T.H.D. BRAQUE

Tegenwoordig lijkt het zo te zijn dat in elk willekeurig debat of discussie argumenten van de tegenstander in twijfel getrokken kunnen worden door deze simpelweg als onwaar af te doen. Recente voorbeelden hiervan zijn klimaatwetenschappers die wetenschappelijk onderbouwde stellingen presenteren, maar weggezet worden als klimaatleugenaars. Een ander voorbeeld zijn rechters die in het hoekje ‘marionetten van onze regering’ geduwd worden. Elk argument kan worden weerlegd met de onverschillige opmerking dat alternatieve feiten het tegendeel bewijzen. Voor u denkt dat dhr. Bregman als gastcolumnist uitgenodigd is op deze website wil Dispuut Braque u er graag op wijzen dat dit fenomeen ook ons raakt en dat zelfs de datum van de Nieuwjaarsborrel in twijfel getrokken kan worden. 

Sinds jaar en dag staat de derde zaterdag van januari in de Heldiale agenda rood omcirkelt. De Praeses reserveert voor deze gelegenheid een zaaltje en laat wat snacks en een boel bier aanrukken. Na een avondje nieuwjaarswensen uitwisselen staat één ding vast: De volgende nieuwjaarsborrel wordt gehouden op de derde zaterdag van januari het jaar erop. 

Echter blijkt dat gemiddeld succesvolle horecaondernemers dit gegeven af trachten te doen als fake nieuws. Een reservering blijkt niets waard als de waard zelf een feestje wil organiseren. Koekenbakker! De heren en dames van Sociëteit de Harmonie bleken ons gelukkig wél met open armen te willen ontvangen en dus toog het collectief de 18^e richting de Stationsstraat! 

Dat communicatie ‘een dingetje’ is binnen het huidige bestuur kwam gedurende de borrel ruimschoots aan bod. Het clubje klooien dat nog over is, had zich verzameld op de Korte Heuvel en D’n AB from the THD kreeg een lesje brief posten in excel en ook de Praeses had het zwaar te verduren. Echter nadat Prins Knet d’n Irste Kwakzoon d’n Derde kennis had laten maken met zijn golden triangle  shower en de LAB Quaestor met de noorderzon vertrokken was toen de rekening werd gepresenteerd, trok het collectief zich terug in de nacht en stond één ding vast: De derde zaterdag van 2021 doen we het weer eens dunnetjes over! 

“Maarten dit voelt niet goed!”

Dat Braque niet vies is van een competitief spelletje wisten de aspirant-leden al toen ze eerder in het traject klooi-o-poly presenteerden en op hun beurt kennismaakten met de naamgenoot van onze Carnavalsvereniging. Ook spelshows passeerden al eerder de revue: De Slimste Braquer en SmartkidZ wisten al menig lid te intrigeren. Men besloot het echter naar een hoger niveau te tillen door een meerdaags ‘Wie Is De Mol’ te introduceren en zo ging men weer een gezellig weekend tegemoet. 

Er werd afgetrapt met de gele molratten en werden oud-Braqueriaanse spelletjes van stal gehaald. Conserva zette haar beste beentje voor om de banden met Braque weer aan te halen door Jamilla thuis te laten en men zou het zowaar gezellig kunnen noemen. De MOL stelde enkele leden ervan op de hoogte dat het haar van Moes niet goed zat en dat daar toch wel dit weekend naar moest worden gekeken. Ook besloot hij snel aan Linda de Mol  Poet toegang te geven tot een groepsapp waar werd gesproken over varkens met snel vermenigvuldigende kwaadaardige cellen en pikte hij de sjaal van Djarniloef. Zaza vond het zo’n teleurstelling dat Melissa zijn naam niet meer wist geen enkele interesse toonde dat hij maar besloot vroeg naar huis te gaan. Dat hield de reïncarnatie van Baldo echter niet tegen om zijn SOA’s uit te sproeien over een onschuldig geelhemdje totdat de kroegbaas zijn flessen ontstopper telde en besloot de tent dicht te gooien. 

