T.H.D. BRAQUE

Waar in 2004 de T.O.C.K. nog bestond uit slechts een aantal speelveldjes in het Leypark en er 78 flessen rosé werden gedronken, zijn de Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen gegroeid tot een evenement dat zijn weerga niet kent. Uit het flink doorgestreepte lijstje met volksvermaak dat de Platokalender schijnt te heten blijkt het bijzonder lastig om voor een activiteit voldoende animo te vinden. Dat geldt uiteraard niet voor de T.O.C.K. Onder leiding van Praeses Dingemans werd dit jaar de grens van 800 deelnemers ruimschoots overschreden en zou deze editie wederom de boeken in gaan als de grootste ooit. Kortom een dag die dit jaar weer in vele agenda’s rood omcirkeld was. Het was even spannend of de weergoden het beste met ons voor zouden hebben, maar uiteindelijk ging het gezegde: ‘Goed weer dwing je zelf af’ ook dit jaar weer op.

Na maanden van voorbereiding stond op Hemelvaartsdag  2014 het welkomstcomité in de welbekende spencer klaar om iedereen te verwelkomen. De suikeroom uit Groningen had net de maandelijkse bijdrage gestort dus geen excuus om je niet te vergrijpen aan de flessen rosé om moed in te drinken voor de altijd enerverende wedstrijden. Waar na velen jaren het rosédrinken croquetspel nog steeds centraal staat zijn inmiddels de net zo succesvolle nevenactiviteiten ook een heus begrip. Neem nu de BBQ Bazen Cookaholics, een vaste prik om je te laten verbazen door bijzondere versnaperingen. Met overheerlijke oesters, coquilles en een T.O.C.K.-Burger die nog vaker werd gebakken dan het aantal spek dat Beeksma dagelijks in de pan gooit, waren zij dit jaar ook grootser dan ooit.  Met een prachtig klassieke bus betraden zij het veld en de de hapjes werden dan ook in de grillbus bereid

Maar daar houdt het succesverhaal van de T.O.C.K. Foodcourt niet op. Waar een ander “groot” studententoernooi een broodje knakworst als stevige lunch ziet, denken wij wél een stapje verder om een zo mooi mogelijke ervaring te bieden.  Dat je dan uit jaloezie de boel dan maar gaat vernielen, zien wij dan ook als een compliment. Afijn. Café Slagroom verzorgde dit jaar de lunch. Overheerlijke clubsandwiches gevuld met zalm of carpaccio stonden op het menu. Uiteraard stond de rosébar zoals gewoonlijk prominent in het midden en was deze dit jaar uitgebreid met een fijne cava en een rosécava voor de echte liefhebber.

Richting het avondeten was de plaatselijke taxicentrale ook op de hoogte van het gebeuren op de velden van de Longa, want de eerste bezoekers besloten veelal met een nog te vullen goodiebag huiswaarts te keren. De doorgewinterde bezoeker weet echter dat men beter kan wachten totdat het diner is geweest. Een buffet met schalen vol gamba’s, gehaktballetjes, salades en aardappelgratin bieden namelijk een uitstekende bodem voor het afsluiteinde feest. Niemand minder dan De Appelboor had weer zijn weg naar de kantine weten te vinden om samen met de line-up met de namen, Martijn La Grauw, Tommy Walker, Berend B, Jeff Doubleu & Jurgensen en Manzana, soepele beats de zaal in te pompen. Omdat de kantine nogal eens wil lijken op een niet nader te noemen kroeg aan het Piusplein, zorgde dit jaar dhr. Beek Dingemans met zijn kanon voor verkoeling.

Als lid van de commissie besloot hippy gedurende het feest het veld en omgeving nog maar eens te voorzien van een goede schoonmaakbeurt. Enkele andere bezoekers waren hem echter al voor, dus alles zag er weer piekfijn uit. Toen uiteindelijk de laatste hitjes uit de boxen waren geknald, iedereen de weg naar zijn of haar fiets had gevonden en de laatste pintransacties in het oosten van het land ook verwerkt waren konden we terug kijken op wederom een geslaagde T.O.C.K.. Tot volgend jaar!

“Wil iemand zich melden bij de wedstrijdtafel?!”

