T.H.D. BRAQUE

Zo eens per jaar, als het Plato-seizoen weer voorbij is en mensen van hun rust kunnen gaan genieten, mag men massaal afreizen richting het Hoge Noorden. Om onbegrijpelijke redenen mochten we na vorig jaar niet meer aanleggen in wereldstad Snits, maar zouden Langweer en Grou dit jaar het decor gaan worden van het Pascie Zeilweekend. 

Dat er niet gezeild zou worden stond vooraf al vast. De zelfbenoemde Heldiale Zeilpraeses Beek had een zeer schappelijk alternatief voor het reisgezelschap geregeld: een klein jacht lag op ons te wachten in de haven van Heeg. Vierpersoonsbedden, koelkasten, uitgebreide jukeboxen… Alleen de hoeren-uit-een-kastje (zonder gerimpelde handen) ontbraken in feite nog. Het beviel in ieder geval iets beter dan de ‘knieën-in-je-nek-tussen-de-natte-chips” Valkjes die er normaal gesproken waren geregeld. Ondanks het feit dat dhr. Wolfs kwijt was, en dhr. Appelhof lichtelijk boos, konden de trossen los!

Eenmaal onderweg, en een paar ginevers en omwegen later, werd Plato toch nog met een bezoekje vereerd, helaas wel zonder radiografisch bestuurbare meeuwen. Het eigen vleesje wat we mee hadden genomen werd niet genuttigd, maar de Pascie had het een en ander aan barbecue geregeld voor ons. Waar dhr. Wolfs zich bevond? Of Paul nog boos was? We blijven het antwoord u nog even schuldig. Alvorens we de beruchte kelder van Langweer aan zouden doen was er nog wat ruimte voor een klein borreltje/hijsje op de boot. De dames van Conserva kwamen ons ook nog verblijden met hun aanwezigheid, en vooral met de superlekkere en helemaal niet zure danwel naar braaksel smakende fles drank die ze bij hadden! Nadat een enkeling nog een klein uiltje had geknapt, was het tijd om de lange wandeling naar Het Keldertje af te leggen. Men kon er een dansje wagen, hier en daar wat meisjes optillen, zich ergeren aan paupers met hempjes aan of een klein biertje nuttigen aan de bar. En uiteraard was er nog ruimte over voor een naborrel op Hotel Experience Two. Vooral handig als je boot verdwenen was, omdat een zeker persoon nog even zijn ‘boot’ in ‘ander vaarwater’ wilde brengen.

Wat doe je als je veel gedronken hebt, pas laat naar bed gaat en nog een heel weekend moet? Juist! Je dispuutsleden om 9 uur ‘s ochtends uit bed schreeuwen. Waarvoor dank. Vooral namens dhr. Wolfs, die qua huidskleur toch wel angstvallig veel op dhr. Mulder begon te lijken. Een goed ontbijt deed echter wonderen, zeker als je de tijd nam er eens goed van te genieten. En na wat extra Boomsma in te slaan, en Mark te hebben geholpen zijn tent op te ruimen, konden we weer vertrekken!

Wat ons te wachten lag was een prachtige zonovergoten dag. Dhr. Appelhof knoopte zijn band achter de sloep, deed een goede impressie van Kabouter Spillebeen, verloor zijn zonnebril en daarmee tevens zijn humeur. Tussen het boeien beklimmen door was er zelfs tijd om een eilandje aan te doen. Aldaar kon men ‘smakelijk vreten’, een ‘zalmpie’ nuttigen, het duurste buiten de kaart om bestellen, en je terrastaal een beetje bijspijkeren. Het pittoreske Grou was de volgende bestemming. De lokale culinariteiten aldaar waren om te smullen! 