De volgende dag organiseerde de klooien een Bed-and-Braquefest op de KB en als je je ogen goed dichtkneep leek het alsof carnaval al was begonnen. De ondermijner van het weekend was eerder wakker dan de rest en zette ’s ochtends vroeg snel de wekker van Floyd uit, stal de kaas uit de koeling en gapte de trui van Koek uit zijn varkenshok. Het dispuut besloot het verder landinwaarts op te zoeken met de storm in aantocht en de Baker-bak van Big-Four van de Goor spoedde zich de bergen in. In een etablissement waar de bediening de sexappeal heeft van de nieuwste lichting van Perplex werd een smakelijke hap gegeten alvorens tot de vroege ochtend spelletjes werden gespeeld. Moes bleek zo blind als een mol toen hij zijn spulletjes wilde pakken maar gelukkig was men niet vergeten om de Odeur du Weekend mee te nemen. De knie van Josje werd nog verder gemolesteerd en evenals het vertrouwen van het dispuut in de klooien en men besloot er maar eens een nachtje rustig over te gaan slapen. 

Van de camera waarmee de boeven leuke foto’s hadden gemaakt bleek opeens het een en ander verwijderd en Zaza had zelfs geen back-up meer staan op zijn laptop. Daarnaast bleek de vegaburger van Kauf plots verdwenen en had iemand een theelepel bijzonder pittige Olle in de soep laten vallen: ook op zaterdag was het voor het dispuut nog steeds een raadsel wie de boel aan het ondermijnen was. Men besloot de klooien daarom maar eens goed op speurtocht te laten gaan en tegelijkertijd diende de eerste afvaller zich aan: Luuk van der Pas besloot zich naar de andere kant van de wereld te gaan graven en nam middels een inmiddels traditioneel laatste woord afscheid van de club. Meul en Kwak liepen er rood van aan. Na een spannende eliminatieronde waarbij dhr. Molenaar zijn ogen niet kon openhouden werd duidelijk dat de frisse berglucht de klooien goed had gedaan en men zette zijn beste knietje voor. 

Uiteindelijk werd de mol ontmaskerd en hebben ergens in de nacht van vrijdag op zondag na veel gejammer, gestamel en gestotter, gepaard met doorzettingsvermogen, volharding en inzet, Thomas van der Hee, Loek Maas, Jeroen Goossens en Marc de Bruin hun trui in ontvangst mogen nemen. Maak er een prachtige tijd van! 

“Etterbak!”

Daar is ie weer hoor! 48 dagen na zijn laatste bezoek aan Nederland vond Sinterklaas het alweer tijd worden om neer te strijken in Nederland. Vele Helden volgden het voorbeeld van Sinterklaas en kwamen van heinde en verre naar Tilburg afgereisd om bij deze traditie aanwezig te zijn. De Goedheiligman nam gelukkig ook zijn pieten mee, wat in eerste instantie leidde tot veel angstige blije gezichten. Nadat iedereen de welkomstdrankjes van de Sint en zijn Pieten had weggespoeld met water opgedronken, kon de avond echt gaan beginnen. 

De gedichten, cadeaus en goudgele rakkers volgden elkaar in hoog tempo op en er heerste al gauw een feestelijke stemming in La Bar. Tijdens het uitpakken van de presentjes, hadden de Sint en zijn Pieten weer eens moeite om de juiste woorden te vinden. Hierdoor zagen zij een grote mogelijkheid in vlammen opgaan op de grond liggen. Dhr. Verhaar waande zich vervolgens weer voor op voorgaande pakjesavond en menig Braquer raakte verzeild in een toneelstuk waar Shakespeare jaloers op zou zijn geweest. Na vier stemrondes won Dhr. Van de Pol de prijs voor het beste gedicht, waardoor Praeses Nijmeijer genoegen moest nemen met een tweede plaats. Toen de volgende dag begon, was het volgens het Heldiale collectief tijd om de avond wat sportiever te maken; de Klassieker stond namelijk op het programma. 

