Hockeytoernooien en feesten zijn inmiddels uitgegroeid tot meer beruchte dan befaamde evenementen. Laat hier enkel studenten op af komen en men een gouden formule waar de meest corpulente, conditieloze en luie student zonder enige schaamte zijn of haar nu nog gesubsidieerde bankrekening leegt. Vandaar dat het Pallieter met vlijt en liefde dit hockeytoernooi al voor de 45e keer organiseerd.
Hockey is voor velen een sport om plezier te hebben, echter is een mooi feest ook iets wat hetzelfde resultaat genereert. Hockey is ook voor dispuut Braque louter een sport en als het afgewogen wordt tegen een borrel met een club dames, wordt de laatstgenoemde unaniem boven de ander verkozen. Dit jaar geen dominerende rol op de velden rondom dit volgepropte clubhuis. Nee, de truien werden aangetrokken en dispuut Braque zocht een alternatieve activiteit bij ‘t Vaticaan waar een verfrissend biertje gedronken werd, opdat de wedstrijden maar vol vreugde mochten verlopen!
Op de hockeyvelden van de grootste hockeyclub die Tilburg rijk is waren de wedstrijden ondertussen afgelopen en begonnen de uitgeputte sportievelingen ook maar aan hun voortzetting van de dag in de vorm van een feest. Menig lid van zowel dispuut Braque als dispuut Furiae had ondertussen ook zin om de feestsfeer te gaan proeven, alsmede het avondeten. De één was succesvol, namelijk het feest. Aangekomen op de locatie was duidelijk dat de aanwezigen de wedstrijden zeker niet zonder het goudgele goed hebben moeten spelen, de sfeer zat er al lekker in.
Het was druk, dat vooral. Voortent, kantine, tent achter het complex en zeker ook sommige bosjes. Maar dat mocht de pret niet drukken, alle ingrediënten voor een mooie avond waren immers aanwezig. Echter, als iedereen sneller naar buiten gaat dan dat de haarlijn van Freling zich terugtrekt is er iets aan de hand. En dat was er, van vreugde vervult van het nieuws dat het diner gepresenteerd werd liepen de mannen in zwart-wit naar buiten. Echter, was de hoop op een vullend en vooral smakelijk avondmaal snel vervlogen, een prakje wat meer weg had van een combinatie van drop, kaas, ketchup vergezeld door enkele niet geïdentificeerde ingrediënten werd in een prachtig glimmend bakje aan ons voorgeschoteld. Afijn, na de Chinese fabriekslunch weggewerkt te hebben konden we weer verder met wat een mooie avond beloofde te worden.
En of het een mooie avond werd! Na de traditionele kleding- en cameraruil kon het gezelschap onder het genot van een spetterend live optreden van wie anders dan Dries Roelvink zich weer naar binnen verplaatsen. Gezien de gemiddelde Spoor(laan)student aan chronische overcompensatie doet en derhalve blij mocht zijn als hij/zij het avond”eten” had gehaald, was het gelukkig een stuk rustiger binnen. Alhoewel? Rustig?! Er was chaos, crisis in de zaal! Zijn er Marokkanen? Nee het is Jansma! Alsof je een orchydeëen-kas inloopt voelde je het vochtgehalte in de lucht stijgen. Zodoende liepen de temperaturen hoog op in het clubkot van HC Tilburg, en het kwik schoot door het dak zodra ook dhr. Van der Zwan zijn motoriek etaleerde middels zijn uitgebreide dansrepertoire. Niet veel later bood de dansvloer enkel nog toneel aan Platonen; het was immers al donker buiten en de taxi’s afgeladen met “echte” leden waren al naar huis. Op Pallieter na dan. Die stonden al jengelend de bedroevende zangkwaliteiten van dhr. Roelvink eer aan te doen om op eigen karakteristieke wijze te trachten de overgeblevenen de deur te wijzen. En zo geschiedde.
Leden, bedankt!
