T.H.D. BRAQUE

Normaliter vertrekt het dispuut op de jaarlijkse Braquantie, als de liters Schrobbelèr nog door de aderen gieren en de herkenbare wijsjes van carnavalsmuziek nog door het hoofd gonzen. Dit jaar zijn de plannen echter iets gewijzigd, en vertrekt een grote delegatie een paar weken eerder. De keuze voor de locatie is dit jaar geen vreemde; gezien de techno-propaganda en de ietwat fascistische leuzen van de Heren van Tankeren en Mulder is er maar 1 stad de juiste keuze: Berlijn.

Zodoende vertrekt men, 16 man sterk, op vrijdag 14 februari richting Schiphol om vanuit daar naar onze oosterburen te vliegen. Dhr. Verhofstad hoopte ook Berlijn door te stuiteren maar moest helaas achterblijven. De koffers volgeladen met v-halsjes, spijkerblouses, kersttruien en een hoop goede moed is het te hopen dat het Berlijnse nachtleven bij ons een onuitwisbare indruk zou achter laten. De eerste avond zouden we echter een commerciële club opzoeken, waar we in ieder geval zeker binnen zouden komen. En dat hebben we geweten. Club Matrix, door de Duitsers ook wel ‘het rioolputje van de Berliner Clubscene’ genoemd. Een soort verzamelplaats van sociale paria’s, uitgekotst door elke andere club waar ze het geprobeerd hadden, is waar we terechtkwamen. Gelukkig stonden Beeksma en Chuck ons al op te wachten daar, en was het feest compleet. Toen dhr. Wesdijk ook nog zijn harpoen in stelling bracht en vijf welverdiende euro’s binnenhengelde was het volgens iedereen de hoogste tijd het toneel te verlaten. De Raeses werd nog even van het toilet afgesleurd en vervolgens, met een bucket in de hand, werden de “Kebab & Jaegermeister”-combi’s van de lokale Turk nog even naar binnen gewerkt en konden uiteindelijk zelfs Carlo & Irene eindelijk naar bed.

Dag 2. Vorig jaar hadden we Auschwitz al bekeken dus nu kon er een ander stuk historie bekeken worden. Ook zonder de Uil lukte het om alle bezienswaardigheden van Berlijn onder begeleiding van enkele saillante feitjes en weetjes te bezoeken. Na een middagje slenteren beproefden enkelen hun geluk, maar een uurtje later verzamelde men wederom in Das Grosses Brauhaus. Waar we hier op de vrijdag ook even kort binnen waren geweest en de sfeer deed denken aan Kiev, was het nu een stuk gezelliger. De tent had alles: een onuitputbare bron aan literpullen, vliegende halve hanen, lederhosen, duitse volksmuziek, milfs, schnitzelfs ter grootte van pizza’s, kortom; een groot feest! Rond de klok van twaalf besloot iedereen deze Duitse gezelligheid om te ruilen voor grimmige technokelders, en wegens het stricte deurbeleid besloot iedereen een club te kiezen in paren van twee en elkaar op de hoogte te houden. Een half uur later druppelde de ene Braquer na de andere, zonder enig overleg, dezelfde club Tresor binnen en waren we toch weer compleet. Een soort oude fabriek was het toneel voor stroboscopen, rook, chaos, en harde techno. Dhr. Aarts ging de Franse culinaire tour op en dhr. Swieringa een heel ander soort tour, een bijzonder geslaagde avond!

