T.H.D. BRAQUE

Een van de mooiere tradities die Braque rijk is is de jaarlijks terugkerende na-Carnavalse vakantie. Dit jaar keerden we terug aan de verkeerde kant van het welbefaamde Ijzeren Gordijn en mocht de hoofdstad van Tsjechië dienen als toneel voor deze reis. Dit reisgezelschap wacht op niemand, dus moest de delegatie Braquers en klooien al vroeg verzamelen onder het golfdak van Tilburg CS. Na een treinrit en een tijdreis met een hypermoderne superbus kwamen wij ruim op tijd aan op het debiele neefje van Schiphol, alwaar Jizz Air ons weer van alle gemakken, films, hapjes en beenruimte zou voorzien. De reiscommissie, die onder een schuilnaam wilde vliegen, doneerde nog een laatste leuke fooi aan de vriendelijke uitzuigers van Eindhoven Airport, waarna we dan toch konden vertrekken… In de taxirit naar het hostel bleek al wat een schitterende stad Praag wel niet was. Bomen, hekken, voetgangers, een grote verscheidenheid aan geeltinten op de muren; prrrachtig! We waren er 6 minuten, 5 hooguit. Dat het mis zou gaan deze vakantie stond al sinds het begin vast: direct naast de ingang bevond zich zedenclub Rio. Maar daarover later meer. Na de koffers op de stapelbedden te hebben gedeponeerd, vertrokken we naar de kelders van “The Pub”. Een stuk origineler dan de naam was de inrichting; elke tafel had zijn eigen tap, jukebox en speciaal voor Donny: spoelbakken. Helaas was dit ook de eerste kennismaking met het fenomeen genaamd ‘Boterbier‘. Direct schoot het door naar het hoofd van dhr. van Schaik, die er lustig op los bestelde: frietjes, nacho’s, wortels en met de minuut werd dhr. Janzens bleker… Na het verbreken van enkele Europese records werd er verder gegeten, en voor een schappelijke 70 kronen de neus kreeg je er ook nog eens onbeperkt ketchup bij! De zelfbenoemde grootste club van Europa was het toneel van de eerste avond in het Tsjechische. Toen je binnenkwam wist je niet waar je het moest zoeken! Letterlijk, dat is, want op drie verdwaalde prostituees en een handjevol gekke Finnen na was er geen kip. Uiteindelijk was er een kleine Arena die nog enigszins gezellig leek, en waar we menig bekende troffen. Zo was daar Jasper uit Vianen, met wie we kennelijk de avond ervoor nog ruzie hadden gemaakt elders in Praag (wat klopt hier niet?) en een lid van de AVC die een kleine behandeling met de tondeuse had gekregen maakte zijn opwachting. Toen ook aan het eind van de avond nog enkele zakken geleegd waren, keerde men hostelwaarts.         Dag 2. Een goed ontbijt is het halve werk, maar bij Grease-lunchroom James Dean was het eten ook zeker heilig! Enkele met sla, tomaat, ui en spek bedekte koeien later zat de buik wederom ramvol. Ook zonder de Uil kan er getourd worden, helaas probeerde een fanatieke supporter uit Seattle deze pracht te verpesten. Na de Sight-Seeing met Siert en enkele luttele boterbakken ging men dineren bij restaurant Rott: waar kwaliteit nog hoog in het vaandel staat. ‘s Nachts had de lokale bevolking voor ons een Climax-feest georganiseerd met meer lichtjockey’s dan aanwezigen in de zaal. Vrouwen met kinderen opgepast; klooi Basta lag op ramkoers, ondanks het urenlang durende politieke debat wat Bubba besloot te voeren op de dansvloer. Was er nog een toetje? Jawel! Dhr. van Schaik had een Russenhatende Oostblokker opgepikt aan de bar, die vroeg of we hem wilden vergezellen naar een afterparty-club. Na zijn entree en taxi te hebben betaald en hem nooit meer teruggezien te hebben, ontdekte het selecte gezelschap al gauw dat bontjassen ook gewoon in clubs gedragen mogen worden in Praag. De vrouwen kostten er slechts een handjevol zlotty’s, en de coke bestel je per ons. Echter, zo’n lange nacht verdient ook een goed slot, en een lekker ontbijt. Het keurkorps, onder de bezielende leiding van dhr. van Schaik en chef-kok van Oosterhout bezocht een paar fraaie vijfsterrenhotels, om aldaar de kaviaar, kreeft en de zwembaden te testen. Met pit. En dat alles te danken aan dhr. Mulder, die op kamer 203 vertoefde.       Nadat ook het klaverjas-virus zich in een rap tempo had verspreid, kwam er dan toch een einde aan deze fraaie trip. Waar sommigen onder ons wellicht nog genoemd worden in een brief van dhr. Foef, mag de knaap die op het vliegveld broodjes in elkaar flanste ook genoemd worden. In “de oorlog” zou hij NSB’er zijn geweest maar nu was het vrij duidelijk dat hij goed binnen lichting 2012 zou hebben gepast. Sure, why not?!    