De totovoorspellingen vlogen voorbij en het dispuut keek ernaar uit om een sportevenement ter grootte van de Superbowl te aanschouwen. Praeses Nijmeijer zon na zijn tweede plek op wraak en zette zijn hele inboedel op het spel om zich uiteindelijk toch een winnende trainer te kunnen noemen. Ondanks de duidelijke coaching van respectievelijk Stijn ‘Guardiola’ Frenken en Thomas ‘Mourinho’ Meulenbroek werden Zaza en Josje met de neuzen de verkeerde kant op gezet en zo de verliezers van de avond. Kirk kroonde zich tegen alle verwachtingen tot de winnaar van de avond en sleepte daarmee een Gouden pollepel binnen. Nadat bij Dhr. Janssen de biertjes zo zwaar vielen dat het hem moeite kostte om ze nog vast te houden, was het voor het dispuut in ieder geval duidelijk dat de kratten bier goed waren benut. De Helden bleven wakker totdat de laatste kroeg van Tilburg sloot, waarna het tijd werd om te dromen over een volgend bezoek van de Goedheiligman.

“Is ie hem nou aan het baffen?”

Na de desastreuse afgang van de LAB’ers afgelopen jaar waren zij ditmaal beter voorbereid voor de jaarlijkse zaalvoetbalwedstrijd: Zo zorgden de Heeren van LAB er dit jaar voor dat zij gebruik konden maken van een aantal jonge potentiële wereldsterren. Het had er vooraf alle schijn van dat dit een ware ‘klassieker’ zou gaan worden…

… En de schijn bedroog niet! Met Thomas “De man van glas” “de Zwitserse Ronaldo” Kaufmann en Floyd – Schietschijf – Loeffen in de basis bij team LAB en trouwe dribbelaars als dhr. Heijman en dhr. Violidis ging het hard in het eerste deel van de wedstrijd. Na een aantal prachtige goals waar de Blanke Onana vrijwel niets aan kon doen stond het 7-3 in het voordeel van team LAB in de rust. Helaas viel de Zwitserse Ronaldo vlak voor rust geblesseerd uit na een onbesuisde tackle van Jobba. Na ijverig geprobeerd te hebben zijn enkel weer aan de praat te krijgen, moest team LAB accepteren het zonder hem te moeten doen. Na rust schoot team Braque uit de startblokken met een aanvallend spel waar de term Kamikaze niets bij is. Naast de blessure sloeg ook de vermoeidheid in, wat LAB uiteindelijk fataal werd. De ene na de andere bal belandde in het net. Zelfs Quen kreeg het voor elkaar eenmaal te scoren. Rond 21:00 werd de verstandige beslissing gemaakt er een eind aan te breien. Eindstand: 16-8 in het voordeel van team Braque. Na eenieder zich opgefrist te hebben haastte men zich richting het altijd warme en knusse Slagroom om daar een uitgebreide analyse te doen waar de mannen van VI hun vingers nog bij af zouden likken.

“Schiet even op met aanstellen Kauf”

Waar het collectief afgelopen jaren gemiddeld 3 keer maal per annum de Heuvel Gallery bezocht, heeft Assessor Loeffen deze gewoonte resoluut van de hand gewezen. Ongeacht hoeveel damesclubjes van Vidar naar de hand van het collectief dongen voor het Vidargala wist de beste man de verleiding te weerstaan en werd gekozen voor het organiseren van de winterlijke Braque Elite Avond. 

Een pleonasme, zoals uw schrijver in eerder publicaties onthulde, maar desalniettemin een avond die het beleidsspektakel van bestuur Molenaar de troosteloze keuken van Plato de liefkozing gaf die het verdiende zo vlak voor kerst. Zo werd deze ruimte een corporale mix van Gordon Ramsey-achtige vervloekingen en weekend-geuren. Graag nemen we u mee door de gangen – en de bijbehorende verhalen. 

Beginnend met een amuse van escargots, meteen al de pièce de résistance der klooienboeven. Met slakken wordt dan niet hun trage leercurve bedoelt, maar het feit dat bezuinigingen in het onderwijs het begrijpend lezen voor pas-studerenden anno 2019 zozeer heeft aangetast dat een mail doornemen van meer dan 100 woorden niet meer lukt. Klooi Kirk vingerde daarom, immer trouw als hij is, de laatste zandkorrels uit de schelpjes om ze schoon op te dienen. De iele vingertjes van Tonke frommelden de slak daarna in huisjes met dezelfde souplesse waarmee hij een lichting namen opsomt en de eerste gang was geboren. 

