Dispuutsnieuws

Borrel Otium & Lustrumopeningsbal Olof

October 31, 2021

Op een stoffige dag in oktober kreeg d’n Asstressor, vlak voor het openen van de vergadering, een appje brief met daarin de formele uitnodiging of het zwart-witte collectief het vermakelijk zou vinden de Dames van Otium te vergezellen naar het Openingsbal van het XVIIIe Lustrum van Tilburgs Studenten’corps’ Olof. Uiteraard kan men nooit genoeg gelegenheden bijwonen waarop het dragen van een rokkostuum de norm is. De uitnodiging werd dan ook met veel enthousiasme ontvangen en Balvin zag eindelijk een lichtpuntje in zijn bestuursjaar.

Congruent met de verwachtingen een Bal, werd er natuurlijk eerst nog geborreld en pizza gegeten gedineerd op het idyllische Otiumhuis, waar de banken en sofa’s netjes tegen de wand waren gestapeld en de escalatiemix al uit de boomboxen de ramen deed laten trillen. Verschillende malen reassureerde men elkaar dat er wel echt genoeg kaarten waren voordat de lokale vervoersspecialist zijn glanzende bolide voorreed om ons onder het genot van de klassiekers van Boef naar het gala te spoeden.

Eenmaal bij de PhilHarmonie te Tilburg aangekomen werden er vanzelfsprekend eerst een aantal kritische kanttekening geplaatst, maar na het nuttigen van een goed stel japies was menig lid al snel tevreden over het bal. De Wodka-7-up smeerde de dorstige keeltjes en contemporaine danspasjes en men moest concluderen dat ook hier niet iedereen het concept dresscode begrepen heeft. Terwijl dhr. Kaufman de zoveelste poging deed de dialectiek van het diepe zuiden te doorgronden en dispuuts-gluipers om zich heen aan het turen waren, moest men concluderen dat de dames waarmee we het event bezochten al enige tijd zoek waren. Het enige andere Plato-clubje dat ook acte de presence gaf zat met hetzelfde probleem en zocht daarom maar haar heil bij ons, wat dispuutsherder Blobba met een goedkeurend knikje accepteerde. De hoffelijke manier die men van een corps mag verwachten verslapte naar mate de promillages stegen, terwijl het collectief uiteraard gewoon zijn identiteit trouw bleef door met stoïcijnse kalmte in een hoek staan.

De gezichten van het personeel werden stroever naarmate de avond vorderde waarop de bar werd geplunderd en lang niet alles ook daadwerkelijk werd geconsumeerd. Al soppend over de vloer werden nog enkele uurtjes de galajurken en lakschoenen gesleept alvorens het gala ten einde liep en de klok twee uur sloeg. Gelukkig verliep het retourneren van de jas allemaal zonder enig geduw of getrek en konden wij als collectief het geslaagde bal binnen enkele minuten weer verlaten.

“Ik moet ook alles zelf halen”

Blauw! Blauw! Ik hou van jou!

October 31, 2021

Waar de Confucianistische volgers van Dhr. Mao Balders naar 2017 verwijzen als het jaar van de haan, verwijst dispuut Braque naar het jaar van de hectiek. Met al bijna 2 weken verstreken in dit kalenderjaar hadden onze leden nog maar weinig momenten van rust gekregen van onze gestreste aardappelindekelige saaie ambitieuze Assessor. Want alles moest wijken voor deze doldwaze 52 weken!

De semi-jaarlijkse traditie van dineren onder het genot van een drankje met de dames van AA, onder leiding van de smurfen, paste natuurlijk prima in deze trend van borrels, borrel, borrels. Waar de Heeren van Team Thomas de vorige editie passend plaats namen aan de zogeheten klooientafel bleek dit zo goed bevallen te zijn dat dit dynamische duo ook dit jaar de klooien van AA mocht verblijden met hun aanwezigheid. Waarom Dhr. Neijenhuijs niet was benaderd om de avond voor de kandidAAtjes gezellig aan elkaar te praten werd pijnlijk duidelijk tijdens zijn nu al legendarische speech.

