Zo eens per jaar, als het Plato-seizoen weer voorbij is en mensen van hun rust kunnen gaan genieten, mag men massaal afreizen richting het Hoge Noorden. Om onbegrijpelijke redenen mochten we na vorig jaar niet meer aanleggen in wereldstad Snits, maar zouden Langweer en Grou dit jaar het decor gaan worden van het Pascie Zeilweekend.
Dat er niet gezeild zou worden stond vooraf al vast. De zelfbenoemde Heldiale Zeilpraeses Beek had een zeer schappelijk alternatief voor het reisgezelschap geregeld: een klein jacht lag op ons te wachten in de haven van Heeg. Vierpersoonsbedden, koelkasten, uitgebreide jukeboxen… Alleen de hoeren-uit-een-kastje (zonder gerimpelde handen) ontbraken in feite nog. Het beviel in ieder geval iets beter dan de ‘knieën-in-je-nek-tussen-de-natte-chips” Valkjes die er normaal gesproken waren geregeld. Ondanks het feit dat dhr. Wolfs kwijt was, en dhr. Appelhof lichtelijk boos, konden de trossen los!
Eenmaal onderweg, en een paar ginevers en omwegen later, werd Plato toch nog met een bezoekje vereerd, helaas wel zonder radiografisch bestuurbare meeuwen. Het eigen vleesje wat we mee hadden genomen werd niet genuttigd, maar de Pascie had het een en ander aan barbecue geregeld voor ons. Waar dhr. Wolfs zich bevond? Of Paul nog boos was? We blijven het antwoord u nog even schuldig. Alvorens we de beruchte kelder van Langweer aan zouden doen was er nog wat ruimte voor een klein borreltje/hijsje op de boot. De dames van Conserva kwamen ons ook nog verblijden met hun aanwezigheid, en vooral met de superlekkere en helemaal niet zure danwel naar braaksel smakende fles drank die ze bij hadden! Nadat een enkeling nog een klein uiltje had geknapt, was het tijd om de lange wandeling naar Het Keldertje af te leggen. Men kon er een dansje wagen, hier en daar wat meisjes optillen, zich ergeren aan paupers met hempjes aan of een klein biertje nuttigen aan de bar. En uiteraard was er nog ruimte over voor een naborrel op Hotel Experience Two. Vooral handig als je boot verdwenen was, omdat een zeker persoon nog even zijn ‘boot’ in ‘ander vaarwater’ wilde brengen.
Wat doe je als je veel gedronken hebt, pas laat naar bed gaat en nog een heel weekend moet? Juist! Je dispuutsleden om 9 uur ‘s ochtends uit bed schreeuwen. Waarvoor dank. Vooral namens dhr. Wolfs, die qua huidskleur toch wel angstvallig veel op dhr. Mulder begon te lijken. Een goed ontbijt deed echter wonderen, zeker als je de tijd nam er eens goed van te genieten. En na wat extra Boomsma in te slaan, en Mark te hebben geholpen zijn tent op te ruimen, konden we weer vertrekken!
Wat ons te wachten lag was een prachtige zonovergoten dag. Dhr. Appelhof knoopte zijn band achter de sloep, deed een goede impressie van Kabouter Spillebeen, verloor zijn zonnebril en daarmee tevens zijn humeur. Tussen het boeien beklimmen door was er zelfs tijd om een eilandje aan te doen. Aldaar kon men ‘smakelijk vreten’, een ‘zalmpie’ nuttigen, het duurste buiten de kaart om bestellen, en je terrastaal een beetje bijspijkeren. Het pittoreske Grou was de volgende bestemming. De lokale culinariteiten aldaar waren om te smullen!
Nu rest natuurlijk de vraag: wat kan men verwachten van het nachtleven van een plek als Grou? Als er al verwachtingen waren, werden die zwaar overtroffen. Bewapend met enkele extra Jokers betraden we de plaatselijke club. Of, zoals beschreven in Kiki’s binnenkort te verschijnen epos: Het Tienerbollenparadijs. Jawel, het voltallige 4-VWO uit Wassenaar had besloten hun minst verhullende outfits aan te trekken om zich eens flink te laten gaan. Podia, palen en immense kooien werden bezet en beklommen door hele hordes minderjarigen. Wat doe je dan in zo’n geval? Juist, veerkracht tonen! DJ Bauke draaide al je verzoekjes, de 56-jarige vriend van Dennis was er, Paul was nog steeds boos, en voor zover nodig vloeide de alcohol nog rijkelijk; kortom, allemaal ingrediënten voor een topfeest! Het zag er niet fleurig uit, maar toen ook Kiki nog een ‘privé-zeilinstructie’ had gegeven en meer hallo dan doei had gezegd, mocht het licht uit.
Op de terugweg, vakkundig begeleid door Kapitein Appelhof en Bootsjongen Beek, kon men terugkijken op een zeer geslaagd weekend. Een weekend, wat toch vooral op eerlijkheid berustte. Een weekend waarin Kiki toch weer meer in, dan buiten vrouwen zat. Een weekend, waar de neuzen weer gereinigd werden met gin, je goed je best moest doen om geen bal te verliezen, en Esmee weer ouderwets hard to get speelde. En Paul? Die was boos. Maar zoals de Grote Spelleider zou zeggen:
Knowing is participating!