De daaropvolgende lepelspijs was knoflooksoep, een subtiele hommage aan de Nijver en de odeur van Zaag. Met weemoed lepelde Bubba de vloeistof in zijn nek, terugdenkend aan zijn kleine zolderkamertje in het pand wat Florenza tegenwoordig hun dispuutshuis noemt en waar vermoedelijk nog steeds kinderlijkjes in dubbele muren zitten. De zachte smaak deed Harmen terugverlangen naar de ochtenden dat hij wakker werd naast dhr. Van der Pol na een avondje doorzakken, terwijl hij nog een keer extra opschept. Als hij dan morgen weer geen vrouw heeft geregeld, lag het natuurlijk aan de geur van de knoflook. 

Gravad Lax is niet het middeltje wat we dhr. Frenken geven als hij zich weer te veel opwindt door zijn constipatie, maar royaal ingelegde zalm geserveerd met een trio van frisse groenten. De heer Hamoen bekende dat het gerecht hem deed denken aan het vrouwelijke zalmhapje dat hij recentelijke even roodomrand achterliet als de verrukkelijke vis. Net zoals dat visje hapte de dame in kwestie naar adem toen onze Willem discreet besloot haar hiervan op de hoogte te stellen. 

Het lustrumcadeau van Luna is tegen een kogel aangelopen en vond zijn weg richting de maagholtes der Helden dankzij de kookkunsten van Jeppie. Normaal verdampt de alcohol uit de bijgevoegde wijn maar deze uitkaterende financeboy ademde zo nadrukkelijk op het vlees dat het nog steeds mogelijk was dronken te worden van deze dis. Om de klooien flink op hun nummer te zetten voor hun matige voorbereidingen besloot Duif om óók maar veel te laat te komen, dat zet ze betaald! 

Het nagerecht bleek door de fascisten van 2020 een aanslag op de staatskas te zijn door er meer vers fruit in te dumpen dan dat El Paso gaat plukken in Australië komend jaar. De meringue zorgde voor wat gezond vlees op de botten van Mast, die na deze gang concludeerde dat hij echt niet zoveel had gemist afgelopen half jaar en snel de trein weer pakte. Met diezelfde vaart werden het eetgerei aan de kant geschoven om na het eten fatsoenlijk aan een bordspel te beginnen terwijl de klooien de laatste schalen schoonlikten in de keuken. Een prachtige lofrede van de Praeses over de volledige commissie roerde het dispuut tot op het bot. Dat we zo’n illustere spreker in ons midden mogen hebben is dan ook het grootste bewijs dat T.H.D. Braque zich anno 2019 nog steeds een eloquent dispuut mag noemen. Tot grote vreugde van de aspiranten werd er geborreld tot diep in de nacht en werd de avond Bubberiaans afgesloten: na drie flessen wijn en rond half 5. Aangezien het Kwak niet lukte willen we bij deze de commissie hartelijk danken. 

“Ik hoop dat jij het niet hebt”

Het is eind november. De winterjassen komen weer tevoorschijn, de kachels gaan weer aan en men voelt zich alweder verplicht te klagen over de kou. Desondanks gaat het bij menig knor Platoon kriebelen rond deze periode: zijn het de pepernoten die voor veel ronde buikjes hebben gezorgd, of zou het dan toch de kerstkoorts zijn die is ontstaan door het luisteren naar Skyradio? Neen, het zijn de 32 kaarsjes die uitgeblazen mogen worden. T.S.V. Plato is jarig! Op zaterdag 16 november jongstleden verzamelde het collectief zich op Akademeia om de Diesweek af te trappen met het in ontvangst nemen van het boek ‘Dyslexie voor Dummy’s’ de Almanak. Het feit dat men erachter kwam dat onbekende Helden als Dhr. Niemeijer, Dhr. Valkenburg en Dhr. Grobben op de KB wonen zorgde voor scheve gezichten. Gelukkig werd de sfeer gauw beter naarmate de Diesreceptie van start ging en er gratis werd gestrooid met goudgele Euroknallers. Een ultra-verticaal collectief van Helden maakte het dusdanig plezierig dat zelfs Dhr. Valkenburgh zich weer voor even jong voelde.

