T.H.D. BRAQUE
Welkom op de site van Tilburgs Heerendispuut Braque
We hebben er even op moeten wachten, maar de eerste borrel van tweeduizendvijftien kan weer worden afgestreept. Dinsdag jongstleden was het moment eindelijk aangebroken. De langverwachte borrel met de dames van AA volledig georganiseerd door chef borrels Duijkerman de kandidAAtjes.
Gelukkig zijn ook de kandidAAtjes bekend met het feit dat goed eten belangrijk is. Daarom werd er eerst een flinke maaltijd genuttigd bij café Studio. Nadat de sportattributen uitgedeeld waren en de aioli begon te werken, was het tijd om op onze vehicles te stappen en ons naar de activiteit te begeven.
Midgetgolf stond op het avondprogramma. Met een klein Glow in the Dark tintje. Dat dit spel op het lijf geschreven is van het zwart-witte ensemble bleek wel uit het feit dat het midgetgolf parcour in een recordtijd van 00.08.32 werd doorlopen. Dat is vrijwel net zo snel als dat de consument op dit moment zijn of haar V&D cadeaukaart verzilverd. Nadat het parcour doorlopen was werd het tijd om onze reis te vervolgen naar Groot Café ‘t Vaticaan.
Om het spelelement in de avond te houden kwamen de dames van AA met enkele spelletjes op de proppen. De vooraf ingekochte pingpongballen bleken hun aankoopwaarde meer dan waard en al gauw ontstond er binnen het café een tweedeling. Aan de ene kant de rustige borrelsfeer en aan de andere kant de titanenstrijd waarbij er zeker geen bloed, maar wel veel bier werd gespild. Echter, na een paar uurtjes stond de hele tent fanatiek te ballen en dreigde het volledig uit de hand te lopen. De krakers beukten uit de speakers door gelegenheids-dj Fred en hier en daar werd er zelfs nog een polonaise ingezet. Gelukkig voor ons wist de praeses zich uiteindelijk tóch bij het collectief te voegen, na een kort ziektebed. Weliswaar was hij met het aantal aspirines dat hij tot zich genomen had niet meer dan een schim van zichzelf.
De nacht was echter nog jong en een aardig ensemble wist zich nog richting de lokale Spoorlaan te begeven. Wat aldaar geschiedde, is bij uw schrijver helaas op dit moment nog niet bekend…
”Laat dat balletje maar rollen!”
Ah, zoals de titel al doet vermoeden gaat dit literair hoogstandje over de nieuwjaarsborrel. Zoals elk jaar was het ook dit jaar weer een groot succes. Waar menig Plato clubje genoegen moet nemen met de Plato nieuwjaarsborrel of een nieuwjaarsborrel exclusief voor de huidige leden, is de Braque/LAB nieuwjaarsborrel een uitstekend moment om met zowel het huidige als het oude dispuut, onder het genot van een biertje of 30, het nieuwe jaar in te luiden. Uiteraard werd door suikeroom Frank weer een culinair hoogstandje neergezet in de vorm van een heerlijke winterse erwtensoep, kazen in overvloed, kip en ballen waardoor de club van 100 weer flink werd aangevet en nog jaren in stand kan worden gehouden. De helden stroomden een voor een ‘t Vat binnen en de tap begon al vroeg rijkelijk te vloeien.
De avond leek aardig te beginnen toen de klooien de kans kregen om zich te bewijzen aan het collectief. De kunst van het oreren blijkt echter nog ver te zoeken bij de klooien en het spreken op standje fluisterniveau draagt daar dan ook niet bepaald aan bij. Gelukkig volgde later op de avond een enerverende speech van de LAB Praeses, Mike Niekoop, die liet zien hoe het dus wél moet. Nadat het zilverwerk weer was uitgedeeld werd het tijd voor de groepsfoto waarbij uiteindelijk iedereen keurig op de foto paste.
Naarmate de tijd omvloog en fust na fust geleegd werd besloot volkszanger Van der Maat, tot verrukking van de dames achter de tap, de bar te beklimmen. Met zijn zangkunsten veroverde Roel de harten van alle aanwezigen en dhr. Frenken pinkte zelfs een traantje weg. Naast het bier ging ook de wodka volgens de wijze van onze eigen Mr. Polska er gemakkelijk in, ging een select gezelschap richting de Clochard (tradities?!) en verbrak Tuba letterlijk en figuurlijk het huidige record glazen slopen. Al met al kan men vaststellen dat Tilburg wederom is achtergelaten in een zwart-wit gekleurd pandemonium.
