T.H.D. BRAQUE

Na de desastreuse afgang van de LAB’ers afgelopen jaar waren zij ditmaal beter voorbereid voor de jaarlijkse zaalvoetbalwedstrijd: Zo zorgden de Heeren van LAB er dit jaar voor dat zij gebruik konden maken van een aantal jonge potentiële wereldsterren. Het had er vooraf alle schijn van dat dit een ware ‘klassieker’ zou gaan worden…

… En de schijn bedroog niet! Met Thomas “De man van glas” “de Zwitserse Ronaldo” Kaufmann en Floyd – Schietschijf – Loeffen in de basis bij team LAB en trouwe dribbelaars als dhr. Heijman en dhr. Violidis ging het hard in het eerste deel van de wedstrijd. Na een aantal prachtige goals waar de Blanke Onana vrijwel niets aan kon doen stond het 7-3 in het voordeel van team LAB in de rust. Helaas viel de Zwitserse Ronaldo vlak voor rust geblesseerd uit na een onbesuisde tackle van Jobba. Na ijverig geprobeerd te hebben zijn enkel weer aan de praat te krijgen, moest team LAB accepteren het zonder hem te moeten doen. Na rust schoot team Braque uit de startblokken met een aanvallend spel waar de term Kamikaze niets bij is. Naast de blessure sloeg ook de vermoeidheid in, wat LAB uiteindelijk fataal werd. De ene na de andere bal belandde in het net. Zelfs Quen kreeg het voor elkaar eenmaal te scoren. Rond 21:00 werd de verstandige beslissing gemaakt er een eind aan te breien. Eindstand: 16-8 in het voordeel van team Braque. Na eenieder zich opgefrist te hebben haastte men zich richting het altijd warme en knusse Slagroom om daar een uitgebreide analyse te doen waar de mannen van VI hun vingers nog bij af zouden likken.

“Schiet even op met aanstellen Kauf”

Waar het collectief afgelopen jaren gemiddeld 3 keer maal per annum de Heuvel Gallery bezocht, heeft Assessor Loeffen deze gewoonte resoluut van de hand gewezen. Ongeacht hoeveel damesclubjes van Vidar naar de hand van het collectief dongen voor het Vidargala wist de beste man de verleiding te weerstaan en werd gekozen voor het organiseren van de winterlijke Braque Elite Avond. 

Een pleonasme, zoals uw schrijver in eerder publicaties onthulde, maar desalniettemin een avond die het beleidsspektakel van bestuur Molenaar de troosteloze keuken van Plato de liefkozing gaf die het verdiende zo vlak voor kerst. Zo werd deze ruimte een corporale mix van Gordon Ramsey-achtige vervloekingen en weekend-geuren. Graag nemen we u mee door de gangen – en de bijbehorende verhalen. 

Beginnend met een amuse van escargots, meteen al de pièce de résistance der klooienboeven. Met slakken wordt dan niet hun trage leercurve bedoelt, maar het feit dat bezuinigingen in het onderwijs het begrijpend lezen voor pas-studerenden anno 2019 zozeer heeft aangetast dat een mail doornemen van meer dan 100 woorden niet meer lukt. Klooi Kirk vingerde daarom, immer trouw als hij is, de laatste zandkorrels uit de schelpjes om ze schoon op te dienen. De iele vingertjes van Tonke frommelden de slak daarna in huisjes met dezelfde souplesse waarmee hij een lichting namen opsomt en de eerste gang was geboren. 

De daaropvolgende lepelspijs was knoflooksoep, een subtiele hommage aan de Nijver en de odeur van Zaag. Met weemoed lepelde Bubba de vloeistof in zijn nek, terugdenkend aan zijn kleine zolderkamertje in het pand wat Florenza tegenwoordig hun dispuutshuis noemt en waar vermoedelijk nog steeds kinderlijkjes in dubbele muren zitten. De zachte smaak deed Harmen terugverlangen naar de ochtenden dat hij wakker werd naast dhr. Van der Pol na een avondje doorzakken, terwijl hij nog een keer extra opschept. Als hij dan morgen weer geen vrouw heeft geregeld, lag het natuurlijk aan de geur van de knoflook. 

