T.H.D. BRAQUE

Mocht het u ontgaan zijn, dan dient u zich achter de oren te krabben en uw mate van nieuwsconsumptie aan een kritisch blik te onderwerpen, maar Heldiaal Heeren Dispuut Braque viert momenteel op grootsche wijze haar IVe Lustrum.  Mocht u hier totaal en geenszins weet van hebben, dan kan dat natuurlijk ook zijn vanwege het feit dat Braque er totaal geen nut in gezien heeft u op de hoogte te stellen van bovengenoemd feit. Desalniettemin willen wij u, als fervent bezoeker van deze website, door middel van dit schrijven op de hoogte brengen van de voortgang van de feestelijkheden.

Na een puike receptie en een meer dan dito buitendag op het Oktoberfest te München waren de agenda’s vijf dagen lang geblocked voor een tripje Split, Kroatië… voor te weten 52 man! Niet alleen het actieve kader viert namelijk het twintigjarig bestaan, ook de oud-leden weten een dergelijke mijlpaal op waarde te schatten en zijn er collectief bij. Dat bij andere clubjes de oud-leden de noodzaak zien om tijdens wat feestelijkheden rondom een lustrum de complete aankleding van de zaal alsmede de sfeer compleet om zeep te brengen, laat ons Siberisch. Veel plezier met de taakstraf, vrienden! 

Neen, dan Braque! Dankzij de Deutsche Gründlichkeit die de luchthavens in de Heimat kenmerkt, konden alle Heeren op tijd aan boord van de Boeing van GermanWings, ware het niet dat de nota bene de Heldiale Reiscommissie nog bijna roet in het eten gooide. Dhr. Van der Maat verwarde namelijk de Bay-Arena met het stadion van 1. FC Köln en week daardoor enigszins van de voorgestelde route naar her vliegveld af. Dhr. Adriaans kon de grappen aan de telefoon vervolgens niet waarderen en drukte enkele leden op het hart zo nodig een bommelding te ensceneren, maar deze rigoureuze maatregel bleek niet nodig. Ook de Heldiale Reiscommissie kon op tijd aan boord.
     

Na een probleemloze vlucht en bustrip kon het gezelschap de intrek nemen in het hotel. Midden in de centrum, A-locatie, wat minder vriendelijk personeel, maar we don’t care. Een klein puntje van kritiek is wel dat de plaatselijke Manolo onze aanwezigheid ietwat onderschat leek te hebben. Wanneer je je clientèle moet gaan vertellen dat alle koude Karlovacko’s op zijn en dat er als alternatief alleen lauwe troep dan wel Freddy’s te bestellen zijn, dan wil je ook geen sterrenhotel zijn. Wellicht dat de ragfijne uiteenzetting van de heer van der Maat van alle bloederige Balkanconflicten van de laatste tien jaar plus diens opmerking dat de Kroaten er goed aan doen zich opnieuw door Joegoslavië te laten bezetten ook debet zijn aan de ietwat onderkoelde verstandhouding tussen hotelier en gasten, maar dat zal nooit bewezen kunnen worden.

Het programma omvatte een aantal hoogtepunten van collectieve aard. Zo was het eten in restaurant Apentiet niet om over naar huis te SMSen, maar was de sfeer te omschrijven als een en al vreugde en jolijt. Liederen, verhalen en uiteraard  een weergaloze speech van de Praeses! De Praeses LAB nam het woord, gaf dit vervolgens op slinkse wijze door aan de oprichters, kreeg het weer terug, gunde de oud-Praesi van LAB ook hun momentje, waarna Steven Leys unaniem werd verkozen tot de nieuwe Praeses LAB! Steven, we kijken uit naar je regeerperiode en wensen je veel succes.
     

Er was een avond collectief stappen in 100%-tuning-partytent O’Hara, die nou niet bepaald gerocked werd door de plaatselijke Samantha Ronson-look-a-like DJ, waarna Kiki zelf het mengpaneel maar in handen nam en er een heuse 90’s party van maakte. Echt Paul, er waren 16.000 mensen! De heer La Grouw speelde met zijn leven door twee Kroatische huurmoordenaars uit te dagen, de heer van Beurden redde vervolgens zijn leven, Rene Quist werd betrapt met twee gedrochten van vrouwen en Kuup overleefde een slagaderlijke bloeding. Just another day at The O’Hara Music Club.
     

