Interne activiteiten

Na de dies op 6 September op bijzonder fraaie wijze te hebben ingeluid, mocht een passende viering met de mannen die het allemaal mogelijk hebben gemaakt uiteraard niet ontbreken. En zo geschiedde.

Zaterdag 10 September, 13.00u stipt, verzamelt zich een meer dan schappelijk aantal Helden van uiteenlopende leeftijden bij café Slagroom, alwaar meteen de eerste cilinders gouden vocht besteld worden. Lekker in de zon, op het terras. Gezien de ruime personeelsbezetting van de Slagroom konden we wel wachten tot zelfs de heeren Adriaans en Beeksma een ons zouden wegen, alvorens er voor het eerst genipt kon worden.

Na een hapje en een drankje mogen we eindelijk beginnen aan een middagactiviteit van jewelste; een heuse pot Streetgolf! De organisatie bezorgde ons een delicate mix van LAB’ers en Braquers per team, waaronder tien man eersteklas golfers. Dat techniek bij golf op straat geen vereiste is bleek, want het eeuwenoud devies ‘lange halen, gauw thuis’ ging ook hier op. Golfen dwars door het stadscentrum op een drukke zaterdagmiddag is overigens niet aan te raden, aldus een boze parkeerwachter, een volle bus invaliden, talloos voetvolk en een man op leeftijd die een bal op zijn kruin mocht verwelkomen. Toch kon er maar 1 koppel winnen, en zo mochten heeren van Veen en Groenhuijsen hun welverdiende mooie fles wijn bocht ophalen.

Na dit pandemonium van plezier rukt de groep uit naar Burgemeester Jansen, alwaar ons een bierproeverij te wachten stond. Gelukkig werd deze activiteit voorzien van het nodig vermaak in de vorm van speeches en uitreikingen, en een nauwkeurige geschiedenisles over de oprichtingsdatum van T.H.D. Braque  door niemand minder dan de Praeses LAB.

Traditiegetrouw werd de dag afgesloten met een stevige maaltijd bij ome Frank, die speciaal voor ons een halve legbatterij aan pluimvee had laten slachten, opdat niemand met een lege maag richting huis zou vertrekken. Al met al kon men met een riante lach op het gelaat terugkijken op wederom een geslaagde dies!

Het was in 1989…

Vrijdagochtend, 11 uur. Op zijn dooie gemakje komt dhr. Freling richting de bordeaux-rode Passat gelopen, terwijl hij gebukt gaat onder het gewicht van zijn weekendtas. Aan zijn chagrijnige gezichtsuitdrukking is te zien dat hij pas net wakker is en nog niet heeft gegeten. Toch hoor je hem niet klagen. Het is namelijk weer tijd voor een weekend van zeebenen, jonge meisjes in dorpsdiscotheken en heel veel bier: het is tijd voor het Pascie Zeilweekend.

Nadat Freling zijn tas had weggemoffeld tussen onze boombox en een koelbox vol gin kon met dhr. Beeksma achter het stuur de rest van de lichting opgehaald worden. Om escalatie van Frelings humeur te voorkomen wordt uiteraard eerst een korte pitstop gemaakt voor een broodje Rosbief Speciaal bij onze vrienden van de Kras. Toen konden ook dhr. van der Zwan en dhr. Wolfs opgehaald worden en kon de reis naar het Friesse Snits beginnen. Slechts één Braqueboot op zeilweekend is echter niet acceptabel en dus was er ook nog een andere, zeer schappelijke, bemanning bereid gevonden af te reizen naar het noorden van ons land. Nu maar duimen dat de boot met Speksma aan boord niet zou zinken…

