T.H.D. BRAQUE

Welkom op de site van Tilburgs Heerendispuut Braque

Disputentocht

Wellicht vermoedt u dat er bij T.S.V. Plato louter onder de ‘zet-die-tap-maar-open-en-laat-het-bier-stromen-tot-ik-eronderuit-val’-vlag gevaren wordt. Dat ‘vergeven en vergeten’ geldt na een studententijd uzelf afvullen met bier, schandalige taferelen en ander simplistisch vermaak. Wees gerust, een delegatie leden én oud-leden der T.H.D. Braque wist zich tijdens de disputentochten te verenigen in het café van sociëteit Akademeia om het tegendeel te bewijzen. Want waar menig clubje denkt iemand te leren kennen door laarzen vol drank door de kelen van onwetende eerstejaars en eigen leden te proppen denkt dispuut Braque daar heel anders over. De adtjes-vleermuis bleven uit, de vleermuizen daarentegen niet. De tijd doden door dit soort geestdodende zuippartijen neer te zetten op een dergelijke avond kan namelijk iedereen, iemand wat beter leren kennen in een kort tijdsbestek is echter weggelegd voor de weinigen die daadwerkelijk capabel genoeg zijn om een goed gesprek te kunnen voeren.

 

 

U was in groten getale. Wij waren in groten getale. Afijn. Het aantal eerstejaars was wederom voorzien van een groot diversiteit. Dat een foto van een foto maken een hele klus blijkt te zijn, is een feit. Maar goed voor de dag komen blijkt voor sommigen haast onmogelijk.. De een weet vrij aardig uit zijn woorden te komen, de ander heeft al moeite met het verwoorden van de eigen naam. Sommige laten zien dat ze beschikken over inhoud, anderen laten hun inhoud gewoon zien. Godzijdank was er een grote zwart-witte muur inclusief praeses LAB in hoogsteigen persoon om te laten zien hoe het wél heurt.

Al met al zijn we toch nog wel te vangen voor een feestje, dus werd er na het geplande programma verkast naar de zaal. Het Heldiaal zwart-wit verzamelde zich als vanouds weer in grote getale rond de gerepareerde gerestaureerde borrelton om de avond voort te zetten met stampmuziek, een mindervalide tv-presentator en een dronken Afrikaanse stukadoor.

En zo geschiedde, een geciviliseerde, sfeervolle borrelsfeer op niveau werd gecreëerd en er werd met genot gezongen, gelachen, gepraat enzovoorts enzoverder. De drank maar vooral ook de spijs ging in rook op. En zo kwam er een eind aan de immer fraaie disputentochten.

´Dat niet iedereen mode studeert is wel duidelijk!` 

Vlaggetjesdag!

Heldenpost! En wat voor post. De oudgediende heren helden Leon Franssen en Peter Brouwer wisten ieder voormalig en huidig lid te verrassen met een Heldiale Braque vlag. Een vlag die vanaf heden iedere 6 september op onze dies fier zal wapperen, hangend aan een vlaggenmast, -stok of balkonnetje (sorry René Quist). Hiervoor gaat alle hulde natuurlijk naar beide heren die dit in het diepste geheim mogelijk hebben gemaakt.

