T.H.D. BRAQUE

‘Wat de rups het einde noemt, noemt de rest van de wereld een vlinder.’ Ons aller Aad heeft afgelopen TOP-week na een kort efficient studentenbestaan zijn intrede gedaan in het saaie leven. Sindsdien kijkt hij dagelijks met weemoed terug naar die prachtige jaren bij het Heldiaal collectief terwijl hij in de burgerrups naar zijn linkse baantje bij het UWV reist.

Links? Braqueboord! Superrechts ‘Vo. Maar we dwalen af. Vrijdag 2 december was het moment daar, het afscheid. Niet alleen van Braque, maar ook van de mooie mannenclub, clubje twee, autistenclub duizend subclubjes waar Aad aanvoerder van was. Aads huisgenoten trapten de avond af met een schittertragische brief (weet mijn god niet meer waar dit over ging). Enfin, toen was het de beurt aan de meest kale lichting ooit 2014. Waar in deze speech normaliter nog wel een paar trappen na worden gegeven was daarvan in deze geen sprake, in de lofzang van zijn lichting kwam namelijk alleen terug dat Aad naar 50 datediners en 80 lustrumgala’s is geweest, dat hij in zijn tijd bij Braque 312 vrouwen gehad heeft en dat hij nog drogere humor heeft dan Stefan Wesdijk.

Nadat er gezongen was kon het feest losbarsten. De rookmachine stond als vanouds weer onafgebroken aan, de blotebastenborrel werd in ere hersteld, niemand haalde zijn neus op voor een flesje wodka en Aad bereikte eenzame hoogtes.

“Wat is de club zonder Aad?”

‘It’s the most wonderful time of the year.’ Zong Andy Williams ooit over de feestdagen van het einde van het jaar. Naast deze zin kunnen er echter nog meer vergelijkingen getrokken worden met de kennismakingstijd introperiode bij TSV Plato. Immers zijn er groen/rood geklede verantwoordelijke voor alle regulatie. Wordt er goed gegeten maar vooral gedronken. Gaat het gebeuren zelden gepaard zonder de nodige drama. Zijn (familie)leden present die je de rest van het jaar nooit ziet. Steek je veel geld in cadeaus en feestjes waar het resultaat twijfelachtig van is. Zeggen we achteraf met een valse glimlach dat het onderling zo gezellig is en kennen beide tijden twee feestdagen. Laat dit stukje nou net over de laatste gaan, De Tweede Borrel.

Het enkele jarenlang beproefde concept werd uit de kast gehaald, waar enkele heeren sjaars moeite ondervonden om de zenuwen wat te onderdrukken bleek voor een ander de uitdaging groot om überhaupt in Tilburg te geraken. Eenmaal aangekomen op één van de dispuutshuizen werd er schappelijk gegeten en een bodem gelegd voor de avond die komen zou. Traditiegetrouw werd de weg hierna ingezet richting Tilburgs grootste volksfeest, Manege Hooijen. Dat tradities vandaag de dag even onderhevig zijn aan verandering als het humeur van dhr. Verhofstad dan wel dhr. Frenken, dan wel dhr. Molenaar, dan wel dhr. Van der Pas gedurende een Braque ALV bleek eenmaal aangekomen bij Cees. Het interieur was voorzien van enkele hippe nieuwe versieringen en de stoelsessie bleek slachtoffer van de voortdenderende digitalisering. Echter stond als vanouds de blonde dame achter de bar en bleek de antischimmeldiscussie opgestart door de GGD nog geen invloed gehad te hebben op Amerigo en de rest van de zaak net zo saai als de Praeses.

Ook werd als vanouds de gele muur opgezocht wat resulteerde in feestgedruis dat zich laat samenvatten in eurotekens in de ogen van Sander. Bier estafettes voor, achter, op en onder  de bar zorgde voor de nodige sfeer, waarna het karaokegezang niet eens zo’n slecht idee leek. Het bier spoot net zo hard uit de tap als dat de hitjes uit de boxen schalden en ergens diep in de nacht besloot Café de Prins dat het mooi was geweest . Het collectief verplaatste zich richting de roemruchte na-borrel op de DBS. Bij Stijn, Anne en Vleuts Baco Bellyshot Bar werden mixjes verstrekt waar zelfs de cavia’s wel pap van lustte. Middels de drive-in show van DJ Klaximus en LightJocky Coobs werd de borrel nieuwe energie ingeblazen en werd er tot diep in de volgende avond tot 9.00u geborreld.

