T.H.D. BRAQUE

Het is een drukke week voor het dispuut! Niet alleen brengen we onze tijd door met het mentoren van eerstejaars tijdens de TOP-week of door op andere manieren ‘deel te nemen’ aan de intro, ook studeren er heeren af! Zo was het, op 24 augustus 2016, aan dhr. Van Mosselveld om zich te bewijzen waardig te zijn voor het papiertje. Het dispuut maakte hiervoor de lange tocht naar Fontys in Stappegoor, met de mededeling van Dorus om allemaal onze laptop mee te nemen. Dit kon alleen maar spannend worden!

De spanningsboog werd echter abrupt verstoord toen bleek dat Dorus ons voor de zekerheid meer dan één uur van tevoren had laten aantreden. Gebouw P3 was nog leeg en dus besloot het dispuut zich maar ten goede te doen aan de versnaperingen in de campuskantine. Helaas bleek ook dit een teleurstelling, nu er slechts Snelle Jelle’s en bourgondische zakjes chips te krijgen waren. Gelukkig wist Dorus ons uiteindelijk allemaal met laptop en al het benauwde lokaal in te dirigeren.

De afstudeerpresentaties hier zijn toch wel wat spectaculairder dan we gewend zijn. Het bleek dat Dorus een volledig businessplan had geschreven voor een start-up waar zelfs dhr. Balders jaloers op zou zijn. Ook kwam een volledig overzicht van de DJ kwaliteiten van Dorus voorbij, variërende van het werk bij het vrije Dag! Roosendaal tot aan de gestroomlijnde, grootste van Nederland, Radio 538.

Zonder problemen wist Dorus de scherpe vragen van de afstudeercommissie te beantwoorden. Na wederom een lange wachttijd waar zelfs een lokaal ziekenhuis nog niet aan kan tippen, kon de commissie uiteindelijk bevestigen dat Dorus geslaagd was. Het cijfer? Een prima 7.2!

Waar Dorus uiteindelijk zal eindigen, wie zal het zeggen? Wij raden u aan om hiervoor af te stemmen op alle grote radiostations van Nederland. Maar waar die laptops nu goed voor waren?

“U bent docent storytelling?” 

Zo eens per jaar, als het Plato-seizoen weer uitgezeten voorbij is en mensen van hun rust kunnen gaan genieten, mag men massaal afreizen richting het Hoge Noorden. Want Langweer en Grou zijn het decor van het Rabobank Pascie Zeilweekend.

Tot treurnis van dhr. Kanters stond vooraf al vast dat er niet gezeild zou worden. De ZeilweekendPraeses had een zeer schappelijk alternatief voor het reisgezelschap geregeld: een klein jacht lag op ons te wachten in de haven van Heeg. Vierpersoonsbedden, koelkasten, de jukebox van Aad en de draaitafel van Zaag maakten de boot compleet. Vooral de schappelijke tent op het hele gevaarte bleek geen overbodige luxe toen damesdispuut Furiae de haven van Langweer binnenvoer.

Dhr. Frenken had besloten om maximaal te profiteren van de geruime huurperiode dus zodoende werd er om 9.00 stipt vertrokken. Voor dhr. Meulenbroek bleek dit een bittere pil te zijn. Eenmaal onderweg kon ook geheel Oost-Nederland aan worden gedaan. Tot ongenoegen van de Praeses, die zijn gehele planning in het water zag vallen, bedacht Balders dat hij nog een tent in Wijchen had liggen en bleek Zwolle ook ergens op de route te liggen. Na een MacDonalds, twee BurgerKings en een Jumbo kon eindelijk koers worden gezet naar Heeg.

Op het Friese water bleek dat bij een donkere hemel en wat buitjes alleen echte waterrattenhonden het meer op durven. Na een paar donuts, zwempartijtjes, tegen de wind in plassen en pogingen tot waterski kon er voor de storm uit richting Langweer gevaren worden. Hier werd direct kennis gemaakt met de lokale havenmeester. Dat dhr. Havenmeester erg zuinig is op zijn spullen en eigenlijk niks met studenten heeft is dhr. Balders inmiddels bekend. Geheel in de lijn der verwachting van de arme man werd namelijk vakkundig de stijger geramd en werd vervolgens het geheel even afgeblust door dhr. Van de Pol. Toen uiteindelijk de juiste ligplaats gevonden was, kon het collectief zich vermaken met alle verzopen schuitjes die de haven binnen kwamen varen. Dhr. Frenken toonde zich schappelijk en meerde de ene boot na de andere aan poogde wat hulp te bieden.