De laatste dag brak aan, en het ging meteen verkeerd. Het ontbijt vond plaats in een omgebouwde huiskamer, waar de eigenaar de tijd nam om iedereen vooral niet te helpen. Doodleuk haalde hij een broodje kebab bij de buren waarvan hij meerdere malen stukjes sla, saus of vlees in je bier liet vallen. Dat bier schonk hij vervolgens weer in de koffie van dhr. Lopez, en bediende je met een mandje  bakstenen brood en een soort eierprut in een liter olie. Maar na regen komt zonneschijn, want de dierentuin kon bezocht worden! Bij de entree vroeg de bewaker of we aan een halve liter bier wel genoeg zouden hebben en of we niet meer mee moesten nemen; een garantie voor een topmiddag. Helaas had Duijkerman een van zijn vele bacteriële infecties losgelaten op deze diereneendentuin,  en waren alle beesten uitgeroeid. Twee apen, een flamingo, een doorgedraaide emoe, een paar eekhoorns en vooral heel veel eenden waren de enige inwoners van dit park. De Jupiler League wedstrijd tussen Hertha BSC en VFL Wolfsburg die daarna bezocht werd kon ook niet voor een spectactulaire verrassing zorgen, maar was desondanks zeker de moeite waard.

Ondertussen had dhr. van der Zwan zijn minions meegenomen naar The Pub, enkelen van ons welbekend uit Praag, waar binnen no-time de records sneuvelden en de Pubs uit andere steden ook zoals zo vaak tegenwoordig het podium aan de Nederlanders moesten laten. Enkele Scandinavische schoon- en minder schoonheden, die toevalligerwijs in hetzelfde hostel zaten, dienden voor sommigen nog als nachtelijk vermaak. Hierna waren enkele mensen de weg kwijt en volgde er een free-for-all Rat Race door de stad, op zoek naar clubs die ook toeristen binnenlieten. Enkele tientallen taxiritjes later bleek dat er die avond kennelijk alleen maar ‘private parties’ waren en waren voor de meesten de Berlijnse straten het enige toneel van die avond. Slechts dhr. van Oosterhout en dhr. Lagas wisten een uitsmijter met een verentooi om te kopen en belandden in een van de meest wazige clubs ooit. Klooi Tuba moest in het hostel zo nodig dat hij alles maar over de dansvloer liet lopen; tijd om de mand op te zoeken dus. De volgende dag keerden we terug naar Nederland, met een uitstekende Braquantie op zak. Dhr. Duijker besloot het concept van een souvenir meenemen eens om te draaien, en liet een presentje achter voor de lieve mensen van het One80 Hostel.

 

“Het was tenminste een mens”

Net voor we de langverwachte oversteek zouden maken naar onze immer geliefde Oosterburen moest en zou dhr. Tim Jansen gaan afstuderen. Op vrijdagmiddag 14 februari, Valentijnsdag, zou onze eigen Casanova, Don Juan of Romeo zijn scriptie verdedigen in het bijzijn van het voltallige dispuut. En zo geschiedde, een dik dozijn heren in pak stonden hier en daar met een fikse kater paraat om Tim dan ook een hart onder de riem te steken. De koele kikker als altijd vertelde wel even hoe alles in elkaar stak en waar het hele dispuut na de 3e slide de draad volledig bijster was kon er à la Jansma zelve vooral verbaasd worden geglimlacht. Nadat ook lichtingsgenoot van Mosselveld zijn behoeften had gedaan kon er een met recht worden gesteld dat Tim Jansen was afgestudeerd. Geen zesjes meer voor Rim Bamsma maar met trots kon er een handtekening worden gezet onder een heuse 7,5!

 Na Jansma weer in zijn dagelijkse kloffie te hebben gehesen en een klein spelletje trefbal werd gedaan met een aantal nietsvermoedene Jappen stond Kees alweer te wachten.De motor liep al dus kon er weinig mis gaan en onder luidkeels gezang werd wederom het Tilburgs verkeer weer heerlijk ontregeld door de stapvoets rijdende trekker en aanhanger. Mooie man als Kees was werd er traditioneel een extra rondje gedaan, geheel de bedoeling toch? Eenmaal aangekomen in het immer gastvrije Vaticaan werd er geproost op de afstudeerder en werd de avond vervolgd in een andere stad.