Nu rest natuurlijk de vraag: wat kan men verwachten van het nachtleven van een plek als Grou? Als er al verwachtingen waren, werden die zwaar overtroffen. Bewapend met enkele extra Jokers betraden we de plaatselijke club. Of, zoals beschreven in Kiki’s binnenkort te verschijnen epos: Het Tienerbollenparadijs. Jawel, het voltallige 4-VWO uit Wassenaar had besloten hun minst verhullende outfits aan te trekken om zich eens flink te laten gaan. Podia, palen en immense kooien werden bezet en beklommen door hele hordes minderjarigen. Wat doe je dan in zo’n geval? Juist, veerkracht tonen! DJ Bauke draaide al je verzoekjes, de 56-jarige vriend van Dennis was er, Paul was nog steeds boos, en voor zover nodig vloeide de alcohol nog rijkelijk; kortom, allemaal ingrediënten voor een topfeest! Het zag er niet fleurig uit, maar toen ook Kiki nog een ‘privé-zeilinstructie’ had gegeven en meer hallo dan doei had gezegd, mocht het licht uit.

  Op de terugweg, vakkundig begeleid door Kapitein Appelhof en Bootsjongen Beek, kon men terugkijken op een zeer geslaagd weekend. Een weekend, wat toch vooral op eerlijkheid berustte. Een weekend waarin Kiki toch weer meer in, dan buiten vrouwen zat. Een weekend, waar de neuzen weer gereinigd werden met gin, je goed je best moest doen om geen bal te verliezen, en Esmee weer ouderwets hard to get speelde. En Paul? Die was boos. Maar zoals de Grote Spelleider zou zeggen:

Knowing is participating!

Tot bij het beachvolleybal!

De Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen. Niet meer weg te denken uit de Tilburgse evenementen-‘scene’, en al tijden niet alleen een begrip in Tilburg zelf, maar in alle studentensteden die Nederland rijk is. Dit jaar was het aan T.H.D. Braque om onder de bezielende en opvliegerige leiding van dhr. Mulder de stijgende lijn verder voort te zetten en van de inmiddels zevende editie een succes te maken! 

De vooruitzichten waren zeer somber; het was immers al weken zo vochtig als het voorhoofd van dhr. Chucko, en plensbuien gelijkend aan de gemoedstoestand van laatstgenoemde werden voorspeld. Omdat de weergoden ook van tradities houden, werden de aanwezigen op de dag zelf aangenaam verrast door een prettig zonnetje en kamertemperaturen. In principe waren daarmee alle benodigde ingrediënten in huis om er weer een legendarische dag van te maken; het veld lag er goed bij (ondanks de fles wodka die Adje had genuttigd alvorens het trekken van de lijnen), de rosé lag koud, de rode loper deurmat lag klaar: niets kon een succes belemmeren!

Tegen twaalven stroomden de deelnemers toe en konden de eerste glazen prosecco of rosé worden ingeschonken. Enkele uren later zitten er clubjes verspreid over het gehele veld, worden er her en der steekpenningen toegeschoven aan tegenstanders om de overwinning vast te stellen, zijn de meeste wangen flink gekleurd door de alcohol, staat er ergens een verdwaalde Braquer wortel te schieten, heeft de T.O.C.K.-voorzitter derdegraads brandwonden en groeit de groep culinaire fijnproevers die de frituur laten voor wat het is, en aansluiten in de rij bij de Cookaholics voor een lekker stukje Wagyu of andere lekkernijen. Uiteindelijk beslist oud-lid Wolfs het toernooi en gaat er met de gouden hamer vandoor. 

Na een voedzame maaltijd te hebben genuttigd kan men zich opmaken voor het avondprogramma, waarbij dit jaar groter is uitgepakt dan ooit tevoren! Heeft dhr. Appelhof de lichten weer besteld? Komen die doedelzakken dan toch nog? Nee, naast Martijn! La Grouw (#SLAMFM, bekend van tv) waren dit jaar ook Jeff Doubleu en Skitzofrenix van de partij om een paar uur lang plaatjes te draaien. Dat was ook wel nodig, want de Appeltoren bleek al gauw niet meer in staat om op de been te blijven, dus is hij maar een beetje gaan touren door de stad. Zoals ieder jaar was het feest weer zeer geslaagd te noemen; dhr. van Schaik ging nog wat stagediven, tribunes werden onveilig gemaakt door menig stel, dhr. Leys was toch wél nog aanwezig en een enkeling schoot nog wat wortel. Uiteindelijk kon iedereen met een zeer tevreden gevoel naar huis. Behalve Paul, die zat nog in de taxi.

