T.H.D. BRAQUE
Welkom op de site van Tilburgs Heerendispuut Braque
Lustrum. Een jaar lang vieren dat de heren van T.H.D. Braque alweer twintig jaar rondlopen bij CV Plato. Dat doe je natuurlijk niet alleen met het dispuut, maar met de hele vereniging. Om die reden werden zes dagen na de dies baniers uit de kast getrokken, staantafels in Braquekleuren gehesen en die prachtige lustrumgiletjes aangetrokken: het was tijd voor onze lustrumreceptie op Akademeia.
Natuurlijk kan ik nu een ellenlang verhaal op gaan hangen over hoe tof het wel niet was en hoeveel mensen er wel niet waren. Dat ga ik echter niet doen. Waar ik nog wel aandacht aan wil besteden is aan de cadeaus die wij van diverse clubs ontvingen. Onze dank voor de cadeaus waar duidelijk meer tijd aan was besteed dan een keer op en neer lopen in de Euroland, jullie moeite wordt gewaardeerd. Toegegeven, aan dhr. Adriaans hadden we geen kind meer na het ontvangen van de dansende en zingende hond genaamd Koen. Ook de crappy en cliché cadeaus, zoals halsbanden, kwamen hierdoor van pas. Uiteraard werd the Amazing Tower of Cheese door de hongerige Braquers gretig in ontvangst genomen. Zo gretig dat ons bestuur, gesitueerd op een podiumblok, met lede ogen moest aanzien hoe in minder dan 10 minuten twintig kilo kaas soldaat werd gemaakt. Goed, genoeg daarover…
Want de receptie was natuurlijk maar het begin! Aangezien Braque, in tegenstelling tot bepaalde andere clubs, wel weet hoe zij een lustrum moeten organiseren, was het een paar dagen later alweer tijd voor de buitendag. Met aan het roer van deze activiteit dhr. van der Maat, kon dit natuurlijk alleen maar een topactiviteit worden. Na de nodige voorbereiding was het dan zover: vrijdag de 24e stond om 20.00u ’s avonds een delegatie Braquers klaar om ingescheept te worden in een bus naar München. Dit was al een redelijk unicum, aangezien Braquers bij een dergelijke trip nooit op tijd aanwezig zijn. Gelukkig zorgde dhr. van der Zwan dat ook deze traditie in ere werd gehouden, door een half uur later in een keer aan te komen kakken. Wat volgde was een busreis die net iets te lang duurde, en waarbij een leuk gevonden film Bierfest door het slechte geluid louter slaapverstorend was in plaats van vermakend.
Twaalf uur later werd de horde Braquers losgelaten in München, de stad der Oktoberfest. Reisleider van der Maat nam direct het voortouw, en trok ons mee richting één van de enorme tenten. Het schouwspel in de tent maakte de dag direct uniek: stel uzelf een biercantus voor gelijk die in de TIK-week, en vermenigvuldig dit honderd maal. Honderden Duitsers, gehuld in lederhose of jurk met mijlendiep decolleté, krioelden in de tent rond op zoek naar een statafel. Want, zonder tafel geen bier. Ook Braque had al snel twee tafels bemachtigd; niet veel later had iedereen een liter bier voor zijn neus. Wat volgde heb ik helaas niet meer helder voor de ogen, maar de dronkenlappen die pal voor je neus ter aarde gaan, de ‘knokpartij’ van Kiki en dhr. Beek en dhr. Freling’s versierpogingen op een Zweeds tienerbolletje, maken deze dag een dag die menig Braquer niet snel zal vergeten.
En gelukkig hebben we de foto’s nog…
Zoals ieder jaar was het ook in 2010 weer raak: de 6e van September diende zich aan en de verjaring van het meest Heldiale Heerendispuut van Tilburg was een feit. En dit keer was het niet zomaar een diës, T.H.D. Braque vierde met gepaste trots haar 4e Lustrum!
En wat doet men dan zoal om een dergelijk heugelijk feit te vieren? Er moest uiteraard groots uitgepakt worden en vandaar dat we een aantal klooien van D’Artagnan hadden opgetrommeld om een activiteitje uit te zetten. De RvC van de plaatselijke KUB, enkele tientallen disputen van varia verenigingen en een handjevol spoorwegstudentjes gaven acte de presence op deze fraaie avond.
Het begrip cantus zal u wel bekend zijn: het Wilhelmus, Io Vivat en een bak bier her en der. Zo’n festijn verloopt altijd volgens een standaard frequentieel ritme: het is altijd gezelliger aan Tafel 1, Dhr. Van Loon wordt belaagd door vrouwen en het tafelhoofd is de spreekwoordelijke sigaar. Wanneer de laatste pullen zijn weggesleept en de lege fusten al huiswaarts keren is er meestal wel een momentje weggelegd voor gezelligheid, grollen en gebbetjes. Na getorpedeerd te zijn door ‘echte leden’ konden we ons nog een nacht lang gaan vermaken bij de lokale discotheek aan de Schouwburgring. Lustrum IV, dat moet immers gevierd worden! Daarom vertrok de zwart-witte muur naar Plato, alwaar we met zijn allen tot diep in de nacht stonden.