Verder verdienen de Gaga, de Rivièra, de boottocht met visbuffet en de heeren Heijman en Nijhuis een eervolle vermelding. Je vlak voor het bezoek aan de spa realiseren dat naakt optioneel is en dus als een dolle een Speedo in de nationale kleuren op de kop tikken verdient niks dan lof. De heer Mulder heeft tijdens de trip letterlijk nul keer gelachen, de heer Van Tankeren liet zich de alcohol voor het eerst sinds drie maanden weer smaken en de heer Van Graafeiland had een krukje nodig om te pinnen. De heer Van Loon liep net geen alcoholvergiftiging op, de heer Van Oosterhout is er niet in geslaagd een afterparty te ritselen en in Kroatië rijden dus nog gewoon Lada’s. De stadswandeling was gewoon goed, het gevoel van de heer Quist voor ´het juiste moment´ was dat niet. Jammer René, volgende keer beter, wel leuk dat je er was. Verder was het prettig dat Mike dit keer nergens voor betaalde en dat Roel van der Maat uiteindelijk nergens meer voor kón betalen aangezien de goede man duizend eenheden van de lokale valuta verloor aan de volledig geautomatiseerde roulettetafel in een authentiek gokhol van de Kroatische maffia.

Dispuut Braque wil de Heldiale Reiscommissie bedanken voor de organisatie en de inzet en dankzij hen weten we inmiddels… alles op zwart!

Lustrum. Een jaar lang vieren dat de heren van T.H.D. Braque alweer twintig jaar rondlopen bij CV Plato. Dat doe je natuurlijk niet alleen met het dispuut, maar met de hele vereniging. Om die reden werden zes dagen na de dies baniers uit de kast getrokken, staantafels in Braquekleuren gehesen en die prachtige lustrumgiletjes aangetrokken: het was tijd voor onze lustrumreceptie op Akademeia.
     

Natuurlijk kan ik nu een ellenlang verhaal op gaan hangen over hoe tof het wel niet was en hoeveel mensen er wel niet waren. Dat ga ik echter niet doen. Waar ik nog wel aandacht aan wil besteden is aan de cadeaus die wij van diverse clubs ontvingen. Onze dank voor de cadeaus waar duidelijk meer tijd aan was besteed dan een keer op en neer lopen in de Euroland, jullie moeite wordt gewaardeerd. Toegegeven, aan dhr. Adriaans hadden we geen kind meer na het ontvangen van de dansende en zingende hond genaamd Koen. Ook de crappy en cliché cadeaus, zoals halsbanden, kwamen hierdoor van pas. Uiteraard werd the Amazing Tower of Cheese door de hongerige Braquers gretig in ontvangst genomen. Zo gretig dat ons bestuur, gesitueerd op een podiumblok, met lede ogen moest aanzien hoe in minder dan 10 minuten twintig kilo kaas soldaat werd gemaakt. Goed, genoeg daarover…

Want de receptie was natuurlijk maar het begin! Aangezien Braque, in tegenstelling tot bepaalde andere clubs, wel weet hoe zij een lustrum moeten organiseren, was het een paar dagen later alweer tijd voor de buitendag. Met aan het roer van deze activiteit dhr. van der Maat, kon dit natuurlijk alleen maar een topactiviteit worden. Na de nodige voorbereiding was het dan zover: vrijdag de 24^e stond om 20.00u ’s avonds een delegatie Braquers klaar om ingescheept te worden in een bus naar München. Dit was al een redelijk unicum, aangezien Braquers bij een dergelijke trip nooit op tijd aanwezig zijn. Gelukkig zorgde dhr. van der Zwan dat ook deze traditie in ere werd gehouden, door een half uur later in een keer aan te komen kakken. Wat volgde was een busreis die net iets te lang duurde, en waarbij een leuk gevonden film Bierfest door het slechte geluid louter slaapverstorend was in plaats van vermakend.
     

Twaalf uur later werd de horde Braquers losgelaten in München, de stad der Oktoberfest. Reisleider van der Maat nam direct het voortouw, en trok ons mee richting één van de enorme tenten. Het schouwspel in de tent maakte de dag direct uniek: stel uzelf een biercantus voor gelijk die in de TIK-week, en vermenigvuldig dit honderd maal. Honderden Duitsers, gehuld in lederhose of jurk met mijlendiep decolleté, krioelden in de tent rond op zoek naar een statafel. Want, zonder tafel geen bier. Ook Braque had al snel twee tafels bemachtigd; niet veel later had iedereen een liter bier voor zijn neus. Wat volgde heb ik helaas niet meer helder voor de ogen, maar de dronkenlappen die pal voor je neus ter aarde gaan, de ‘knokpartij’ van Kiki en dhr. Beek en dhr. Freling’s versierpogingen op een Zweeds tienerbolletje, maken deze dag een dag die menig Braquer niet snel zal vergeten.

