T.H.D. BRAQUE

Het PasCie Rabobank Hockeytoernooi, ieder jaar toch weer een van de leukere activiteiten op de altijd jolige Plato-kalender. Tenminste, dat was het top op heden. Wordt het dit jaar weer mooie editie? Zal Jochempie nog aan de beademing moeten? Komt La Fuente de zaal weer leeg draaien? We gaan het snel zien…

De dag begon in ieder geval goed. Om half 11 ‘s ochtends werd er verzameld bij het Braquehuis huize St. Jorisstraat, wat voor velen immers een tweede woonkamer is geworden. Het traditionele prosecco ontbijt werd weer eer gaan gedaan, ditmaal met de immer vrolijke dames van Furiae! De neveneffecten van de Shower of Power van de avond ervoor zorgde ervoor dat de prosecco er nog niet heel soepeltjes in ging. Gelukkig hadden de dames voor een heel weeshuis aan ontbijt verzorgd, waardoor er in ieder geval een kleine bodem gelegd kon worden. Nadat onze klusjesmannen Toon Tegel, Jan Baksteen, en natuurlijk de baas van het concern Jos the Boss zich even met de dames hadden vermaakt konden we op naar de hockeyvelden! 

Dat de eerste prijs voor team Faque er niet in zat werd al snel duidelijk. De poulefase werd zonder problemen overleefd, maar toen stuitten we op de overslaanbare Ali Baba en de 40 rovers en werden weggespeeld. Ali en zijn mede boeven companen zouden er later ook met de winst vandoor gaan. Gezegd moet ook worden dat team Faque ook enkele basiskrachten mistte en dat onze sterspeler Hidde helaas elke keer op het verkeerde veld stond. Tussen de wedstrijden werd door werd er goed geintegreerd vond dispuut Willy & Max het zoals vanouds gezellig met elkaar! Maar goed, wellicht dat er bij sommige jongens eerst wat meer bier in moet zitten voordat ze loskomen. Op naar de kantine dus! 

In de kantine werd er gezellig verder gedronken en was het vooral wachten op de overheerlijke barbecue. Helaas had notabene onze eigen Jochempie besloten om team Faque als laatste eten te geven om we “te laat” waren. 3 uur en een paar smerige hamburgers later kon de kersjesverse kantine eindelijk omgetoverd worden tot waar feestzaal. Maar helaas, dit feest zou nooit gaan losbarsten. Waar vroeger het hockeytoernooi vooral bekend stond om haar mooie feest naderhand, weten de “prominente” disputen van onze CV tegenwoordig niet hoe snel ze na het eten de biezen moet pakken. Een veel te grote, lege zaal is waar je het tegenwoordig mee moet doen. Wij waren er zoals gewoonlijk wel gewoon bij en maakte met de dames van Furiae ons eigen feestje.

Oeroude kleedkamergrappen werden keurig op de dansvloer uitgevoerd onder leiding van kleuter van der Zwan, onzichtbare gitaren en drumstellen werden tevoorschijn getoverd en er werd vooral veel bier gemorst. Na dat enkele hooligans terugkeerde van het rood-wit-blauwe leger met het heugelijke nieuws dat Beeksma een baan heeft gekregen bij de Doner King konden de flessen sterk tevoorschijn worden gehaald en was ons feestje compleet.

“Jullie zijn alleen maar met elkaar bezig?!”

Een stroom van borrels geregeld door onze Heldiale Assessor ‘zodat alle gaatjes gevuld zijn’ Daan Dingemans zorgde voor een ware aanslag op eenieders levers, nieren en algemene gesteldheid. Dit bleek echter allemaal in het niets te vallen bij de borrel die ons te wachten stond bij Roy Donders’ eigen stamkroeg Bet Kolen. Wat Heldiaal Heerendispuut Braque daar deed, we verdwaald waren of dat alle andere kroegen gesloten waren vraagt u? Nee, damesdispuut Balagan (!) had ons benaderd om te borrelen. Een borrel waar men de volgende dag niets meer van zou kunnen/willen herinneren, een borrel die ons hele Paasweekend nog zou na galmen, een borrel die zijn gelijke nog niet kende. Zoals u weet zijn wij nu niet de meest moeilijke en als ware heren zouden we dan ook met een grote delegatie afreizen naar Bet Kolen. En zoals ze zelf zeggen: Café en partycentrum Bet Kolen, een begrip in Tilburg, een zeer bijzondere horeca gelegenheid. Inderdaad, zoals de gasten van ‘Down met Johnny’ ook bijzonder zijn en zoals er bij ‘Knoop in je zakdoek‘ ook alleen maar hele speciale jongens en meisjes rond springen. We dwalen af…