‘’Klooooi! Waar is je shirt?!’’
Een van de mooiste periode van het jaar stond het collectief op 23 december 2014 voor de deur. Met de jaarlijkse kerstinkopen achter de rug en het bijbehorende diner in de ijskast zou de gemiddelde persoon de dag voor kerstavond doorkomen door vooral veel niets te doen. Buiten kijf staat dat ook dat een prima vooruitzicht is, alleen even zozeer staat vast dat een actieve student geen gemiddelde persoon is. De dag voor kerst is immers een dag waarop niemand wat te doen heeft en is het dus een ideale gelegenheid om samen de vakantie in te luiden. En wanneer dit niet alleen met het dispuut, maar ook nog eens met een vrouwenclub gedaan kan worden, dan staat ons waarschijnlijk een mooie kerst te wachten. En zo geschiedde. Op de betreffende dinsdag had Braque een borrel met de dames van Beschuit.
Terwijl dhr. Duijker zijn lammeren nog eens goed toespreekt wordt door het dispuut van tevoren al even goed ingedronken bij café Slagroom. De twee hele biertjes smaken ook nog eens veel beter, doordat quasi-nestor Van Tankeren deze avond acte de présence geeft. Is dit nu de vervroegde midlifecrisis van de nieuwste aanwinst van LAB?
Enfin, om klokslag 20:30 uur sommeert de praeses ons om het biertje te kappen. Twee kroegen verder staat immers het voltallige vrouwencollectief met smart op ons te wachten. Echter blijkt bij aankomst dat er drie klooien op uit gestuurd zijn om ons warm te houden. Keurig te laat komen de vrouwen vervolgens om 20:38 uur binnendruppelen. Gelukkig was dit geen voorbode voor de rest van de avond.
De traditionele scheiding der seksen werd gelukkig al snel opgebroken door de speeches van de praesi. Achter de ware gedachte achter het cadeau voor Beschuit zullen we waarschijnlijk nooit komen, met dank aan de voortreffelijke uitleg van dhr. Mattheeuwse en de inkoopkunsten van Q en Duijker.
Na de speech hadden de vrouwen nog een huzarenstukje van een quiz voor ons in petto. De nuttige feitjes en historische liedjes vlogen ons om de oren. Dat het team van dhr. Van Tankeren als winnaar uit de bus kwam was dan ook geen verassing. Helemaal niet met vragen als ‘Hoe luiden de werkelijke voornamen van de leden van de Spicegirls?’. De prijs van eeuwige roem werd dan ook volledig door Tankie opgeëist.
Het bier vloeide vervolgens zó rijkelijk dat zelfs enkele klooien voor het eerst uit hun schelp kropen door zeer geniepig misbruik te maken van het spel Twister. Het bijbehorende beeldmateriaal hebben wij helaas moeten censureren..
Nadat het borrelbudget er drie maal doorheen was, werd het tijd om nog een klein stapje te wagen in de Boekanier. Het bier vloeide wederom rijkelijk en iedereen keerde weer voldaan huiswaarts. Waarmee de laatste borrel van dit jaar weer een feit is.
‘’O, dus dit is nou een kiezelverschoner?’’
U zult er ongetwijfeld van op de hoogte zijn. Een enkeling had een kritische pepernoot omtrent de huidskleur van onze geliefde pieten wat uiteindelijk voldoende bleek om de hele pietendiscussie massaal op gang te brengen in Nederland. Wellicht is het u ontgaan door alle commotie, maar Sint Nicolaas en zijn zwarte pieten zijn wederom per stoomboot gearriveerd in ons kleine landje. Uiteraard kan groot café ’t Vaticaan niet achter blijven en de Sint heeft zich van zijn goede kant laten zien door met een viertal verse klooien aan te komen. Al snel bleek dat creativiteit en welbespraaktheid nog ver te zoeken zijn. Gelukkig hebben de heren het anciënniteitsbeginsel al goed op orde en weten ze Peerke wél op waarde te schatten.