Voor varen bent u op een zeilweekend toch echt aan het verkeerde adres, het “verticaal leeggieten van bakken op je panplaat” past eerder in het programma. Helaas besloot ongeveer de helft van het collectief van alle gemakken van de boot te genieten. Zodoende besloeg de Braque-Conserva borrel slechts de heren: Anne “Nog net op twee handen te tellen” Engels, Erik “Uithangbord” Knoops, Stijn “On the hunt” Frenken en Luuk “Luukie” van der Pas. Jij-een-slok-ik-een-slok toonde zich als een uiterst vermakelijk spel waarbij de eerste slachtoffer in het gedaante van Aad snel gevallen was. Na een half biertje in Het Keldertje BarDancing De Wielen besloot de Nestor dat ook iemand wacht moest lopen op de sloep en koos het bezopen sop. Fret en Kwak toonden hun hechte dispuutsband aan de rest van Plato en er werd volop geïntegreerd met de rest van de bootjes. Uiteindelijk troffen we zelfs een verloren lid van het AB op onze boot bij het ochtendgloren.

Wat doe je als je veel gedronken hebt, pas laat naar bed gaat en nog een heel weekend moet? Juist! Om 9 uur ’s ochtends de lokale kibbelingboer bakker overvallen om vervolgens de balans van de avond ervoor op te maken. Dhr. Van Munnen was in een bed aan de verkeerde kant van de kade beland. Bij het ochtendgloren had hij er snel uit willen piepen maar was helaas in de verkeerde kleren geschoten. Bij het meisje waar Fret jacht op had gemaakt, was er ook het een en ander in het verkeerde keelgat geschoten. Dhr. Knoops had een schappelijke nacht van 10 uur erop zitten. Tot slot hadden de emoties omtrent het anciënniteit-beginsel dhr. Neijmeijer bij de keel gegrepen en was Luuk er ook.

Bij het uitvaren van de haven lag slechts één ding op ons te wachten, een prachtige zonovergoten dag, op naar Grou dus! Nu rest natuurlijk de vraag: wat kan men verwachten van het nachtleven van een plek als Grou? Juist, Hilke en Tjike achter de bar, DJ Bauke die alle verzoekjes draait en 75 Platonen voor een TV scherm. Toen dhr. Neijenhuijs eindelijk geen bakken meer hoefde te strepen voor aandacht omdat dhr. Hector die Manschafft naar de halve finale van het Europese Landenbal had geschoten trok dhr. Meulenbroek zijn Zwart, Rood, Gouden tricot aan en kon de avond beginnen. Al snel schoot een grapje dhr. Knoops in het verkeerde oor keelgat. Daarnaast ervaarde dhr. Frenken voor de tweede maal hoe ongekend de liefde van Kwak is, als om van te kotsen.. Net zoals van zijn gevoel voor ritme trouwens. Toen er in geheel Friesland geen Berenburg, danwel cola, danwel appelsap, danwel jenever meer te verkrijgen was kon er rustig richting bed worden gekeerd. Ohja, Luuk was er weer!

De retourtocht onder leiding van Kpt. Kanters verliep zeer voorspoedig. Dhr. Meulenbroek toverde uit zijn zak nog een BBQ-worst van de vrijdagavond. Dhr. Kaufmann werd weer achter gelaten en Dhr. Knoops besloot dat varen toch eigenlijk best wel leuk was. Met die gedachte kijken we vast uit naar volgend jaar!

“ Luukie van der Pas, Van de Pas, Lúúúúkie van der Pas”

Nu de zomer weer voor de deur staat waren de blikken natuurlijk gericht op het EK voetbal de laatste Tourzeges de ten volle toekomende vakantie de Heldiale Wisselvergadering. Na een onstuimige vergadering gevuld met dienende Powerpointpresentaties, bewogen speeches, welverdiende onderscheidingen, een duidelijke filmboodschap, goed onderbouwde opinies en memorabele dansmoves van het rode mannetje werd dan toch een nieuw bestuur gekozen. Met gepaste trots presenteren wij dan ook het nieuwe bestuur 2016/2017.