We schrijven donderdag 17 april. Het was een regenachtige avond en de dames van Balagan hadden voor ons een ware Tower/Bowser/Shower of Nauwer/Power/Rauwer bedacht zodat we met een meer dan schappelijk promillage de stad onveilig konden maken. Omdat we de stad wel wilden halen en niet in Hilvarenbeek wilden verdwalen werd er besloten dat we dit onwaarschijnlijke schit-te-ren-de concept lieten varen en verruilden voor wat mildere pubgames. Dat men bij Bet normaal gesproken alleen maar doorgewinterde huispakkendragers ontving, bleek uit de bloemenvazen met bier die ons werden voorgeschoteld. Dat de  Döner-Pubgames geen succes bleken werd duidelijk toen iedereen na een uurtje spelen het wel mooi vond geweest. Na een speech, een mijlpaal en vele liederen verder kon er weer geïntegreerd worden. Uiteindelijk komt aan alles een eind dus ook aan de excursie naar Broekhoven.  Op naar de stad dus!

Aangekomen in de Polly Maggoo werd er tot ieders plezier werd er niet gepot maar werd er achteraf een stukje plastic door het pinapparaat gehaald zodat een nog grotere kater die ochtend erop uit bleef. Behalve voor de heldiale Quaestor die alleen al begon te hyperventileren bij het denken aan de rekening.  Alsof men in de lucht al rook dat het bijna Pasen was, werd de periode van vasten en bezinning (lees: alle morele waarden) compleet overboord gegooid. Een borrel die men niet gauw zal vergeten was het resultaat. Dat er geen foto’s zijn is misschien een gemis voor u als lezer maar een geruststelling en een zorg minder  voor ons.

“In het echt zijn jullie veel leuker…”

Ik word niet met grote regelmaat gebruikt, ik ben in donkerte gehuld voor het grootste deel van het jaar en als ik gebruikt word staan er allerlei ongezonde, opmerkelijke en ongure dingen te gebeuren. Wie of wat ben ik? Het verstand van het monster van de Nijverstraat? Het geslachtsdeel van de Framboos? Of toch de porno collectie van Utrechts’ eigen Clooney? Neen beste lezer, het betreft hier de  beschrijving van het rokkostuum.

Dit mooie stukje kledij mocht namelijk weer uit de kast getrokken worden voor het Bal Masqué, alwaar dispuut Braque zich wederom van haar beste kant zou laten zien. Er werd gehoopt op een mooie avond, en hoe kan het nou minder dan dat worden, ze hebben immers een whisky sigaren rosébar!

Echter lopen we al op de zaken vooruit. Voor we het Bal Masqué zouden verblijden met onze aanwezigheid, zouden we de dames van Papillon treffen bij huiskamer ’t Vaticaan. Het is niet de eerste borrel met de dames van het roeiende gezellige clubje, echter kon dat tradities niet drukken en werden er natuurlijk cadeaus, liederen en speeches gewisseld. Een natte penetrante verse hamer van een aantal jaar geleden liet ons prettige herinneringen ophalen. Niet geheel ongegrond zou later blijken, de borrel was geslaagd en het ensemble besloot zich een enkele honderden meters verder bij het gemaskerde grut te voegen.

De trein vertrekt! Inzittenden: Kay ‘De basta expres is een doodrijder’ van der Zwan, Hidde ‘haastige spoed is een hand vol bloed’ Mattheeuwse en Mark ‘hoe ging dat ene spreekwoord ook alweer?’ Duijker. Verder niet bijzonder interessant, enfin, we zijn gearriveerd. Al snel blijkt dat de interpretatie van de term ‘masker’, breder is dan de morele horizon ‘’haha’-schaal’ van Wesdijk. Gelukkig staat T.H.D. Braque er weer piekfijn op, reden voor een plaatje. Makkelijker gezegd dan gedaan. De trein heeft een deels alternatieve route door Frankrijk gemaakt, het arsenaal van danspassen wordt op de proef gesteld, evenals de het doorzettingsvermogen van de kale adonis. Er werd nog wat gefeest, gedronken, gelald en gebrald alvorens huiswaarts te gaan en alvast te balen van de geplande afspraak met de man met de hamer op de middag van 11 april.

“Praesszuuss asszjeblief laaa mee blijjvuuu?!?!”

