T.H.D. BRAQUE

De drie is inmiddels ingeruild voor een vier. Zoals u begrijpt, een gebeurtenis die de heeren van Braque niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. Zaterdag 18 januari was het weer tijd voor de jaarlijkse nieuwjaarsborrel in ons immer vertrouwde huiskamer ‘t Vaticaan met de oude Helden van T.H.D. Braque. Een avond waar wederzijdse gelukswensen, oude verhalen en goede voornemens traditioneel weer zijn ingeruild voor de oude gewoontes en sterke speeches. Maar vooral een avond waar een vijftigtal Helden weer een goede reden hebben om naar het pittoreske Tilburg af te reizen om samen te komen en te converseren op niveau. Een avond waar blijkt waarom men bij Braque niet lid is voor even, maar voor het leven. Alhoewel, het is natuurlijk altijd mogelijk om jezelf zwart te maken bij het collectief en besluiten het gezelschap te deserteren. Enfin.

Ook dit jaar mochten de Klooien zich traditiegetrouw presenteren aan de Zwart-Witte muur. Hier en daar werd er gestrooid met nuttige informatie. Dat een enkele klooi tradities al hoog in het vaandel heeft staan bleek wel door zich als enige wél met bevuild Beagle-shirt te vertonen. Dat is immers een vereiste voor deelname. De ene na de andere klooi waagde een poging op de stoel om zich te presenteren aan het Heldiaal collectief. Alle zeilen werden bijgezet, maar al snel bleek dat de interesse niet geheel wederzijds was. Teleurgesteld droop de ene na de andere klooi af in hun maagdelijk witte shirts. Zoals het bier dat vaak doet, vloeiden ook de hormonen rijkelijk deze avond. Zo heeft klooi Dixo nog poging gewaagd een van de weinige dames te veroveren en was klooi Fret nog bijna het slachtoffer van een gewillige dronken superheld.

Waar menig laffe borrelaar zo rond de klok van 3 zich richting zijn warme nest begaf, was er een klein collectief dat de strijd tegen de goudgelen niet opgaf en nog doorging tot in de vroege uurtjes. Aangemoedigd door het DJ duo Theedoek & Theedoek was daar nog bijna het moment voor Consuela om een legendarische speech te geven. Tevergeefs, want het bier had de strijd al uren gewonnen en zo kon deze krullenbol geen zinnig woord meer uitbrengen. De avond eindigde zoals tegenwoordig wel vaker het geval is in totale chaos. Bierviltjes, ijsklontjes en asbakken vlogen door de ruimte, de Assessor probeerde weer eens krukken op zijn hoofd te stapelen, dhr. Freling had de bar veroverd en dhr. Van der Zwan drukte bijna op stop. Al met al was het een geslaagde borrel. Uitslag: (nog altijd) witte beagle-shirts, een lege portemonnee van Brouwer en een lichtelijk getraumatiseerde klooi.

Klooi, waarom ben ik nou zo geil?!

Op een gure zaterdagavond eind November staat T.H.D Braque iets unieks te wachten. Een avond die men nog lang zal heugen, wat heet, een avond die Tilburg op haar grondvesten deed schudden en de geschiedenis van Brabant voorgoed zou veranderen.

Maar eerst gaan we een stapje terug in de tijd; een uitnodiging uit onverwachte hoek belandt in de elektronische postbus van het dispuut. Is het een truc van OC of Donar, om alsnog een borrel met ons te kunnen krijgen? Of zijn zowel de Sint als de Kerstman dit jaar wat vroeger met de cadeaus? College Cucaracha, bestaande uit een ruim veertigtal vrouwen, verruilt namelijk het Amsterdamse voor Tilburg tijdens hun jaarlijkse Kroezeweekend.

Gelukkig voor ons bleek het allemaal geen grap en keken de nog dinerende mensen in Bolle vreemd op toen er 34 dames binnen kwamen wandelen om ons te vergezellen. Deze avond, die in de volksmond al werd bestempeld als “Het Brabants Seksschandaal”, moest uiteraard feestelijk worden ingeluid met een paar flessen bubbels. Waar de doorsnee Braquer normaliter op zaterdagavond naast de ouders op de bank Shownieuws of een ander IQ-verlagend SBS-programma zit te kijken, kon men nu rekenen op zes borsten de neus. Dan is een borrel met 34 vrouwen toch een aangenaam alternatief.

