T.H.D. BRAQUE

Het is weer zover! De audities gaan weer van start! Het langverwachte nieuwe seizoen van ‘Who wants to be a Braquer?’ stond weer voor de deur en na lovende kritieken van het vorige seizoen zat de jury ook dit jaar niet verlegen om deelnemers. 7 Oktober jongstleden om 19:57 stipt werden de deuren geopend en de rij wachtende kandidaten verwelkomd op het strijdtoneel. Na het informele kennismaken onder het genot van Mannenliefde, Gifvrije proefglaasjes, crackers met toast en aanstaande klooiengenerators ging de eerste proef beginnen.

“Wie beklimt als eerste de zetel?” De jury keek vol verwondering richting een vijftiental nerveuze adolescenten, de lucht hing vol feromonen en de geur van BBQ chips, nog geen oogwenk later stond de eerste kandidaat dan op. “Ah dat zal hem worden dan!” Klonk vanuit de krochten van de zaal. Met een dozijn ‘Knalbufissa’ verhalen was dan de toon gezet, er was nog veel werk aan de winkel. De desbetreffende Heeren namen hun protegées bij de hand en vertrokken richting huifkar, de kandidaten nog onwetend dat hier de volgende proef op hen zou wachten.

Een van de meest zware beproevingen voor menig beschonken man, waar zelfs programmalegendes als Niekoop, Luc en Aad niet altijd een perfecte prestatie hebben geleverd; Het onder invloed van- uitblinken in de kunsten van retorica, eloquentie, charme en soepelheid in de hoop een dame het hof te maken. Een huifkarlading vrouwelijk schoon zou als proefkonijnen dienen zodat ook op dit vlak, de kandidaten zich konden bewijzen. Waar de één driftig wegdialoogde, koos de ander eieren voor zijn geld en liet hij zich maar gebruiken als barbiepop ter vermaak van het zojuist genoemde schoon. Achterin de huifkar werd van de huifkar af gezeken aandachtig gekeken naar dit schouwspel en stilletjes overlegt onder de Heeren.

Of dit allemaal nog niet genoeg inzichten had geboden was het dan alweer tijd voor de laatste proef van de eerste voorrondes, de Missverkiezing! De ene vereniging is de andere niet en daarom kregen de dames mannen, in tegenstelling tot de dames op de plank, de kans zich nog even op te dossen voor het spektakel begon. 352 jurken, tuniekjes(?), hempjes, rokjes, bustehouders en haarbandjes later kon het spektakel dan beginnen! Alles werd uit de kast getrokken om de jury te overtuigen van haar gelijk. Een korte samenvatting uit de notities van de jury: “[…] staat te schuren tegen een praktisch schuimbekkend persoon van hetzelfde geslacht terwijl 5 vrouwen staan te filmen. Raar.” “[..] heeft een microfoon weten te bemachtigen en heeft een tiental ouderejaars op hun knieën gekregen om een adtje ter ere van zijn aanwezigheid te doen. Baasje.” “[…] gaat helemaal op in de rol van miss en heeft zojuist 3 telefoons, 6 pakjes peuken, 24 sleutels en een zwangerschapstest verzamelt in zijn topje. Bijzonder.”

Rond een uur of 06:00 kon de selectie der selecties beëindigd worden en de balansen worden opgemaakt. 18 Oktober zal ook aan u de uitslag bekend worden gemaakt! Houdt uw klauwen in de gaten voor een fles Champagne! Wij zien u bij de tweede ronde van… “WHO WANTS TO BE A BRAQUER!?”

“Ja, dat is dus mijn achterneef…” 

Na een geslaagd Platokamp waren de levers nog niet genoeg geteisterd en daar wist Plato slim misbruik van te maken. Niet één, niet twee maar drie feestweken lagen nog in het verschiet. Daar Plato al jaren worstelt met het belangrijke van minderwaardige te onderscheiden werden de sjaars met open armen verwelkomd. In contrast hiermee, stonden de leden wiens Platokerfstok te klein was om al het bloed, zweet en tranen in te kerven te klappertanden voor een dichte deur zo rond middernacht. Gezien slechts de grote het hen aangedane onrecht naar hun eigen hand zetten, vermaakte Braque zich meer dan prima met de dames van Furiae en Fame. Met themafeesten als: “Iets met de VS” en “Zoeken in het schuim naar je recent aangeschafte iPhone X” was de kans op falen natuurlijk bijzonder klein!