Trek maar dikwijls aan de bel! Een veel gehoord rijmpje op de altijd feestelijke Sinterklaasavond van T.H.D. Braque. Op een ruime locatie in de studio van Tuba stond ons weer een mooie avond te wachten. Zoals ieder jaar zat het gehele collectief weer met immense zenuwen naar de evenzo immense berg cadeaus prullaria te kijken, in afwachting van de opening van het Heldiale bal door de Sint. De sfeer zat er direct al goed in en de eerste ronde gedichten was schappelijk te noemen, alhoewel het toch altijd weer verbazingwekkend is om te horen hoeveel ‘inside information’ de Sint over de Braquers heeft. Echter, de sfeer zat er niet bij iedereen even goed in. De klooien zaten maar chagrijnig om zich heen te kijken en logischerwijs werd het dan ook tijd om ze op te vrolijken! Tuba mocht een kwartiertje in zijn ‘happy place’ spenderen maar zelfs dat bleek niet voldoende om klooimans op te vrolijken. Hoe kunnen we de klooien dan wel laten lachen vroeg het gezelschap zich af? Daar is natuurlijk maar 1 manier voor; een enorme zak Feest! Direct begonnen de klooien te glunderen en nadat bierdrinkende Elvis met een cape?!? zwarte Piet was aangesloten konden we verder met dichten!

Het hoge niveau bleef gehandhaafd en na zo’n lange tijd van luisteren werd het tijd voor wat meer interactie en ontspanning! De topografische kennis werd maar weer eens goed getest door de StrafStaf en tevens mochten de klooien de handjes voor de verandering eens goed laten wapperen. Uiteraard werden ook de oud-Braqueriaanse gezelligheidsspellen weer uit de kast gehaald die in het kader van de Olympische Spelen dit jaar nog intenser waren! Dhr. Van der Zwan bleek maar weer een slecht investeerder daar al zijn 97 centen naar het koningskoppel dhr. Adriaans & dhr. Achmed gingen! Na een intensief trainingsprogramma wisten zij Fret klaar te stomen voor de finale en er met de winst vandoor te gaan! Uiteraard dank aan klooi Fret, die de felbegeerde Gouden Bitterbal meer dan verdiend had! Het festijn ging tot in de vroege uurtjes door en toen het ochtendlicht weer aanbrak werd het tijd voor de Sint om terug te keren naar Spanje. Hierna kon ook het Heldiale Collectief weer terug keren naar het warme nest.

“Met vrijt en liefde”

Ieder mens bereikt in zijn leven een aantal mijlpalen. De eerste meters zelfstandig lopen, het leren fietsen, de eerste zoen, het halen van het rijbewijs en natuurlijk het bereiken van het 21^ste levensjaar. En alhoewel wij ook niet begrijpen hoe dhr. Mattheeuwse zijn rijbewijs nog steeds in bezit kan hebben, weten we wel zeker dat hij onlangs 21 is geworden. Onlangs inderdaad, want Hippy liet er geen gras over groeien en zo werd er geheel tegen de tradities in binnen een maand na de werkelijke verjaardag door hem een 21-diner georganiseerd.

Natuurlijk waren de verwachtingen voor het lied weer hoog gespannen. Lichting 2012 staat namelijk bekend om haar ritmische en muzikale uitspattingen, dus was het gehele collectief benieuwd naar wat de dropveters ons nu weer zouden voordragen. Gelukkig voor Hidde hebben zijn kompanen geleerd van het verleden en werd er een keurig lied gepresenteerd. Alleen dhr. Verhofstad wist te verbazen, door niet in staat te zijn het ritme van het lied waarop hij zelf de tekst had geschreven te kennen. De rest van het diner verliep voorspoedig. Naast dat de buiken uitstekend gevuld waren, werden ook de kelen al vast flink gesmeerd met hoeveelheden wijn die deden vermoeden dat er een wijngaarde aan Chateau Mattheeuwse was gevestigd.