Na een prima dinertje bij Studio met niet één, niet vijf, niet tien, maar twee consumpties per persoon was het dan tijd om ons richting het hart van Tilburg te begeven om daar eens flink te gaan zuipen integreren pubquizen. De klooien hadden de stoute schoenen aan en wilden de leden wel een testen op de kennis van het studentenleven. Na lastige vragen als wat nou precies een BVO is, werd al meteen het kaf van het corps-en gescheiden. Met alle vragen achter de rug konden we de festiviteiten voortzetten bij Bolle. Waar er nog een fustje werd aangesloten om zo op correcte wijze weer een avondje pilsharken af te sluiten.

“Hallo! Cadeau!”

De queeste van Ad Brandwijk uit Molenaarsgraaf

October 31, 2021

4 januari, menig lid kampt nog met de naweeën van de Heldiale Leffe Blond vergadering van de dag ervoor. Desondanks druppelen de mannen, want Heeren lijkt me op dit moment niet zo toepasselijk, langzaam binnen. Als de trein gehaald is kan de balans worden opgemaakt: slechts 2 leden geezers verloren aan dan wel een reserve dagje, dan wel aan een gebroken poot.

Vol goede moed reist de club vervolgens richting het communistisch bolwerk dat zich Noviomagus noemt, daar staan immers de dames van Femme Fatale op ons te wachten. Dispuutsdyslect Baldo is enigszins teleurgesteld zodra blijkt dat we daadwerkelijk gaan bowlen, deze teleurstelling verdwijnt echter wanneer blijkt dat hij met hetzelfde gemak zijn ‘kegels’ omver maait als zijn illustere naamgenoot dat vroeger deed. Zodra de hippe klittenband sneakers weer veilig opgeborgen zijn kunnen de pitchers spraakwater eindelijk fatsoenlijk soldaat worden gemaakt en kan het integreren beginnen.

Waar onze assessor geheel in de lijn van zijn voorgangers zich haperend door het officiële moment van de borrel werkt, steelt zijn vrouwelijke tegenhanger de show. De dochter van Henk Brueren  Fleurtje Carolien Carmen Karmeliet‘Car’ blijkt de nodige research gedaan te hebben en overtreft daarmee ruimschoots de pogingen van ons eigen engeltje Duif. Klokslag 12 uur kan er wederom gezongen worden, ware het niet dat het gehele dispuut collectief de uitgereikte handen van de bakermatten van het huidige kader weigert; soit.

Na het fiasco van 5 januari volgt een chaotische huizentombola, slaapplekken worden verdeeld, vrouwen matrassen geclaimd en huissleutels uitgewisseld. Als terracottagezicht LBL iedereen klaar is kan het bruisende uitgaansleven van de rode stad eindelijk aangedaan worden.

Nu is bruisende uitgaansleven wellicht wat kalmpjes omschreven maar na wat bletjes goedkoop bier, gifbekertjes en het maken van een paar staatsportretten van Mao Zedong werd het tijd om het provinciaals hol te verlaten en de “echt mooie kroegen” onveilig te maken. Bij het potten van geld legitimatiebewijzen werd al snel duidelijk dat hier weinig feest te maken was. Malle Babbe’s eigen bedrijfsleider, ere wie ere toekomt, wist ervoor te zorgen dat het niet de Braque-camera of de studentikoze bankrekening stuksloeg maar de complete avond wist te dompelen in een anticlimax waar zelfs Koek nog een puntje aan kon zuigen. “Kutwijf wilde niet.” – 2015

Geheel volgens marxistisch gedachtegoed, het blijft per slot van rekening toch Nijmegen, keren we de dag erna als groep terug naar Tilburg (een enkele verstekeling daargelaten). En nadat de machinist zich eindelijk zelf voor de trein geflikkerd had, kan er met een verzadigd gevoel teruggekeken worden op een mooie borrel. DamesBeekvliet bedankt!


‘Pleur op met je bed, ik slaap onder de heldiale Braquedeken’

BEA

October 31, 2021

De Nederlandsche taal kent verschillende benamingen voor combinaties van woorden die balanceren op de dunne grijze lijn tussen stijlfiguur- en fout. Men spreekt van een pleonasme wanneer een eigenschap, die al onlosmakelijk verbonden is aan het zelfstandig naamwoord, ook vermeld wordt door een ander woord. De houten boomstam, de witte sneeuw, onverzorgde Kjoek, de uiterste limiet. Zo ook de Braque Elite Avond, kortweg BEA, waarbij het Latijnse woord voor ‘de uitgekozenen’ slechts dient te benadrukken hoe iedere avond met het dispuut der disputen is; elitair, lul.