Nog geen week later stonden we alweer de CV op te fleuren geheuld in jas-das om zo de zojuist hard aangepakte volwaardige leden van de TSV een hart onder de riem te steken. Het was dan eindelijk tijd voor de sjaars om 100% uit hun studententijd te halen. De disputentochten konden van start! De toekomst mocht laten zien wat zij in huis hadden en ons overtuigen van hun kwaliteiten. Waar andere clubjes hun gasten vermaakten met natte laarzen, spijkers hameren arbeid en ingestorte partytenten had Braque nog op tijd een boer weten te onderscheppen in de buurt van het Malieveld en gestrikt om de Tilburgse straten te voorzien van het schittermagischte rijdende feestje. 

Dat het de zoveelste keer was op dit rijdende feestpaleis de aanhanger met lampjes en een aux kabel, viel aan niks op te merken, in de huifkar schijnt namelijk áltijd de zon! Waar een doorsnee mens een levensjaar doorbrengt op het toilet brengt een Braquer gemiddeld een kwart decennium door op de huifkar van Hooijen. Na de rondjes van Kees, Bademeisters, Q&A’s en een cursus street credibility was het tijd om onze groene knuppels in te ruilen voor stapelglazen Bav. Dat dhr. Hamoen zich volledig op het verkeerde geslacht richtte mag een bijzaak heten. Eerstejaars bedankt voor jullie komst en wellicht tot de eerste borrel.  

“Hebben jullie die gehuurd van Braque?”

Ik heb twee uitjes op mijn hoofd ik zit bij….

Donar Vatos Plato! Waar de collega’s van Fred Teeven dit weekend schijven schuiven op een kermisattractie, begaf het actieve, en daarmee leuke deel, van het kader zich het derde weekend van september traditioneel richting Someren. De een misplaatst slenterend de oud-Senator uithangend, de ander ploegend de klooi van dhr. Grobbe. Verschil moet er zijn en verschil was er zeker. Zo hadden enkele sjaars het geluk dat ze een weekend lang begeleid werden door een deel van het Heldiale Animatieteam (te boeken voor al uw feestweken en introkampen behalve die van de MAK, kutMAK) en moesten anderen eerstejaars het doen met… Tja hoe zeg je zoiets smaakvol? Het was nog net geen martelhuis in Nigeria, maar leuk is anders.

Enfin, na vrijdag in Tilburg even de grillen van het DPO te hebben ondergaan mengde het hele zootje zich tussen de forenzen voor de traditionele kruistocht richting Someren. Alwaar eindelijk het lieftallige, doch smerige, bierhol ingedoken kon worden. Waar vroeger nog de gehele kelder vol stond met zwetende eerstejaars, kotsende barcommers en vozende mentoren, is het anno 2019 noodzaak om de helft van de kelder af te zetten met grote borden. 

Des te meer redenen om jezelf even belangrijker te maken dan je daadwerkelijk zelf bent. Want hoe werkt het bij Plato als je iets wilt regelen? Je vraagt schriftelijk aan de nieuwe opperknor of je iets op mag zetten, deze zit er net en heeft geen idee, je wordt doorgestuurd naar de IZ, die legt het voor bij voorzitter van de kampcom, de voorzitter van de kampcom gunt haar vriend zijn momentje niet heeft ook geen idee en legt het weer neer bij de Marchal, die het vervolgens voor de zekerheid maar verbiedt met de nadrukkelijke toevoeging dat partypoppers echt niet de bedoeling zijn. Dat moet je niet willen!

Wat je ook kan doen is een groepje oude mensen verzamelen, de zolder van Plato plunderen, partypoppers kopen, excuusbestuurder opnemen in je groep, twee minderjarige eerstejaars in een morphsuit stoppen en een uur lang schaamteloos aandacht claimen. HOP, daar is je bestaansrecht.

Het moge duidelijk zijn dat ook Braque zich hard heeft gemaakt voor zoveel mogelijk nieuw bloed. Iedereen Alles werd uit de kast getrokken om Hoof op de Hoof haar target te laten halen. Jokers werden ingezet, borden werden vol gekotst, klooien werden uitgekotst en externen werden gebombardeerd tot saaiste gast van kamp.

Uiteindelijk bleek zelfs de zondag dit jaar geen farce, de traditionele dip duik op zondag werd namelijk vakkundig tenietgedaan door Kauf en Franks-estafette uurtje. Om te concluderen, wat hebben we nou allemaal geleerd van dit kamp?