Maxim Neijenhuijs – Praeses
Stijn van Munnen – Ab Actis
Luuk van der Pas – Quaestor
Jort Molenaar – Assessor Intern / Extern

Wij wensen het nieuwe bestuur veel succes toe en bedanken natuurlijkerwijs het vorige bestuur, Stijn Frenken, Erik Knoops, Thomas Meulenbroek en Laurens de Wit voor al hun toewijding en inventiviteit gedurende het afgelopen jaar.

“Bestuurlijke vrijheid”

De Utrechtse tak van dispuut Braque maakt de laatste tijd overuren. Nadat eerst Jochem zijn afstuderen mocht vieren, was het op donderdag 7 juli jongstleden de beurt aan niemand minder dan dhr. Van Loon. Daar waar de verdediging van Jochem nog plaatsvond in het vertrouwde gebouw A, mocht het collectief dit keer afreizen naar de Domstad.

Rond de klok van 14:00 werd perron 1 langzaam overgenomen door het collectief om vervolgens in de Intercity richting Zwolle te stappen. Dhr. Duijker ging er gemakshalve maar even vanuit dat het geelblauwe vervoersmiddel de gebruikelijke vertraging in acht zou nemen, niets bleek echter minder waar. Gearriveerd in Utrecht verloor Kaufmann zicht op een goede afloop wat er bijna voor zorgde dat Dennis zijn presentatie begon zonder de aanwezigheid van het dispuut.

In een klein half uurtje poogde Dennis inzicht te geven in zijn hectare-verslindende thesis waarna de aanwezigen de mogelijkheid tot vragen kregen. De nestor zag zijn kans schoon om zijn lichtingsgenoot eens flink aan te tand te voelen, waarna de begeleiders van Dennis hetzelfde nog eens dunnetjes overdeden. Het vragenvuur werd echter van keurige repliek voorzien en daarmee was het alleen nog afwachten op het resultaat. Het werd uiteindelijk een keurige 8,5!

De verkleedkist werd ook weer uit de kast gehaald. Zo bleek dat Dennis toch echt een geel-zwart groen-oranje hart heeft. Er in de kelder van de Albert Heijn nog voldoende vriendjes van Dennis te vinden zijn, en dat de politieke carrière een onverwachtse wending gaat krijgen.

Na dit prachtige resultaat en de bijbehorende verkleedpartij was het tijd om de gebruikelijke huifkarrit boottocht door de Utrechtse grachten aan te vangen. Het Utrechtse publiek genoot van het openluchtconcert dat door het collectief gegeven werd. Hierna was het  tijd om het afstuderen van Dennis te vieren met een lekker biertje en een goede maaltijd.

Dat het niet altijd bij één biertje blijft bleek wel bij de reis terug naar Tilburg. De treincoupé werd omgedoopt tot de fanbase van FC Omniworld Will Grigg. Dit sfeervolle ritje kwam dhr. Neijenhuijs bijna duur te staan. Eenmaal in Tilburg aangekomen verspreidde het collectief zich, maar vloeide het bier nog rijkelijk.  Dennis , van harte gefeliciteerd met dit mooie resultaat!

“Afpakken”

Zoals recentelijk nog aangehaald door dhr. Neijenhuijs senior, was het alweer even geleden dat dispuut Braque een afstudeerder mocht feliciteren met zijn prestatie. Op 24 juni jongstleden kwam hier echter verandering in, daar niemand minder dan ons aller Jochempie ging afstuderen! De laatste keer dat het dispuut zich op de uni verzamelde voor een afstuderen, wist Dhr. Achmed een keurige 8,5 te scoren dus de verwachtingen waren dan ook hooggespannen.

Met ietwat knikkende knietjes stapte Jochem het collectief de zaal binnen. Jochem zou middels een presentatie de aanwezigen meenemen naar de kern van zijn scriptie. Gelukkig deed hij dit in Jip en Janneke taal, zodat ook de minder wiskundig-onderbouwde Braquers het keurig konden volgen. In de twintig minuten dat het collectief de presentatie bediscussieerde, kreeg Jochem nog ten laatste male het vuur aan zijn schenen gelegd.