De dinsdag hierna zetten de Helden de fuifweek voort (na te hebben genoten van het culinaire hoogstandje van de klooien de klooienburgers waar zelfs de McDonalds zijn Filet-o-Fish vanaf zou trappen) in de overvolle, doch aangename LaBar. De dames van Conserva kregen de eer om ons te vergezellen. Wat in eerste instantie begon als een doorsnee borrel – met de daarbij horende barpraat – veranderde dit al snel in een chaotische fusten kannenrace, waarbij er helaas meer bier werd verspild dan geconsumeerd. Gelukkigerwijs lieten Willy & de Zaag iedereen zien hoe het wél moest (en een sippeling hoe het niet moest). Na dit zwak aftreksel van een Pool Party vertrok eenieder wederom naar de varkensstal om te werken aan het meterklassement, wat uiteindelijk voor een enerverende avond heeft gezorgd met een keer op keer magisch verdwijnende pas, evenals een kwijtgeraakte kibbelende Frank. 

Met trots kan er verkondigd worden dat er dit jaar daadwerkelijk kaartjes bemachtigd waren voor het Diesdiner. De Helden hadden op deze woensdagavond een groot aandeel in de aanwezigheid van Platonen. Hoewel over de smakelijkheid van de gerechten te twisten viel, werd het collectief kostelijk vermaakt door de dassenstress van enkele klooien, het rekruteren van een blind date – die nét door de beugel kon –  voor een enkele verlegen Braquer en Floyd die enthousiast de ramen aan het zemen was. Er werd nadien een kleine blik geworpen op Coyote Ugly, om tenslotte te eindigen in het bruisende uitgaansleven in Tilburg.

Op de donderdag was het tijd voor een Open Feest op de sociëteit. Na een gezellige pot Monopoly Kapstad mengde het collectief zich met niet alleen de overige Platonen, maar ook met het alledaagse tokkie volk. Ook hier was de strijd om het meterklassement in volle gang. Het was weer ouderwets gezellig: De Asstressor kreeg een externe vlakke hand in zijn gezicht, de klooipieten strooiden met jassen en Dhr. Molotov was boos. Heel boos.

Na een dag rust was het dan eindelijk tijd om de Dies af te sluiten met het Diesgala. Traditiegetrouw schoven de Helden vooraf met hun beeldschone dates aan tafel bij De Harmonie, waar dit keer onze smaakpapillen uiterst werden verwend. Vervolgens voegde men zich bij de rest van Plato om met de bus richting das nie Best te reizen. Eenmaal aangekomen bij het gala werden de Helden overtroffen door het 8 uur lang afgekocht drankjes nuttigen de warme, tevens plezierige ambiance. De prachtige introducées zorgden wel voor een aantal hoogtepunten, zoals Dhr. Molotov die last had van een natte droom, Dhr. Duif die zichzelf uit de eindeloze friendzone tongde en Dhr. Zaag die wel erg hitsig werd… Na 5 voorbij gevlogen uren vertrok de bus huiswaarts en kon eenieder dicht tegen zijn knuffel dates aankruipen.

“Gast, ze heeft in mijn fucking bed gepist!!!”

Hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie klopt daar zachtjes op de deur van het café van TSV Plato? Een verdwaalde vreemdeling? Een anti-KOZP menigte? Een deurwaarder op zoek naar Zaag? Niks bleek minder waar.. 

Het was de assessor! Na een vrijdagmiddagje callcenter spelen op de KB bleek namelijk dat de Sint dit jaar wederom barmhartig is. Hij heeft namelijk vast een van zijn pieten vooruit gestuurd om de schoen van dhr. Loeffen te vullen met maar liefst zes verse klooien! Over het verloop van deze vrijdag hoeven we verder niet uit te weiden behalve dat de conclusie getrokken kan worden dat het LAB graag een avondje oudleden vereniging van vatos speelt voetbal kijkt. 