Al 20 jaren Braque…
Het duurde even, maar dat viel natuurlijk ook wel te verwachten wanneer de geestelijk vader van Reisbureau Appelhof ‘ Take The Long Way Home’ een diploma dient te behalen aan de meest logge organisatie na de Belastingdienst, te weten de Fontys Hogescholen. Desondanks stonden de sterren gunstig, was de dag totally zen en is 2010 het jaar van de Appel en dus kon Paulll op 28 juni zijn strikveterdiploma op komen halen!
Onbewust van de wereld waarin de doorsnee Nederlander leeft plande hij daarom zonder enig mededogen de complete ceremonie twee uur voor aftrap van Nederland – Slowakije, menig Braquer achterlatend in een totale vlaag van ongeloof. Enfin, de man heeft z’n papier en mag na een ongelooflijk succesvolle boek-verstop-stage in het Vondelpark gaan proberen nu ‘echte bedrijfsprocessen te gaan managen.’
Zulk een heuglijk feit verdient een deugdelijk afstudeerevenement, hetgeen aan Paul natuurlijk wel is toevertrouwd. De burelen van Appelhof Entertainment draaiden overuren: Plato werd vastgelegd, schalen vol spijzen sierden de tafels en zelfs ‘De Onzichtbare DJ’ was aanwezig. Helikopters landden buiten, de geruchten gingen dat zowel Armin van Buuren als Tiesto acte de presence zouden geven en de naborrel werd gedomineerd door eeuwenoude likeuren. En dat voor een luttele 1450 euro… vakwerk!
Paulllll… ‘bedankt voor alles’ is teveel eer voor een lange wandeling en een ongeluksmeloen, maar Braque wenst je succes met je nieuwe baan!
Na maanden van stilte op de website is dit het devies: wakker worden!
Enige tijd later was het de beurt aan de heer Appelhof om zijn papiertje te gaan halen op het gebied van CE-IEMES, wat zoveel betekent als Commerciële Economie: International Event Music & Entertainment Studies. Paul, zoals iedereen weet altijd de rust zelve, begon de dag goed door later op zijn eigen afstuderen te arriveren dan de rest van het dispuut. Dit met het gevolg dat hij zijn Apple System Keynote presentatie met veel toeters en bellen niet meer kon uittesten alvorens zijn gesprek te beginnen. Paniek alom uiteraard, maar onze Paul wist zich te herpakken en mocht ons uiteindelijk triomfantelijk een 7.5 om de oren komen slaan! Om dit heugelijke feit te vieren werd er vervolgend afgereisd naar het Vaticaan, waar we de achtste finale van Pauls favoriete sportevenement mochten aanschouwen: het WK voetbal. Heren: needless to say, beiden puik werk!
Dan tot slot nog kort wat over het zeilweekend. Zoals altijd was de delegatie Braquers ook dit jaar weer groter dan het jaar ervoor, maar er was ook nieuws. Na al die jaren genoegen genomen te hebben met Valkjes, hadden de heeren besloten dat het tijd was voor een upgrade. En zo geschiedde: er werden kajuitboten geregeld. Dat vooral dhr. Appelhof het hier erg warm van kreeg bleek gelijk bij aankomst bij de haven. Met zijn tas en een waterdicht tonnetje onder de arm werd de mars meteen ingezet, recht op het eerste de beste zeiljacht wat er lag. De luiken werden open gerukt en Paul begon direct met het inrichten van zijn boot. De teleurstelling was dan ook duidelijk van zijn gezicht af te leiden nadat de havenmeester hem vriendelijk kwam verzoeken het zeiljacht te verlaten, en net als de andere Braquers plaats te nemen in de (kleinere) kajuitboten die waren gereserveerd.
Het was uiteraard weer een topweekend. Beste Pascie, nog bedankt voor de lekkere BBQ! Speciale dank gaat echter uit naar dhr. Appelhof, die ons de volgende dag in Sneek wel even naar de leukste kroeg zou leiden. Dit alles met Appel iPhone, nooit ver verwijderd van zijn linker- of rechterhand. Wellicht wil je ons er volgende keer wel in één rechte lijn naartoe brengen, in plaats van er meteen een kleine tour de Sneek aan vast te knopen.
Dinsdag 8 juni jl. vond op de velden van Were Di het jaarlijkse Furiae beachvolleybal toernooi plaats. Gelukkig had Dhr. van Kouwen nog wat spaarcenten over om dit jaar in elk geval tot de finale het weer af te kopen en een voltallige Braque selectie, zorgvuldig uitgekozen door Heeren van der Kroon en van der Zwan nam in twee teams deel aan het zonovergoten evenement. Na een simpel doorlopen poulefase stonden beide teams in de kwartfinale, een ongekende prestatie voor de volgevreten en afgezopen vedetten der T.H.D. BRAQUE me dunkt.