Een gerenommeerde delegatie onder het toeziend oog van dhr. Aarts hoorde de roeping vanuit het dispuut om de drank en spijzen van de avond op zich te nemen en terwijl dhr. Balders menig wijnkelder afstruinde om drank te kopen en kinderen te bevrijden vulde Sociëteit Akedemia zich met hemelse aroma’s die de immer overheersende zweetwasem van twee lustra Platonen bijna wist te overwinnen. Vijf gangen maar liefst stonden te wachten op de Heeren die stipt ongeveer op tijd een uur te laat compleet waren. Een bodem leggen, noemt de onderlaag van de maatschappij dat, terwijl ze het maandelijkse blaadje van de plaatselijke grootgrutter doorspeuren op zoek naar ‘iets verrassends voor komende week’ in de pijnlijke wetenschap dat het toch wel hetzelfde zou worden als wat je het gezin al 15 jaar durft voor te schotelen. Dat het niveau bij het dispuut der disputen hoger ligt dan het kerstdiner bij de vriendin die je eigenlijk niet meer leuk vond maar niet meer durfde te lozen voor de feestdagen zodat je noodgedwongen gesprekken voert over die hippe jongen van GroenLinks terwijl je je erwtjes wat over je bord schuift, moge duidelijk zijn.

Odde’s vrouwtje was terug in het land dus hij had zijn eitjes juist op tijd gelegd om te gebruiken in het aperitiefje, de vis was vettiger dan het haar van Kaufmann en de kaasplank zo uitgebreid dat dhr. Kwakkernoot er spontaan een lactose-intolerantie van zou ontwikkelen om zijn lichting 4 maanden later te vertellen dat hij ‘kaas gewoon niet zo lekker vind’. Geslaagd waren ook zeker de flesjes die Balders met zwichtelen, duistere praktijkjes, handjeklap, mensenhandel en ander onguur clandestien gedrag op de kop had getikt. Toen de Heldikale Praeses om 12 uur het woord nam om zijn geboortedag bijspraak te geven had d’n Assessor al een praatgroepje opgericht over onzedelijke zaken en hield d’n Blobvis een betoog over de zoektocht naar Marrel liefde.

Toen het collectief eenmaal in de stad aankwam en Praeses Neijenhuijs een wonderdrankje dat zijn haar moest laten terugroeien was aangeboden, verraste dhr. De Wit het land door aan te tonen dat Helmond redelijk capabel kan zijn. Toen het zusje van Frenken Brandpunt binnenstrompelde met nog meer 16 jarige meisjes in haar kielzog was de avond compleet en kan het middelste woord in de naam van deze briljante avond even worden vergeten.

‘Ik heb haar drie avonden geneukt hoor, en na een tijdje verdwijnt echt de meeste schaamte.’

Zaalfoebel

October 31, 2021

Onze ver weggestopte tegenhanger in de Beekse Bergen pronkt er vaak mee: “Wel lid, tóch fit!”. Wanneer een bezoeker van onze site de stukjes afstruint zou niet meteen te binnen schieten dat ook THD Braque niet vies is van wat lichaamsbeweging buiten de slaapkamer. Met de kerstkilootjes nog vers op de heupen reisden de Heeren van zowel LAB als Braque af naar het meest ongure stukje dat Tilburg te bieden had. Nee hiermee bedoelen we niet dat ziekte dragende pand aan de Spoorlaan maar het verborgen pareltje de Drieburcht, te vinden in een wijk slachtoffer van verpaupering en Balders’ oplichtingspraktijkjes. Niet na, maar tijdens het toetreden van de arena waar het allemaal zou gaan gebeuren, zorgde Koek al voor het amusement door zijn gezichtsafdruk achter te laten in de ingang het goed gepoetste raam van de Drieburcht.

In het Koninklijk wit betraden de Heeren van LAB het veld, gevolgd door de Helden in het zwart. Dat ook bij LAB flink genoten was van al het goeds dat de voorgaande dagen geserveerd was, werd onuitwisbaar van onze netvliezen nog wat extra benadrukt door de ietwat strakke shirtjes die Dhr. Niekoop had meegebracht voor de mannen. Waar de New York Yankees hun tegenstanders imponeren met de bekende krijtstrepen op de shirts was het LAB dat met hun corpulente voorkomen al voor aftrap met 1-0 voorstond.