En gelukkig hebben we de foto’s nog…

Zoals ieder jaar was het ook in 2010 weer raak: de 6e van September diende zich aan en de verjaring van het meest Heldiale Heerendispuut van Tilburg was een feit. En dit keer was het niet zomaar een diës, T.H.D. Braque vierde met gepaste trots haar 4e Lustrum!
En wat doet men dan zoal om een dergelijk heugelijk feit te vieren? Er moest uiteraard groots uitgepakt worden en vandaar dat we een aantal klooien van D’Artagnan hadden opgetrommeld om een activiteitje uit te zetten. De RvC van de plaatselijke KUB, enkele tientallen disputen van varia verenigingen en een handjevol spoorwegstudentjes gaven acte de presence op deze fraaie avond.
Het begrip cantus zal u wel bekend zijn: het Wilhelmus, Io Vivat en een bak bier her en der. Zo’n festijn verloopt altijd volgens een standaard frequentieel ritme: het is altijd gezelliger aan Tafel 1, Dhr. Van Loon wordt belaagd door vrouwen en het tafelhoofd is de spreekwoordelijke sigaar. Wanneer de laatste pullen zijn weggesleept en de lege fusten al huiswaarts keren is er meestal wel een momentje weggelegd voor gezelligheid, grollen en gebbetjes. Na getorpedeerd te zijn door ‘echte leden’ konden we ons nog een nacht lang gaan vermaken bij de lokale discotheek aan de Schouwburgring. Lustrum IV, dat moet immers gevierd worden! Daarom vertrok de zwart-witte muur naar Plato, alwaar we met zijn allen tot diep in de nacht stonden.

Al 20 jaren Braque…

Het duurde even, maar dat viel natuurlijk ook wel te verwachten wanneer de geestelijk vader van Reisbureau Appelhof ‘ Take The Long Way Home’ een diploma dient te behalen aan de meest logge organisatie na de Belastingdienst, te weten de Fontys Hogescholen. Desondanks stonden de sterren gunstig, was de dag totally zen en is 2010 het jaar van de Appel en dus kon Paulll op 28 juni zijn strikveterdiploma op komen halen!

Onbewust van de wereld waarin de doorsnee Nederlander leeft plande hij daarom zonder enig mededogen de complete ceremonie twee uur voor aftrap van Nederland – Slowakije, menig Braquer achterlatend in een totale vlaag van ongeloof. Enfin, de man heeft z’n papier en mag na een ongelooflijk succesvolle boek-verstop-stage in het Vondelpark gaan proberen nu  ‘echte bedrijfsprocessen te gaan managen.’

Zulk een heuglijk feit verdient een deugdelijk afstudeerevenement, hetgeen aan Paul natuurlijk wel is toevertrouwd. De burelen van Appelhof Entertainment draaiden overuren: Plato werd vastgelegd, schalen vol spijzen sierden de tafels en zelfs ‘De Onzichtbare DJ’  was aanwezig. Helikopters landden buiten, de geruchten gingen dat zowel Armin van Buuren als Tiesto acte de presence zouden geven en de naborrel werd gedomineerd door eeuwenoude likeuren. En dat voor een luttele 1450 euro… vakwerk!

Paulllll… ‘bedankt voor alles’  is teveel eer voor een lange wandeling en een ongeluksmeloen, maar Braque wenst je succes met je nieuwe baan!

Na maanden van stilte op de website is dit het devies: wakker worden!

Enige tijd later was het de beurt aan de heer Appelhof om zijn papiertje te gaan halen op het gebied van CE-IEMES, wat zoveel betekent als Commerciële Economie: International Event Music & Entertainment Studies. Paul, zoals iedereen weet altijd de rust zelve, begon de dag goed door later op zijn eigen afstuderen te arriveren dan de rest van het dispuut. Dit met het gevolg dat hij zijn Apple System Keynote presentatie met veel toeters en bellen niet meer kon uittesten alvorens zijn gesprek te beginnen. Paniek alom uiteraard, maar onze Paul wist zich te herpakken en mocht ons uiteindelijk triomfantelijk een 7.5 om de oren komen slaan! Om dit heugelijke feit te vieren werd er vervolgend afgereisd naar het Vaticaan, waar we de achtste finale van Pauls favoriete sportevenement mochten aanschouwen: het WK voetbal. Heren: needless to say, beiden puik werk!

