… het was immers weer zover; Dot.geball stond weer voor de deur. In het kader van de overdracht verzamelden zich rond het middaguur vier Heeren bij prachtclub Were Di om het dispuut te vertegenwoordigen. Nu vraagt u zich wellicht af of dat genoeg is voor een team? Natuurlijk niet, dus hadden we ons eigen MD meegenomen!
Een van de vele dingen die zeer uitmuntend geregeld waren, was het weer. De zon scheen zeer gul over de lege velden van Were Di. Zowaar waren er ook enkele teams te vinden, en na het halen van een volle zak beker munten kon het collectief zich opmaken voor de eerste wedstrijd van de mooie sport trefbal. En mooi was het. De ene na de andere nederlaag stapelde zich op, ongewoon voor onze doorsnee prestaties bij sporttoernooien. De vraag is dan ook of een sport zonder regels wel een sport is? En waren we niet teveel afgeleid door de overvloed aan nevenactiviteiten? Of de luide integratie van Braquers en MD? En wat moet Bony aan met een sport waarbij hij zijn fysiek niet in de strijd kan gooien? En waarom dronk MD zoveel alcohol tijdens het sporten?
Gelukkig was daar de steen met bijbehorende tas van mevr. Niemeijer, die zichzelf ook had meegenomen om de integratie te versterken. Na eerst alle MD’ers voor Mutzen te hebben uitgemaakt en ze tosti’s te laten halen, kwam daarna alsnog alles goed. De Disko Kar ging aan, de pakken Ice Tea waren leeg, de BBQ ging als een trein, en voor we het wisten stond het clubhok van Were Di vol met enthousiast dansende mensen.
Na een van de wildste feestjes ooit meegemaakt te hebben, en na aansluiten van het studerend gezelschap, werd de nacht voortgezet in het ongeevenaarde Heuvel 15! Ondanks alles zijn we zelden zo lang blijven hangen bij/na een sporttoernooi. En niet alleen dat, het was toch ook de dag van de overdracht. De dag waarop de eerste Braque-MD relatie ontstond. De dag waarop Rim Bamsma een mooie verwachting in het vooruitzicht werd gesteld en de dag waarop het ware verhaal achter de naam Mumtaz bekend werd.
Scheids!