Maar, daar bleef het vanzelfsprekend niet bij. En zo werd het al snel tijd om de lokale kroegen eens aan de tand te voelen. Echter bleek dat in Oirschot niet bijster veel te doen was. Na één potje poule werd namelijk al besloten om toch maar richting de dichtstbijzijnde metropool te trekken, te weten de lichtstad Eindhoven. Lang werd er gediscussieerd over welke kroeg het meest geschikt was om te bezoeken. Wanneer je de keuze hebt om een overbevolkte kroeg over te gaan nemen, of ditzelfde gaat proberen in een knusse, rustige kroeg dan is de keuze immers snel gemaakt. Helaas werd deze keuze door Hidde gemaakt en dus werd de hele Club Alex doorkruist om vervolgens 0 bier later weer rechtsomkeert te maken en toch maar naar die wat rustige kroeg te trekken. Aldaar vloeide de ons niet onbekende Sourz weer rijkelijk en werden lege flessen zonder pardon op klooienhoofden gedeponeerd.

 

Na een compleet pandemonium waar vanzelfsprekend uiteindelijk dhr. Lagas en dhr. Mattheeuwse beiden op de bar stonden om daar hun gal (lees: drank) over het publiek te spuwen, moesten we om veiligheidsredenen toch maar afhaken. En waar sommigen ervoor kozen om terug te pendelen naar Tilburg kozen anderen er voor om toch lekker bij elkaar in bed te kruipen en de dag daarna nog een terrasje te pakken in Eindhoven. Al met al een schappelijke avond!

‘Goed eten en drinken is belangrijk’. Zeker waar, een zin die vaak bewezen wordt als een waarheid binnen dispuut Braque, echter tillen we ‘goed’ zo nu en dan naar een hoger niveau. Niveautje fenomenaal wordt aangetikt tijdens dit soort avonden, toepasselijk de Braque Elite Avond, of BEA, genoemd. Op deze avonden wordt een goed twintigtal leden en oud leden ,onder het genot van wat gekeuvel over vervlogen tijden, voorzien van heerlijke wijnen, een portje, een biertje en natuurlijk een heerlijk vijf gangendiner. Een deel van dit betoverende menu zal met genoegen gedeeld worden. Immers kunnen een haast smeltend visje, met daarnaast een fijne puree van zoete aardappel en een beurre noisette, limoen panna cotta met een huisgemaakte kletskop of een heerlijke avocadosoep met een licht Aziatisch tintje niet ongenoemd blijven. Genieten was het, de wijn vloeide rijkelijk en wederom werd een anders zo normale avond omgetoverd tot een waar culinair kunstwerk. De heeren Adriaans, Van Oosterhout en Aarts mogen zich gelukkig prijzen met een kleine zegen van fijnproeverij.

 

Na de afwas en nog wat oud Hollandse spellen of lui uitbuiken onder het genot van een glaasje port, besloot het gezelschap in een bijzonder euforische stemming af te reizen naar het altijd bruisende centrum van het metropool genaamd Tilburg. Bier na wijn geeft immers plezier, en zo’n geslaagd maal dient gevierd te worden. Allemaal voorzien van een buikomtrek van een aantal centimeters meer dan een paar uur daarvoor wisten we ons door de deuren van die overvolle toko met dat nare geurtje de lokale trekpleisters te proppen. Het gevoel van de avond werd vrolijk doorgezet tot in de vroegere uren.

 

Heeren koks, nogmaals hulde voor het neerzetten van een wederom een avond die in het geheugen zal blijven.

De drie is inmiddels ingeruild voor een vier. Zoals u begrijpt, een gebeurtenis die de heeren van Braque niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. Zaterdag 18 januari was het weer tijd voor de jaarlijkse nieuwjaarsborrel in ons immer vertrouwde huiskamer ‘t Vaticaan met de oude Helden van T.H.D. Braque. Een avond waar wederzijdse gelukswensen, oude verhalen en goede voornemens traditioneel weer zijn ingeruild voor de oude gewoontes en sterke speeches. Maar vooral een avond waar een vijftigtal Helden weer een goede reden hebben om naar het pittoreske Tilburg af te reizen om samen te komen en te converseren op niveau. Een avond waar blijkt waarom men bij Braque niet lid is voor even, maar voor het leven. Alhoewel, het is natuurlijk altijd mogelijk om jezelf zwart te maken bij het collectief en besluiten het gezelschap te deserteren. Enfin.