Gravad Lax is niet het middeltje wat we dhr. Frenken geven als hij zich weer te veel opwindt door zijn constipatie, maar royaal ingelegde zalm geserveerd met een trio van frisse groenten. De heer Hamoen bekende dat het gerecht hem deed denken aan het vrouwelijke zalmhapje dat hij recentelijke even roodomrand achterliet als de verrukkelijke vis. Net zoals dat visje hapte de dame in kwestie naar adem toen onze Willem discreet besloot haar hiervan op de hoogte te stellen. 

Het lustrumcadeau van Luna is tegen een kogel aangelopen en vond zijn weg richting de maagholtes der Helden dankzij de kookkunsten van Jeppie. Normaal verdampt de alcohol uit de bijgevoegde wijn maar deze uitkaterende financeboy ademde zo nadrukkelijk op het vlees dat het nog steeds mogelijk was dronken te worden van deze dis. Om de klooien flink op hun nummer te zetten voor hun matige voorbereidingen besloot Duif om óók maar veel te laat te komen, dat zet ze betaald! 

Het nagerecht bleek door de fascisten van 2020 een aanslag op de staatskas te zijn door er meer vers fruit in te dumpen dan dat El Paso gaat plukken in Australië komend jaar. De meringue zorgde voor wat gezond vlees op de botten van Mast, die na deze gang concludeerde dat hij echt niet zoveel had gemist afgelopen half jaar en snel de trein weer pakte. Met diezelfde vaart werden het eetgerei aan de kant geschoven om na het eten fatsoenlijk aan een bordspel te beginnen terwijl de klooien de laatste schalen schoonlikten in de keuken. Een prachtige lofrede van de Praeses over de volledige commissie roerde het dispuut tot op het bot. Dat we zo’n illustere spreker in ons midden mogen hebben is dan ook het grootste bewijs dat T.H.D. Braque zich anno 2019 nog steeds een eloquent dispuut mag noemen. Tot grote vreugde van de aspiranten werd er geborreld tot diep in de nacht en werd de avond Bubberiaans afgesloten: na drie flessen wijn en rond half 5. Aangezien het Kwak niet lukte willen we bij deze de commissie hartelijk danken. 

“Ik hoop dat jij het niet hebt”

Het is eind november. De winterjassen komen weer tevoorschijn, de kachels gaan weer aan en men voelt zich alweder verplicht te klagen over de kou. Desondanks gaat het bij menig knor Platoon kriebelen rond deze periode: zijn het de pepernoten die voor veel ronde buikjes hebben gezorgd, of zou het dan toch de kerstkoorts zijn die is ontstaan door het luisteren naar Skyradio? Neen, het zijn de 32 kaarsjes die uitgeblazen mogen worden. T.S.V. Plato is jarig! Op zaterdag 16 november jongstleden verzamelde het collectief zich op Akademeia om de Diesweek af te trappen met het in ontvangst nemen van het boek ‘Dyslexie voor Dummy’s’ de Almanak. Het feit dat men erachter kwam dat onbekende Helden als Dhr. Niemeijer, Dhr. Valkenburg en Dhr. Grobben op de KB wonen zorgde voor scheve gezichten. Gelukkig werd de sfeer gauw beter naarmate de Diesreceptie van start ging en er gratis werd gestrooid met goudgele Euroknallers. Een ultra-verticaal collectief van Helden maakte het dusdanig plezierig dat zelfs Dhr. Valkenburgh zich weer voor even jong voelde.

De dinsdag hierna zetten de Helden de fuifweek voort (na te hebben genoten van het culinaire hoogstandje van de klooien de klooienburgers waar zelfs de McDonalds zijn Filet-o-Fish vanaf zou trappen) in de overvolle, doch aangename LaBar. De dames van Conserva kregen de eer om ons te vergezellen. Wat in eerste instantie begon als een doorsnee borrel – met de daarbij horende barpraat – veranderde dit al snel in een chaotische fusten kannenrace, waarbij er helaas meer bier werd verspild dan geconsumeerd. Gelukkigerwijs lieten Willy & de Zaag iedereen zien hoe het wél moest (en een sippeling hoe het niet moest). Na dit zwak aftreksel van een Pool Party vertrok eenieder wederom naar de varkensstal om te werken aan het meterklassement, wat uiteindelijk voor een enerverende avond heeft gezorgd met een keer op keer magisch verdwijnende pas, evenals een kwijtgeraakte kibbelende Frank. 