“Dat komt wel goed morgen!”

Op zaterdagmiddag, rond een schappelijk uurtje of 1, begaf het collectief zich naar feestkeet Slagroom voor de broertjes-zusjesdag. Zoals traditie voorschrijft organiseert het dispuut der disputen om het jaar een dag met dat andere nageslacht van je ouders om hen kennis te laten maken met wie je nu, in het immer mooie Tilburg, meerdere avonden per week doelloos bakken verticaal tegen je panplaat aan staat te Jan-Jorissen.

Geïnspireerd door anekdotes van voorgaande edities dan wel klooiendates, was de voorpret van dhr. Kanters enorm geweest. Meer teleurgesteld was de beste man toen hij de opkomst bekeek en kon constateren dat enkele leden deze zelfde stukjes hadden gelezen en hierdoor schitterde in afwezigheid.
Kindermeisjes, Jazztrioduo’s, vriendinnetjes van de show, ze zouden allemaal aanwezig zijn geweest bij organisatie van dhr. Balders. Helaas voor Tom had dhr. Grobbe dit jaar het heft in handen. Echter, de appel viel gelukkig, godzijdank, heel erg ver van de boom bij de familie van der Pas en Nijmeijer. Ook was zowaar een lid aanwezig, want ook Koek jr. had vanuit Wageningen de corpstad Tilburg kunnen bereiken. Dhr. Kanters had zo uiteindelijk niks te klagen.

Men begaf zich naar de huifkar waar onder heerlijke foute hitjes het klimbos klimparkje werd bereikt. Dat dhr. adviesgevendorgaan Mattheeuwse de algemene voorwaarden van deze activiteit had doorgenomen bleek bij aankomst, het eerste bier had namelijk al gevloeid voordat duidelijk werd dat ‘alcohol consumptie voor én tijdens het klimmen verboden’ was. D’n Heldiale Blobvis greep dit als een mooi excuus om zijn spontane hoogtevrees te verbergen en besloot met het zusje van dhr. Nijmeijer veilig aan de grond te verblijven. Op een terras met nog minder sfeer dan het terras van De Prins werd moed ingedronken om de terugweg in de boerenbolide te herhalen.

Te Akademeia werd genoten van Italiaanse specialiteiten en Duitse dorstlessers om vervolgens een halfslachtige cantus te starten. Mede dankzij het succes van de voorzinger voorbraller en –stamelaar dhr. Kwakkernoot tot Robbekoek nam dhr. Verhofstad Junior uiteindelijk het heft in handen en werd de cantus helaas door de Heldikale Praeses afgekapt. De kalme borrelsfeer werd gecontinueerd. Toen het broertje van Frenk Stijnen werkelijk iedereen had verteld over zijn immense reptielenverzameling op zijn kamer en de familie Molenaar altruïstisch een estafette besloot te verliezen aan de Van der Pasjes werd besloten de avond voort te zetten in de stad. In tegenstelling tot Pulp bleken zijn broers keurige jongens, bleek het zusje van Kwakkert vele malen capabeler onder invloed van alcohol dan hijzelf en was het zusje van mr. Pinpas nog niet half zo sociaal ongemakkelijk als we hem kennen. Nadat iedereen al zijn kleingeld had gedumpt voor de woekerprijzen bij de toilet en er eindelijk duidelijke communicatie was binnen het bestuur besloot met langzaamaan huiswaarts te keren.

“Niemand maakt kans! Ik heb gewoon een relatie hoor…”

In de tijd dat er voor CV Plato een viering van de agenda verstoorde  sierde. Kon Dispuut Braque zich richting het immer gezellige Akademeia begeven voor een festijn dat slechts eenmaal plaatst vindt. Na zijn daverende ellenlange eindpresentatie in de krochten van studerend Tilburg was nu het moment aangebroken om zijn afstuderen nog een keer met eenieder te vieren. U raadt het al het was tijd voor het afstudeerfeest van lands bekendste DJ Edwin Evers Martijn La Grouw Dorus van Mosselveld.