Ook dit jaar mochten de Klooien zich traditiegetrouw presenteren aan de Zwart-Witte muur. Hier en daar werd er gestrooid met nuttige informatie. Dat een enkele klooi tradities al hoog in het vaandel heeft staan bleek wel door zich als enige wél met bevuild Beagle-shirt te vertonen. Dat is immers een vereiste voor deelname. De ene na de andere klooi waagde een poging op de stoel om zich te presenteren aan het Heldiaal collectief. Alle zeilen werden bijgezet, maar al snel bleek dat de interesse niet geheel wederzijds was. Teleurgesteld droop de ene na de andere klooi af in hun maagdelijk witte shirts. Zoals het bier dat vaak doet, vloeiden ook de hormonen rijkelijk deze avond. Zo heeft klooi Dixo nog poging gewaagd een van de weinige dames te veroveren en was klooi Fret nog bijna het slachtoffer van een gewillige dronken superheld.

Waar menig laffe borrelaar zo rond de klok van 3 zich richting zijn warme nest begaf, was er een klein collectief dat de strijd tegen de goudgelen niet opgaf en nog doorging tot in de vroege uurtjes. Aangemoedigd door het DJ duo Theedoek & Theedoek was daar nog bijna het moment voor Consuela om een legendarische speech te geven. Tevergeefs, want het bier had de strijd al uren gewonnen en zo kon deze krullenbol geen zinnig woord meer uitbrengen. De avond eindigde zoals tegenwoordig wel vaker het geval is in totale chaos. Bierviltjes, ijsklontjes en asbakken vlogen door de ruimte, de Assessor probeerde weer eens krukken op zijn hoofd te stapelen, dhr. Freling had de bar veroverd en dhr. Van der Zwan drukte bijna op stop. Al met al was het een geslaagde borrel. Uitslag: (nog altijd) witte beagle-shirts, een lege portemonnee van Brouwer en een lichtelijk getraumatiseerde klooi.

 

Klooi, waarom ben ik nou zo geil?!

Op een gure zaterdagavond eind November staat T.H.D Braque iets unieks te wachten. Een avond die men nog lang zal heugen, wat heet, een avond die Tilburg op haar grondvesten deed schudden en de geschiedenis van Brabant voorgoed zou veranderen.

Maar eerst gaan we een stapje terug in de tijd; een uitnodiging uit onverwachte hoek belandt in de elektronische postbus van het dispuut. Is het een truc van OC of Donar, om alsnog een borrel met ons te kunnen krijgen? Of zijn zowel de Sint als de Kerstman dit jaar wat vroeger met de cadeaus? College Cucaracha, bestaande uit een ruim veertigtal vrouwen, verruilt namelijk het Amsterdamse voor Tilburg tijdens hun jaarlijkse Kroezeweekend.

Gelukkig voor ons bleek het allemaal geen grap en keken de nog dinerende mensen in Bolle vreemd op toen er 34 dames binnen kwamen wandelen om ons te vergezellen. Deze avond, die in de volksmond al werd bestempeld als “Het Brabants Seksschandaal”, moest uiteraard feestelijk worden ingeluid met een paar flessen bubbels. Waar de doorsnee Braquer normaliter op zaterdagavond naast de ouders op de bank Shownieuws of een ander IQ-verlagend SBS-programma zit te kijken, kon men nu rekenen op zes borsten de neus. Dan is een borrel met 34 vrouwen toch een aangenaam alternatief.

 

 

Nadat Cuca hun camera al kwijt was geraakt en Bolle te weinig spanning en sensatie bood was het tijd om te vertrekken. Op het piusplein werden nog enkele liederen gezongen onder de kerstboom en kregen onze Ab Actis een fraaie lege kartonnen doos cadeau. Ironisch gezien zou hij later die avond nog een doos cadeau krijgen, maar dat terzijde. Helaas is niet meer bekend welke Einstein ons vervolgens BP in heeft geloodst… Puik idee, een kroeg waar minder mensen inpassen dan de veroveringen van dhr. Beek nadat hij er huisgehouden had.  Dhr. Van Loon zag zijn kans schoon om in de menigte verdwijnen en de band tussen beide gezelschappen te versterken. Na het nuttigen van welgeteld 1 bier per persoon hadden we wel genoeg gezien van de plaatselijke sauna. De vrouwen hadden gelukkig nog wel een goed idee!