Nadat Cuca hun camera al kwijt was geraakt en Bolle te weinig spanning en sensatie bood was het tijd om te vertrekken. Op het piusplein werden nog enkele liederen gezongen onder de kerstboom en kregen onze Ab Actis een fraaie lege kartonnen doos cadeau. Ironisch gezien zou hij later die avond nog een doos cadeau krijgen, maar dat terzijde. Helaas is niet meer bekend welke Einstein ons vervolgens BP in heeft geloodst… Puik idee, een kroeg waar minder mensen inpassen dan de veroveringen van dhr. Beek nadat hij er huisgehouden had.  Dhr. Van Loon zag zijn kans schoon om in de menigte verdwijnen en de band tussen beide gezelschappen te versterken. Na het nuttigen van welgeteld 1 bier per persoon hadden we wel genoeg gezien van de plaatselijke sauna. De vrouwen hadden gelukkig nog wel een goed idee!

Dat goed een zeer subjectief begrip is en vrouwen nooit de leiding zouden mogen hebben bleek gauw toen we 5 minuten later in “Club” Philip stonden. Beregezellig natuurlijk en na een goed kwartier was de helft van het gezelschap overal en nergens te bekennen. Dhr. Van der Zwan had boven een apenrots weten te bemachtigen om zijn EDM kennis tentoon te stellen, een deel van het gezelschap haalde de voetjes van de vloer  in het `club` gedeelte en dhr. Van der Maat had de kelder omgetoverd tot een vervroegd carnaval festijn.

Al met al was het een meer dan geslaagde borrel en bleek de naam “Het Brabants Seksschandaal” toch een goede betiteling van de avond. De score liep hoog op. Hoe hoog precies weet niemand, aangezien er hier en daar wat herinneringen verloren zijn. In ieder geval heeft onze olijke krullenbol zich weer van zijn beste kant laten zien en heeft de Praeses Ab Actis een van de dames nader geïnformeerd over de torenhoge gebouwen in het prachtige Tilburg. Rond een uur of 4 vertrokken de dames weer naar hun oord in Loon op Zand en houden we slechts vage herinneringen over aan deze bijzondere avond.

‘Wat betekent helaas Klooi?’ 

Zo sta je het ene moment nog keurig in pak om voor het afstuderen van Freek, en zo sta je het andere moment in spelershemd om te borrelen met een groep vrouwen! Het kan allemaal bij dispuut Braque. Na het succes van de borrel met de dames van Keiretsu afgelopen jaar, besloten we dit verhaal een staartje te geven. We hadden geen beter moment kunnen kiezen. De dag dat sfeermaker pur sang Freek afstudeert, in combinatie met een borrel staat natuurlijk garant voor gezelligheid en rare fratsen van Feestneus. Helaas, niets bleek minder waar. Freek nam de overgang van student naar arbeider wel iets te letterlijk en een avond bieren met het dispuut komt dan ook niet meer voor in zijn planning. Gelukkig werd zijn afwezigheid meer dan goed gemaakt door oud lid Bram Adriaans!

Zoals wel vaker begon de avond in `t Vaticaan. Het rondje handen schudden werd ditmaal overgeslagen aangezien “dat toch altijd zo lang duurt en niemand de namen kan onthouden”, aldus een wijze dame van Keiretsu. En groot gelijk had ze. Bladen bier op tafel en slap ouwehoeren is immers de beste vorm van integratie. Een paar bier verder is het zoals gewoonlijk tijd voor een woordje en een liedje! De symbolische boodschap van de scheurkalender die ons cadeau is gedaan, is tot op heden nog onbekend.

Inmiddels is het alweer 29 november en stond er een open feest van onze peddelvrienden op de planning. Van de tentamendrukte was niets te merken. Het stond namelijk bomvol in de sociëteit en ruimte om een biertje te drinken aan de bar was er niet. Tot overmaat van ramp besloot klooi Tuba de pot bestaande uit zo`n 189 munten lukraak het publiek in te gooien, tot onvrede van de eeuwige Praeses. Al kruipend door de zaal wist de chagrijnige Tuba beetje bij beetje enkele munten terug te vinden. Om er toch maar enigszins een mooi feest van te maken begaven we ons naar het balkon boven om maar ouderwets op Champions League niveau te tanken. Dat dhr. Adriaans niet meer zo goed tegen bier kan bleek maar weer toen hij `per ongeluk` de Ab Actis een kopstoot gaf. Rond een uur of 4 vonden we het wel mooi geweest en begaven we ons weer richting huis. Met de dames van Keiretsu was het gezellig, maar het volgende open feest bij Vidar slaan we toch even over denk ik…

‘Waarom sta je met mijn vriendin te praten?’

Dat was het dan alweer! Na het lezen van deze 2 regels weet u waarschijnlijk wel hoe laat het is. Niemand minder dan Freek, ook wel bekend als de clown kleptomaan hofnar van het dispuut, gaat ons verlaten! Een eind van een tijdperk.  Want wat heeft onze feestneus zichzelf ontwikkeld in de loop der jaren. Als een nerd schuchter mannetje, met een bloempot kapsel uit de jaren 90 en altijd een hand voor zijn mond kwam hij het dispuut binnen. En nu, een jaar of 5 verder, verlaat hij het dispuut als een levende legende binnen studerend Tilburg. Koning van de blonde tak binnen Braque, kartrekker van lichting 2009, Scriptor Domus, Prins Krakau Carnaval en tegenwoordig mag deze levensgenieter zichzelf Master of Finance noemen.