Zoals we van Dorus gewend zijn, was het gehele collectief één uur te vroeg en konden Koek en Hampert hun eigen chips klaar zetten.  Zoals eenieder weet is Dorus fan alles wat er in medialand gebeurd. Dit werd dan ook goed zichtbaar bij de speciale editie van De wereld draait Dorus.  Samen met alle aanwezige luisteraars werd teruggeblikt op de studententijd van Foefelmans bij het collectief en daarbij werd zijn wonderbaarlijke facebookgedrag en de nodige populaire kiekjes van de internationale paparazzi. Dat Dorus zelf ook niet vies is om de microfoon ter hand te nemen bleek wel bij de vele interrupties toevoegingen aan de speech. Naar het schijnt zou dhr. Van Jaapsveld ook het lied zelf nog even verbeterd hebben voordat de Praeses het podium op gerold was bestegen had.

Naar mate de avond vorderde kon Dorus het toch niet laten om nogmaals naar de microfoon te grijpen om alle genodigde nog van een woordje te voorzien. Na afloop gaf hij zelf het startschot om de nodige goudgele rakkers naar binnen te gieten en met een gastoptreden van DJ Theedoek & Theedoek is het een memorabele avond geworden.

“Hij heeft een biertje gedronken”

Kleine jongens worden groot. Qua uiterlijk gaat die vlag niet op voor dhr. van Loon, maar ook hij is na zeven mooie jaren afgestudeerd en wel het burgerleven ingerold. Helaas was het voor hem als WvT-protegé niet weggelegd om in de voetsporen van zijn idool te treden en Nestor van het dispuut te worden. Desondanks kan hij tevreden terugkijken op de mooiste tijd van zijn leven, en op deze avond mochten we daar allemaal even van meegenieten.

Allereerst gaf Fractie Front ons (na al die tijd) inzicht in wat Dennis nu een ruim jaar had uitgespookt op de UvT. Samengevat kwam het neer op exact hetzelfde als hij bij Braque had gedaan: kattenplaatjes doorsturen, bier drinken op woensdagochtend, manipuleren, jongerejaars irriteren en overal in slaap vallen. Het enige verschil is dat hij er bij Braque voor moest betalen, en bij Front er zo’n 600-700 euro per maand voor kreeg. U leest het goed, 600-700 euro per maand.

Daarna was het tijd aan de lichting van Dennis om te speechen. Helaas waren beste moaten Koen, Rob, Bart en Chuck verhinderd en moest hij voor een alternatief gaan. Door middel van een screening ging dhr, Stegeman de confrontatie aan, en keerde jammer genoeg geen VOG uit.

Nadat er nog een mooi lied gezongen werd, kon de borrel losbarsten. Uit angst voor wraak van Jansma had Dennis zich de hele avond al achter familie verscholen, maar ontsprong de dans niet. Nadat de fles groen vergif van Front de bodem bereikte, kreeg Dennis van collega en eeuwige student Pechtold nog even een wodka van eigen deeg. Dhr. van der Zwan toonde nog aan een teamspeler te zijn, dhr. Freling probeerde het fust van Mendy op de valreep nog te innen, en diezelfde ‘heer’ Freling plantte nog even een paar prehistorische prenten op de rug van een NAC’er. Hij zal het wel verdiend hebben! Met dat mooie slotakkoord kon Dennis eindelijk, al buikschuivend, naar bed.

“Nouuuuuu… nee.”