Met trots kan er verkondigd worden dat er dit jaar daadwerkelijk kaartjes bemachtigd waren voor het Diesdiner. De Helden hadden op deze woensdagavond een groot aandeel in de aanwezigheid van Platonen. Hoewel over de smakelijkheid van de gerechten te twisten viel, werd het collectief kostelijk vermaakt door de dassenstress van enkele klooien, het rekruteren van een blind date – die nét door de beugel kon –  voor een enkele verlegen Braquer en Floyd die enthousiast de ramen aan het zemen was. Er werd nadien een kleine blik geworpen op Coyote Ugly, om tenslotte te eindigen in het bruisende uitgaansleven in Tilburg.

Op de donderdag was het tijd voor een Open Feest op de sociëteit. Na een gezellige pot Monopoly Kapstad mengde het collectief zich met niet alleen de overige Platonen, maar ook met het alledaagse tokkie volk. Ook hier was de strijd om het meterklassement in volle gang. Het was weer ouderwets gezellig: De Asstressor kreeg een externe vlakke hand in zijn gezicht, de klooipieten strooiden met jassen en Dhr. Molotov was boos. Heel boos.

Na een dag rust was het dan eindelijk tijd om de Dies af te sluiten met het Diesgala. Traditiegetrouw schoven de Helden vooraf met hun beeldschone dates aan tafel bij De Harmonie, waar dit keer onze smaakpapillen uiterst werden verwend. Vervolgens voegde men zich bij de rest van Plato om met de bus richting das nie Best te reizen. Eenmaal aangekomen bij het gala werden de Helden overtroffen door het 8 uur lang afgekocht drankjes nuttigen de warme, tevens plezierige ambiance. De prachtige introducées zorgden wel voor een aantal hoogtepunten, zoals Dhr. Molotov die last had van een natte droom, Dhr. Duif die zichzelf uit de eindeloze friendzone tongde en Dhr. Zaag die wel erg hitsig werd… Na 5 voorbij gevlogen uren vertrok de bus huiswaarts en kon eenieder dicht tegen zijn knuffel dates aankruipen.

“Gast, ze heeft in mijn fucking bed gepist!!!”

Hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie klopt daar zachtjes op de deur van het café van TSV Plato? Een verdwaalde vreemdeling? Een anti-KOZP menigte? Een deurwaarder op zoek naar Zaag? Niks bleek minder waar.. 

Het was de assessor! Na een vrijdagmiddagje callcenter spelen op de KB bleek namelijk dat de Sint dit jaar wederom barmhartig is. Hij heeft namelijk vast een van zijn pieten vooruit gestuurd om de schoen van dhr. Loeffen te vullen met maar liefst zes verse klooien! Over het verloop van deze vrijdag hoeven we verder niet uit te weiden behalve dat de conclusie getrokken kan worden dat het LAB graag een avondje oudleden vereniging van vatos speelt voetbal kijkt. 

Maar goed, na een avondje klimmen klauteren, stamelen en zwijgen bleek dat de plaatselijke grootgrutter zijn voorraden en assortiment maar slecht op orde heeft, dat ritme of melodie zwaar overschat worden door de muziekindustrie en Dispuut Braque oorverdovend luidruchtig stil kan zijn. Ook is het dispuut enkele geopolitieke adviezen wijzer en enkele illusies armer. Uiteindelijk konden de heren Floris Hellebrekers, Marc de Bruin, Loek Maas, Maarten van Iersel, Thomas van der Hee en Jeroen Goossens met het felbegeerde beagle-shirt de Tilburgse nacht tegemoet gaan. Mannen, succes!