Graag hopen wij volgend jaar nog weer wat grootser uit te pakken, en willen daarom dan ook alle aanwezigen en sponsoren bedanken, en we zien u graag volgend jaar weer bij de T.O.C.K.!

6 April was een gedenkwaardige dag voor velen, een mijlpaal zo u wilt. Een mijlpaal die boven het zeeniveau uittorent als Appelhof boven het voetvolk. De kranten stonden er vol van, de autocue van Astrid Kersseboom maakte overuren en de man op straat wist niets anders uit te kramen: Het Grote Rabobank Hockeytoernooi vond plaats! Fameuzer dan dhr. La Grouw, trotser dan dhr. van der Zwan, grootser dan de maaginhoud van de Heeren Beek en Dingemans en spetterender dan de handen op het met zweet beklede hoofd van dhr. Mulder. Vol bombarie aangekondigd, en grandioos uitgevoerd. Een toernooi wat haar gelijke niet kent. Talloze innovaties en verbeteringen t.o.v. de ‘simpele’ Pascie-versie. Wat dan zoal, vraagt u zich af? Wat u heeft gemist? Niet alleen kwam dit jaar La Fuente draaien, maar ook was er ehm… 

HC Tilburg wilde dit jaar haar 473 velden wel met ons delen, en na het onverdeeld succes van vorig jaar wilde T.H.D. Braque dit jaar slechts 1 ding: Goud! Onder de vurige leiding van dhr. Lagas en het toeziend oog van de Bodie onstond een miraculeus sprankelstuk waar men u tegen had kunnen zeggen. De gelegenheid was er toe. Met een beetje hulp van lentelichting Simons, zijn ‘moat’, de bezopenheid van dhr. Freling, de dikkere versie van Tom, de agressie van dhr. van Tankeren en de kraaloogjes van dhr. van Loon verpletterde men het ene na het andere clubje in de poulefase. 

Zonnetje erbij, kleine tostimania, af en toe een paar buisjes bier voor tussen de ritten door en voor je het weet liggen ook Equilibre en angstgegner Primus in het hockeymassagraf. Voor het eerst in de historie van Braque stond er zwart-wit op de plek waar het hoort: de finale! Helaas bleken de kwajongensstreken van Bierdispuut BIB fataal en moest men met zilver genoegen nemen. Ach ja, goud is toch maar voor mensen die zwijgen. 

Wie er die dag wel winnaars waren? Iedereen die niet bij het Hockeytoernooi hoefde te dineren. David Meul. De pinautomaten van de Pascie. De bankrekening van Plato. Mensen die zich het feest niet meer wilden herinneren. Mensen die La Fuente wel opgemerkt hebben. Dhr. Swieringa die optimaal gebruik maakte van zijn taxidiensten. Dhr. Achmed die met scherp schoot. Niet degene die de gaten in de kleding van Kay en Kay zelf mocht maken. Wie weet wat er volgend jaar kan gebeuren…..

Geen stick?

Na eerder al zijn afscheid aan te hebben gekondigd bij de Dordtse scouting, was het nu voor dhr. van der Kroon tijd om zijn laatste dagen op de UvT te slijten. Op 22 Maart jongstleden mocht onze Laurens een gooi doen naar het ‘Master of Science’-schap, en zou men bekijken of hij ditmaal wel zijn feiten op orde zou hebben. Dit mocht plaatsvinden op een schappelijk tijdstip, op een obscure afdeling in wolkenkrabber K. 

Met het zonnetje blinkend op de kale kruinen van enkele leden, een verse banaan voor de afstudeerder en de absentie van dhr. Appelhof waren er louter voortekens voor een geslaagd einde van dit treffen. Helaas was alles besloten en konden we de kwaliteit van het afstuderen slechts peilen aan de hoeveelheid roodtinten op het gelaat van Laurens. Na lang wachten was daar eindelijk het verlossende woord van dhr. van der Kroon zelf: hij is afgestudeerd in Strategic Management met een zeer behoorlijke 7! Om hem te bedanken voor deze middag kon dhr. van der Zwan hem alvast het eerste attribuut voor de BBB-bar aanbieden, alsmede de sporen van ouderdom en een prettige herinnering aan Jade.