Met een kater van afgelopen week avond verzamelde het collectief zich op zaterdagmiddag 10 september, enkele dagen na de Dies Natalis van het dispuut der disputen, op het stralende terras van Slagroom. Onder het genot van de eerste goudgele vrienden werd nog even uitvoerig besproken wat de dress-code ‘smart casual’ nou precies inhield toen oud-praeses Frenk Stijnen met zijn trui over zijn schouders gedrapeerd een kleine catwalk liep tussen de tafels. ‘Maar we gaan toch naar de golfbaan?’ Inderdaad, nadat dhr. Kanters nog een paar telefoontjes pleegde uit stress voor de zekerheid gleden drie glanzend witte limousines door het straatbeeld van Tilburg. In tegenstelling tot andere clubjes ben je bij Braque lid voor het leven en niet totdat je je master hebt afgerond en eindelijk een goed excuus hebt om niet meer aan die fout van je eerste jaar bij Plato te worden herinnerd. Een scherper contrast was daarom bijna niet mogelijk toen liefst 50 keurig geklede LAB en Braque leden wat dozen een flesje champagne openden met de MacDonalds op de achtergrond. Vlogger Hampie100 had nog nooit in zo’n lange auto gezeten en heeft zijn volledige reis besteed aan het snapchatten van de ervaring (zijn vlog komt binnenkort online)

Eenmaal aangekomen op golfbaan kreeg bazenlichting 2016 een korte flashback van de laatste keer dat Kanters met een budget werd toevertrouwd en daar bijna 300% overheen ging. Die nare herinnering werd echter snel verdrongen terwijl de kraagjes omhoog werden gezet (‘vo!) en het gouden vocht de dorstige kelen vond van het collectief. In een stralend septemberzonnetje liet men met volle overgaven zijn golf-expertise zien tijdens een clinic of tijdens het lopen van de korte par 3.

De jongste lichting mocht daarna nog even dat lekkere grietje achter de bar  het barpersoneel  ondersteunen met het lopen van blaadjes bier en horeca-paradepaardje Tsjarko liet zien wat hij al allemaal wel niet had geleerd na een half jaar bij Slagroom. Na een zenuwachtig speechje van dhr. Neijenhuijs zakte langzaam het zonnetje en werd de bekende huifkar voorgereden om te beginnen aan de terugweg naar Tilburg.

Dat niet iedereen het droog hield tijdens deze  tocht  werd al snel duidelijk toen de prijzen verdeeld werden. Dhr. Neijenhuijs was één van de grote winnaars, en kreeg hier dan ook een welgevulde beker voor. De het bier de hitjes vlogen iedereen om de oren in de goedgevulde huifkar. De voorbijgangers zullen nooit geloofd hebben dat dit collectief net van een nette golfclub komt.

Als natte honden werd het heldiale dispuut bij Slagroom verwelkomt met een heerlijk buffet waar zelfs dhr. Kwakkernoot zijn neus (we missen je Meul) niet voor ophaalde. Een Held zijn verleer je nooit, maar in staat zijn om de hele dag glazen te kantelen is een vaardigheid die je moet onderhouden. Zo bleek de Nestor, die anders tot laat in de nacht het voortouw neemt, te hebben besloten om een schoonheidsslaapje te houden op het terras. Goed voorbeeld doet volgen en nadat de laatste koude biertjes waren geleegd werden langzamerhand handen geschud en afscheid genomen terwijl een enkeling nog met volle overgave de stad inging om van de dies een noctis te maken.

Onze dank gaat uit naar de Dies-commissie voor deze geweldige dag!

“Ergo Bibamus”

De introperiode, een stukje waar de Scriptor Domus nooit veel tijd aan toe hoeft te besteden. Immers het stukje schrijft zich vaak zelf. Er zijn nieuwe studenten, het vastgeroeste introprogramma van Plato, het collectief ziet er hetzelfde uit en er is bier. Dat wil niet zeggen dat de omzwervingen van het Dispuut gedurende de TOP-week dan wel de Open Tijd altijd het zelfde zijn. De ervaring uit voorgaande jaren leert echter wel dat de drank en het laatste weekje vrije tijd voor een chaos zorgen waar een gemiddelde Turkse coup niet aan kan tippen. Maar goed, als volgt:

22 augustus 2016, overvolle treinen vol met fietsen, koffers en in het bijzonder verwonderend om zich heen kijkende eerstejaars. Inderdaad, de TOP-week is begonnen. Een week waarin het nieuw studerend grut wegwijs wordt gemaakt binnen het reilen en zeilen van de Tilburgse student. Een week waar geen onverdienstelijke rol ligt weggelegd voor dispuut Braque. Er waren leden van het dispuut ditmaal keurig vertegenwoordigd als TOP-mentor. De ervaren leden hebben als TOP-mentor al hun kennis trachten over te brengen als bakermat voor een fantastische studententijd. Dit kan men natuurlijk met een gerust hart aan ons overlaten…