Het borrelseizoen is nog op volle toeren voor dispuut Braque! Onze Assessor is begonnen aan een heuse kruistocht door Tilburg die zijn gelijke niet kent. Met vier borrels in een tijdsbestek van drie weken zitten we misschien wel op de top van ons kunnen, maar dat neemt niet weg dat we iedere keer weer een grote groep Helden op kunnen trommelen die wel zin hebben om met 15 vrouwen een drankje te doen.

Natuurlijk was dit niet anders toen ons het bericht bereikte dat er een borrel met Plato’s jongste vrouwendispuut Fame aan zat te komen. Na een eerste borrel dit jaar waar de meningen over verdeeld waren, was het toch wel eens tijd om de banden weer aan te halen. Vanzelfsprekend ving de borrel aan op ons nieuw verworven optrekje, het quasi-Braquehuis aan de St. Jorisstraat. Het was immers tijd om te kijken of de antieke houten vloer na 60 jaar nog bestand was tegen het gewicht van twee volgroeide Tilburgse disputen. Tot ieders verbazing ging dit echter goed, maar dat zou niet de grootste verrassing van de avond blijken.

Nee. De grootste verrassing bleek het borrelcadeau voor de dames. De Heldiale Cadeaucommissie had zichzelf weer eens overtroffen en een heuse ‘ster’ voor de dames geclaimd die nu ook naar de ‘Sterretjes’ vernoemd is. Het zal moeten blijken of een dergelijk cadeau ooit nog overtroffen zal worden, want zelfs aan de kleurstelling van het certificaat was aandacht besteed, inderdaad ‘Zwart-Wit’. Dit was echter pas het begin van de avond. Het was namelijk ook de nacht van het Word Lid feest alwaar we nog tot in de vroege uurtjes van drankjes hebben kunnen genieten en werd er hier en daar een dansje gewaagd. Nadat Stijntje weer 578 selfies had gemaakt, Bubba weer op heksenjacht ging en Pauper & Pauper erachter kwamen dat de Nacht op dinsdag gesloten is kon iedereen zijn nestje opzoeken en er weer een borrel worden afgestreept.

“Hoeveel gaatjes zou de Assessor nog kunnen vullen?”

De weergoden zijn de pikken van Kater en de “hertjes” van Luna ieder jaar goedgezind. Met een goede 20 graden celsius en volle bak zon was het weer tijd voor een mooi feestje in de achtertuin van Vidar! Het festijn zou beginnen om 1 uur s`middags met de dames van Beau Geste. Gezien het dorstige weer werden er tig flessen prosecco en koud bier klaar gezet in de achtertuin van Freling Laura. Toen dhr. Achmed samen met dhr. Lopez om 3 uur zich ook bij het gezelschap voegden wistten ze niet wat ze zagen. De groep wist na 2 uur borrelen al niet meer wat links en rechts waren. Dat tegenwoordig de jongste in anciënniteit het woord neemt en het lied inzet was ook even schrikken voor de Ab Actis. Maar goed, het zal wel aan het weer hebben gelegen.

Eenmaal aangekomen op de roeiclub werd er snel een plekje in de zon uitgekozen en werd de konijnendans weer uit de hoge hoed getoverd op de techno-beats van DJ Lullo & Lullo. Zonnebril op, biertje in de hand en de sfeer zat er goed in. Helaas moest, zoals tegenwoordig elk feest, eindigen met wat men “populaire muziek” noemt. Dhr. Appelhof zou dat nooit hebben goedgekeurd. Maar goed, van de konijnendans werd er overgegaan naar 1 arm in de lucht en rammen, in de volksmond wordt dit ook wel “de Beeksma” genoemd. Dhr. Mattheeuwse vond het natuurlijke allemaal prima, zalig zijn de armen van geest. Wonder boven wonder bleef de groep Braquers en Beau Geste de hele avond bij elkaar en werd er flink doorgefeest. Toen de muziek eindelijk uit ging en iedereen na een half uur in het bos dwalen zijn fiets had gevonden, konden we weer veilig op huis aan.