Dat er dit jaar door slechts één boot gezeild zou worden werd al snel duidelijk. De Boybandboot was te herkennen aan een ongehezen giek waaraan kon worden geborreld, onder het genot van Crystal-Gin en Cubaanse sigaar, met op de achtergrond de herkenbare klanken van meerdere boybands. De koningsboot was met name te herkennen aan zeer behendige, licht bezopen, knappe en daarom ook fotogenieke helden. Geen nood mannen, zeilen gaat vanzelf.
Dat de acties van laatstgenoemden de pret niet mochten drukken bleek uit de gelukkige, constant bezopen Wuppie en Bodie, een Feestneus die het hele weekend alleen maar heeft liggen kleffen op de kade, een Italiaanse party-manolo die ons supermooi vond en een enorme kudde Baukes en Sietses die onze Spanjaard, gewapend met toortsen en speren, door heel Sneek hebben achtervolgd omdat ze graag een petje wilden. Ook de door dhr. Freling geïntroduceerde buitensport ‘Dwergwerpen‘ trok veel bekijks en werd met veel kreten en weinig excuses ontvangen. Dit liet zijn onstuimige gedrag echter alleen maar escaleren, met kapotte Balagantenten en scheldende meisjes tot gevolg. Dhr. Wolfs pakte het beter aan, maar werd na een avondje spelen de volgende dag slachtoffer van zijn eigen truukjes. U had er bij moeten zijn.

Tot slot willen we alle randdebielen die met het gooien van bloempotten en jatten van tuinstoelen vakkundig het zeilweekend om zeep hebben geholpen van harte bedanken. Gelukkig staat voor een select aantal personen het Boybandzeilweekend van volgend jaar alweer op de planning… En ik kan u nu al melden:

Ik heb er gin in!

Ook dit jaar werd er weer dikwijls aan de bel getrokken tijdens de jaarlijkse Sinterklaasavond van Heldiaal Heerendispuut Braque. Soms door klooien die uit hun ‘na Sesamstraat naar bed’-ritme werden getrokken, en soms uit pure gratie jegens de gulle Sint. Fraaie cadeaus werden uitgedeeld, geaccompanieerd door enkele poetische noten.

Ondanks de gebrekkige kwaliteit van enkele gedichten, het falen der klooien en een gebrek aan fatsoenlijke snacks was het wel, in heuse Sinterklaas-traditie, Feest! Gelukkig maar, want plots was dhr. Mulder zijn Brits accent kwijt, zat dhr. Van Tankeren tóch wel op de bühne en bleek een spel uit den ouden doosch de gangmaker.

Verder kunnen wij u niet teveel mededelen omtrent deze heuglijke avond. Dat dhr. Lagas de inleg van alle Braquers bij mocht houden en onze paarse vrind dit keer bij dhr. Freling terecht kwam had u bekend kunnen zijn.

Of je worst lust.

Aan alles komt een eind. Ook aan de Heldiale lustrumactiviteiten van T.H.D. Braque. Stuk voor stuk waren het geslaagde evenementen, tot in de puntjes verzorgd. Natuurlijk, soms kom je dan achteraf tot de conclusie dat je hier en daar een paar euro meer uitgeeft dan voorzien. Het doet er niet toe, het was het waard.

Maar er mistte nog iets. Een waardige afsluiter van ons lustrum. Zo geschiedde dat op 23 oktober jongstleden een bus Braquers, LAB’ers en dates zich begaven naar het rustieke Oud-Turnhout, België. Het was tijd voor het lustrumgala.
Het begrip ‘gala’ is menig Platoon niet onbekend. Echter staat menig gala van CV Plato louter garant voor een goed dronken avond, begeleid door een kneuterige band en een sloot japie’s. Het mag allemaal niet te veel kosten.
Bij het lustrumgala der T.H.D. Braque lag het net wat anders, dat bleek al bij aankomst op de locatie. Bij het verlaten van de bus spreidde zich het zicht op een goed verzorgd oud klooster uit. Ieder koppel kreeg de beschikking over een grote luxe kamer, voorzien van ligbad en kingsize bed. De ingrediënten voor een geslaagde ‘afterparty’ op de kamer waren dus al aanwezig.
Nadat eenieder zich had gesettled op de kamer en zich in zijn of haar galakledij had gehesen, was het eerst tijd voor een rustig drankje in de kelder van het hoofdgebouw. Na een glaasje bubbels en een Oud-Turnhouts speciaalbiertje, mocht het gezelschap een etage hoger plaatsnemen voor het galadiner. Alhoewel de inspirerende speech van onze praeses maakte dat eenieder niet kon wachten tot het diner zou beginnen, werd het geduld beloond met een grandioos feestmaal. Tussendoor passeerden meerdere sprekers de revue, waaronder één van de mannen die in 1990 nog aan de wieg van ons dispuut stond. Tevens werd na maanden hard werken de eerste lustrumalmanak sinds 15 jaar gepresenteerd, waar bij de koffietafel gretig gebruik van werd gemaakt.