-Kaufmann en Frenken verzorgen volgend jaar de Rock of your TOP show
-Meul mag misschien ook meedoen
-Grasmaaien is super stuko
-Iedereen is gewoon even vaak jarig
-De mail geeft soms een vertekend beeld
-Er zitten vet veel stemmen in de helm van Givan
-Ik ben homo
-Jij bent homo
-Wij zijn homo

‘Tu-du-tu-du Veni Vidi uh-uh’

Tijd om de vlag weer buiten te hangen! Het dispuut der disputen heeft het voor de 29^ekeer weten te presteren een rondje om te zon te maken zonder te bezwijken onder de druk van het nieuwe studieklimaat, een torenhoge studieschuld, het smelten van de ijskappen en de lichaamsgeur van Koek. Vorig jaar werd dit gevierd door met 50 man op een stel opgevoerde grasmaaimotortjes door het Tilburgse te toeren geheel gekleed in trui, leren pattajacka jas en snelle planga. U herinnert zich waarschijnlijk de iconische zwart-wit foto nog wel. 

Aangezien wijsheid met de jaren komt, leek het ons dit jaar minder verstandig om de toch al vergrijzende mannen op gemotoriseerde voertuigen terug van een escalerende speciaalbierborrel te laten rijden door Tilburg centrum. Hierom werd dit jaar het dakterras van Doloris aangedaan om te proosten op het feit dat Snof na 3 studies zijn BSA heeft gehaald, Kanters nog steeds op vrije voet is, Bubba uit de kelder van KB gekropen is, Abel eindelijk ABN is gaan praten. Het Heldiale zwart-wit al bijna 30 jaar niet weg te denken is uit het Tilburgse Studentenkleurenpalet. 

Wat is een verjaardag zonder entertainment? Als een datediner zonder date, een afstudeerfeest zonder gegraveerd zakhorloge, een Braquantie zonder directe terugvlucht of een lustrum zonder buitendag. Precies. Té schandalig voor woorden! Dit wist ook de Heldiale DiesCom en zo mocht ieder op zijn beurt de Meta MastMees Maze betreden. Aangezien we voor u als waarde lezer en wellicht toekomstig bezoeker van ditzelfde Maze de lol niet willen verpesten zullen we onze bevindingen en spirituele openbaringen voor ons houden. We raden u wel aan de risicogevallen in de gaten te houden aangezien sommige Uilenballen nooit meer zullen kunnen functioneren in onze maatschappij na dit bezoek.

Verheugd dat niemand zich van 3 hoog naar beneden heeft gepleurd na het naakt gestript worden, herbeleven van zijn eigen geboorte en het voeren van intense dialogen met paspoppen was het tijd om onszelf te belonen met een hapje dan wel drankje. “Goed eten is belangrijk en de maaltijd is heilig”. Zo werden de Heeren verwend met een Porterhouse steak en op de huid gebakken zeebaars Kipsaté en een burger met frieten. Ach, een fundum is een fundum, zullen we maar zeggen. Daarna was het dan nog even tijd voor een afzakkertje bij RAW en maar hopen dat u niet om half 3 met de heer Adriaans in de Boeka eindigt. Het was bal!

“LAB heeft René Quist, en Braque heeft Poet!”

Na een kleine twee maanden aan reces is het seizoen inmiddels weer in volle glorie losgebarsten. De sociëteiten worden door dikke klooien geschrobd en geboend, de SoLow leeggekocht om passende outfits te vinden voor d’n kiddo’s en iedereen wast zijn oranje shirtje even snel extra warm zodat het als gegoten te strak om je lijf zit. Het moge duidelijk zijn: de TOP week is weer van start gegaan! 

Zo’n 3000 nieuwe studenten betreden ieder jaar de academische wereld van Tilburg waar, voordat de muffe collegezalen worden opgezocht, er eerst 5 dagen gepilst wordt om ‘kennis te maken met de stad’. Hordes aziaten op kinderfietsjes, blowende oostblokkers en omhooggevallen gymnasiasten overspoelen de stad met frisse energie om zich te binden aan een studentenvereniging of door de fout te maken zich ergens anders in te schrijven. Liefst twee Braquers die zich dit jaar niet links- of rechtsom inzetten om al deze snotneuzen met broodtrommeltjes en slaapzakjes wegwijs te maken in de studentenwereld. 