Na een matige voorbereiding en het nuttigen van slechts 1 appel, wist Freek donderdag 28 november 2013 af te studeren met een keurige studenten 7! Uiteraard had Freek, geboren redenaar dat het is, een uitgebreide afscheidsspeech voor de aanwezigen in petto! Een dankwoordje werd gericht aan zijn begeleider en tweede lezer, broers, de zebra`s en zijn vriendin voor de bewezen diensten! Traditiegetrouw zoeken we de buitenlucht op om de kerverse afgestudeerde onder leiding van de Praeses van een toepasselijk outfit te voorzien! De foto`s zeggen genoeg!

Van de ene traditie naar de andere, want ook ditmaal werd de huifkar van Hooijen weer uit de paardenstal opgetrommeld om ons een rondleiding door Tilburg te geven naar `t Vaticaan te vervoeren. Dit maal wist Kees de trekker wel op gang te krijgen en moesten de voetballiederen weer uit de kast worden gehaald om de overwinning te vieren! Zonder Praeses liederencommissie Vincent, die helaas op de eject-knop had gedrukt in de huifkar, gingen de liederen ietwat moeizamer dan normaal. Duijkerman probeerde de pijnlijke stilte te doorbreken door uit het niets ontzettend hard te gaan schreeuwen, waardoor hij de lachers op zijn hand kreeg en het toch nog gezellig werd in de huifkar! Na een flesje bubbels en een klein biertje bij `t Vat kwam een historische dag ten einde. Het is nog steeds moeilijk te bevatten dat Freek gaat afzwaaien. En wat een gemis zal het zijn! Geen vrijdagen meer in de Clochard, nooit meer mensen over de bar gooien bij de CV, geen ruzie meer met Fransen, nooit meer een bus die zomaar verdwijnt, geen hilarische gedichten over The League met Sinterklaas en ook geen terreur meer op het zeilweekend. Freek, succes in het leven als arbeider en het ga je goed! Na deze intensieve jaren heb je wel wat ontspanning verdiend!

`Houdoe he!` 

Het is weer die tijd van het jaar. De heilige Sint Nicolaas en zijn bende slaven zwarte Pieten zijn weer per stoomboot ons land ingevaren. Zoals ieder jaar verblijdt hij het Heldiaal collectief met een een handjevol verse klooien! Het is natuurlijk nog even afwachten hoe blij we daadwerkelijk mogen zijn met deze pissenbakken. Voorlopig blijken ze namelijk alleen maar te kunnen klagen en slap te lullen. Dat ancienniteit en eloquentie bij Braque hoog in het vaandel staat hebben de klooien nog niet helemaal begrepen. Uiteraard was de `oudste` man van het dispuut, Vincent van der Zwijn, hier enigszins verbaasd over, en schroomde ook niet om de jongens een corrigerende tik te geven met zijn staf! Gelukkig komt aan alles een eind. En na een avond vol gezeur, slechte liedjes, intapen van klooien en gevechten met Romeinen hebben de heren Erik Knoops, Laurens de Wit, Stijn Frenken en Maxim Neijenhuijs het huispak weten in te ruilen voor het felbegeerde Beagle shirt.

Klooien, succes de komende tijd, jullie gaan het nodig hebben…

We schrijven 13 november jongstleden. Na al het geborrel van de eerste periode was de kleine rustperiode van de afgelopen weken voor menig sjaars een broodnodige pauze. Het valt natuurlijk ook allemaal niet mee om op iedere borrel even clean fris en fruitig te verschijnen. Menig logisch denkende sjaars zal dan ook wel geschrokken zijn van het aantal excentrieke uitstapjes . Het is immers de laatste borrelperiode en verwacht mag worden dat disputen deze mogelijkheid aangrijpen om hun potentiële nieuwe aanwas zo goed mogelijk te leren kennen. Er wordt immers naar een nieuwe lichting toegewerkt.  Een setting waar je een fatsoenlijk gesprek kan voeren met de eerstejaars ligt zou dan ook een goede optie zijn. Sommige disputen denken daar anders over. Het verbaast ons dan ook niet dat er weer menig biercantus heeft plaatsgevonden, partybussen zijn afgehuurd en dat de bloemetjes zijn buitengezet aan de overkant van de Noordzee. Gelukkig doorstond een selecte keuze jongens deze escapade naar het land van de Cunt of Chuckchester, zij het met wat minder slaap dan normaal, en hadden zij de juiste keuze genomen om om 17:27 uur bij Grootkaffee ’t Vaticaan op de tweede borrel van T.H.D. Braque te verschijnen.