     

Nu eenieder een goedgevulde maag bezat, was het tijd voor feest. Coverband That’s Live, een begrip voor eenieder die wel eens een avondje live-muziek in Tilburg meepikt, maakte haar reputatie waar door ook menig oud-lid van de barkruk af te krijgen. Dhr. Appelhof, bekend om zijn uitgesproken voorkeur voor livemuziek, mocht rond een uurtje of 2 het stokje overnemen met de betere pingpong muziek. Dat het Vlaamse barpersoneel dat ons bediende er zin in had was wel duidelijk, aangezien de hoeveelheid drank per glas bij elk volgende rondje rum, jenever of whiskey leek te zijn verdubbeld. U kunt dus vast begrijpen dat ook voor mij de rest van de avond geschiedenis is. Dhr. Courbois maakte echter nog wel een onvergetelijke indruk, door na het proberen van zijn kamersleutel maar te besluiten dat je met een rake high kick ook je kamer binnen kunt komen.

De volgende ochtend bij het ontbijt deelde men, naast een flinke kater, echter wel dezelfde mening: het was goed. Heren, oud-lid en actief, dank voor uw inspanningen. Ik kan nu al niet wachten op het gala ter ere van lustrum V…

Mocht het u ontgaan zijn, dan dient u zich achter de oren te krabben en uw mate van nieuwsconsumptie aan een kritisch blik te onderwerpen, maar Heldiaal Heeren Dispuut Braque viert momenteel op grootsche wijze haar IVe Lustrum.  Mocht u hier totaal en geenszins weet van hebben, dan kan dat natuurlijk ook zijn vanwege het feit dat Braque er totaal geen nut in gezien heeft u op de hoogte te stellen van bovengenoemd feit. Desalniettemin willen wij u, als fervent bezoeker van deze website, door middel van dit schrijven op de hoogte brengen van de voortgang van de feestelijkheden.

Na een puike receptie en een meer dan dito buitendag op het Oktoberfest te München waren de agenda’s vijf dagen lang geblocked voor een tripje Split, Kroatië… voor te weten 52 man! Niet alleen het actieve kader viert namelijk het twintigjarig bestaan, ook de oud-leden weten een dergelijke mijlpaal op waarde te schatten en zijn er collectief bij. Dat bij andere clubjes de oud-leden de noodzaak zien om tijdens wat feestelijkheden rondom een lustrum de complete aankleding van de zaal alsmede de sfeer compleet om zeep te brengen, laat ons Siberisch. Veel plezier met de taakstraf, vrienden! 

Neen, dan Braque! Dankzij de Deutsche Gründlichkeit die de luchthavens in de Heimat kenmerkt, konden alle Heeren op tijd aan boord van de Boeing van GermanWings, ware het niet dat de nota bene de Heldiale Reiscommissie nog bijna roet in het eten gooide. Dhr. Van der Maat verwarde namelijk de Bay-Arena met het stadion van 1. FC Köln en week daardoor enigszins van de voorgestelde route naar her vliegveld af. Dhr. Adriaans kon de grappen aan de telefoon vervolgens niet waarderen en drukte enkele leden op het hart zo nodig een bommelding te ensceneren, maar deze rigoureuze maatregel bleek niet nodig. Ook de Heldiale Reiscommissie kon op tijd aan boord.
     

