En misschien ook meteen de laatste, fysiek dan in ieder geval. De dag voordat Marko R. namelijk opnieuw Nederland aan banden legt mocht het dispuut der disputen zich van zijn beste kant laten zien, zij het helaas niet op de locaties die buiten pandemiejaren worden aangedaan. Dus beste kant, voor zover dat mogelijk is, op de sociëteit waar het norse hoofd van een Barcommer en een putlucht waar Balaganvrouwen jaloers op zijn altijd op de loer liggen.
Gelukkig had Quen alles keurig op orde en geregeld met andere mensen besproken in zijn hoofd (?) en kon het dispuut maandag zonder enige vorm van ongerustheid verzamelen op Akademeia. Balvin had de dresscode niet meegekregen en om te voorkomen dat mensen daar kritiek op zouden uiten had hij twee zwaarden sabels meegenomen om ieder discussie op z’n Jepperiaans af te kappen. Toen de kritiek mee viel werden de megamessen ingezet om een flink aantal flessen cava soldaat te maken. Onder veel ge-uhm en gebrom kreeg de audiance iets mee over wat precies de beste manier was om dit een fles van kurk te ontdoen. Moes deed tijdens deze uitleg een oogje dicht en stond zoals wel eens vaker met zijn vleeszwaard in zijn hand te prutsen op momenten dat het erop aan kwam. Voor enkele heren was een sabre toch niet verfijnd genoeg en kon een subtieler glas hetzelfde klusje klaren. 30 flessen later lag er meer glas op de vloer dan wanneer Hidde en Frank een paar Xsif klooien zien staan, een unicum!
Lichting 2020 vond hun weg naar de keuken en daardoor de voorgerechten hun weg naar tafel. De door Frommel bereidde gravad lax werd zelfs door degenen die vis verafschuwen goedgekeurd en het was direct duidelijk dat het neusje van de zalm werd bereid voor het neusje van de zalm aan klooien. Kosten noch moeite werden gespaard en zo werd er een klein uitstapje naar oranje gebied gemaakt om wat spebi’s in te slaan. De druivensappen werden vervangen door gerstenat en kort daarna viel het stil.
De Praeses liet het aan LAB om het spits (want de spits is Rudi) af te bijten. Met zijn spoedcursus Moviemaker in Excel viel er genoeg te beklagen op de visuals maar hield eenieder wijs zijn mond om Dhr. Kaufmann’s mooiste moment bij Braque te horen. Een luttele zeven minuten later waren de sjaars geïnspireerd genoeg om zich dit niet te laten ontnemen door wat stamelende woorden van Snoffel. Op uitnodiging van zojuist genoemde was het nu aan de genodigden om te laten zien uit welk hout zij waren gesneden. De eerste jongens bekropen de stoel en een stortvloed aan misplaatst verbaal zelfvertrouwen liet de kamer blank staan.
Het hoofdgerecht onder leiding van Smaal vond snel de magen van de aanwezigen, rekening houdend met iedereen de tijd maakte dat de borden na afloop zo schoon waren dat de cateraar ze netter terug kreeg dan dat hij ze leverde. De cocktail cava/speciaalbier maakte zich van menig klooienbrein meester en de verhalen bleven langgerekt maar werden net zo samenhangend als de gedachtenspinsels van meneer de Assessor en net zo goed te verstaan als Djarniloef na een lange vergadering.
Ondanks dat er een tijd een Conserva achter de bar had gestaan bleken de desserts nog aanwezig en terwijl de laatste jongens het woord voerden werden de eerdere delicatessen zoet afgesloten. De toelichting van Josje Willem loog er niet om en snel werden de tafels leeggeruimd om de pretkraan leeg te drinken en het lustrumlied op repeat louter hitjes aan te zwengelen.
Mast haalde nog nét de acht na laatste trein naar Rotterdam en zoals traditie betaamd moest er een Barcommer aan te pas komen om het collectief uit de sociëteit te verwijderen. Heeren, dank voor jullie aanwezigheid en voor de gelukkigen: tot de volgende.
Voor alle trouwe volgers die thuis een toto hadden afgesloten, een overzicht van de stoelsessies:
Heul heul veel gedronken: IIIII IIIII III
Ervaring in Lloret: IIIII I
Jongens die nog steeds bezig zijn met het vinden van de clou in hun verhaal: IIII
Opa’s die vreemdgingen: I
“Wat was je bodycount?”