Na een sterk begin van beide kanten en een gelijk opgaande stand bleek de toekomst toch een maatje te groot en ontketende er zich een regen van doelpunten voor de kant van Braque; De rokerscondities van de vele Braquers bleken toch toereikend om de klus te klaren. Uiteindelijk na 2 uur lang strijd van beide kanten kon er geproost worden op een mooie avond en een nog mooier eindresultaat: 24-17 in het voordeel van ondergetekende.

“Godverdomme Jansen, neem nou eens een keer aan!”

We zijn weer een jaartje verder

December 21, 2016

Al ruim 28 jaar siert TSV Plato het Tilburgse studentenleven. Via de mail verscheen dat het weer tijd voor feest was. Dhr. Kanters spoedde zich naar de Feestspecialist en dhr. Grobbe besloot alvast een nieuwe stofzuiger aan te schaffen. Iets met oud zeer, vreest uw huisschrijver. Gelukkig kon de Praeses de gemoederen bedaren met zijn immer saaie rustige voorkomen en bleek het om feest in de andere zin van het woord te gaan. De viering van de Dies Natalis van onze mooie vereniging stond namelijk op de planning.

De diesweek diesweken, stonden onder vakkundige leiding van dhr. Van Munnen. Dhr. Knoops vreesde dat zijn stijgende lijn van vorig jaar doorbroken zou worden middels een programma dat zou bestaan uit een wedstrijd van Ajax, diesdiner in de Mac en een gala op de DBS. Gelukkig bleek niets minder waar en had de commissie de zaakjes redelijk voor elkaar. Met een diner bij RAW, een receptie, een open feest én een gala bij het KlasseTheater(U hoeft zich niet te schamen, het was bij ons ook een onbekende locatie) zag het programma er schappelijk uit.

31256891731_5475cdd93e_z31305940161_01d5c83777_z

Het thema voor de dies was: “De Zeven Zonden” en deze nemen we graag even met u door.
Allereerst was natuurlijk het thema zelf zonde Eén. Een thema nemen dat exact gelijk is aan het lustrumthema van een clubje dat slechts één zonde kent, haar bestaan, is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Zonde twee vond plaats gedurende de lustrumreceptie waarbij dhr. Neijenhuijs de controle over de rookmachine overgenomen had tijdens de almanakpresentatie. Zonde drie vonden het Heldiale Taalkundige Genootschap  GrammarNazi’s dhr. Neijenhuijs en dhr. Van Vuren op de pagina’s 1 t/m 234 in de almanak. Zonde vier was kipsaté op het diesdiner. Hier zullen we maar weinig woorden aan vuilmaken. De dansmoves op het podium gedurende het Dies Open Feest van dhr. Van de Pol beslaan zonde vijf. Zonde zes waren de reacties op het gekozen goede doel van de zeikerds moraalridders der TSV Plato én zonde zeven was het kopieergedrag op het diesgala. Echter is ook het Heldiale gezelschap bekend met het gezegde “goed voorbeeld doet volgen”, dus beschouwen we het maar als een compliment.

Al met al was het gezellig, hebben we voor het gala wél genoten van het diner en zijn we weer een jaartje verder.

“Mijn almanak is mooier”

Houdoe hè!

October 26, 2021

‘Wat de rups het einde noemt, noemt de rest van de wereld een vlinder.’ Ons aller Aad heeft afgelopen TOP-week na een kort efficient studentenbestaan zijn intrede gedaan in het saaie leven. Sindsdien kijkt hij dagelijks met weemoed terug naar die prachtige jaren bij het Heldiaal collectief terwijl hij in de burgerrups naar zijn linkse baantje bij het UWV reist.

Links? Braqueboord! Superrechts ‘Vo. Maar we dwalen af. Vrijdag 2 december was het moment daar, het afscheid. Niet alleen van Braque, maar ook van de mooie mannenclub, clubje twee, autistenclub duizend subclubjes waar Aad aanvoerder van was. Aads huisgenoten trapten de avond af met een schittertragische brief (weet mijn god niet meer waar dit over ging). Enfin, toen was het de beurt aan de meest kale lichting ooit 2014. Waar in deze speech normaliter nog wel een paar trappen na worden gegeven was daarvan in deze geen sprake, in de lofzang van zijn lichting kwam namelijk alleen terug dat Aad naar 50 datediners en 80 lustrumgala’s is geweest, dat hij in zijn tijd bij Braque 312 vrouwen gehad heeft en dat hij nog drogere humor heeft dan Stefan Wesdijk.