Na een probleemloze vlucht en bustrip kon het gezelschap de intrek nemen in het hotel. Midden in de centrum, A-locatie, wat minder vriendelijk personeel, maar we don’t care. Een klein puntje van kritiek is wel dat de plaatselijke Manolo onze aanwezigheid ietwat onderschat leek te hebben. Wanneer je je clientèle moet gaan vertellen dat alle koude Karlovacko’s op zijn en dat er als alternatief alleen lauwe troep dan wel Freddy’s te bestellen zijn, dan wil je ook geen sterrenhotel zijn. Wellicht dat de ragfijne uiteenzetting van de heer van der Maat van alle bloederige Balkanconflicten van de laatste tien jaar plus diens opmerking dat de Kroaten er goed aan doen zich opnieuw door Joegoslavië te laten bezetten ook debet zijn aan de ietwat onderkoelde verstandhouding tussen hotelier en gasten, maar dat zal nooit bewezen kunnen worden.

Het programma omvatte een aantal hoogtepunten van collectieve aard. Zo was het eten in restaurant Apentiet niet om over naar huis te SMSen, maar was de sfeer te omschrijven als een en al vreugde en jolijt. Liederen, verhalen en uiteraard  een weergaloze speech van de Praeses! De Praeses LAB nam het woord, gaf dit vervolgens op slinkse wijze door aan de oprichters, kreeg het weer terug, gunde de oud-Praesi van LAB ook hun momentje, waarna Steven Leys unaniem werd verkozen tot de nieuwe Praeses LAB! Steven, we kijken uit naar je regeerperiode en wensen je veel succes.
     

Er was een avond collectief stappen in 100%-tuning-partytent O’Hara, die nou niet bepaald gerocked werd door de plaatselijke Samantha Ronson-look-a-like DJ, waarna Kiki zelf het mengpaneel maar in handen nam en er een heuse 90’s party van maakte. Echt Paul, er waren 16.000 mensen! De heer La Grouw speelde met zijn leven door twee Kroatische huurmoordenaars uit te dagen, de heer van Beurden redde vervolgens zijn leven, Rene Quist werd betrapt met twee gedrochten van vrouwen en Kuup overleefde een slagaderlijke bloeding. Just another day at The O’Hara Music Club.
     

Verder verdienen de Gaga, de Rivièra, de boottocht met visbuffet en de heeren Heijman en Nijhuis een eervolle vermelding. Je vlak voor het bezoek aan de spa realiseren dat naakt optioneel is en dus als een dolle een Speedo in de nationale kleuren op de kop tikken verdient niks dan lof. De heer Mulder heeft tijdens de trip letterlijk nul keer gelachen, de heer Van Tankeren liet zich de alcohol voor het eerst sinds drie maanden weer smaken en de heer Van Graafeiland had een krukje nodig om te pinnen. De heer Van Loon liep net geen alcoholvergiftiging op, de heer Van Oosterhout is er niet in geslaagd een afterparty te ritselen en in Kroatië rijden dus nog gewoon Lada’s. De stadswandeling was gewoon goed, het gevoel van de heer Quist voor ´het juiste moment´ was dat niet. Jammer René, volgende keer beter, wel leuk dat je er was. Verder was het prettig dat Mike dit keer nergens voor betaalde en dat Roel van der Maat uiteindelijk nergens meer voor kón betalen aangezien de goede man duizend eenheden van de lokale valuta verloor aan de volledig geautomatiseerde roulettetafel in een authentiek gokhol van de Kroatische maffia.

Dispuut Braque wil de Heldiale Reiscommissie bedanken voor de organisatie en de inzet en dankzij hen weten we inmiddels… alles op zwart!

Lustrum. Een jaar lang vieren dat de heren van T.H.D. Braque alweer twintig jaar rondlopen bij CV Plato. Dat doe je natuurlijk niet alleen met het dispuut, maar met de hele vereniging. Om die reden werden zes dagen na de dies baniers uit de kast getrokken, staantafels in Braquekleuren gehesen en die prachtige lustrumgiletjes aangetrokken: het was tijd voor onze lustrumreceptie op Akademeia.
     

