T.H.D. BRAQUE

Een van de mooiste periode van het jaar stond het collectief op 23 december 2014 voor de deur. Met de jaarlijkse kerstinkopen achter de rug en het bijbehorende diner in de ijskast zou de gemiddelde persoon de dag voor kerstavond doorkomen door vooral veel niets te doen. Buiten kijf staat dat ook dat een prima vooruitzicht is, alleen even zozeer staat vast dat een actieve student geen gemiddelde persoon is. De dag voor kerst is immers een dag waarop niemand wat te doen heeft en is het dus een ideale gelegenheid om samen de vakantie in te luiden. En wanneer dit niet alleen met het dispuut, maar ook nog eens met een vrouwenclub gedaan kan worden, dan staat ons waarschijnlijk een mooie kerst te wachten. En zo geschiedde. Op de betreffende dinsdag had Braque een borrel met de dames van Beschuit.

Terwijl dhr. Duijker zijn lammeren nog eens goed toespreekt wordt door het dispuut van tevoren al even goed ingedronken bij café Slagroom. De twee hele biertjes smaken ook nog eens veel beter, doordat quasi-nestor Van Tankeren deze avond acte de présence geeft. Is dit nu de vervroegde midlifecrisis van de nieuwste aanwinst van LAB?

Enfin, om klokslag 20:30 uur sommeert de praeses ons om het biertje te kappen. Twee kroegen verder staat immers het voltallige vrouwencollectief met smart op ons te wachten. Echter blijkt bij aankomst dat er drie klooien op uit gestuurd zijn om ons warm te houden. Keurig te laat komen de vrouwen vervolgens om 20:38 uur binnendruppelen. Gelukkig was dit geen voorbode voor de rest van de avond.

De traditionele scheiding der seksen werd gelukkig al snel opgebroken door de speeches van de praesi. Achter de ware gedachte achter het cadeau voor Beschuit zullen we waarschijnlijk nooit komen, met dank aan de voortreffelijke uitleg van dhr. Mattheeuwse en de inkoopkunsten van Q en Duijker.

Na de speech hadden de vrouwen nog een huzarenstukje van een quiz voor ons in petto. De nuttige feitjes en historische liedjes vlogen ons om de oren. Dat het team van dhr. Van Tankeren als winnaar uit de bus kwam was dan ook geen verassing. Helemaal niet met vragen als ‘Hoe luiden de werkelijke voornamen van de leden van de Spicegirls?’. De prijs van eeuwige roem werd dan ook volledig door Tankie opgeëist.

Het bier vloeide vervolgens zó rijkelijk dat zelfs enkele klooien voor het eerst uit hun schelp kropen door zeer geniepig misbruik te maken van het spel Twister. Het bijbehorende beeldmateriaal hebben wij helaas moeten censureren..

Nadat het borrelbudget er drie maal doorheen was, werd het tijd om nog een klein stapje te wagen in de Boekanier. Het bier vloeide wederom rijkelijk en iedereen keerde weer voldaan huiswaarts. Waarmee de laatste borrel van dit jaar weer een feit is.

‘’O, dus dit is nou een kiezelverschoner?’’

U zult er ongetwijfeld van op de hoogte zijn. Een enkeling had een kritische pepernoot omtrent de huidskleur van onze geliefde pieten wat uiteindelijk voldoende bleek om de hele pietendiscussie massaal op gang te brengen in Nederland. Wellicht is het u ontgaan door alle commotie, maar Sint Nicolaas en zijn zwarte pieten zijn wederom per stoomboot gearriveerd in ons kleine landje. Uiteraard kan groot café ’t Vaticaan niet achter blijven en de Sint heeft zich van zijn goede kant laten zien door met een viertal verse klooien aan te komen. Al snel bleek dat creativiteit en welbespraaktheid nog ver te zoeken zijn. Gelukkig hebben de heren het anciënniteitsbeginsel al goed op orde en weten ze Peerke wél op waarde te schatten.

Na een avond vol met beats, gezeur, stiltes en slechte geen humor hebben de heren Remco Nijs, Thomas (2x) Thomas Kaufmann, Stijn van Munnen en Thomas MeuIenbroek hen kleding weten in te ruilen voor het felbegeerde Beagle-shirt.

De komende tijd gaan we zien of de Sint zich daadwerkelijk van zijn goede kant heeft laten zien…

Klooien, succes.

12 november jongstleden was het weer zover. Nadat op de eerste borrel het Heldiale keurcorps het kaf van het koren had gescheiden, werden om 17:27, maar liefst 11 heren in spé verwacht bij Groot café ‘t Vaticaan. Waar normaal gesproken deze jongens met moeite het eerste bier naar binnen weten te gieten, omdat de voorgaande tweede borrel nog op de gelederen ligt was daar dit jaar geen sprake van. Een gevolg van het ‘donderdageffect’ waar verschillende disputen tegenwoordig gevoelig voor zijn geworden. Enfin, na een twee weekjes rust, waarin het gewicht weer op peil kan worden gesport en er natuurlijk voldoende andere gelegenheden zijn om lekker bier te tappen drinken, kon ook onze tweede borrel aanvangen!

