Op een stoffige dag in oktober kreeg d’n Asstressor, vlak voor het openen van de vergadering, een appje brief met daarin de formele uitnodiging of het zwart-witte collectief het vermakelijk zou vinden de Dames van Otium te vergezellen naar het Openingsbal van het XVIIIe Lustrum van Tilburgs Studenten’corps’ Olof. Uiteraard kan men nooit genoeg gelegenheden bijwonen waarop het dragen van een rokkostuum de norm is. De uitnodiging werd dan ook met veel enthousiasme ontvangen en Balvin zag eindelijk een lichtpuntje in zijn bestuursjaar.
Congruent met de verwachtingen een Bal, werd er natuurlijk eerst nog geborreld en pizza gegeten gedineerd op het idyllische Otiumhuis, waar de banken en sofa’s netjes tegen de wand waren gestapeld en de escalatiemix al uit de boomboxen de ramen deed laten trillen. Verschillende malen reassureerde men elkaar dat er wel echt genoeg kaarten waren voordat de lokale vervoersspecialist zijn glanzende bolide voorreed om ons onder het genot van de klassiekers van Boef naar het gala te spoeden.
Eenmaal bij de PhilHarmonie te Tilburg aangekomen werden er vanzelfsprekend eerst een aantal kritische kanttekening geplaatst, maar na het nuttigen van een goed stel japies was menig lid al snel tevreden over het bal. De Wodka-7-up smeerde de dorstige keeltjes en contemporaine danspasjes en men moest concluderen dat ook hier niet iedereen het concept dresscode begrepen heeft. Terwijl dhr. Kaufman de zoveelste poging deed de dialectiek van het diepe zuiden te doorgronden en dispuuts-gluipers om zich heen aan het turen waren, moest men concluderen dat de dames waarmee we het event bezochten al enige tijd zoek waren. Het enige andere Plato-clubje dat ook acte de presence gaf zat met hetzelfde probleem en zocht daarom maar haar heil bij ons, wat dispuutsherder Blobba met een goedkeurend knikje accepteerde. De hoffelijke manier die men van een corps mag verwachten verslapte naar mate de promillages stegen, terwijl het collectief uiteraard gewoon zijn identiteit trouw bleef door met stoïcijnse kalmte in een hoek staan.
De gezichten van het personeel werden stroever naarmate de avond vorderde waarop de bar werd geplunderd en lang niet alles ook daadwerkelijk werd geconsumeerd. Al soppend over de vloer werden nog enkele uurtjes de galajurken en lakschoenen gesleept alvorens het gala ten einde liep en de klok twee uur sloeg. Gelukkig verliep het retourneren van de jas allemaal zonder enig geduw of getrek en konden wij als collectief het geslaagde bal binnen enkele minuten weer verlaten.