“Ik ben zo`n soepele baas”

Het PasCie Rabobank Hockeytoernooi, ieder jaar toch weer een van de leukere activiteiten op de altijd jolige Plato-kalender. Tenminste, dat was het top op heden. Wordt het dit jaar weer mooie editie? Zal Jochempie nog aan de beademing moeten? Komt La Fuente de zaal weer leeg draaien? We gaan het snel zien…

De dag begon in ieder geval goed. Om half 11 ‘s ochtends werd er verzameld bij het Braquehuis huize St. Jorisstraat, wat voor velen immers een tweede woonkamer is geworden. Het traditionele prosecco ontbijt werd weer eer gaan gedaan, ditmaal met de immer vrolijke dames van Furiae! De neveneffecten van de Shower of Power van de avond ervoor zorgde ervoor dat de prosecco er nog niet heel soepeltjes in ging. Gelukkig hadden de dames voor een heel weeshuis aan ontbijt verzorgd, waardoor er in ieder geval een kleine bodem gelegd kon worden. Nadat onze klusjesmannen Toon Tegel, Jan Baksteen, en natuurlijk de baas van het concern Jos the Boss zich even met de dames hadden vermaakt konden we op naar de hockeyvelden! 

Dat de eerste prijs voor team Faque er niet in zat werd al snel duidelijk. De poulefase werd zonder problemen overleefd, maar toen stuitten we op de overslaanbare Ali Baba en de 40 rovers en werden weggespeeld. Ali en zijn mede boeven companen zouden er later ook met de winst vandoor gaan. Gezegd moet ook worden dat team Faque ook enkele basiskrachten mistte en dat onze sterspeler Hidde helaas elke keer op het verkeerde veld stond. Tussen de wedstrijden werd door werd er goed geintegreerd vond dispuut Willy & Max het zoals vanouds gezellig met elkaar! Maar goed, wellicht dat er bij sommige jongens eerst wat meer bier in moet zitten voordat ze loskomen. Op naar de kantine dus! 

In de kantine werd er gezellig verder gedronken en was het vooral wachten op de overheerlijke barbecue. Helaas had notabene onze eigen Jochempie besloten om team Faque als laatste eten te geven om we “te laat” waren. 3 uur en een paar smerige hamburgers later kon de kersjesverse kantine eindelijk omgetoverd worden tot waar feestzaal. Maar helaas, dit feest zou nooit gaan losbarsten. Waar vroeger het hockeytoernooi vooral bekend stond om haar mooie feest naderhand, weten de “prominente” disputen van onze CV tegenwoordig niet hoe snel ze na het eten de biezen moet pakken. Een veel te grote, lege zaal is waar je het tegenwoordig mee moet doen. Wij waren er zoals gewoonlijk wel gewoon bij en maakte met de dames van Furiae ons eigen feestje.

Oeroude kleedkamergrappen werden keurig op de dansvloer uitgevoerd onder leiding van kleuter van der Zwan, onzichtbare gitaren en drumstellen werden tevoorschijn getoverd en er werd vooral veel bier gemorst. Na dat enkele hooligans terugkeerde van het rood-wit-blauwe leger met het heugelijke nieuws dat Beeksma een baan heeft gekregen bij de Doner King konden de flessen sterk tevoorschijn worden gehaald en was ons feestje compleet.

“Jullie zijn alleen maar met elkaar bezig?!”

Een stroom van borrels geregeld door onze Heldiale Assessor ‘zodat alle gaatjes gevuld zijn’ Daan Dingemans zorgde voor een ware aanslag op eenieders levers, nieren en algemene gesteldheid. Dit bleek echter allemaal in het niets te vallen bij de borrel die ons te wachten stond bij Roy Donders’ eigen stamkroeg Bet Kolen. Wat Heldiaal Heerendispuut Braque daar deed, we verdwaald waren of dat alle andere kroegen gesloten waren vraagt u? Nee, damesdispuut Balagan (!) had ons benaderd om te borrelen. Een borrel waar men de volgende dag niets meer van zou kunnen/willen herinneren, een borrel die ons hele Paasweekend nog zou na galmen, een borrel die zijn gelijke nog niet kende. Zoals u weet zijn wij nu niet de meest moeilijke en als ware heren zouden we dan ook met een grote delegatie afreizen naar Bet Kolen. En zoals ze zelf zeggen: Café en partycentrum Bet Kolen, een begrip in Tilburg, een zeer bijzondere horeca gelegenheid. Inderdaad, zoals de gasten van ‘Down met Johnny’ ook bijzonder zijn en zoals er bij ‘Knoop in je zakdoek‘ ook alleen maar hele speciale jongens en meisjes rond springen. We dwalen af…