Vier TOP groepjes stonden onder het waardig gezag van een Braquer, wat kan betekenen dat je aan het eind van de week danwel een leveraandoening hebt omdat je je ruggengraat hebt gedoneerd aan een Noordzee-kwal, of na anderhalve dag maar naar huis bent gegaan omdat je je niet ‘welkom voelde’. Zes man zette zich voor de vereniging in verschillende hoedanigheden in om ervoor te zorgen dat de club weer een jaar aan nieuw vlees heef, Kjoek en Frumble zorgden voor ‘een perfect gelopen TOP week’. Een oplettend lezer vraagt zich af waar de EuroMast zich in dit verhaal bevindt: de beste man denkt na twee studies gefaald te hebben in Tilburg dat de zo mogelijk nog zwaardere universiteit van Rotterdam wel een geschikte plaats voor hem is en loopt dus de Eureka week. 

Na de TOP week werd de OT snel gestart met een viertal feesten op de vereniging. Een van de eerste wapenfeiten van Floyd was het cadeau voor Conserva: een anti-pauperpakket met tangen om de kettingen en piercings de plomp in te werken, nep tattoos, make-up doekjes en een gele steen om jezelf mee te verdrinken als het echt allemaal niet meer gaat. De feesten volgden elkaar snel op terwijl de bakken en katers zich aan elkaar verdrongen. Voor men het wist konden de oranje shirtjes de kast in om de dispuutstruien weer aan te trekken. 

“Ik ben afgelopen jaar TOP bestuur geweest” 

Terwijl het gros van de eensgezinde spitsbroeders nog moesten opkalefateren van een week lang vreemde accenten aanhoren tijdens de traditiegetrouwe introductiedagen, beter bekend onder de naam TOP-week, vond Dhr. Molewaar het een uitzinnig idee om deze dronken dagen nog geen halt toe te roepen en het dispuut uit te nodigen om te testen of ze na die week een beetje aan hun Duits hadden gewerkt. Met de blik op oneindig Noord-Limburg vertrokken de Helden richting Venray om 22 kaarsjes uit te blazen voor Jort’s 21^e verjaardag. Het heeft even op zich laten wachten, maar ook hij laat zich toch maar trakteren op de ietwat pikante verhalen, liederen en roasts die zich eigenlijk wel thuis voelden in die spreekwoordelijke doofpot.

Eenmaal aangekomen op locatie werden de leden én jongstleden hartelijk verwelkomt door de zussen ‘vriendinnen van’met een koud glaasje gegist druivensap, zodat het zwart-witte gepeupel even kon afkoelen van hun loodzware rit. Deze vochtige amuse werd gelijk door menig genodigde beschouwd als startschot voor het aankomende bacchanaal en we gingen aan tafel. 

Met een uitvoerige, enigermate Frans getinte la carte werd ons een heerlijk avondje beloofd. Van de confit de canard tot een garnalenragout, het passeerde allemaal de revue. Het was dus ten enenmale zonneklaar dat er onwijs veel voorbereidingen waren getroffen om dit diner tot een groot succes te laten eindigen. Er kon helaas niet hetzelfde gezegd worden over de grote hoeveelheid wolken die boven de plattelandsgemeente neerstreken. Het donderde en het bliksemde meters bier dozen wijn, maar ditzelfde gold ongelukkigerwijs ook voor de neerslag. De enige manier werd dus pompen of verzuipen. We kozen voor de middenweg.

Na deze stormachtige taferelen kreeg lichting 2016 nog de kans om de boel op te laten klaren door een lied ten gehore te brengen waarin het doen en laten van Jort eens accuraat werd uitgelicht. Om dit songfestival nog even nieuw leven in te blazen bleken de Venrayse kompanen ook nog te beschikken over enige vorm van muzikaliteit en zo besloten zij hun langverwachte chanson “Jortje Molenaar, Knorrenkoning!” te releasen op deze memorabele dag. Douze points! Dit avondvullende programma verdiende gewoon nog een passend slot en dat kreeg het. Vergeleken met ijskoning Bal is zijn vader meer een open boek. Zo kregen we door het drankgelach heen toch de verhalen te horen die we uren later ongetwijfeld weer zouden vergeten. Tijd voor het Limburgs schoon. 