Carnaval. Een marathon aan bier, weinig slaap, “gezond” eten, schrob, liederen met diepgaande teksten en gekke outfits. Achteraf zijn er slechts 2 dingen zeker: in de agenda staat een dikke streep door de woensdag, en de portemonnee is leeg. 

Desondanks was de harde kern van Willem II dit jaar weer bereid gevonden om Tilburg en omstreken onveilig te maken. Vrijdagavond werden de festiviteiten op z’n Spaans ingeluid met een kleine kroegen- en pleinentocht, waarbij ook het oud-carnavalsch sjaals-uitdelen op het programma stond. Mede dankzij gulle buien van de medewerkers van cafés Babbus en ‘t Vaticaan werden zowel kosten als herinneringen gespaard…

Omdat indrinken slechts een simpele hobby voor kalende mannen is, kon zaterdagochtend het echte werk beginnen. Hier kon ook het grote Mysterie der Pannen- en Krattendieven te Huize Snellius niks aan veranderen. Iets later dan gepland, en zonder kleer- maar zeker met fles-scheuren, belandden enkele Heeren in het immer afgeladen Ballefruttersgat. Nadat de overweldigende optocht weer was gepasseerd sloten Dikke Tom en dhr. Swinkels aan om het feest in d’n Brands voort te zetten.

   Zondagochtend. Taai als trekdrop, maar zodra de eerste schrob er in zit gaat het weer als een tornado. De enige echte carnavalsvereniging van Tilburg staat op het programma, en bij binnenkomst blijkt al gauw dat vele externen hun weg hebben gevonden naar de Schouwburgring. Of het iets met de lage bierprijs te maken heeft blijft vooralsnog een mysterie… Evenals het feit of er schobbejakken danwel kwajongens danwel Utrecht-hooligans in rook opgingen op de koningsrots.

Verandering van spijs doet eten. Maar dat terzijde, de maandag was het toneel voor een klassieke streekderby en ging men op bezoek bij onze wit-rood-geel gekleurde Brabantburen te Oeteldonk. Na wederom een optocht, met zon in overvloed, en een treffen met de gehele familie van der Maat, was het tijd voor, jawel, een kroegentocht. De eerste underground graffitibunker, voorzien van 40.000 watt tl-buizen, langharig tuig en snuivende vleermuizen, viel niet in de categorie ‘beste carnavalskroeg 2012’. Vervolgens deden we een heuse grot aan, waar sfeer geen prioriteit kende, en ondanks de gezellige aanblik van bakstenen verkasten we toch maar. Uiteindelijk kregen we dan toch onze eieren voor het geld in ‘t Pumpke. Een kroeg, waar de vrouwen nog vrouw zijn en het bier koud, en gevuld met munten. Verf vloog in het rond in de afgeladen kroeg, er werd gebouncet in de tent, en we hadden de eer een vrouw van achter in de veertig op sleeptouw te nemen. Eenmaal afgeschud trok het gezelschap zich weer terug richting 013. Dat het feest nog moest beginnen was duidelijk; Rinus was immers nog niet binnen! Niet veel later was de Stoffel gevuld met bardansers, hevig kopkluiven, de buik van Rinus, feestvreugde en gul personeel. Een ‘godlike‘ einde van de avond ontbrak tevens niet.

     

Het zat er bijna weer op, maar niet voor de klassieke Kuukse Kroegentocht was volbracht. Er stond een bus, en dus konden Conserva, Braque en bijna het Donar onder vurige leiding van dhr. Verhoeven richting Cuijk vertrekken. Klooi Bubba besloot een boekje open te doen over zijn iets te mannelijke escapades van de nacht ervoor, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal in Cuijk volgden al gauw de gezellige carnavalsmuziek stampende beats en voor je het wist waren menig Braquer elkaar kwijt, te jonge meisjes onder trailers vandaan aan het trekken, aan het stiften of AVC’ers aan de mouw aan het sjorren. Het was weer zeer geslaagd!

Carnaval. Een marathon aan schrobbeler, veel feest, nacho’s, vertier, anders geaarde personen, koene ridders, vedettes, koeien en ananassen. Achteraf zijn er slechts 2 dingen zeker: het was weer supermooi, en volgend jaar gaan we weer!

Waar rook is…

Voor het derde jaar op rij was er weer een behoorlijke delegatie Braquers bereid gevonden de lange reis richting het buitenland te maken: In Mosae stond weer voor de deur! Een team van klooien had weer een flitsende outfit geregeld die perfect aansloot bij het thema van dit jaar: Arbeiders. Waar dhr. Mulder vorig jaar een heel scala aan arbeiders en vakgebieden vertegenwoordigde, schitterde helaas zijn bleke huid dit jaar in afwezigheid.