Natuurlijk kan ik nu een ellenlang verhaal op gaan hangen over hoe tof het wel niet was en hoeveel mensen er wel niet waren. Dat ga ik echter niet doen. Waar ik nog wel aandacht aan wil besteden is aan de cadeaus die wij van diverse clubs ontvingen. Onze dank voor de cadeaus waar duidelijk meer tijd aan was besteed dan een keer op en neer lopen in de Euroland, jullie moeite wordt gewaardeerd. Toegegeven, aan dhr. Adriaans hadden we geen kind meer na het ontvangen van de dansende en zingende hond genaamd Koen. Ook de crappy en cliché cadeaus, zoals halsbanden, kwamen hierdoor van pas. Uiteraard werd the Amazing Tower of Cheese door de hongerige Braquers gretig in ontvangst genomen. Zo gretig dat ons bestuur, gesitueerd op een podiumblok, met lede ogen moest aanzien hoe in minder dan 10 minuten twintig kilo kaas soldaat werd gemaakt. Goed, genoeg daarover…

Want de receptie was natuurlijk maar het begin! Aangezien Braque, in tegenstelling tot bepaalde andere clubs, wel weet hoe zij een lustrum moeten organiseren, was het een paar dagen later alweer tijd voor de buitendag. Met aan het roer van deze activiteit dhr. van der Maat, kon dit natuurlijk alleen maar een topactiviteit worden. Na de nodige voorbereiding was het dan zover: vrijdag de 24^e stond om 20.00u ’s avonds een delegatie Braquers klaar om ingescheept te worden in een bus naar München. Dit was al een redelijk unicum, aangezien Braquers bij een dergelijke trip nooit op tijd aanwezig zijn. Gelukkig zorgde dhr. van der Zwan dat ook deze traditie in ere werd gehouden, door een half uur later in een keer aan te komen kakken. Wat volgde was een busreis die net iets te lang duurde, en waarbij een leuk gevonden film Bierfest door het slechte geluid louter slaapverstorend was in plaats van vermakend.
     

Twaalf uur later werd de horde Braquers losgelaten in München, de stad der Oktoberfest. Reisleider van der Maat nam direct het voortouw, en trok ons mee richting één van de enorme tenten. Het schouwspel in de tent maakte de dag direct uniek: stel uzelf een biercantus voor gelijk die in de TIK-week, en vermenigvuldig dit honderd maal. Honderden Duitsers, gehuld in lederhose of jurk met mijlendiep decolleté, krioelden in de tent rond op zoek naar een statafel. Want, zonder tafel geen bier. Ook Braque had al snel twee tafels bemachtigd; niet veel later had iedereen een liter bier voor zijn neus. Wat volgde heb ik helaas niet meer helder voor de ogen, maar de dronkenlappen die pal voor je neus ter aarde gaan, de ‘knokpartij’ van Kiki en dhr. Beek en dhr. Freling’s versierpogingen op een Zweeds tienerbolletje, maken deze dag een dag die menig Braquer niet snel zal vergeten.

En gelukkig hebben we de foto’s nog…

Zoals ieder jaar was het ook in 2010 weer raak: de 6e van September diende zich aan en de verjaring van het meest Heldiale Heerendispuut van Tilburg was een feit. En dit keer was het niet zomaar een diës, T.H.D. Braque vierde met gepaste trots haar 4e Lustrum!
En wat doet men dan zoal om een dergelijk heugelijk feit te vieren? Er moest uiteraard groots uitgepakt worden en vandaar dat we een aantal klooien van D’Artagnan hadden opgetrommeld om een activiteitje uit te zetten. De RvC van de plaatselijke KUB, enkele tientallen disputen van varia verenigingen en een handjevol spoorwegstudentjes gaven acte de presence op deze fraaie avond.
Het begrip cantus zal u wel bekend zijn: het Wilhelmus, Io Vivat en een bak bier her en der. Zo’n festijn verloopt altijd volgens een standaard frequentieel ritme: het is altijd gezelliger aan Tafel 1, Dhr. Van Loon wordt belaagd door vrouwen en het tafelhoofd is de spreekwoordelijke sigaar. Wanneer de laatste pullen zijn weggesleept en de lege fusten al huiswaarts keren is er meestal wel een momentje weggelegd voor gezelligheid, grollen en gebbetjes. Na getorpedeerd te zijn door ‘echte leden’ konden we ons nog een nacht lang gaan vermaken bij de lokale discotheek aan de Schouwburgring. Lustrum IV, dat moet immers gevierd worden! Daarom vertrok de zwart-witte muur naar Plato, alwaar we met zijn allen tot diep in de nacht stonden.