Uiteraard werd in de nacht van 5 op 6 september ook zoals het hoort getrakteerd. Helaas werd tegen alle traditie in dit jaar geen fust aangeboden door de belangrijkste man van het dispuut, die lag door omstandigheden alweer op een oor. Aan zijn rechterbalhand daarom de eer om tussen tussen alle happy hardcore, Neophyte en carnavalskrakers een woordje te houden. Hierna schoof de zwart-witte muur voor de verandering eens achter de bar om zo het aangeboden fustje leeg te tappen. Die nacht werden de banden binnen het dispuut nog een warmpjes aangehaald, werd er heel wat af geknuffeld en kon iedereen met een glimlach op zijn gezicht dan ook eindelijk in slaap vallen.  Traditiegewijs vierden we de zaterdag daarna dan ook onze Dies met al onze oud-leden. Immers wist iedereen dat de eerste zaterdag na 6 september er een gezellig dagje van huis in het verschiet stond. Iedereen behalve de persoon die cruciaal bleek voor de hele middag. Praeses Diescommissie Een slap aftreksel van mevrouw Reinildis van Ditzhuyzen zou namelijk een etiquettecursus voor ons in petto hebben. Voor de kijkers thuis, etiquette is een duur woord voor simpelweg het hebben van manieren. En duur was het. De dame in kwestie wist de vooroordelen van vrouwen in auto’s “Vrouwen achter het stuur, bloed aan de muur!” niet te ontkrachten en was op weg naar de cursus toen bleek dat een ongeluk in een klein hoekje zat. Geen nood, ontzettende Praeses Diescommissie wist op afstand te voorkomen dat de hele dag alsnog in de spreekwoordelijke soep zou lopen. DUitjes.nl was ook niet voor een gat te vangen dus werd een v€rvang€r opgeroepen die aan een uur meer dan genoeg had om de heren van Braque wel even uit te leggen hoe het hoorde. Dat hij de heren HeijmanCollignonNijhuis etc. niet kende was dus duidelijk. Na een kwartier was al duidelijk dat Barry zijn Braque Bijbel aan de eerste de beste Etiquette dummy had verkocht om deze de nodige manieren bij te brengen. Uiteindelijk was het na een uur wel welletjes geweest en mocht al het eloquente dat we het afgelopen uur geleerd hadden in de praktijk worden gebracht. En waar kan dat dan beter dan in een verkapt frietkot in Hoog Catharijne. Aldaar werden we in de watten gelegd met culinaire hoogstandjes als een cracker met zalm, biefstuk met friet en een bakje chocoladepudding. Wat zijn we toch weer lekker eloquent. Voor het koud lullen van het vlees was dhr. Quist niet nodig, toch wist de geliefde leider bijna iedereen persoonlijk te benaderen. Nadat uiteindelijk ook iedereen zijn bordje friet gekregen en op had kon er ergens anders genoten worden van de Utrechtse gastvrijheid. Waar een dag bol moest staan van hoe het wel hoorde, hebben we vooral gezien hoe een dies niet hoorde. Gelukkig hebben we de foto’s nog. “Galaplicht?! Daar zijn die wijven toch voor?”   

Introperiode

We schrijven augustus twintigdertien, de zomervakantie zit er bijna op en het nieuwe collegejaar staat weer voor de deur. De een gaat zijn 6e studiejaar in en de ander begint aan zijn 1e studiejaar, wat een contrast. Voor de verse studentjes, die elk jaar jonger lijken te worden, is er geen betere manier om studerend Tilburg te leren kennen dan door de TOP-week te lopen. De oude rotten zijn er om de jonkies te begeleiden, ze alle aspecten van het studentenleven mee te geven en ze vooral erg dronken te laten worden. Verantwoordelijk als we zijn, nemen wij deze taak ieder jaar graag op ons. Zo heeft een delegatie kampmentoren zich weer van hun beste kant laten zien. Top-kindjes zijn in de steek gelaten, mensen zijn over de bar gegooid en de voetafdrukken van de dispuutnar nog op het plafond van de CV. Maar niet alleen de kampmentoren waren nadrukkelijk aanwezig. Zo zijn er meerdere Braquers actief geweest tijdens de TOP-week. IC, Promocie, Word Lid Commissie, Bolle Promoteam en Biermannen, ze hebben allemaal hun visitekaartje afgegeven. Uiteraard was er elke avond ook nog een handvol Braquers die gewoon langskwam om een biertje te drinken. De zwart-witte muur stond weer als vanouds binnen Plato, waar andere clubjes onzichtbaar waren. Sommige clubjes waren nou niet bepaald haantje de voorste. Zo waren er oud-leden die zelf hun rollator de toko in moesten rollen, omdat die wel een biertje wilde drinken, waar het actieve kader van het dispuut nergens te bekennen was. Gelukkig staat aanwezigheid bij ons wel hoog in het vaandel. En aanwezig waren we. Tot in de late uurtjes werden er dansjes gewaagd, barren overgenomen, de barcom het vuur aan de schenen gelegd, Bavaria promotiemeisjes gedrogeerd met Sourz, wc brillen verloot, Barry weer gevonden, enkels verbrijzeld en is er hier en daar nog `hallo` gezegd. We kijken nu al uit naar de komende TOP-week

 

 

Daar houdt het echter niet op voor de nieuwe studentjes. Er volgen namelijk nog 2 weken met karige themafeestjes bij Plato. Iets met mosterd na de maaltijd. Desalniettemin staan we er toch weer. Op de grote leider lijder na, die viste helaas achter het net. Hij voelde zich namelijk niet zo best na een avondje shotjes drinken. Het laatste shotje was de druppel die de emmer deed overlopen. Echter niet met de intentie om ergens munt uit te slaan. Zodoende besloot de P. een rustmoment van 2 weken voor zichzelf in te lassen. En zo geschiedde. Maar dat mocht de pret van de open tijd niet drukken. Zoals gewoonlijk wordt deze afgesloten met de `legendarische` playboyparty. Allemaal bijzaak. Het geval wilde namelijk dat T.H.D. Braque die nacht haar 23e dies vierde! Zoals het heurt vieren wij dat graag met de vereniging door een fust aan te bieden. Het feest ging door tot vroeg in de ochtend en zo werd er op gepaste wijze afscheid genomen van 3 lange introweken.