Tijdens het tweede deel van het toernooi werd vastgehouden aan een vaste basis en met hulp van een uitzinnig publiek onder leiding van het van der Maat Sfeerteam werd relatief simpel de finale bereikt. Daarin trof het keurkorps de azijnplassertjes van primus, die weer even bij de Nederlandse volleybalbond hadden gewinkeld om toch maar zeker te zijn van de overwinning. Helaas jochies! Niet gelukt dit jaar! Om dan vervolgens in tranen uit te barsten, je kinderlijke frustaties te botvieren op een welwillende organisatie en met handjes zand te gaan gooien spreekt evenmin in je voordeel. We zitten per slot van rekening niet meer in de zandbak.
Dispuut Braque dankt Furiae hartelijk voor de organisatie en uiteraard komen we volgend jaar onze titel verdedigen. Primus, bedankt voor de mooie strijd in de finale en eerdere rondes maar zoals een groot filosoof ooit al eens zei: ‘soms is je best gewoon niet genoeg’. We kijken nu al reikhalzend uit naar het quasi eloquente weerwoord van onze vrinden, waarschijnlijk ergens achter de jaarclubs in de Blato. Hierbij alvast het antwoord:
Niet duwen jonge! Natte banaan!
We schrijven zaterdag 15 mei jl. Met de bijbehorende kopfschmerzen van de T.O.C.K. nog in het hoofd vertrokken de Helden der T.H.D. Braque richting het mooie Leiderdorp voor het 21-diner van onze eigen corpsbal van der Zwan. De ontvangst beloofde direct veel goeds daar de gehele tuin was omgetoverd tot een soort bierhal compleet met tent, hangtafels en tap. Gelukkig hoefden we niet te brassen om binnen te komen…
Uiteraard stonden er deze avond traditionele Leidsche happen op het menu die allemaal wel iets te maken hadden met het Leidsch ontzet en de tachtigjarige oorlog. Haring met wittebrood, overheerlijke hutspot met klapstuk en Leidsche kaas met appelstroop passeerden de revue en de rode wijn en Harteveld jenever vloeiden rijkelijk. Natuurlijk werd er ook nog een liedje gezongen, cadeau’s uitgereikt en werd de familie beda… Oh nee wacht even, dat liep anders, maar laten we dat maar even verbloemen.
Toen de Heeren van Ovost en van Tankeren ook eindelijk hun 14e bord hadden geledigd en But Woody de laatste knuffeltjes had gegeven kon gang worden gezet richting het mooie Leiden. Allereerst ging het gezelschap naar een veel te hippe tent alwaar ze overduidelijk moeite hadden met het begrijpen alswel het tappen van een bestelling van twintig bier. Toen iedereen het kekke baco-light drinkende volk wel beu was werd gang gezet naar een van de studentenkroegen die Leiden rijk is. De Heeren van Oosterhout en van Loon wierpen zich direct als hongerige wolven op een klein blond meisje dat later het nichtje van de afwezige Swieringa bleek te zijn. Toen iedereen zich afdoende vol had laten lopen koos men het lepelhazenpad om nog even een hamburgertje te scoren (voor iedereen, behalve Koen) en daarna moe maar voldaan de trein in te vallen. Gelukkig had But zijn scoutingpakkie bij zich (godverdomme, dat heet een uniform!) wat de reis enigszins veraangenaamde.
Kay, Jan, Anneke, Asja, Simone en Woody, we willen jullie bij deze nogmaals hartelijk bedanken voor de fantastische avond. Wij hebben enorm genoten en mocht er nog een keer een pannetje peen met ui over zijn komen wij die graag bij jullie soldaat maken. Dat verdient een bloemetje!
Woody! Niet duwen jongen!
Symboliek voor lompheid en kracht.
Juist dit instrument dient u te gebruiken om het magische parcours af te leggen.
Juist dit is uw middel om gekroond te worden tot kampioen.
Gelukkig biedt Hemelvaartsdag (13 Mei) u meer dan alleen één kampioen. De overige deelnemers kunnen namelijk genieten van een heerlijk flesje rosé, een schaaltje tapas en andere lekkernijen. Een heerlijke uitgebreide maaltijd volgt hierna en de dag wordt afgesloten met een party van allure. Indien u zich nog niet ingeschreven heeft, raden wij u aan om zo snel mogelijk door te klikken naar ‘T.O.C.K. 2010’ en vervolgens op ‘Inschrijven’ om dit alsnog te doen.
Voor meer informatie, ga naar www.tock2010.nl
U kent ze wel. Die groene langwerpige waterbommen waarvan bekend is dat het meer calorieën kost om ze te verorberen dan dat er bij komen door het binnen krijgen dit voedsel. De komkommer, naast supplement van salades of beleg op brood ook wel bekend als een aanduiding voor een periode waarin weinig nieuws te melden is (~tijd). Dat doen we dan ook maar niet.
Oh ja, Primus en Furiae hebben het squashtoernooi gewonnen.