Na maanden van gezeur, geklaag en onkunde om vier jongetjes klaar te stomen voor het studentenleven is het dan gelukkig weer tijd voor echte leuke dingen: er mag weer geborreld worden. Een van de velen borrels in het verschiet maar we trappen af met de lieftallige dames van Vidar die gaan onder de naam van Lieve Lust. Om klokslag half 10 op 1 april worden de dames verwelkomd in onze altijd vertrouwde huiskamer ’t Vaticaan.

Dat aanwezigheid hoog in het vaandel staat bij Braque moge bekend zijn, maar sommigen namen dit wel erg serieus. Na het uitwisselen van cadeaus en het zingen van de liederen kon er doorgehamerd worden naar het altijd gezellige Brandpunt. De temperaturen stegen weer tot ongekende hoogte in de alom bekende sauna van Tilburg. Maar dit keer had de temperatuursstijging een andere oorzaak. Bij het lezen van deze zinnen weet de oplettende lezer allang hoe laat het is. Pim Sjansbal was namelijk weer eens van de partij!Tot diep in de nacht was Rim sterke verhalen aan het ophangen en diepe geheimen aan het uitwisselen op een veilige 2 meter afstand van het dispuut. En zoals het niemand moge verrassen was Sjansma wederom de matchwinner.

“We gaan hem missen..”

Daar waar sommige clubs al problemen ondervinden om hun enige activiteit vol te krijgen, organiseert dispuut Braque, naast de T.O.C.K., ook reeds 21 jaar haar Squashtoernooi. Ondanks dat het altijd weer lastig opboksen is tegen de Champions League, weet toch ieder jaar een grote groep Platonen hun weg naar dé squashtempel van Tilburg te vinden, te weten Squashcentrum de ’T gevestigd aan het evenzo bekende rode lint van de uni naar het centrum. Met bloed, zweet en tranen wordt er gestreden om de felbegeerde beker binnen te slepen. Dit jaar trokken zelfs enkele Braquers hun witte sportsokken uit de kast om er wat kilo`s af te werken. Behalve dhr. Achmed uiteraard, die traditiegewijs zijn luie stoel niet uitkomt om geen seconde van de kwart finale van de CL te missen.

Een van de mooiste fenomenen in de sportwereld is wanneer de underdog het wint van de favoriet, de clichématige strijd tussen David en Goliath, zo u wilt. Het was vast met die gedachte dat ‘1^st round draft picks’ Freling, Jansma en De Regt onder de wel klinkende naam ‘Squashma’ een gooi deden naar het kampioenschap om de gevestigde orde eens flink op te schudden. Met zo`n naam ben je bij voorbaat al bestempeld tot de gedoodverfde favoriet uiteraard. Maar helaas, al in de eerste ronde ging het al fout tegen het A-elftal van LAB bestaande uit Tonnie, Sammy en Pelle. Team Squashma werd gedegradeerd tot een pupillenelftal en Sjansma voelde zich in de steek gelaten door zijn kale kameraden. De Vr!ndenkr1eng gaf team Squashma de genadeslag en ging uiteindelijk ook weer met de prijzen vandoor na een heuse titanenstrijd tegen Feutos. Wel was er toch een verrassing in de vrouwenpoule, niemand minder dan Conserva ging er hier vandoor met het goud, een unicum in de Tilburgse squashwereld. Alhoewel, dat zij goed met ballen om kunnen gaan is wellicht niet zo zeer een verrassing te noemen…

Afijn, wij bedanken alle deelnemers en zien iedereen graag volgend jaar weer terug!

“Hee Joan, ben je aangespoeld?”

This is a test post

Het is weer eens zo ver. Het Heldiale collectief heeft een weekend achter de rug dat louter gekenmerkt wordt door gezelligheid! Uiteraard waren er ook weer een stel klooien van de partij die zo nodig de gezelligheid moesten verpesten. Chagrijnige blikken, enkele traantjes en vooral veel geklaag. Maar dit alles met een hoger doel. Weet het dispuut van deze natte herders echte mannen te maken? Ergens in de nacht van 14 op 16 maart kregen de pissenbakken de kans om te bewijzen het lidmaatschap waard te zijn.

Vrijdag ochtend stipt om 10.03 uur mochten de klooien zich presenteren na een ware slijtage slag de avond ervoor. Dat ze nog niet helemaal hersteld waren was wel te merken. Onze pauper uit Helmond moest weer aan de lijn worden gehouden en dat Abba nog nooit `DD` borsten in zijn handen heeft gehad was ook meteen duidelijk. Uuuuuuuh Dixo, de gedoodverfde opvolger van dhr. Freling in The League Of Extraordinary Baldness, moest het weekend bijna afzeggen na een klein ongelukje. Klooi Teringventje had het principe van `kaalheid` duidelijk niet goed begrepen. Gelukkig was er een tondeuse meegenomen. Afijn, nadat ook de weekendcommissie zich 2 uur te laat had gemeld konden we eindelijk vertrekken.