Al 20 jaren Braque…

Na maanden van stilte op de website is dit het devies: wakker worden!

Enige tijd later was het de beurt aan de heer Appelhof om zijn papiertje te gaan halen op het gebied van CE-IEMES, wat zoveel betekent als Commerciële Economie: International Event Music & Entertainment Studies. Paul, zoals iedereen weet altijd de rust zelve, begon de dag goed door later op zijn eigen afstuderen te arriveren dan de rest van het dispuut. Dit met het gevolg dat hij zijn Apple System Keynote presentatie met veel toeters en bellen niet meer kon uittesten alvorens zijn gesprek te beginnen. Paniek alom uiteraard, maar onze Paul wist zich te herpakken en mocht ons uiteindelijk triomfantelijk een 7.5 om de oren komen slaan! Om dit heugelijke feit te vieren werd er vervolgend afgereisd naar het Vaticaan, waar we de achtste finale van Pauls favoriete sportevenement mochten aanschouwen: het WK voetbal. Heren: needless to say, beiden puik werk!

Na al dit academisch vakmanschap was het tijd voor een erg belangrijk item op de Braque-kalender: de wissel ALV. De heer Bongertman werd zo vriendelijk bevonden om voor ons die bewuste nacht door te brengen op een bank in het Platopand. Hierdoor konden wij tot 7 uur ‘s ochtends door vergaderen over wie ons dispuut komend (lustrum)jaar zou gaan leiden. Ondanks dat ook de heer Adriaans, immer en altijd de eeuwige praeses, weer maarliefst één stem betreffende het praesesschap in ontvangst mocht nemen, ziet het nieuwe bestuur er nu als volgt uit: Laurens van der Kroon zal Marcel Freling opvolgen als Praeses, de sleutel tot Ab Actisland is door Bram Adriaans overhandigt aan Victor Beek, Roel van der Maat neemt kleine Eric over van Freek en Kay van der Zwan heeft het assessor-stokje overgedragen aan Luc van Oosterhout. Bestuur 2009-2010: Jullie hebben het goed gedaan! Onze speciale dank gaat uit naar Freek, die het heeft gepresteerd de inhoud van kleine Eric het gehele jaar op exact 50 euro te houden. Bestuur 2010 – 2011: Succes en sterkte!

  

Dan tot slot nog kort wat over het zeilweekend. Zoals altijd was de delegatie Braquers ook dit jaar weer groter dan het jaar ervoor, maar er was ook nieuws. Na al die jaren genoegen genomen te hebben met Valkjes, hadden de heeren besloten dat het tijd was voor een upgrade. En zo geschiedde: er werden kajuitboten geregeld. Dat vooral dhr. Appelhof het hier erg warm van kreeg bleek gelijk bij aankomst bij de haven. Met zijn tas en een waterdicht tonnetje onder de arm werd de mars meteen ingezet, recht op het eerste de beste zeiljacht wat er lag. De luiken werden open gerukt en Paul begon direct met het inrichten van zijn boot. De teleurstelling was dan ook duidelijk van zijn gezicht af te leiden nadat de havenmeester hem vriendelijk kwam verzoeken het zeiljacht te verlaten, en net als de andere Braquers plaats te nemen in de (kleinere) kajuitboten die waren gereserveerd.

  

Maar goed, we zijn weer wakker… Waar blijft die koffie?!