Met de Koets benenwagen richting het bruisende centrum was het moment daar. Met het tipsy gespuis op pad hebben we uiteindelijk de enige twee kroegen mogen aanschouwen in de pittoreske binnenstad. Onder het mom van verdeel en heers bedacht een deel van het dispuut dat het een slim idee was om in kleinere groepen de nacht door te komen. Het overgrote deel bevond zich voornamelijk op het welbekende kruispunt, daar waar koek zich weer misdroeg van zijn beste kant kon laten zien. Na enkele uren vol vermaak werd het voor de leden weer tijd om zich naar de slaapzaal omgebouwde tent te begeven in de achtertuin van Dhr. Molenaar. Hier werd dan ook door iedereen goed gekeken naar de binnenkant van zijn ogen om zo in de ochtend weer het mooie Venray in te ruilen voor het vertrouwde Tilburg.

Zaterdag, 22 juni jongstleden. Een dag waarop menig onwetende een blik Klok zou opentrekken en neer zou ploffen op de bank, kijkend naar Heel Holland Bakt. Gelukkigerwijs weet T.H.D. Braque wél wat zich te doen staat op een banale dag als deze: het koesteren van het feit dat men gezegend is met het hebben van broers dan wel zussen. Het collectief verzamelde zich in de brandende zon in de tuin van de Korenbloem en langzamerhand stroomden de broers en zussen binnen. 

Na kennis gemaakt te hebben met alle look-a-likes werd iedereen vriendelijk verzocht plaats te nemen in de legendarische huifkar. Het was een reis die een uur zou duren, maar wat ging het snel voorbij. Big Nose Many Hoes  Meul zorgde voor de uitmuntende meezing-hitjes en uiteraard was er ook meer dan genoeg Klok geregeld. Ondanks de amusante sfeer voelde men evenwel de brandende ogen van zijn dispuutgenoot wanneer er iets te lang werd geconverseerd met desbetreffende zus. Gelukkig was er na aankomst meteen ruimte voor afleiding, namelijk het spelen van het zogeheten ‘Foot Golf’. Waar er in eerste instantie direct door de voetballers werd opgeschept, bleek achteraf dat men voor deze alternatieve sport weinig balgevoel had. En jazeker, er zijn een handjevol Helden niet heelhuids van het rondje 9-holes afgekomen. Helaas zal niemand toegeven verslagen te zijn door zijn broer of zus… 

Na kort op het terras gezeten te hebben was het dubbel feest: ook op de terugweg werden wij vervoerd met de huifkar. Het plezier kon niet op maar ook aan deze feestelijke rit kwam een eind. Desalniettemin stond de Barbecue al aan dankzij Frommel, die zich opofferde om op de KB te blijven. Er werd gesmuld van de kilo’s aan vlees die was ingeslagen en het werd steeds gezelliger. Zo gezellig dat een enkel lid zijn handen niet thuis kon laten, tot ongeloof van de broer in kwestie. De zon ging onder en langzamerhand keerde iedereen huiswaarts. Er kan teruggekeken worden op een ontzettend mooie Broer-Zus dag!

“Wat doe jij op de kamer van Mast?!” 

Ah, het is weer juli. De zon breekt langzaam door en de tijd is aangebroken om de zeilweekendshirts, zwembroeken en Stappegoor strippenkaarten maar weer eens onder het bed vandaan te halen. De donkere wolken werden vaarwel gezegd, zowel meteorologisch als voor menig Braque bestuurder. De lijdensweg zat er dan bijna op; geen klachten meer over dat slappe gedoe van de voorzitter, niet meer de deurwaarder uithangen en nooit meer een instagramfoto hoeven posten.

Het was tijd voor een frisse wind. Zo mochten de kandidaten hun visie op de definitie van beleid geven en motiveren waarom zij de club aankomend jaar naar grotere hoogtes zouden tillen. Met gepaste trots presenteren wij dan ook het nieuwe bestuur 2019/2020.

Maarten Nijmeijer – Praeses

Harmen Grobbe – Ab Actis

Jeroen – Quaestor

Floris Loeffen – Assessor Intern / Extern

Wij wensen het nieuwe bestuur veel succes toe en bedanken natuurlijkerwijs het vorige bestuur, Diederick van de Goor, Thomas Meulenbroek, JB en Stijn Frenken voor al hun toewijding en inzet gedurende het afgelopen jaar.

“Sinds wanneer wordt er pas zo laat gewisseld?”