Wonder boven wonder had de weekendcommissie haar zaakjes goed op orde! Er was weer genoeg dood bier, koffie, snacks en met name heel veel spek! Er was zelfs 90 kilo aan extra SPEK meegenomen, voor het geval dat het op zou raken! Het eloquente gezelschap liet zich weer van haar beste kant zijn. De traditionele blote ballen basten borrel  werd weer eer aan gedaan, de oren werden weer verdoofd door het helse geschreeuw en er liep een groot zwijn met een appel in zijn mond op de eettafel!? De kookcommissie wist weer een maal te bereiden waar zelfs dhr. Appelklooi nog tevreden mee zou zijn. De vingers werden afgelikt bij de zelfbereidde stoofvlees schotel op zaterdag, die de vieze nasmaak van het eten op vrijdag enigszins deed vergeten.  De boefjes waren echter niet zo dankbaar en gelukkig waren er genoeg baggerbakken beschikbaar op het weekend.

Dhr. Lagas wilde uiteraard louter vermaakt worden en droeg zijn kennis van het dierenrijk over op de klooien. Ook was het gemis van klooi Barry bij lichting 2013 duidelijk nog niet verwerkt en er werd dan ook op gepaste wijze afscheid van hem genomen. En wat is er eigenlijk met dr. Evil gebeurd? Afijn, na een weekend vol gehuil, vastgeboeide klooien, krab-lopen, apporteren, gebroken enkels en eenden waar de dierentuin in Berlijn nog een puntje aan kan zuigen wisten de Heeren Maxim Neijenhuijs, Erik Knoops, Laurens de Wit en Stijn Frenken die felbegeerde zwart-witte trui in de wacht te slepen! Nogmaals proficiat en maak er een mooie tijd van!

“Ik ben een zwijntjeeeee”

Eenmaal per jaar, staat het fraaiste deel van het land volledig in het teken van bier, polonaises, jonge meisjes tieners in kekke pakjes, stappen met BN-ers, goede muziek, schrobbelèr en nog veel meer bier.  Een periode waarin de prins met zijn adjudanten de volledige regie in handen heeft. U raadt het al. Carnaval. De tijd waar alles kan, alles mag en alles weer vergeten wordt. Hetgeen wat u de Zwart-Witte helden maar eenmaal hoeft te vertellen. Dit jaar hebben de heeren een ware carnavalstrip gemaakt door het Brabantse land, waarin onder andere Kielegat, Lampegat, Oeteldonk, Nölersriek en last but zeker not least Tilburg zijn aangedaan.

Zondag. Nadat de grote Volkswagen-, BMW-, Audicommercial voorbij gedenderd was begon d’n opstoet langs de St. Josephstraat. De straat die garant staat voor één groot feest. De kleine mannetjes werden dit jaar eens niet opgetrommeld om het feest te verspreiden, waardoor er weinig feest te vinden was in het ganse huis, iets waar dhr. de Wit zich volkomen in kan vinden. Terwijl klooi Fret nog in de steigers stond, besloten de Helden door te gaan naar het feestje bij carnavalsvereniging Plato. Uiteraard wisten sommige heren zich bar slecht te gedragen in de zelfs voor Plato bizarre drukte. Waardoor zelfs in de rijen voor het toilet geen beweging te krijgen was. Met als gevolg dat dhr. van der Zwan het zicht even kwijt was.

Uiteraard is carnaval niks zonder de Kuukse kroegentocht. En dus ging het Braqueriaanse Carnavalscollectief met delegatie én de praeses middels een eigen bus richting Cuijk. De volledige bus werd voorzien van de broodnodige carnavalskrakers door onze eigen Freddy van de Zaande & Veul chagrijnige klooien dat zelfs de oude garde kon bekoren. Helaas voor de sportievelingen, ditmaal geen stormbaantaferelen, maar de helden zijn gewoon keurig via de entree gegaan. Nadat ome Humberto half Cuijk had leeg getrokken konden we eindelijk beginnen aan het grote festijn. Het was een tocht waar klooi Dixo het achterste van zijn tong liet zien, dat er altijd te weinig hamburgers zijn en dat de Ikea vooral weinig degelijke troep verkoopt.

Alaaf!