We schrijven donderdag 17 april. Het was een regenachtige avond en de dames van Balagan hadden voor ons een ware Tower/Bowser/Shower of Nauwer/Power/Rauwer bedacht zodat we met een meer dan schappelijk promillage de stad onveilig konden maken. Omdat we de stad wel wilden halen en niet in Hilvarenbeek wilden verdwalen werd er besloten dat we dit onwaarschijnlijke schit-te-ren-de concept lieten varen en verruilden voor wat mildere pubgames. Dat men bij Bet normaal gesproken alleen maar doorgewinterde huispakkendragers ontving, bleek uit de bloemenvazen met bier die ons werden voorgeschoteld. Dat de  Döner-Pubgames geen succes bleken werd duidelijk toen iedereen na een uurtje spelen het wel mooi vond geweest. Na een speech, een mijlpaal en vele liederen verder kon er weer geïntegreerd worden. Uiteindelijk komt aan alles een eind dus ook aan de excursie naar Broekhoven.  Op naar de stad dus!

Aangekomen in de Polly Maggoo werd er tot ieders plezier werd er niet gepot maar werd er achteraf een stukje plastic door het pinapparaat gehaald zodat een nog grotere kater die ochtend erop uit bleef. Behalve voor de heldiale Quaestor die alleen al begon te hyperventileren bij het denken aan de rekening.  Alsof men in de lucht al rook dat het bijna Pasen was, werd de periode van vasten en bezinning (lees: alle morele waarden) compleet overboord gegooid. Een borrel die men niet gauw zal vergeten was het resultaat. Dat er geen foto’s zijn is misschien een gemis voor u als lezer maar een geruststelling en een zorg minder  voor ons.

“In het echt zijn jullie veel leuker…”

Ik word niet met grote regelmaat gebruikt, ik ben in donkerte gehuld voor het grootste deel van het jaar en als ik gebruikt word staan er allerlei ongezonde, opmerkelijke en ongure dingen te gebeuren. Wie of wat ben ik? Het verstand van het monster van de Nijverstraat? Het geslachtsdeel van de Framboos? Of toch de porno collectie van Utrechts’ eigen Clooney? Neen beste lezer, het betreft hier de  beschrijving van het rokkostuum.

Dit mooie stukje kledij mocht namelijk weer uit de kast getrokken worden voor het Bal Masqué, alwaar dispuut Braque zich wederom van haar beste kant zou laten zien. Er werd gehoopt op een mooie avond, en hoe kan het nou minder dan dat worden, ze hebben immers een whisky sigaren rosébar!

Echter lopen we al op de zaken vooruit. Voor we het Bal Masqué zouden verblijden met onze aanwezigheid, zouden we de dames van Papillon treffen bij huiskamer ’t Vaticaan. Het is niet de eerste borrel met de dames van het roeiende gezellige clubje, echter kon dat tradities niet drukken en werden er natuurlijk cadeaus, liederen en speeches gewisseld. Een natte penetrante verse hamer van een aantal jaar geleden liet ons prettige herinneringen ophalen. Niet geheel ongegrond zou later blijken, de borrel was geslaagd en het ensemble besloot zich een enkele honderden meters verder bij het gemaskerde grut te voegen.

De trein vertrekt! Inzittenden: Kay ‘De basta expres is een doodrijder’ van der Zwan, Hidde ‘haastige spoed is een hand vol bloed’ Mattheeuwse en Mark ‘hoe ging dat ene spreekwoord ook alweer?’ Duijker. Verder niet bijzonder interessant, enfin, we zijn gearriveerd. Al snel blijkt dat de interpretatie van de term ‘masker’, breder is dan de morele horizon ‘’haha’-schaal’ van Wesdijk. Gelukkig staat T.H.D. Braque er weer piekfijn op, reden voor een plaatje. Makkelijker gezegd dan gedaan. De trein heeft een deels alternatieve route door Frankrijk gemaakt, het arsenaal van danspassen wordt op de proef gesteld, evenals de het doorzettingsvermogen van de kale adonis. Er werd nog wat gefeest, gedronken, gelald en gebrald alvorens huiswaarts te gaan en alvast te balen van de geplande afspraak met de man met de hamer op de middag van 11 april.