Na een klein hapje bij ’t Vaticaan was het alweer tijd om naar de volgende locatie te vertrekken. Onder het gezelschap van buschauffeur Peerke, die verdacht veel leek op een oud lid van onze vrienden in het blauw, werden we naar de volgende bestemming gebracht. Helaas werd hier door sommige sjaars nog even geen gebruik van gemaakt omdat ze toch nog bezig waren met het verwerken van de laagschuimende pints van gister. Dat dat verteren voor een enkele jongen niet helemaal goed was gegaan bleek uit het feit dat hij tijdens de reis, na een verdacht lang toiletbezoek, zijn maaginhoud in het potje had geleegd. Of de aanzet hiertoe de pokdalige Belgische N-wegen waren of de onvrede met de Praeses over diens onvermogen om het verschil tussen abdij- en trappistenbier te kennen zullen we nooit weten. Om de arme jongen een beetje op te fleuren heeft de Praeses hem een paar witte sokken cadeau gedaan, aldaar wij zijn vorige paar witte sokken op de eerste borrel afgebrand hadden.

Na het afleggen van ongeveer 95% van de afstand tot aan de bestemming vond onze Peer het wel welletjes en parkeerde hij de bus in de berm. Pas nadat enkele kilo`s er af hadden gejogd arriveerden we dan uiteindelijk alsnog bij Priorij Corsendonck. Dat er geen ontvangstcomité stond om ons te ontvangen maakte natuurlijk niet veel uit daar iedere Braquer inmiddels toch wel de weg kent in het heuze kasteel. De gewelvenkelder lag er zoals ieder jaar weer mooi bij en dus stond niets ons in de weg om de eetlust wat verder op te wekken middels een geel of bruin biertje of twee. Nadat er een flinke delegatie oudgediende heeren gearriveerd waren, zag dhr. Van Tankeren zijn kans schoon om de sjaars nog wat bij te brengen over de geschiedenis van het klooster en het bier dat daarvan de naam draagt. Wederom bewijs dat borrels ook leerzaam kunnen zijn.

Het subtiel gebrachte verhaal van dhr. Van Tankenen was een mooi opwarmertje voor het koningsmaal. Gekarameliseerd Brussels lof en geschoten fazant zijn slechts een greep uit de culinair verantwoorde gerechten die ons voorgeschoteld werden. Terwijl ook de rode en witte wijnen weer rijkelijk vloeiden was het tijd voor de Praeses om het hoofdgerecht koud te lullen een mooie speech te delen met de aanwezigen. Zoals verwacht was de Praeses niet bang om zijn mening onder stoelen of banken te steken en zijn er enkele rake klappen uitgedeeld.  Na een schappelijk maal, in een meer dan schappelijke locatie en enkele kiekjes van het Praesidium, werd het tijd om terug te keren naar Tilburg om de koppen eraf te zuipen! Want ook dat hoort erbij.  Peerke wist de bus gelukkig uit de berm te manoeuvreren en ons veilig thuis te brengen.

Eenmaal gearriveerd was het de hoogste tijd om naar het beroemde keldertje van de Philip te gaan alwaar de vrouwen en sjaars van Conserva ongeduldig op ons stonden te wachten. Tradities werden weer in ere hersteld. Shotjes vlogen over de bar, dhr. Achmed hield zich weer heel de avond bezig met het maken van selfies, het startschot van de kleding ruil werd gegeven en het begrip meeroken werd naar een nieuw niveau getild. Al na een half uur hadden we de zaal namelijk zo vakkundig blauw geblazen dat louter dhr. Deisz nog een sigaret zou moeten opsteken om in zijn nicotinebehoefte te voorzien. Voor sommigen werd het daarom ook allemaal even teveel en dus werden er ook nog uiltjes geknapt op het toilet en besloten we te vluchten naar `t Vaticaan. Dat deze escapade garant staat voor een legendarische naborrel bleek maar weer. Binnen no-time werden alle barren en tafels gesloopt overgenomen en kon het feest losbarsten. Het startschot van de kledingruil was eerder op de avond al gegeven en voor we het wisten hadden menig sjaars en Braquers een Conserva jas om de schouders. Dat niet elke sjaars even begripvol is bleek wel, aldaar deze besloot de jas als souvenir mee naar huis te nemen! Afijn, dat mocht de pret niet drukken. Tot diep in de nacht werden er dansjes gewaagd, dassen aan elkaar geknoopt, telefoons geleend, toonden Braquers weer hun liefde voor elkaar en schitterde Chuck in een gouden jas even glimmend als zijn kale kruin! Aan alles komt een eind en waar sommigen besloten nog een na-naborrel te houden in ` Vat, gingen de meeste eindelijk hun bed opzoeken. Het was weer een Heldiale borrel!

`Oost west thuis best`