Daar dit goed gevierd mocht worden werd de huifkar van Hooijen weer voorgereden en kon Praeses Beeksma de liederen nog eens voorzingen. Het solo-optreden van dhr. Verhofstad was er weer eentje om in te lijsten! Naderhand kon er nog een klein etmaal op getoast worden bij ‘t Vaticaan.

Zo zeker als hij van zijn zaak was, had onze Laurentius zijn afstudeerfeest gewoon de dag erna gepland. Omdat het kon. De kleine elite van Dordrecht was speciaal voor zijn feest uitgelopen en richting het fraaie Plato-pand gekomen. Dat je het van je familie moet hebben bleek uit de speech van vader van der Kroon. Na het toch vrij vrolijke lied volgden eindelijk de tranen, de bedankjes en cadeaus. Laurens, die normaal gesproken vaak met de deur/muur in huis valt, hield het dit keer vrij lang vol tot hij Kiki’s pingpongpodium veroverde en een kek plaatje aanzette, om daar vervolgens met de Bunkergenoten een groot schuur- en dagger-festival van te maken. But, afgezien van de volgende ochtend hebben we weer van je genoten!

Investeren is afstuderen!

Bij het aanschouwen van deze titel zal het inmiddels geen verrassing meer zijn; een weekend gekenmerkt door Gezelligheid ligt weer achter ons! Omdat het zonnige Libië vorig jaar niet helemaal goed bevallen was, daalde het dispuut ditmaal neer in een afgebladderd chalet in het koude Syrië. Ergens in de nacht van 16 op 18 maart boodt het dispuut haar klooiengespuis dan toch een kans om de trui in de wacht te slepen. Zouden Nasi, Donny, Bubba en Basta er iets van bakken?

Het viertal domme en vergeetachtige klooien mocht zich weer verzamelen om de Leden te tonen wat zij wel niet opgepikt hadden tijdens hun traject. Klooi Blokboezem toonde weer aan goed in contact te staan met zijn vrouwelijke kant, klooi Assad was vooral heel bang om ‘meegenomen’ te worden, klooi Donny had zijn buik er vol van en klooi Basta ging duidelijk met de billen bloot. Toen het stinkende kwartet eenmaal was vertrokken, reed de limo voor en kon ook het bestuur de reis gaan inzetten.

De Weekendcommissie had dit jaar een puik weekend voor ons in petto; zelfs de Menopausal Moodswinger of Manchester kon daar niks aan afdoen! Goed gekleed is goed gegeten, en op een afgelegen zolderkamer wist Oma ons haar maaltijden voor te schotelen. Zelf gebakken borden, eigenhandig geslachte runderen, huisgebrouwen bier en dan ook alle afwas, driewerf hoezee! Dat de buschauffeur helemaal de weg kwijt was, en er na een half uur touren achterkwam dat hij toch echt een eindbestemming nodig had, mocht tevens de pret niet drukken.

Echter kon niet iedereen het waarderen. Bij onze klooienvrinden was de glimlach ver te zoeken, er werd flink gepruild, gekrijst en gejammerd. Klooi Bubba toonde nog ballen, maar waar parkieten normaliter ‘gezellig en vrolijk’ schijnen te zijn, was daar dit weekend geen sprake van. Stefan bleek uiteraard de slechtste klooi en werd naar huis gestuurd. Er was geen zon, maar wel Sol; geen hotwings, maar wel Mexico-mix; Beeksma zat op een boot en dhr. van Oosterhout spoot te diep in het glaasje. En voor de moeilijklerenden onder ons was dhr. van der Kroon zo aardig om een Tour des Ardennes Bleues neer te zetten.

Maar, na een beetje sparren, miauwen, homo-erotisch-picknicktafel-worstelen, tippelen en noest buffelen mochten dan eindelijk de Heeren Joan Achmed, Hidde Mattheeuwse, Daan Dingemans en Daan Verhofstad zich Lid der Heldiaal Heerendispuut Braque noemen. Mannen, gefeliciteerd en maak er een gedenkwaardige, schappelijke, godlike en bovenal Heldiale tijd van!

Weekendcommissie!