Maar goed, na een avondje klimmen klauteren, stamelen en zwijgen bleek dat de plaatselijke grootgrutter zijn voorraden en assortiment maar slecht op orde heeft, dat ritme of melodie zwaar overschat worden door de muziekindustrie en Dispuut Braque oorverdovend luidruchtig stil kan zijn. Ook is het dispuut enkele geopolitieke adviezen wijzer en enkele illusies armer. Uiteindelijk konden de heren Floris Hellebrekers, Marc de Bruin, Loek Maas, Maarten van Iersel, Thomas van der Hee en Jeroen Goossens met het felbegeerde beagle-shirt de Tilburgse nacht tegemoet gaan. Mannen, succes!

“Ik ben dus ooit in Rusland geweest”

Menigmaal spreekt een oud-lid een Braquer aan over hoe het toch komt dat eerstejaars zo’n ‘luxepaarden’ zijn geworden, hoezo een afgebladderde manege niet meer voldoet en dat het vrûger toch echt een eer was om bij een dispuut te mogen komen borrelen. Met gladgestreken gezichten vertelt men dan dat de concurrentie is verhard en de instroom is opgedroogd. Stiekem weet men echter wel beter: soms trakteert Braque zich op een klein snoepreisje, een toevluchtje, een minime sabbatical zo u wilt, weg van het kleurloze Tilburg. Want wanneer sjaars gekapt zijn met reageren op WhatsApp en Donar een niet-bestaande vete aanhaalt betekent dat dat het einde van de intro-periode in zicht komt. En dat betekent dat het weer tijd is voor de tweede borrel! 

Het zweet stond alweer op Floyd z’n neusje terwijl de eerste sjaars binnendruppelen bij stam café Slagroom. Als altijd wordt men warm welkom geheten door het goedbetaalde personeel dat ons bij naam en toenaam kent en worden per direct bakken op tafel gesmeten met een keurige schuimlaag die nog uren blijft staan. De partybus werd aangedaan en het bleek dat de Assessor zijn zaakjes zo goed op orde had dat er précies genoeg plekken waren. Ouders die denken dat er bij Braque geen aandacht is voor cultuur mogen dat weleens heroverwegen: het jaarlijkse educatieve tripje ging dit jaar wederom richting een kasteel. Een delegatie oud-leden maakte daar al hun opwachting en nam het gespuis eens goed onder de loep. De delicatessen werden over tafel gesmeten met dezelfde achteloosheid dat Zaag de BL wegklikt en LAB vond uit wat Braque al enige tijd wist: er is een eigenaardige correlatie tussen het hebben van de letter ‘Q’ in je naam en een lastig ventje zijn. De LAB-Praeses bracht met een geüpdatet vocabulaire dezelfde lessen onder de aandacht die hij zoveel jaar geleden in zijn studententijd had opgedaan: als je alles uit je studententijd wilt halen zit je hier op de goede plek. Er werden ongeveer evenveel flessen vino soldaat gemaakt als op de TOCK en voor men het wist konden er alweer handen worden geschud.  

Eenmaal terug in Tilburg stond een volgende verrassing te wachten. Diede had een snelcursus ‘tappen op de KB’ gekregen en de dames in het rood zorgden er nu voor dat de Heeren rode oortjes kregen; de nachtjaponnetjes waren uit de kast getrokken. Een zucht van opluchting kwam uit menig klooi die zich met angst en beven afvroeg wat Braque zou doen in navolging van het vorige verkleedfeestje met het thema ‘genderbender’. Hemden werden losgeknoopt en badjassen werden omgeslagen alvorens Axsel zijn discohitjes uit de boxen pompte. Voor men het wist had de alcohol zijn werk gedaan en bleek het een hele kleine stap om een van de kamertjes op de KB op te zoeken omdat je toch al je pyjama aan had. Het koolzuurkraantje werd dichtgedraaid en Bram kon eindelijk zijn ogen dichtdoen na alle geluidsoverlast. 

‘Wie zet Q nou weer naast eerstejaars?’