Na een avond vol met beats, gezeur, stiltes en slechte geen humor hebben de heren Remco Nijs, Thomas (2x) Thomas Kaufmann, Stijn van Munnen en Thomas MeuIenbroek hen kleding weten in te ruilen voor het felbegeerde Beagle-shirt.
De komende tijd gaan we zien of de Sint zich daadwerkelijk van zijn goede kant heeft laten zien…
Klooien, succes.
12 november jongstleden was het weer zover. Nadat op de eerste borrel het Heldiale keurcorps het kaf van het koren had gescheiden, werden om 17:27, maar liefst 11 heren in spé verwacht bij Groot café ‘t Vaticaan. Waar normaal gesproken deze jongens met moeite het eerste bier naar binnen weten te gieten, omdat de voorgaande tweede borrel nog op de gelederen ligt was daar dit jaar geen sprake van. Een gevolg van het ‘donderdageffect’ waar verschillende disputen tegenwoordig gevoelig voor zijn geworden. Enfin, na een twee weekjes rust, waarin het gewicht weer op peil kan worden gesport en er natuurlijk voldoende andere gelegenheden zijn om lekker bier te tappen drinken, kon ook onze tweede borrel aanvangen!
Nadat het eerste bier gevloeid had en ook de sjaars kennis hadden gemaakt met de hapjes van Frank, was het wachten op de grote verrassing die dhr. Duijker had geregeld. Een heuse spelers bus van Willem II werd namelijk voorgereden. Een inmiddels vertrouwd adres werd ingesteld in de navigatie van Peerke en zo werd de reis richting Priorij Corsendonk ingezet. Geen knallende muziek en flitsende discolampen zorgde voor vermaak tijdens deze reis. De Praeses nam namelijk het woord en enkele verhalen over leden van het Heldiale collectief werden door de bus gegald. Dhr. Adriaans verzekerde de heeren sjaars dat ze het goed getroffen hadden, want in zijn eerste ‘Platojaar’ bestond de avondmaaltijd van T.H.D. Braque uit een goed bord spaghetti met ketchup. Toen enkele momenten later de bus het terrein van Corsendonk op reed, kreeg dhr. Adriaans zijn gelijk.
Nadat Peerke de bus netjes had geparkeerd kon de gewelvenkelder op worden gezocht. Natuurlijk hadden onze vr1nden weer voor een prima bak bier gezorgd en kon dhr. Van Tankeren de heeren sjaars een klein geschiedkundig lesje geven over de historie van het Klooster en het bier dat men brouwt. Dat vervolgens dhr. Frenken dit allemaal niks interesseert en met zijn bier gaat jongleren als een andere vorm van vermaak daargelaten. Klooi zijn we immers toch voor het leven, dus fretje kon zelf met blik en veger aan de slag.
Met verschillende soorten abdijbier was een prima bodem gelegd voor het diner. Verschillende soorten wild passeerden de revue, zelfs een losgeslagen hippy kwam voorbij gehuppeld. De uitspraak ‘Is het glas half vol of half leeg’ gaat in Corsendonk niet op. Het evenbeeld van Mark Wolfs zorgt er namenlijk vakkundig voor dat de glazen goed gevuld blijven. Kortom de wijn vloeide rijkelijk en het diner was voortreffelijk. De speech van dhr. Van der Zwan namens het LAB zorgde voor een prima opzet voor d’n Praeses. Enkele oud-Braqueiaanse gezegden als ‘goed eten is belangrijk’ en ‘kap die bak’ passeerde de revue. Na wat geduw en getrek kon dan ook eindelijk het gezelschap op de foto en kon de terugreis naar Tilburg in worden gezet. Nadat uiteraard de quaestor zijn bierviltje bonnetje binnen had…
Dat dhr. Duijker een man van ‘punktlichkeit’ en uiterst strak plannen is, bleek wel uit het feit dat de dames van Conserva op exact het zelfde moment arriveerde bij Tilburgs gezelligste feestgrot, café de Prins. Echter hadden de dames van Conserva hun lusten al eerder niet meer weten te kunnen bedingen en waren er enkele mannelijke verstekelingen aan boord geholpen in de welbekende huifkar. Dat deze heren na de tocht nog niet genoeg hadden van het gele gezelschap zou later blijken.