Nadat er gezongen was kon het feest losbarsten. De rookmachine stond als vanouds weer onafgebroken aan, de blotebastenborrel werd in ere hersteld, niemand haalde zijn neus op voor een flesje wodka en Aad bereikte eenzame hoogtes.

“Wat is de club zonder Aad?”

Borreltijd II

November 3, 2016

‘It’s the most wonderful time of the year.’ Zong Andy Williams ooit over de feestdagen van het einde van het jaar. Naast deze zin kunnen er echter nog meer vergelijkingen getrokken worden met de kennismakingstijd introperiode bij TSV Plato. Immers zijn er groen/rood geklede verantwoordelijke voor alle regulatie. Wordt er goed gegeten maar vooral gedronken. Gaat het gebeuren zelden gepaard zonder de nodige drama. Zijn (familie)leden present die je de rest van het jaar nooit ziet. Steek je veel geld in cadeaus en feestjes waar het resultaat twijfelachtig van is. Zeggen we achteraf met een valse glimlach dat het onderling zo gezellig is en kennen beide tijden twee feestdagen. Laat dit stukje nou net over de laatste gaan, De Tweede Borrel.

Het enkele jarenlang beproefde concept werd uit de kast gehaald, waar enkele heeren sjaars moeite ondervonden om de zenuwen wat te onderdrukken bleek voor een ander de uitdaging groot om überhaupt in Tilburg te geraken. Eenmaal aangekomen op één van de dispuutshuizen werd er schappelijk gegeten en een bodem gelegd voor de avond die komen zou. Traditiegetrouw werd de weg hierna ingezet richting Tilburgs grootste volksfeest, Manege Hooijen. Dat tradities vandaag de dag even onderhevig zijn aan verandering als het humeur van dhr. Verhofstad dan wel dhr. Frenken, dan wel dhr. Molenaar, dan wel dhr. Van der Pas gedurende een Braque ALV bleek eenmaal aangekomen bij Cees. Het interieur was voorzien van enkele hippe nieuwe versieringen en de stoelsessie bleek slachtoffer van de voortdenderende digitalisering. Echter stond als vanouds de blonde dame achter de bar en bleek de antischimmeldiscussie opgestart door de GGD nog geen invloed gehad te hebben op Amerigo en de rest van de zaak net zo saai als de Praeses.

dsc09850dsc00074

dsc09856dsc09779

Ook werd als vanouds de gele muur opgezocht wat resulteerde in feestgedruis dat zich laat samenvatten in eurotekens in de ogen van Sander. Bier estafettes voor, achter, op en onder  de bar zorgde voor de nodige sfeer, waarna het karaokegezang niet eens zo’n slecht idee leek. Het bier spoot net zo hard uit de tap als dat de hitjes uit de boxen schalden en ergens diep in de nacht besloot Café de Prins dat het mooi was geweest . Het collectief verplaatste zich richting de roemruchte na-borrel op de DBS. Bij Stijn, Anne en Vleuts Baco Bellyshot Bar werden mixjes verstrekt waar zelfs de cavia’s wel pap van lustte. Middels de drive-in show van DJ Klaximus en LightJocky Coobs werd de borrel nieuwe energie ingeblazen en werd er tot diep in de volgende avond tot 9.00u geborreld.

“Dat komt wel goed morgen!”

De boom in!

October 29, 2016

Op zaterdagmiddag, rond een schappelijk uurtje of 1, begaf het collectief zich naar feestkeet Slagroom voor de broertjes-zusjesdag. Zoals traditie voorschrijft organiseert het dispuut der disputen om het jaar een dag met dat andere nageslacht van je ouders om hen kennis te laten maken met wie je nu, in het immer mooie Tilburg, meerdere avonden per week doelloos bakken verticaal tegen je panplaat aan staat te Jan-Jorissen.