 

Wijsheid komt met de jaren

Na wat hobbels en obstakels verder, is de tijd dan eindelijk aangekomen voor dhr. Freling om zijn ellenlange studentenbestaan in te ruilen voor het burgerschap. Een gemis, maar hopelijk voor Freling slaan zijn shockerende verhalen ook aan bij de proletariers van het grijze burgerleven.

Gelukkig was iedereen fris en fruitig in kostuum om Marcel een hart onder de riem te steken voordat hij aan zijn verdediging begon. Terwijl een zwart-witte, licht beschonken muur zich bijeen hield in de wolkenkrabber van de Tilburgse campus maakte Marcel zich enorm veel zorgen. Opgesloten in een klein kamertje met een niet onprettig ogend blonde dame, moest het er dan toch echt van komen. En gelukkig, op woensdag 21 augustus jongstleden, notabene in de TOP-week, mocht ons eigen kuikentje dan toch zijn verdiende MSc in onvangst nemen.

 

Traditiegetrouw werd onze o zo snel volwassen geworden Flosje in een pracht van een tenue gehesen, inclusief badmuts, pantoffeltjes en nog een laatste joker om het af te leren. Compleet was het outfit nog niet. Want wat is een hooligan zonder stadionfakkel? Dus na het vakkundig inrichten van de campus van zijn geliefde UvT als een bepaalde stad in een bepaald land waar een bepaalde haatbaard goed ligt konden we door. Eveneens geheel volgens traditie gingen we vervolgens met de horkmobiel van Hooijen door naar `t Vaticaan. Maar niet voordat de tractor, geheel in lijn met Freling z`n schrijfproces, met wat lomp stomp duw en trek werk op een sukkeldrafje op gang kwam. Daar aangekomen stonden ons een fris glaasje bubbels en een koud glas bier te wachten om de kater systematisch weg te werken en om het feestgedruis op gang te brengen. Freling zijn populariteit is natuurlijk ongekend. Niet voor niets stond er dan ook een daadwerkelijke cameraploeg voor hem klaar om alles vast te leggen. Na nog wat biertjes, kokhalsjes en snacks was het dan toch echt tijd voor de heeren in zwart-wit om door te gaan naar een diner om vervolgens de avond, nacht en ochtend door te zetten op Akademeia.

 

`Wir sind keine Fussballfans`

Geduld loont!

Al met al kunnen we spreken van een meer dan redelijk borreljaar bij dispuut Braque. Afgezwaaide Assessor Achmed heeft natuurlijk al een keurige reputatie als het gaat om het regelen van borrels en zodoende werd er naar een heuse climax gewerkt. Met dhr. Freling veilig in de bibliotheek kon er daarom geborreld worden met Hallee Jakta, Tjallee Plakta Alea Iacta. Onder het waakzaam oog van dhr. van Loon mochten we allemaal op huis komen bij het zusje Mendie van Loon. De borrel vond namelijk plaats op Villa Kakelbont die op haar beurt diezelfde avond haar deuren ook geopend had voor een kijkavond. Dat een van de jongedames al een eerdere goedkeuring had genoten van onze eigen wandelende Shocker kwamen we helaas pas later op de avond achter. Het welkomstcomité van een paar dozijn dames die de kopjes thee maar al te graag wilden verruilen voor een beter spraakwater stond ons op te wachten. Allereerst aan de nieuwbakken Praeses om de misvatting als ons lidmaatschap bij een kanoclub uit de wereld te helpen, het uitleggen dat onze naam geen gevolg van een avondje doorzakken symboliseert en het bijbrengen van enkele wijze lessen. Na veel lof en hulde aan de Braque Knutselclub werd ons cadeau goedgekeurd en kon er natuurlijk een liedje gezongen worden. Liedje, enkelvoud. Want zelfs met een 17 heren is “één liedje wel lang genoeg”.
Na alle formele zaken afgehandeld te hebben, kon er gezellig geborreld worden. Een dergelijke opkomst was gek genoeg niet verwacht en zo ook was onze dorst onderschat. Een heldere ingeving van een van de dames dat we het 4,5 krat bier niet zouden gaan redden was dan ook niet meer dan terecht. Gelukkig voor de Iacta was het geheime alter ego van Biermans Dorus er en voor we het wisten waren we weer voorzien van een kratje of wat. Hulde! Na even de les te zijn geleerd met onmogelijke bierspellen gingen we richting café De Prins om daar eens te kijken of er nog wat hitjes werden gedraaid.
 