Natuurlijk werden alle pitchers weer uit de kast getrokken en kon het gezelschap beginnen met het zoals men dat noemt ‘kaal zuipen’. Het bier knalde net zo hard uit de tap als dat de hitjes uit de boxen schalde en het feestgedruis was begonnen. Hier en daar werd er een shotje gedaan met een toefje slagroom, werden er vestjes geruild en stak men een Cubaanse jongen in de hens. Om middernacht was er nog een extra reden tot een feestje; ome Frank mocht weer een jaartje optellen bij zijn leeftijd. Als vanouds werd er weer afgesloten in ’t Vaticaan en het bleef nog lang onrustig. Het was weer een Heldiale borrel!
”Zo, dus jij werkt hier ook als barman?!?”
En zo is het. U heeft er allen wekenlang naar uitgekeken, maar een uitnodiging is slechts voor een enkeling weggelegd. Een weloverwogen en select gezelschap mocht kennis maken met het Tilburgs Heerendispuut Braque. Uw huisschrijver heeft het natuurlijk over de eerste borrel. Jawel. Woensdag de negen-en-twintigste van oktober was het dan eindelijk zover. Een avond die nog lang in de bovenkamertjes zal blijven hangen en een gelegenheid die bij uitstek geschikt is om te bekijken wat voor spek vlees we in de kuip hebben. Om 19.27 lokale tijd werd het bal afgetrapt in de huiskamer van T.H.D. Braque: Groot Kafee ‘t Vaticaan. Nadat we de kelen wat gesmeerd hadden en Kees geheel tegen de traditie in ´redelijk´ op tijd was, kon dan toch eindelijk de tocht beginnen!
Zoals het hoort was de reis allesbehalve stil. Met dit jaar alleskunner aanvoerder Frenken als voorzinger werd er weer geheel in stijl gependeld naar onze vaste locatie in ´the middle of nowhere´, Hooijen. Wat direct weer opviel is dat onze Kees ook streng hecht aan jarenlange tradities. Zo was de hele zaal wederom geen steek veranderd en stond, in tegenstelling tot vorig jaar, onze vaste, stevige barvrouw wederom achter de tap.
Praeses Mattheeuwse had een mooie speech voorbereid waarmee gelijk de toon werd gezet voor het verloop van de rest van de avond. Traditiegetrouw doken de uitverkorenen snel op de stoel om te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn. Ook dit jaar was er weer een ‘je verwacht het niet’ momentje. De witte sokken zijn namelijk nog steeds niet weg te denken uit sjaarsland. Gelukkig werd hier goed mee omgegaan door de betreffende persoon, die maar meteen aanbood om het hele zaakje in vlammen te doen laten opgaan. Maar hiermee was natuurlijk niet de kous af. Dit jaar solliciteerden men op de stoel openlijk naar een 2e invitatie, werden er zusjes verhandeld op vertrouwde Arabische wijze en schuilt er in sommigen een ware poëet. Gelukkig behield dhr. van Vuren het overzicht door zijn denkwijze en sommeerde de genodigden om na hun optreden naast de worstenbroodjesbar Assessor plaats te nemen.
Maar, hier bleef het natuurlijk niet bij want al snel mochten we afreizen naar onze tweede, zorgvuldig overwogen borrellocatie, te weten onze mooie sociëteit. Het opeens veel knusser aanvoelende pand was de achtergrond van de borrel met de dames van DOT. Met huis DJ Foef aan de knoppen werd een schappelijk partijtje neergezet. De bakken bleken niet aan te slepen met Donny op de estafettetafel en al snel veranderde het ´partijtje´ in een kolkend festijn. Dat dit feit niet geheel valt te danken aan de estafettes, maar ook aan dhr. van Loon bleek later. Het glas bleek aan het einde van de avond namelijk halfvol met wodka te zitten. Maar, dat was niet de enige verassing van de avond. Want naast dat dhr. Frenken tegenwoordig schijnbaar ook doorheeft hoe een mengpaneel functioneert, was daar als revelatie van de avond mystery-act en DJ duo Theedoek & Theedoek om de avond van extra dynamiek te voorzien.
