun T.S.V. Onder een aantal leden heerst een gezonde spanning, het is namelijk de dag van de bestuurswissel.

Dit voltrekt zich uiteraard niet voordat er waardig afscheid is genomen van het zittende bestuur, en met name van de Praeses. Hoe bedank je iemand die zich een jaar lang in heeft voor het mooiste dispuut van Tilburg? Gelukkig wist Jade ( die de scouting helaas al een tijdje ontgroeid is) daar wel wat op; de littekens zijn nog zichtbaar.

Over littekens gesproken, hierna werd het tijd dat het nieuwe bestuur zich waar zal gaan maken tegenover de rest van het dispuut om hun stem te vergaren. De vele kandidaten hebben zich door de gehele procedure heen geworsteld, iets wat wij natuurlijk binnen de vier muren zullen houden.

Uiteindelijk kan er per positie natuurlijk maar één persoon de meeste stemmen krijgen. Even leek het erop dat de Eeuwige Praeses Dhr. Adriaans weer een jaar zitting zou moeten nemen in het bestuur, maar aan het eind van de telling mogen wij met gepaste trots het nieuwe bestuur presenteren:

Kay van der Zwan – Praeses

Freek Lagas – Ab Actis

Tim Jansen – Quaestor

Dennis van Loon – Assessor Intern/Extern

Deze ambitieuze mannen mogen het dit jaar proberen waar te gaan maken. Zoals al eerder geschreven wil het oude bestuur hun vooral erg veel sterkte wensen, omdat ze dat blijkbaar nodig zullen hebben.

Oud bestuur; Super tof en enorm bedankt!

Vrijdagochtend, 11 uur. Op zijn dooie gemakje komt dhr. Freling richting de bordeaux-rode Passat gelopen, terwijl hij gebukt gaat onder het gewicht van zijn weekendtas. Aan zijn chagrijnige gezichtsuitdrukking is te zien dat hij pas net wakker is en nog niet heeft gegeten. Toch hoor je hem niet klagen. Het is namelijk weer tijd voor een weekend van zeebenen, jonge meisjes in dorpsdiscotheken en heel veel bier: het is tijd voor het Pascie Zeilweekend.

Nadat Freling zijn tas had weggemoffeld tussen onze boombox en een koelbox vol gin kon met dhr. Beeksma achter het stuur de rest van de lichting opgehaald worden. Om escalatie van Frelings humeur te voorkomen wordt uiteraard eerst een korte pitstop gemaakt voor een broodje Rosbief Speciaal bij onze vrienden van de Kras. Toen konden ook dhr. van der Zwan en dhr. Wolfs opgehaald worden en kon de reis naar het Friesse Snits beginnen. Slechts één Braqueboot op zeilweekend is echter niet acceptabel en dus was er ook nog een andere, zeer schappelijke, bemanning bereid gevonden af te reizen naar het noorden van ons land. Nu maar duimen dat de boot met Speksma aan boord niet zou zinken…

Dat er dit jaar door slechts één boot gezeild zou worden werd al snel duidelijk. De Boybandboot was te herkennen aan een ongehezen giek waaraan kon worden geborreld, onder het genot van Crystal-Gin en Cubaanse sigaar, met op de achtergrond de herkenbare klanken van meerdere boybands. De koningsboot was met name te herkennen aan zeer behendige, licht bezopen, knappe en daarom ook fotogenieke helden. Geen nood mannen, zeilen gaat vanzelf.
Dat de acties van laatstgenoemden de pret niet mochten drukken bleek uit de gelukkige, constant bezopen Wuppie en Bodie, een Feestneus die het hele weekend alleen maar heeft liggen kleffen op de kade, een Italiaanse party-manolo die ons supermooi vond en een enorme kudde Baukes en Sietses die onze Spanjaard, gewapend met toortsen en speren, door heel Sneek hebben achtervolgd omdat ze graag een petje wilden. Ook de door dhr. Freling geïntroduceerde buitensport ‘Dwergwerpen‘ trok veel bekijks en werd met veel kreten en weinig excuses ontvangen. Dit liet zijn onstuimige gedrag echter alleen maar escaleren, met kapotte Balagantenten en scheldende meisjes tot gevolg. Dhr. Wolfs pakte het beter aan, maar werd na een avondje spelen de volgende dag slachtoffer van zijn eigen truukjes. U had er bij moeten zijn.

Tot slot willen we alle randdebielen die met het gooien van bloempotten en jatten van tuinstoelen vakkundig het zeilweekend om zeep hebben geholpen van harte bedanken. Gelukkig staat voor een select aantal personen het Boybandzeilweekend van volgend jaar alweer op de planning… En ik kan u nu al melden:

Ik heb er gin in!