Desalniettemin vertrok een zestal Helden, onder fanatieke aanvoering van dhr. van der Maat en vergezeld door Laurel en Hardy, richting het altijd mooie Maastricht. Om iedereen een beetje warm te houden waren er een paar drankjes fusten geregeld voor in de trein, waardoor het aantal liters per uur hoger kwam te liggen dan bij menig cantus of estafette. Of dat de avond ten goede zou komen? Leest u vooral door.

   

Allicht werd er bij aankomst in Maastricht koers ingezet richting studentencafe de Uni, waar ouderwets de avond ingeluid kon worden, om vervolgens dan toch te vertrekken richting het wederom fraai aangeklede pand van SV Circumflex. Aldaar boden de verschillende zalen weer vele mogelijkheden, en werd er volop geflasht en het ouderwetse koehandel kwam nogmaals boven tafel.

Na afloop van het feest, toen we met camera op zak het pand dienden te verlaten, bleek dat het ontluikende zonlicht klooi Donny geen goed deed… Schermutselingen volgden, en een lidmaatschap bij Koko bleek voldoende om de beste knul te doen ontsporen. Na een kleine, ongeplande randonnee door het Maastrichtse, was daar eindelijk het vertrouwde geel-blauw van onze spoorvrienden. Tim “hier stond een kaartje” Janszma tastte nog eens diep in de buidel en omdat kazen halen zo 2011 is, besloot een duo in plaats van uit te stappen in Tlburg nog maar eens bij Pierre Kartner op de koffie te gaan. 

Koko!

 

 

Na een goed begin van het nieuwe jaar waait er weer een frisse wind door T.H.D. Braque: het borrelseizoen is weer geopend! Tradities zijn er om in stand gehouden te worden, maar tegelijkertijd betekent stilstand ook achteruitgang en daarom is besloten om bij onze vrienden van Vidar nieuwe ingangen te vinden; en de dames van Papillon hapten toe.

 

   

Op de laatste dag van Januari kon men zich opmaken voor een goedgeplande avond bij Hooijen ouderwetse (foute) kroegentocht in het Tilburgse! De borrel ging meteen goed van start en na een introductie bij ‘t Vaticaan met de bijbehorende uitwisselingen van geschenken en scheefgeknipte vodjes doken we de een na de andere kroeg in. Cas Spijkers verzorgde de hapjes bij Heuvel 15, waarna Cafe Joris het volgende slachtoffer was. Helaas was zo rond de klok van twaalf daar al het gerstenat verdwenen en werd het gezelschap gedwongen zich richting cafe het Gangpad te begeven.

 

   

Eenmaal aangekomen kon men her en der Braquers en Papi’s zien die enkele danspasjes waagden, een enkeling hing in een lamp en na een uur of 4 was daar eindelijk Bouncer Donny met de beloofde buizen bier, opdat de lange droogte op kon houden. Toen ook aldaar de lichten aangingen, loodste dhr. de Greef ons richting ‘t Vaticaan om even af te bouwen. Wat heet? De klassieke kledingwissel vond wederom plaats, het meubilair werd op onkuise wijze geschoffeerd en enkele handjes werden vastgehouden. Toen echter de eerste zonnestralen de bevroren straten weer toucheerden, en de laatste schoonmaaksters de overgebleven zakken hotwings uitdeelden, ging men weer op huis aan. Een eervolle vermelding voor de Papi’s, voor deze uiterst geslaagde borrel!

Près du coeur!

 

De Heldiale Assessor is weer in ‘t land, en heeft ons dit keer verblijd met 4 bange eerstejaars, de oogst van dit jaar. Zij mochten zich bewijzen om aan te tonen of ze het kennismakingstraject van Braque aan konden gaan. Een avondvullend programma vol liedjes, danspasjes, slechte verhalen maar vooral heel veel excuses en gestamel was het gevolg. Echter, na veel gezelligheid en wat kritische vragen, waar sommigen zich niet dik om hoefden te maken, werd ook de laatste door middel van een bitterbal over de streep getrokken. 

Ondanks de rommelende maag van dhr. Beeksma heeft het dispuut het toch aangedurfd om de ‘jongens van de dropveter’ te promoveren tot klooi, ofwel Beagle, der T.H.D. Braque.

Een kleine felicitatie is dus gepast richting de nieuwe garde, in uiteraard uiterst peremptoire volgorde: Hidde Mattheeuwse, Daan Verhofstad, Daan Dingemans en Joan Achmed.

                                                

 

Gelukkig is de weg nog lang, en is er genoeg tijd om de verse klooien wat bij te brengen.

En dat is hard nodig…