Andere leden bouwen aan de toekomst van een net zo onwetende instantie dat veel sturing en aanwijzingen nodig heeft van het Heldiale collectief, met drie man sterk in de Introductie Commissie werd er een basis gelegd voor de nieuwe lichting van T.S.V. Plato. Het is echter niet zo dat de rest van het dispuut deze week gebruikt om nog even bij te komen voordat het echte leven weer begint, zij maken zich actief door Tilburg, Plato en natuurlijk dispuut Braque van haar beste kant te laten zien. U kunt dit inderdaad zien als een week vol, bier bakken kappen, onwetende sjaars, soepele outfits, uitslapen, foute dansmoves en nog slechtere oneliners. Waar andere clubjes helaas wél als een slecht startende dieselmotor op gang komen is de van oudsher bekende zwart witte muur vanaf uur één in de TOP-week weer te zien geweest op de sociëteit. Dat er tussendoor nog twee leden hun afstuderen mochten vieren, maakte het feest compleet. 

Omdat menig Platoon een beetje traag van begrip is en na de TOP-week nog niet door heeft dat het collegejaar dan ook echt begonnen is, feest de C.V. nog even door in de Open Tijd. Drie thema-feestjes en een sporttoernooi en een week vol verse studenten later, kan er weer genoten worden van het groot aantal studenten bouwvakkers dat Tilburg rijk is. Gelukkig werd er ook als vanouds geproost op het Willemsplein Koningsplein, zodat menig studentenverband kon laten zien dat ze nog niet doodgebloed zijn.

Dat dispuut Braque inmiddels een rots in de branding van het Tilburgse studenten leven is werd op 6 september onder het genot van fraai spel, fraaie Heeren en fraai pils gevierd bij Prise d’Eau, het betrof namelijk onze 26e dies. Met liefst 7 aanwezige leden kijken we uit naar kamp!

 ‘Hoezo? Outfit?’

We schrijven 25 augustus 2016. Waar deze week bij studerend, bierdrinkend en kut-roepend Tilburg vooral in het teken stond van jezelf de vergetelheid in drinken nam het Heldiaal Collectief hier een middagje afstand van. Deze zonovergoten middag stond namelijk in het teken van een dag waarvan men vreesde dat het ooit zou gaan komen; Voor ons aller-Aad was het namelijk tijd om zijn tijd bij Tilburg University af te sluiten middels zijn scriptie te presenteren, verdedigen en hier opvolgend een mooi punt binnen te harken.

Aan de Heeren die zich bij het Cobbenhagen gebouw verzamelde was te zien dat zelfs bij de belofte des Vaderlands de biertjes rijkelijk hadden gevloeid de dag ervoor. Dit mocht de pret natuurlijk niet drukken en zodoende werden de laatste anti-kater middeltjes nog even aangedaan in het slappe aftreksel van de Mensa beter bekend als de kantine van gebouw C. Na een zenuwslopend half uur werden zowel ons uithangbord als de meegereisde supporters verzocht weer het lokaal te betreden om het eindoordeel toe te horen. Zoals ondertussen bijna traditie is wanneer men spreekt over Dhr. Knoops werd er afgetrapt met wat ego strelende complimentjes over zijn wonderschone verschijning en soepele babbel. Uiteindelijk was het dan tijd voor hetgeen waar we allemaal voor bijeengekomen waren; ons boerke Aad was afgestudeerd en wel met een mooie 7,0!

Dit heugelijk feit moest natuurlijk gevierd worden, en zo geschiedde. De rest van de dag was dan ook een opsomming van luidkeels gezongen liederen, zien en gezien worden in de huifkar, bakkies zoeter dan in de tent van Olof en wodka snuiven op de CV. Erik, van harte gefeliciteerd met het mooie resultaat en we wensen je veel succes met je verdere burgerleven!

“Houdoe hè!”