“Ik ben dus ooit in Rusland geweest”

Menigmaal spreekt een oud-lid een Braquer aan over hoe het toch komt dat eerstejaars zo’n ‘luxepaarden’ zijn geworden, hoezo een afgebladderde manege niet meer voldoet en dat het vrûger toch echt een eer was om bij een dispuut te mogen komen borrelen. Met gladgestreken gezichten vertelt men dan dat de concurrentie is verhard en de instroom is opgedroogd. Stiekem weet men echter wel beter: soms trakteert Braque zich op een klein snoepreisje, een toevluchtje, een minime sabbatical zo u wilt, weg van het kleurloze Tilburg. Want wanneer sjaars gekapt zijn met reageren op WhatsApp en Donar een niet-bestaande vete aanhaalt betekent dat dat het einde van de intro-periode in zicht komt. En dat betekent dat het weer tijd is voor de tweede borrel! 

Het zweet stond alweer op Floyd z’n neusje terwijl de eerste sjaars binnendruppelen bij stam café Slagroom. Als altijd wordt men warm welkom geheten door het goedbetaalde personeel dat ons bij naam en toenaam kent en worden per direct bakken op tafel gesmeten met een keurige schuimlaag die nog uren blijft staan. De partybus werd aangedaan en het bleek dat de Assessor zijn zaakjes zo goed op orde had dat er précies genoeg plekken waren. Ouders die denken dat er bij Braque geen aandacht is voor cultuur mogen dat weleens heroverwegen: het jaarlijkse educatieve tripje ging dit jaar wederom richting een kasteel. Een delegatie oud-leden maakte daar al hun opwachting en nam het gespuis eens goed onder de loep. De delicatessen werden over tafel gesmeten met dezelfde achteloosheid dat Zaag de BL wegklikt en LAB vond uit wat Braque al enige tijd wist: er is een eigenaardige correlatie tussen het hebben van de letter ‘Q’ in je naam en een lastig ventje zijn. De LAB-Praeses bracht met een geüpdatet vocabulaire dezelfde lessen onder de aandacht die hij zoveel jaar geleden in zijn studententijd had opgedaan: als je alles uit je studententijd wilt halen zit je hier op de goede plek. Er werden ongeveer evenveel flessen vino soldaat gemaakt als op de TOCK en voor men het wist konden er alweer handen worden geschud.  

Eenmaal terug in Tilburg stond een volgende verrassing te wachten. Diede had een snelcursus ‘tappen op de KB’ gekregen en de dames in het rood zorgden er nu voor dat de Heeren rode oortjes kregen; de nachtjaponnetjes waren uit de kast getrokken. Een zucht van opluchting kwam uit menig klooi die zich met angst en beven afvroeg wat Braque zou doen in navolging van het vorige verkleedfeestje met het thema ‘genderbender’. Hemden werden losgeknoopt en badjassen werden omgeslagen alvorens Axsel zijn discohitjes uit de boxen pompte. Voor men het wist had de alcohol zijn werk gedaan en bleek het een hele kleine stap om een van de kamertjes op de KB op te zoeken omdat je toch al je pyjama aan had. Het koolzuurkraantje werd dichtgedraaid en Bram kon eindelijk zijn ogen dichtdoen na alle geluidsoverlast. 

‘Wie zet Q nou weer naast eerstejaars?’

Het is weer zover! De audities gaan weer van start! Het langverwachte nieuwe seizoen van ‘Who wants to be a Braquer?’ stond weer voor de deur en na lovende kritieken van het vorige seizoen zat de jury ook dit jaar niet verlegen om deelnemers. 7 Oktober jongstleden om 19:57 stipt werden de deuren geopend en de rij wachtende kandidaten verwelkomd op het strijdtoneel. Na het informele kennismaken onder het genot van Mannenliefde, Gifvrije proefglaasjes, crackers met toast en aanstaande klooiengenerators ging de eerste proef beginnen.

“Wie beklimt als eerste de zetel?” De jury keek vol verwondering richting een vijftiental nerveuze adolescenten, de lucht hing vol feromonen en de geur van BBQ chips, nog geen oogwenk later stond de eerste kandidaat dan op. “Ah dat zal hem worden dan!” Klonk vanuit de krochten van de zaal. Met een dozijn ‘Knalbufissa’ verhalen was dan de toon gezet, er was nog veel werk aan de winkel. De desbetreffende Heeren namen hun protegées bij de hand en vertrokken richting huifkar, de kandidaten nog onwetend dat hier de volgende proef op hen zou wachten.