Toen uiteindelijk ook de rookmachine het voor gezien hield en de zaallichten weer aangingen kon men gelukkig voor nog meer kilo’s worstenbrood en afzakkertjes afreizen naar de St. Joris, alwaar ook eens een ongenodigde aanschoof. Dat er toch soms wel wat meer wodka door het bier zat bleek bij het opstaan…
”Ik zou graag een uitnodiging voor de tweede borrel willen”
Wederom is het u gelukt op de website van T.H.D. Braque te geraken en u zult daar ongetwijfeld een goede reden voor hebben. Wellicht verwacht u in deze kolom de gebruikelijke verhalen over feestjes, borrels en andere activiteiten aan te treffen. Echter zal er voor ieder van u een moment aankomen dat u uzelf geen tiener dan wel twintiger meer kunt noemen en deze studententijd zijn einde nadert, maar zal het moment dat u uitgeleerd zult zijn nooit aanbreken. Vandaar dat u via dit medium wordt voorzien van uw dagelijkse dosis educatieve waarde. Zo schijnt het in Nederland volgens de laatste 1’en en 0’en statistieken zo te zijn dat het gemiddelde Nederlandse gezin de beschikking over 1,7 kind heeft. Nu zouden wij ons dispuut, evenmin als haar leden, nimmer als middelmaat omschrijven, maar toch ontkomt ook de gemiddelde Braquer niet aan deze statistieken…
Zo kwam het dan ook dat deze gemiddelde Braquer op de memorabele zaterdagochtend van 11 oktober zijn gemiddelde 0,7 broertje/zusje in Tilburg mocht verwelkomen. Het dispuut is benieuwd wat het thuisfront van zijn leden zoal te bieden heeft en daarom mochten wij van de broertjes-zusjesdag genieten. De KNHB had speciaal voor deze gelegenheid de competitie een week stil gelegd, zodat bijna alle zusjes daadwerkelijk van de partij konden zijn. Iedereen stond dan ook paraat en niets zou het succes van onze boottocht door historisch Tilburg meer kunnen verstoren. Totdat de eerste druppel wolkbreuk viel. Na gewiekst crisismanagement door de BZ-dag-commissaris Stijn, bleek de nieuwe locatie ‘’De Voltage’’ te worden waar een middag vol enerverende spelletjes ons te wachten stond.
Het kegelen is een oud-Hollands spel dat al van voor de 17e eeuw dateert. Aan oud-Hollandse tradities hecht het collectief veel waarde. Echter is de hand-oog coördinatie van Mark Duijker de gemiddelde Braquer niet altijd bovengemiddeld te noemen en werd voor het kleinere, eenvoudigere broertje van de kegelsport gekozen. U weet wel, dat andere spel waarbij je 10 kegels om moet gooien. Dat onze inschatting wat betreft de hand-oog coördinatie juist was bleek al snel toen dhr. van Mosselveld tijdens het bowlen een muur wist te vergruizen en een strike wist te gooien op de baan naast de zijne, gevolgd door dhr. Duijkerman die, al roepend om gotenvullers, elk mogelijk middel in begon te zetten om maar niet zelf in actie te hoeven komen. Met gevaar voor eigen leven bleef het gezelschap echter competitief ballen richting de pinnen werpen, waarbij een ieder zijn uiterste best moest doen het niet tegen zijn broertje/zusje af te leggen. Dit gecombineerd met een spelshow bel om de butler op te roepen zorgde al snel dat de sfeer er goed in zat.
Door naar het volgende spelletje, en wat beter te doen als je al een paar bier op hebt dan een potje schieten. In tegenstelling tot onze landgenoten van motorclub “No Surrender”, doen wij dit bij voorkeur op een non-fatale wijze en werden de harnassen voor het lasergamen aangetrokken. Dat het laserschieten in goede aard viel bleek wel uit het feit dat dhr. Wesdijk goed op uit zijn plaat ging en het c(h)amp-team met de winst aan de haal ging. Na deze ferme inspanning werd er als vanouds genoten van de kookkunsten van oom Frank, zodat een ferme bodem was gelegd voor het proeven van wat heerlijke speciaal biertjes. De avond werd verder doorgezet in de stad en het bleef nog lang onrustig..
“Hidde! Speech!”