Na al dit academisch vakmanschap was het tijd voor een erg belangrijk item op de Braque-kalender: de wissel ALV. De heer Bongertman werd zo vriendelijk bevonden om voor ons die bewuste nacht door te brengen op een bank in het Platopand. Hierdoor konden wij tot 7 uur ‘s ochtends door vergaderen over wie ons dispuut komend (lustrum)jaar zou gaan leiden. Ondanks dat ook de heer Adriaans, immer en altijd de eeuwige praeses, weer maarliefst één stem betreffende het praesesschap in ontvangst mocht nemen, ziet het nieuwe bestuur er nu als volgt uit: Laurens van der Kroon zal Marcel Freling opvolgen als Praeses, de sleutel tot Ab Actisland is door Bram Adriaans overhandigt aan Victor Beek, Roel van der Maat neemt kleine Eric over van Freek en Kay van der Zwan heeft het assessor-stokje overgedragen aan Luc van Oosterhout. Bestuur 2009-2010: Jullie hebben het goed gedaan! Onze speciale dank gaat uit naar Freek, die het heeft gepresteerd de inhoud van kleine Eric het gehele jaar op exact 50 euro te houden. Bestuur 2010 – 2011: Succes en sterkte!

  

Dan tot slot nog kort wat over het zeilweekend. Zoals altijd was de delegatie Braquers ook dit jaar weer groter dan het jaar ervoor, maar er was ook nieuws. Na al die jaren genoegen genomen te hebben met Valkjes, hadden de heeren besloten dat het tijd was voor een upgrade. En zo geschiedde: er werden kajuitboten geregeld. Dat vooral dhr. Appelhof het hier erg warm van kreeg bleek gelijk bij aankomst bij de haven. Met zijn tas en een waterdicht tonnetje onder de arm werd de mars meteen ingezet, recht op het eerste de beste zeiljacht wat er lag. De luiken werden open gerukt en Paul begon direct met het inrichten van zijn boot. De teleurstelling was dan ook duidelijk van zijn gezicht af te leiden nadat de havenmeester hem vriendelijk kwam verzoeken het zeiljacht te verlaten, en net als de andere Braquers plaats te nemen in de (kleinere) kajuitboten die waren gereserveerd.

  

Maar goed, we zijn weer wakker… Waar blijft die koffie?!

We schrijven zaterdag 15 mei jl. Met de bijbehorende kopfschmerzen van de T.O.C.K. nog in het hoofd vertrokken de Helden der T.H.D. Braque richting het mooie Leiderdorp voor het 21-diner van onze eigen corpsbal van der Zwan. De ontvangst beloofde direct veel goeds daar de gehele tuin was omgetoverd tot een soort bierhal compleet met tent, hangtafels en tap. Gelukkig hoefden we niet te brassen om binnen te komen…

Uiteraard stonden er deze avond traditionele Leidsche happen op het menu die allemaal wel iets te maken hadden met het Leidsch ontzet en de tachtigjarige oorlog. Haring met wittebrood, overheerlijke hutspot met klapstuk en Leidsche kaas met appelstroop passeerden de revue en de rode wijn en Harteveld jenever vloeiden rijkelijk. Natuurlijk werd er ook nog een liedje gezongen, cadeau’s uitgereikt en werd de familie beda… Oh nee wacht even, dat liep anders, maar laten we dat maar even verbloemen.

Toen de Heeren van Ovost en van Tankeren ook eindelijk hun 14e bord hadden geledigd en But Woody de laatste knuffeltjes had gegeven kon gang worden gezet richting het mooie Leiden. Allereerst ging het gezelschap naar een veel te hippe tent alwaar ze overduidelijk moeite hadden met het begrijpen alswel het tappen van een bestelling van twintig bier. Toen iedereen het kekke baco-light drinkende volk wel beu was werd gang gezet naar een van de studentenkroegen die Leiden rijk is. De Heeren van Oosterhout en van Loon wierpen zich direct als hongerige wolven op een klein blond meisje dat later het nichtje van de afwezige Swieringa bleek te zijn. Toen iedereen zich afdoende vol had laten lopen koos men het lepelhazenpad om nog even een hamburgertje te scoren (voor iedereen, behalve Koen) en daarna moe maar voldaan de trein in te vallen. Gelukkig had But zijn scoutingpakkie bij zich (godverdomme, dat heet een uniform!) wat de reis enigszins veraangenaamde.

Kay, Jan, Anneke, Asja, Simone en Woody, we willen jullie bij deze nogmaals hartelijk bedanken voor de fantastische avond. Wij hebben enorm genoten en mocht er nog een keer een pannetje peen met ui over zijn komen wij die graag bij jullie soldaat maken. Dat verdient een bloemetje!

Woody! Niet duwen jongen!