En hoe? Veel hitjes en vooral rook, heel veel rook zorgden voor gezelligheid. Dat er tussen de rookgordijnen af en toe een gros verdwaalde Oost-Europeanen opdoken mocht de pret niet drukken. DJ Discodip wist de avond op een hoogtepunt te brengen door de muziek op niveau nul te zetten en te vragen of wij niet nog een liedje kenden. Dat Praeses Liederencommissie, dhr. Beek, niet was mee gereisd naar weerhield niemand ervan om zijn keel schor te zingen. En na het galmen van het laaste plopje kon er weer worden overgegaan tot de orde van de nacht. Natuurlijk moest er in een nog foutere kroeg geëindigd worden. En waar kan dat dan beter dan in de smalste, drukste en warmste kroeg van Tilburg? De garderobe werd overgeslagen en de tafels werden bestormd. De dorst was inmiddels allang gestild, de danspasjes waren allang niet meer soepel en de zwartwitte muur was inmiddels niet veel meer dan een ingestort en verlept gipsen wandje. Het was mooi geweest voor vandaag, zo ook voor dhr. van Loon. Vraag hem naar het mooiste moment uit zijn studententijd en het antwoord zal luiden: “Het moment dat de borrel met Iacta zonder gevolgen achter de rug was.” De kamer van zuslief was namelijk drie keer gecheckt, met kerstontbijt zou er nog steeds een stoel leeg blijven en dhr. Mattheeuwse had ergens anders eieren voor zijn geld gekozen.
Op naar de Broertjes-Zusjesdag!

Ouderwets genieten

Dinsdag 16 juli 2013, de dag dat een van de vele tradities die dispuut Braque rijk is in ere werd hersteld. Na een jaar te hebben overgeslagen werd de Braque Elite Avond dit jaar weer in volle glorie beleefd. En hoe! Het was een avond waarin menig kok met jaloezie in de ogen zou kijken naar de culinaire hoogstandjes van chef van Oosterhout en zijn rechterhand dhr. Aarts. Dat de eeuwige Praeses een passie heeft voor de edele kookkunst is alom bekend en de aanwezigheid van dhr. Adriaans was dan ook een zekerheid. Het bekende onderkomen aan de St. Josephstraat werd omgetoverd tot een waar Oud Sluis. De Heldiale fijnproevers werden in de watten gelegd met een schappelijk 5 gangen-diner incluis een ruim wijnarrangement. De sfeer was uitstekend, de verhalen waren sterk, het eten was overheerlijk en de speech van de vervangend Praeses was kort maar krachtig.

Aan de lokale gemeenschap werd ook gedacht. Het geld moet nou eenmaal rollen, dus vertrok het gezelschap richting het centrum om een befaamde sauna kroeg te slopen sponsoren. Na 10 minuten binnen te hebben gestaan waren alle calorieën van het eten alweer verbrand. Het tropisch klimaat weerhield de heren er echter niet van enkele soepele dansjes te wagen. De ogen waren snel op ons gericht. Met een groep dames die ons enigszins bekend voorkwamen werd de toon snel gezet. Gelukkig weet dispuut Braque, in tegenstelling tot bepaalde andere disputen, wél hoe je een mooie borrel neer moet zetten en de dames werden uit hun lijden verlost. Het was weer een avondje ouderwets genieten. Het nieuwste model zonnebril uit de Duijkerman-collectie werd uitgebreid tentoongesteld, kleutertje wist een meisje te strikken voor een date bij de McDonalds in Eindhoven, haatbaard werd onheus bejegend door een echte topper en de clown der T.H.D. Braque was gewoon weer lekker zichzelf. Ergens diep in de nacht werd de BEA met een voldaan gevoel afgesloten en kijkt men nu al uit naar de volgende editie!

`Het lijkt me vervelend…. om een lekkere zus te hebben`

Allez Allez Allez!