“Praesszuuss asszjeblief laaa mee blijjvuuu?!?!”

Na maanden van gezeur, geklaag en onkunde om vier jongetjes klaar te stomen voor het studentenleven is het dan gelukkig weer tijd voor echte leuke dingen: er mag weer geborreld worden. Een van de velen borrels in het verschiet maar we trappen af met de lieftallige dames van Vidar die gaan onder de naam van Lieve Lust. Om klokslag half 10 op 1 april worden de dames verwelkomd in onze altijd vertrouwde huiskamer ’t Vaticaan.

Dat aanwezigheid hoog in het vaandel staat bij Braque moge bekend zijn, maar sommigen namen dit wel erg serieus. Na het uitwisselen van cadeaus en het zingen van de liederen kon er doorgehamerd worden naar het altijd gezellige Brandpunt. De temperaturen stegen weer tot ongekende hoogte in de alom bekende sauna van Tilburg. Maar dit keer had de temperatuursstijging een andere oorzaak. Bij het lezen van deze zinnen weet de oplettende lezer allang hoe laat het is. Pim Sjansbal was namelijk weer eens van de partij!Tot diep in de nacht was Rim sterke verhalen aan het ophangen en diepe geheimen aan het uitwisselen op een veilige 2 meter afstand van het dispuut. En zoals het niemand moge verrassen was Sjansma wederom de matchwinner.

“We gaan hem missen..”

Daar waar sommige clubs al problemen ondervinden om hun enige activiteit vol te krijgen, organiseert dispuut Braque, naast de T.O.C.K., ook reeds 21 jaar haar Squashtoernooi. Ondanks dat het altijd weer lastig opboksen is tegen de Champions League, weet toch ieder jaar een grote groep Platonen hun weg naar dé squashtempel van Tilburg te vinden, te weten Squashcentrum de ’T gevestigd aan het evenzo bekende rode lint van de uni naar het centrum. Met bloed, zweet en tranen wordt er gestreden om de felbegeerde beker binnen te slepen. Dit jaar trokken zelfs enkele Braquers hun witte sportsokken uit de kast om er wat kilo`s af te werken. Behalve dhr. Achmed uiteraard, die traditiegewijs zijn luie stoel niet uitkomt om geen seconde van de kwart finale van de CL te missen.

Een van de mooiste fenomenen in de sportwereld is wanneer de underdog het wint van de favoriet, de clichématige strijd tussen David en Goliath, zo u wilt. Het was vast met die gedachte dat ‘1^st round draft picks’ Freling, Jansma en De Regt onder de wel klinkende naam ‘Squashma’ een gooi deden naar het kampioenschap om de gevestigde orde eens flink op te schudden. Met zo`n naam ben je bij voorbaat al bestempeld tot de gedoodverfde favoriet uiteraard. Maar helaas, al in de eerste ronde ging het al fout tegen het A-elftal van LAB bestaande uit Tonnie, Sammy en Pelle. Team Squashma werd gedegradeerd tot een pupillenelftal en Sjansma voelde zich in de steek gelaten door zijn kale kameraden. De Vr!ndenkr1eng gaf team Squashma de genadeslag en ging uiteindelijk ook weer met de prijzen vandoor na een heuse titanenstrijd tegen Feutos. Wel was er toch een verrassing in de vrouwenpoule, niemand minder dan Conserva ging er hier vandoor met het goud, een unicum in de Tilburgse squashwereld. Alhoewel, dat zij goed met ballen om kunnen gaan is wellicht niet zo zeer een verrassing te noemen…

Afijn, wij bedanken alle deelnemers en zien iedereen graag volgend jaar weer terug!

“Hee Joan, ben je aangespoeld?”