Een van de meest zware beproevingen voor menig beschonken man, waar zelfs programmalegendes als Niekoop, Luc en Aad niet altijd een perfecte prestatie hebben geleverd; Het onder invloed van- uitblinken in de kunsten van retorica, eloquentie, charme en soepelheid in de hoop een dame het hof te maken. Een huifkarlading vrouwelijk schoon zou als proefkonijnen dienen zodat ook op dit vlak, de kandidaten zich konden bewijzen. Waar de één driftig wegdialoogde, koos de ander eieren voor zijn geld en liet hij zich maar gebruiken als barbiepop ter vermaak van het zojuist genoemde schoon. Achterin de huifkar werd van de huifkar af gezeken aandachtig gekeken naar dit schouwspel en stilletjes overlegt onder de Heeren.

Of dit allemaal nog niet genoeg inzichten had geboden was het dan alweer tijd voor de laatste proef van de eerste voorrondes, de Missverkiezing! De ene vereniging is de andere niet en daarom kregen de dames mannen, in tegenstelling tot de dames op de plank, de kans zich nog even op te dossen voor het spektakel begon. 352 jurken, tuniekjes(?), hempjes, rokjes, bustehouders en haarbandjes later kon het spektakel dan beginnen! Alles werd uit de kast getrokken om de jury te overtuigen van haar gelijk. Een korte samenvatting uit de notities van de jury: “[…] staat te schuren tegen een praktisch schuimbekkend persoon van hetzelfde geslacht terwijl 5 vrouwen staan te filmen. Raar.” “[..] heeft een microfoon weten te bemachtigen en heeft een tiental ouderejaars op hun knieën gekregen om een adtje ter ere van zijn aanwezigheid te doen. Baasje.” “[…] gaat helemaal op in de rol van miss en heeft zojuist 3 telefoons, 6 pakjes peuken, 24 sleutels en een zwangerschapstest verzamelt in zijn topje. Bijzonder.”

Rond een uur of 06:00 kon de selectie der selecties beëindigd worden en de balansen worden opgemaakt. 18 Oktober zal ook aan u de uitslag bekend worden gemaakt! Houdt uw klauwen in de gaten voor een fles Champagne! Wij zien u bij de tweede ronde van… “WHO WANTS TO BE A BRAQUER!?”

“Ja, dat is dus mijn achterneef…” 

Na een geslaagd Platokamp waren de levers nog niet genoeg geteisterd en daar wist Plato slim misbruik van te maken. Niet één, niet twee maar drie feestweken lagen nog in het verschiet. Daar Plato al jaren worstelt met het belangrijke van minderwaardige te onderscheiden werden de sjaars met open armen verwelkomd. In contrast hiermee, stonden de leden wiens Platokerfstok te klein was om al het bloed, zweet en tranen in te kerven te klappertanden voor een dichte deur zo rond middernacht. Gezien slechts de grote het hen aangedane onrecht naar hun eigen hand zetten, vermaakte Braque zich meer dan prima met de dames van Furiae en Fame. Met themafeesten als: “Iets met de VS” en “Zoeken in het schuim naar je recent aangeschafte iPhone X” was de kans op falen natuurlijk bijzonder klein!

Nog geen week later stonden we alweer de CV op te fleuren geheuld in jas-das om zo de zojuist hard aangepakte volwaardige leden van de TSV een hart onder de riem te steken. Het was dan eindelijk tijd voor de sjaars om 100% uit hun studententijd te halen. De disputentochten konden van start! De toekomst mocht laten zien wat zij in huis hadden en ons overtuigen van hun kwaliteiten. Waar andere clubjes hun gasten vermaakten met natte laarzen, spijkers hameren arbeid en ingestorte partytenten had Braque nog op tijd een boer weten te onderscheppen in de buurt van het Malieveld en gestrikt om de Tilburgse straten te voorzien van het schittermagischte rijdende feestje. 