Dat de renners van de Tour de France 2 maal de Alp d`Huzes weten te beklimmen, zal niemand verbazen. Dat mag ook wel als je weet dat 99% van de deelnemers helemaal platgespoten is met doping. Echter, wanneer je als `amateur` renner de Alpe D`huzes maar liefst 6 keer weet te beklimmen kan je daadwerkelijk spreken van een ongelooflijke prestatie. Niet voor prijzengeld, niet voor roem, maar voor het goede doel! Enkele tientallen dappere renners hebben deze missie volbracht, waaronder onze eigen Martijn La Grouw. Na maandenlang te hebben getraind, zijn benen te hebben geharst voor de camera en het ervaren van een mental breakdown, wist Tinus zich te plaatsen in het illustere rijtje van deelnemers die 6 keer de top heeft weten te bereiken. Dan ben je pas een held. Sorry, René Quist! Nogmaals hulde voor Martijn en alle andere vrijwilligers!

 

Vanzelfsprekend voelde dispuut Braque zich geroepen om ook een steentje bij te dragen. Een dagje werken bij A Day At The Park in Amsterdam en de opbrengst te doneren was dan ook een puik plan. Voordat de werkactie plaatsvond moest er al een tripje naar Rotterdam gemaakt worden. Daar hebben we kennis gemaakt met de super enthousiaste, gastvrije en bovenal capabele werknemers van SS! De voorbereiding voor de werkactie van 20 13 juli verliep dan ook zeer moeizaam vlekkeloos!

Zaterdag 13 juli, het weer was heerlijk en iedereen was op tijd op het station. Vol goede moed gingen we richting Amsterdam. Enkel Duijkerman was enigszins gepikeerd. Een combinatie van het korte termijn geheugen van Konald en het gehoor van Dorus kan nog wel eens problemen opleveren bij het onthouden van bestellingen achter de bar. Hoeveel bestellingen zal Duijkerman weten te onthouden? Een nieuwe toto was dan ook snel geboren. De stemming in de trein zat er goed in, tot er iemand roet in het eten kwam gooien. De lichtelijk aangebrande chef van de trein kwam ons verblijden met een onterechte boete. Helaas voor ons stond Royston niet open voor een discussie, griste het geld uit onze handen en nam de benen.

Eenmaal gearriveerd in het park haastten we ons snel naar de bar om alle snoeperts te voorzien van liters water. Veel ruimte om te pauzeren was er niet en dat we hard moesten werken was snel duidelijk. Toch had de een het zwaarder dan de ander. Helaas waren de barhoofden niet bekend met het ancienniteitsbeginsel en benoemde uitgerekend Jansma tot runner klooi van de bar. Haatbaard liet het hier niet bij zitten en had het gemunt op de irritantste barhoofd. Dat ze niet tegen een grapje kon bleek al snel en enkele tranen waren dan ook onvermijdelijk. De wraak was zoet!

Al met al was het een top dag. De ping pong muziek bleef spelen en we werden aangenaam verrast met enkele collega`s van Dionysos! De tijd ging snel en voor we het door hadden zat het er alweer op. Michieltje versierde nog een milf door zijn shirt af te staan, in ruil voor een tongzoen. Soepele baas! Om de dag gepast af te sluiten besloten we nog enkele halve liters te drinken op het Leidseplein. Het was dan ook maar de vraag of we de laatste trein wel zouden halen. Dankzij de medewerker van de maand bij de Burger King, die in recordtijd 8 menu`s wist klaar te maken, konden we zelfs nog een vette hap meenemen voor onderweg! Eind goed, al goed!

 

`Dat is jouw mening, en die mag je hebben`

Sloepweekend II

Dit jaar zette een van T.H.D. Braque’s jongste, en in de wandelgangen al bestempeld als een van de beste, tradities zich voort: het Zeilweekend werd weer verruild voor het Heldiale Sloepweekend! Waar dit afgelopen jaar nog een podium bood aan een select gezelschap yuppen, mochten dit jaar ook een aantal jongere lichtingen aansluiten. De Experience Two lag alweer voor ons klaar, natuurlijk tip top geregeld door Omnipraeses Beeksma. Helaas waren de beloofde upgrades van vorig jaar zoals een rimpelloze-hoeren-jacuzzi niet van de partij, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen ook dispuutsnomaad Achmed na een lange reis was aangesloten, en dhr. Lopez de plaatselijke slijterij enkele honderden euro’s had gesponsord, kon de lange tocht naar Langweer worden ingezet!