Daar waar Jochem in de dagen voorafgaand aan zijn verdediging de verwachtingen nog enigszins probeerde te temperen, ging het dispuut er al weken vanuit dat het cijfer van dhr. Achmed wel even overtroffen zou worden. Het dispuut bleek het bij het juiste eind te hebben. Maandenlang formules op papier zetten wierp zijn vruchten af, Jochem scoorde een fantastische 9! Hier hield het nog niet op, zijn werk komt ook nog eens in aanmerking voor een publicatie én nogmaals werd benadrukt dat de studententijd van Jochem nog niet ten einde hoeft te zijn.

Voordat Cees op locatie arriveerde was er gelukkig nog tijd voor een spelletje petje op, petje af en bleek dat Jochem tóch de broek aan heeft. Compleet met spons stapte het collectief, vergezeld door Jochems familie, de huifkar in waar de nodige klassiekers de revue passeerden. Gearriveerd bij VHZ bleek Jochem nog een laatste verrassing voor het dispuut in petto te hebben. De ongemakkelijke blikken verdwenen echter naarmate de biertjes vloeiden en zodoende kreeg de dag een passende afsluiting. Jochem, nogmaals van harte gefeliciteerd!

“Hé, de getallen staan andersom!”

Zaterdag 18 juni jongstleden werd het karakteristieke des-Hertogenbosch door de Heeren van zowel LAB als Braque aangedaan om de zomer in te luiden. Waar bij het horen van “de zomer inluiden” vaak beelden te binnen schieten van een aantal biertjes drinken in het zonnetje liet dit laatste nog even op zich wachten. Bemand met paraplu en poncho betrad men Den Bosch CS om richting borrellocatie te lopen. Dat Dhr. Quist wel degelijk verstand van horeca heeft werd wel duidelijk toen men oog legde op de schitterende locatie van streekrestaurant Bolwerk aan de grachten van Den Bosch. Aan bier en maaltijden scheelde het ook zeker niet aangezien Quist de meisjes van de bediening even duidelijk had gemaakt dat de bladen bier wel mochten blijven komen.

Aan entertainment mocht het natuurlijk ook niet schorten en zo was er dus ook speciaal voor deze dag een aqua-optocht geregeld waar onze eigen Opstoet een puntje aan kan zuigen. Waar zo’n cultureel spektakel natuurlijk altijd wel wat toerisme aantrekt had ook half SP-stemmend Nederland hun kans gezien om het rechtse Braque lastig te vallen met hun aanwezigheid. Weldra de brandende boomstammen en drijvende daken voorbij waren geweest vertrok dit gespuis weer gelukkig richting huis om Braque en LAB weer te laten aan wat zij het beste doen: bier drinken en kut roepen converseren op niveau. Nadat ook iedereen een portie saté en friet naar binnen had gewerkt, het criminele verleden van Tuba was besproken en er een klein kapitaal was stuk geslagen werd Den Bosch afgedaan om weer richting ons eigen Tilburg te gaan. Hier werd er nog een drankje gedaan op CTC en kon men verzadigd en versierd weer richting de bedjes.

“Van wie was die zoete witte wijn?”

Donderdag 5 mei. Een dag die bij velen bekend zal staan als Bevrijdingsdag, maar een dag die voor studerend Tilburg Nederland mooiere dingen in het verschiet zou hebben. 5 mei, waarde lezer, viel dit jaar namelijk op Hemelvaartsdag. Onmiskenbaar verbonden met het mooiste evenement dat Tilburg rijk is: de TOCK. Traditioneel verwend met tropisch weer was het aan Praeses Aarts de nobele taak om samen met zijn commissie een hoogstaande en representatieve dag neer te zetten.

En dat het hoogstaand was! Zo traditioneel als het dispuut bij tijden is, zo progressief was dit jaar de TOCK. Te beginnen met de locatie. De tribune van weleer werd ingeruild voor een geraffineerd speelveld hetgeen perfect aansluit bij het elegante spelletje met Bal bal en hamer. Ook het meubilair en de rosébar ondergingen een metamorfose. Toen de file aan limousines, huifkarren, surveillancewagens en LAB-auto’s opgelost was, kon dhr. Van de Goor de handen eindelijk uit de mouwen steken. Zodoende vloeide de gekoelde rosé weer rijkelijk en toonde aan dat met gepaste inzet sport en alcohol samengaan als een aap, een varken en een slang in één zak Kwakkernoot en Robbekoek. Bij een evenement met klasse en allure hoort uiteraard ook een bepaalde culinaire standaard, zo maakte Slagroom ter plekke heerlijke broodjes pulled pork klaar, was de sushi van Otori een doorslaand succes, kon de brandende zon bestreden worden met schepijs en was er verder nog de mogelijkheid om verse oesters te bestellen. Enkele doorgewinterde TOCK bezoeksters stonden, ten opzichte van de commissie, niet perplex van het succes van het getrokken buikspek. Zij verschenen met een prima bodem op het terrein. Iedereen zo zijn eigen lustrum feestje.