Geïnspireerd door anekdotes van voorgaande edities dan wel klooiendates, was de voorpret van dhr. Kanters enorm geweest. Meer teleurgesteld was de beste man toen hij de opkomst bekeek en kon constateren dat enkele leden deze zelfde stukjes hadden gelezen en hierdoor schitterde in afwezigheid.
Kindermeisjes, Jazztrioduo’s, vriendinnetjes van de show, ze zouden allemaal aanwezig zijn geweest bij organisatie van dhr. Balders. Helaas voor Tom had dhr. Grobbe dit jaar het heft in handen. Echter, de appel viel gelukkig, godzijdank, heel erg ver van de boom bij de familie van der Pas en Nijmeijer. Ook was zowaar een lid aanwezig, want ook Koek jr. had vanuit Wageningen de corpstad Tilburg kunnen bereiken. Dhr. Kanters had zo uiteindelijk niks te klagen.

img-20161101-wa0021img-20161021-wa0002

Men begaf zich naar de huifkar waar onder heerlijke foute hitjes het klimbos klimparkje werd bereikt. Dat dhr. adviesgevendorgaan Mattheeuwse de algemene voorwaarden van deze activiteit had doorgenomen bleek bij aankomst, het eerste bier had namelijk al gevloeid voordat duidelijk werd dat ‘alcohol consumptie voor én tijdens het klimmen verboden’ was. D’n Heldiale Blobvis greep dit als een mooi excuus om zijn spontane hoogtevrees te verbergen en besloot met het zusje van dhr. Nijmeijer veilig aan de grond te verblijven. Op een terras met nog minder sfeer dan het terras van De Prins werd moed ingedronken om de terugweg in de boerenbolide te herhalen.

Te Akademeia werd genoten van Italiaanse specialiteiten en Duitse dorstlessers om vervolgens een halfslachtige cantus te starten. Mede dankzij het succes van de voorzinger voorbraller en –stamelaar dhr. Kwakkernoot tot Robbekoek nam dhr. Verhofstad Junior uiteindelijk het heft in handen en werd de cantus helaas door de Heldikale Praeses afgekapt. De kalme borrelsfeer werd gecontinueerd. Toen het broertje van Frenk Stijnen werkelijk iedereen had verteld over zijn immense reptielenverzameling op zijn kamer en de familie Molenaar altruïstisch een estafette besloot te verliezen aan de Van der Pasjes werd besloten de avond voort te zetten in de stad. In tegenstelling tot Pulp bleken zijn broers keurige jongens, bleek het zusje van Kwakkert vele malen capabeler onder invloed van alcohol dan hijzelf en was het zusje van mr. Pinpas nog niet half zo sociaal ongemakkelijk als we hem kennen. Nadat iedereen al zijn kleingeld had gedumpt voor de woekerprijzen bij de toilet en er eindelijk duidelijke communicatie was binnen het bestuur besloot met langzaamaan huiswaarts te keren.

“Niemand maakt kans! Ik heb gewoon een relatie hoor…”

Afstudeerfeest Dorus

October 26, 2021

In de tijd dat er voor CV Plato een viering van de agenda verstoorde  sierde. Kon Dispuut Braque zich richting het immer gezellige Akademeia begeven voor een festijn dat slechts eenmaal plaatst vindt. Na zijn daverende ellenlange eindpresentatie in de krochten van studerend Tilburg was nu het moment aangebroken om zijn afstuderen nog een keer met eenieder te vieren. U raadt het al het was tijd voor het afstudeerfeest van lands bekendste DJ Edwin Evers Martijn La Grouw Dorus van Mosselveld.

Zoals we van Dorus gewend zijn, was het gehele collectief één uur te vroeg en konden Koek en Hampert hun eigen chips klaar zetten.  Zoals eenieder weet is Dorus fan alles wat er in medialand gebeurd. Dit werd dan ook goed zichtbaar bij de speciale editie van De wereld draait Dorus.  Samen met alle aanwezige luisteraars werd teruggeblikt op de studententijd van Foefelmans bij het collectief en daarbij werd zijn wonderbaarlijke facebookgedrag en de nodige populaire kiekjes van de internationale paparazzi. Dat Dorus zelf ook niet vies is om de microfoon ter hand te nemen bleek wel bij de vele interrupties toevoegingen aan de speech. Naar het schijnt zou dhr. Van Jaapsveld ook het lied zelf nog even verbeterd hebben voordat de Praeses het podium op gerold was bestegen had.

Naar mate de avond vorderde kon Dorus het toch niet laten om nogmaals naar de microfoon te grijpen om alle genodigde nog van een woordje te voorzien. Na afloop gaf hij zelf het startschot om de nodige goudgele rakkers naar binnen te gieten en met een gastoptreden van DJ Theedoek & Theedoek is het een memorabele avond geworden.

“Hij heeft een biertje gedronken”