Nederland liet zich dit weekend van haar beste kant zien, door ons te verwelkomen met een hemels zonnetje en een bijzonder schappelijke temperatuur. Kapitein Bleeksma bevoer ons als een paling door de wateren van Friesland, wijdbeens, een hand aan het roer, en de ogen op de kim. Ook het achteruit inparkeren in de haven van het toch zeker pittoresk te noemen Langweer ging prima. Eenmaal daar aangelegd ging het mis de dure fles Borrel van dhr. Wolfs open. Wat daarop volgde was het best te omschrijven als een slagpartij, waar het Tahrirplein nog veel van kan leren. Bij de BBQ kon vooral de saus een grijns toveren op het gezicht van dhr. Lagas, die vervolgens tevens een reconstructie van 11 September liet zien aan de hand van een toren Jupiler. Omdat dhr. Wolfs toch al wel een half uur in z’n eentje in het Keldertje stond, besloot de rest van het dispuut zich er ook bij te voegen. En dat hebben ze geweten.

Men zegt wel eens dat foto’s meer zeggen dan duizend woorden. Dat ging niet helemaal op voor de foto’s die deze avond ons heeft gebracht. Niet heel verwonderlijk misschien, gezien er met 412 foto’s een keurig gemiddelde van een 100-tal foto’s per uur is neergezet. Rondom dit schrijven kunt u een beschaafde impressie krijgen van wat er die avond zich allemaal heeft voltrokken. Bijzijn was hierin zeker meemaken want onttrekken aan de aanwezigheid van Braque was er niet bij in deze krappe ruimte. Een handjevol onschuldige tienerbollen ontkwam hier dan ook niet aan, en hen werd een spoedcursus neo-Braqueriaans feesten tentoon gesteld. Dhr. Achmed strooide met kusjes en duckfaces, en ook mocht het gezelschap ruiken aan het studentenleven door de bar over te nemen worden gegooid; wellicht liep het soms wat uit de hand. Wat juist ín de hand liep, was de ‘slaapzak‘ van een niet nader te noemen Conserva. Als dank werd er na afloop (zoals dat vaker gebeurt) een fles drank naar het hoofd van dhr. Freling gesmeten. Een paar bellyshots knoflooksaus, cockblock-acties van 2008, semi-orgies op de boot en de behaarde ballen van ons zandmannetje later raakte het gezelschap dan toch eindelijk in coma…

Dag 2. De schade valt mee. Alle Jokers nog op zak, dhr. Swieringa een been vol scherven, dhr. van Loon een gebroken neus; een doorsnee zaterdagochtend dus! Omdat er nu eenmaal niets anders is in Langweer, belandden we weer op het terras van het cafe waar je je voor tientallen euro’s kan laten afzetten voor verse jus d’orange uit een pak en verse houdbare melk. Het was dan ook niet onverwachts dat dhr. Lopez de nieuw aangenomen Oostblokserveerster compleet afkafferde toen hij niet als eerste zijn uitsmijter kreeg. Het weer liet het echter niet toe om nog langer te blijven, in de zengende hitte was het noodzaak zo spoedig als kon het water op te gaan! Maar dat alles natuurlijk niet voordat dhr. Beek even zijn tanden kon poetsen met gin, en voor de 3742e keer de mix van Solomun op kon zetten. De twee foto’s hieronder laten goed zien dat de sfeer op zo’n sloep fantastisch is!

Eenmaal weer aan land kon het feest zich gewoon weer voortzetten, en sinds vorig jaar hebben we daar het ultieme drankspel voor natuurlijk. Toen er elke 5 minuten “bodem” schalde over de haven wist iedereen al wel hoe laat het was. Dhr. van der Zwan vulde de apenrots met zijn linker- en rechteraap, en na de treffende imitatie van Andre Rieu was het vermaak op de boot wel op, en moest het lokale uitgaansleven slachtoffer worden.  Helaas geen 4VWO Wassenaar dit jaar, het was toch voornamelijk weer Plato wat hier rondhing. Bij binnenkomst kregen we van Flugel nog mee dat het credo van deze avond “Drink Responsibly” was. En zo geschiedde. Het sterkste van de kaart graag, en dat bleef helaas niet bij 1 keer… Een gapend zwart gat later wekte het ochtendgloren ons, en was het tijd om maar weer eens op huis aan te gaan. Het was weer een buitengewoon geslaagd weekend!

Clearly you’re not a turtle!