 

 

Dat goed een zeer subjectief begrip is en vrouwen nooit de leiding zouden mogen hebben bleek gauw toen we 5 minuten later in “Club” Philip stonden. Beregezellig natuurlijk en na een goed kwartier was de helft van het gezelschap overal en nergens te bekennen. Dhr. Van der Zwan had boven een apenrots weten te bemachtigen om zijn EDM kennis tentoon te stellen, een deel van het gezelschap haalde de voetjes van de vloer  in het `club` gedeelte en dhr. Van der Maat had de kelder omgetoverd tot een vervroegd carnaval festijn.

Al met al was het een meer dan geslaagde borrel en bleek de naam “Het Brabants Seksschandaal” toch een goede betiteling van de avond. De score liep hoog op. Hoe hoog precies weet niemand, aangezien er hier en daar wat herinneringen verloren zijn. In ieder geval heeft onze olijke krullenbol zich weer van zijn beste kant laten zien en heeft de Praeses Ab Actis een van de dames nader geïnformeerd over de torenhoge gebouwen in het prachtige Tilburg. Rond een uur of 4 vertrokken de dames weer naar hun oord in Loon op Zand en houden we slechts vage herinneringen over aan deze bijzondere avond.

‘Wat betekent helaas Klooi?’ 

Zo sta je het ene moment nog keurig in pak om voor het afstuderen van Freek, en zo sta je het andere moment in spelershemd om te borrelen met een groep vrouwen! Het kan allemaal bij dispuut Braque. Na het succes van de borrel met de dames van Keiretsu afgelopen jaar, besloten we dit verhaal een staartje te geven. We hadden geen beter moment kunnen kiezen. De dag dat sfeermaker pur sang Freek afstudeert, in combinatie met een borrel staat natuurlijk garant voor gezelligheid en rare fratsen van Feestneus. Helaas, niets bleek minder waar. Freek nam de overgang van student naar arbeider wel iets te letterlijk en een avond bieren met het dispuut komt dan ook niet meer voor in zijn planning. Gelukkig werd zijn afwezigheid meer dan goed gemaakt door oud lid Bram Adriaans!

Zoals wel vaker begon de avond in `t Vaticaan. Het rondje handen schudden werd ditmaal overgeslagen aangezien “dat toch altijd zo lang duurt en niemand de namen kan onthouden”, aldus een wijze dame van Keiretsu. En groot gelijk had ze. Bladen bier op tafel en slap ouwehoeren is immers de beste vorm van integratie. Een paar bier verder is het zoals gewoonlijk tijd voor een woordje en een liedje! De symbolische boodschap van de scheurkalender die ons cadeau is gedaan, is tot op heden nog onbekend.

Inmiddels is het alweer 29 november en stond er een open feest van onze peddelvrienden op de planning. Van de tentamendrukte was niets te merken. Het stond namelijk bomvol in de sociëteit en ruimte om een biertje te drinken aan de bar was er niet. Tot overmaat van ramp besloot klooi Tuba de pot bestaande uit zo`n 189 munten lukraak het publiek in te gooien, tot onvrede van de eeuwige Praeses. Al kruipend door de zaal wist de chagrijnige Tuba beetje bij beetje enkele munten terug te vinden. Om er toch maar enigszins een mooi feest van te maken begaven we ons naar het balkon boven om maar ouderwets op Champions League niveau te tanken. Dat dhr. Adriaans niet meer zo goed tegen bier kan bleek maar weer toen hij `per ongeluk` de Ab Actis een kopstoot gaf. Rond een uur of 4 vonden we het wel mooi geweest en begaven we ons weer richting huis. Met de dames van Keiretsu was het gezellig, maar het volgende open feest bij Vidar slaan we toch even over denk ik…

‘Waarom sta je met mijn vriendin te praten?’