Dat het de zoveelste keer was op dit rijdende feestpaleis de aanhanger met lampjes en een aux kabel, viel aan niks op te merken, in de huifkar schijnt namelijk áltijd de zon! Waar een doorsnee mens een levensjaar doorbrengt op het toilet brengt een Braquer gemiddeld een kwart decennium door op de huifkar van Hooijen. Na de rondjes van Kees, Bademeisters, Q&A’s en een cursus street credibility was het tijd om onze groene knuppels in te ruilen voor stapelglazen Bav. Dat dhr. Hamoen zich volledig op het verkeerde geslacht richtte mag een bijzaak heten. Eerstejaars bedankt voor jullie komst en wellicht tot de eerste borrel.  

“Hebben jullie die gehuurd van Braque?”

Ik heb twee uitjes op mijn hoofd ik zit bij….

Donar Vatos Plato! Waar de collega’s van Fred Teeven dit weekend schijven schuiven op een kermisattractie, begaf het actieve, en daarmee leuke deel, van het kader zich het derde weekend van september traditioneel richting Someren. De een misplaatst slenterend de oud-Senator uithangend, de ander ploegend de klooi van dhr. Grobbe. Verschil moet er zijn en verschil was er zeker. Zo hadden enkele sjaars het geluk dat ze een weekend lang begeleid werden door een deel van het Heldiale Animatieteam (te boeken voor al uw feestweken en introkampen behalve die van de MAK, kutMAK) en moesten anderen eerstejaars het doen met… Tja hoe zeg je zoiets smaakvol? Het was nog net geen martelhuis in Nigeria, maar leuk is anders.

Enfin, na vrijdag in Tilburg even de grillen van het DPO te hebben ondergaan mengde het hele zootje zich tussen de forenzen voor de traditionele kruistocht richting Someren. Alwaar eindelijk het lieftallige, doch smerige, bierhol ingedoken kon worden. Waar vroeger nog de gehele kelder vol stond met zwetende eerstejaars, kotsende barcommers en vozende mentoren, is het anno 2019 noodzaak om de helft van de kelder af te zetten met grote borden. 

Des te meer redenen om jezelf even belangrijker te maken dan je daadwerkelijk zelf bent. Want hoe werkt het bij Plato als je iets wilt regelen? Je vraagt schriftelijk aan de nieuwe opperknor of je iets op mag zetten, deze zit er net en heeft geen idee, je wordt doorgestuurd naar de IZ, die legt het voor bij voorzitter van de kampcom, de voorzitter van de kampcom gunt haar vriend zijn momentje niet heeft ook geen idee en legt het weer neer bij de Marchal, die het vervolgens voor de zekerheid maar verbiedt met de nadrukkelijke toevoeging dat partypoppers echt niet de bedoeling zijn. Dat moet je niet willen!

Wat je ook kan doen is een groepje oude mensen verzamelen, de zolder van Plato plunderen, partypoppers kopen, excuusbestuurder opnemen in je groep, twee minderjarige eerstejaars in een morphsuit stoppen en een uur lang schaamteloos aandacht claimen. HOP, daar is je bestaansrecht.

Het moge duidelijk zijn dat ook Braque zich hard heeft gemaakt voor zoveel mogelijk nieuw bloed. Iedereen Alles werd uit de kast getrokken om Hoof op de Hoof haar target te laten halen. Jokers werden ingezet, borden werden vol gekotst, klooien werden uitgekotst en externen werden gebombardeerd tot saaiste gast van kamp.

Uiteindelijk bleek zelfs de zondag dit jaar geen farce, de traditionele dip duik op zondag werd namelijk vakkundig tenietgedaan door Kauf en Franks-estafette uurtje. Om te concluderen, wat hebben we nou allemaal geleerd van dit kamp?

-Kaufmann en Frenken verzorgen volgend jaar de Rock of your TOP show
-Meul mag misschien ook meedoen
-Grasmaaien is super stuko
-Iedereen is gewoon even vaak jarig
-De mail geeft soms een vertekend beeld
-Er zitten vet veel stemmen in de helm van Givan
-Ik ben homo
-Jij bent homo
-Wij zijn homo

‘Tu-du-tu-du Veni Vidi uh-uh’