Ook het diner was winnaar in de vernieuwingsslag van Praeses Aarts. Onder het amusement van een jongleeract verzorgt door Deurman Donny en ras animator Henri Paul kon men zich tegoed doen aan Black Agnus Beef Burgers van de BBQ baasjuuhs Bazen van Coockaholics.
Dat het overdag al jaren een legendarische sfeer betreft is geen nieuws. Zoals u mag verwachten werd deze sfeer ’s avonds doorgetrokken. Waar menig toernooitje tegenwoordig wordt afgeschaft afgelast afgesloten met een simpele borrel, wordt het feest bij de TOCK ieder jaar grootser. DJ Knossel, DJ Acceptheo en Childhood deden het Vaticaan weer in haar oude glorie herrijzen. Op een kortstondige inzinking na bleef de kerk gelukkig vrij van terroristische aanslagen en keerden Balders en het zusje van … alle bezoekers uiteindelijk verzadigd terug naar huis.

“Zeg, waren jullie gisteren niet op de TOCK?

30 december 2014 was het zover, Dhr. Neijenhuijs werd 21. Een voorbeeldje en vooral veel aanmoedigingen later was het op 7 mei 2016 eindelijk tijd voor het lang beloofde 21-diner. Waarom het zolang duurde voordat Maxim het collectief bij hem thuis toeliet is onbekend. Wel is bekend dat het eten er niet minder om smaakte.
Eveneens aan het water werd het Heldiale keurcorpskorps ontvangen. Vader Neijenhuijs had zich ingelezen op deze site en had besloten om een heuse bar inclusief tank bier aan te schaffen. Waar dhr. Duijker van de gelegenheid gebruik maakte om nog even bij te kleuren besloot dhr. Van den Pol een nieuw anciënniteitsbeginsel te introduceren. De notulen hiervan schijnen nog altijd ergens op een stapel te liggen…

Toen moeders aankondigde dat de frikandellen op tafel kwamen werd er luidkeels gejuicht door dhr. Meulenbroek. Deze vreugdekreet werd gevolgd door de vraag of er dan toevallig ook een broodje met wat curry bij werd geserveerd. De teleurstelling bij Marrelke stond in schril contrast ten opzichte van de rest van het dispuut toen men zich tegoed deed aan de gehaktballetjes!
Met een schappelijk tempo, waar mvr. Schonenberg nog wat van kan leren, werd er als voorgerecht een fust getackeld waarna de rijsttafel ten tonele verscheen. Dhr. de Wit waande zich terug in Indonesië, de nestor keek met weemoed terug naar zijn sabbatical aan de andere kant van de wereld en de rest van het dispuut stond verwonderd te kijken naar de schalen vol overheerlijke Indische gerechten.

Dat dhr. Frenken zijn jaar aan het uitzitten is het voorgerechtje zich al flink had laten smaken werd duidelijk toen hij bedacht dat de Praeses natuurlijk ook nog een woordje dient te doen. Met horten en stoten werden de nodige liederen ingezet die met hetzelfde gestamel door de rest van het dispuut werden meegezongen. In de overdracht van de Liederencommissie is inmiddels opgenomen om nog louter te schrijven op Dikkertje dab Dap en John de Bever, daar zelfs klassiekers als Angels bij het dispuut onbekend bleken te zijn.
Terug naar de orde van de dag, een 21-diner in Breda dient natuurlijk afgesloten te worden met een potje sjansen in Janssen. Helaas is dit niet voor het gehele collectief weggelegd. Waar het ene lid geen vrouwen nodig heeft om van kleding te worden ontdaan besluit het andere lid bij gebrek aan relationele vrijheden zijn heil maar te zoeken in het bier. Baxim was namelijk in de vroege uurtjes naast letterlijk ook figuurlijk al zijn haren kwijt en zo kon de bus naar de enige echte parel van het zuiden koersen!

“Wow, ben je nu al zo kaal??”