Nadat het eerste bier gevloeid had en ook de sjaars kennis hadden gemaakt met de hapjes van Frank, was het wachten op de grote verrassing die dhr. Duijker had geregeld. Een heuse spelers bus van Willem II werd namelijk voorgereden. Een inmiddels vertrouwd adres werd ingesteld in de navigatie van Peerke en zo werd de reis richting Priorij Corsendonk ingezet. Geen knallende muziek en flitsende discolampen zorgde voor vermaak tijdens deze reis. De Praeses nam namelijk het woord en enkele verhalen over leden van het Heldiale collectief werden door de bus gegald. Dhr. Adriaans verzekerde de heeren sjaars dat ze het goed getroffen hadden, want in zijn eerste ‘Platojaar’ bestond de avondmaaltijd van T.H.D. Braque uit een goed bord spaghetti met ketchup. Toen enkele momenten later de bus het terrein van Corsendonk op reed, kreeg dhr. Adriaans zijn gelijk.

Nadat Peerke de bus netjes had geparkeerd kon de gewelvenkelder op worden gezocht. Natuurlijk hadden onze vr1nden weer voor een prima bak bier gezorgd en kon dhr. Van Tankeren de heeren sjaars een klein geschiedkundig lesje geven over de historie van het Klooster en het bier dat men brouwt. Dat vervolgens dhr. Frenken dit allemaal niks interesseert en met zijn bier gaat jongleren als een andere vorm van vermaak daargelaten. Klooi zijn we immers toch voor het leven, dus fretje kon zelf met blik en veger aan de slag.

Met verschillende soorten abdijbier was een prima bodem gelegd voor het diner. Verschillende soorten wild passeerden de revue, zelfs een losgeslagen hippy kwam voorbij gehuppeld. De uitspraak ‘Is het glas half vol of half leeg’ gaat in Corsendonk niet op. Het evenbeeld van Mark Wolfs zorgt er namenlijk vakkundig voor dat de glazen goed gevuld blijven. Kortom de wijn vloeide rijkelijk en het diner was voortreffelijk. De speech van dhr. Van der Zwan namens het LAB zorgde voor een prima opzet voor d’n Praeses. Enkele oud-Braqueiaanse gezegden als ‘goed eten is belangrijk’ en ‘kap die bak’ passeerde de revue. Na wat geduw en getrek kon dan ook eindelijk het gezelschap op de foto en kon de terugreis naar Tilburg in worden gezet. Nadat uiteraard de quaestor zijn bierviltje bonnetje binnen had…

Dat dhr. Duijker een man van ‘punktlichkeit’ en uiterst strak plannen is, bleek wel uit het feit dat de dames van Conserva op exact het zelfde moment arriveerde bij Tilburgs gezelligste feestgrot, café de Prins. Echter hadden de dames van Conserva hun lusten al eerder niet meer weten te kunnen bedingen en waren er enkele mannelijke verstekelingen aan boord geholpen in de welbekende huifkar. Dat deze heren na de tocht nog niet genoeg hadden van het gele gezelschap zou later blijken.

Natuurlijk werden alle pitchers weer uit de kast getrokken en kon het gezelschap beginnen met het zoals men dat noemt ‘kaal zuipen’. Het bier knalde net zo hard uit de tap als dat de hitjes uit de boxen schalde en het feestgedruis was begonnen. Hier en daar werd er een shotje gedaan met een toefje slagroom, werden er vestjes geruild en stak men een Cubaanse jongen in de hens. Om middernacht was er nog een extra reden tot een feestje; ome Frank mocht weer een jaartje optellen bij zijn leeftijd. Als vanouds werd er weer afgesloten in ’t Vaticaan en het bleef nog lang onrustig. Het was weer een Heldiale borrel!

”Zo, dus jij werkt hier ook als barman?!?”

En zo is het. U heeft er allen wekenlang naar uitgekeken, maar een uitnodiging is slechts voor een enkeling weggelegd. Een weloverwogen en select gezelschap mocht kennis maken met het Tilburgs Heerendispuut Braque. Uw huisschrijver heeft het natuurlijk over de eerste borrel. Jawel. Woensdag de negen-en-twintigste van oktober was het dan eindelijk zover. Een avond die nog lang in de bovenkamertjes zal blijven hangen en een gelegenheid die bij uitstek geschikt is om te bekijken wat voor spek vlees we in de kuip hebben. Om 19.27 lokale tijd werd het bal afgetrapt in de huiskamer van T.H.D. Braque: Groot Kafee ‘t Vaticaan. Nadat we de kelen wat gesmeerd hadden en Kees geheel tegen de traditie in ´redelijk´ op tijd was, kon dan toch eindelijk de tocht beginnen!

Zoals het hoort was de reis allesbehalve stil. Met dit jaar alleskunner aanvoerder Frenken als voorzinger werd er weer geheel in stijl gependeld naar onze vaste locatie in ´the middle of nowhere´, Hooijen. Wat direct weer opviel is dat onze Kees ook streng hecht aan jarenlange tradities. Zo was de hele zaal wederom geen steek veranderd en stond, in tegenstelling tot vorig jaar, onze vaste, stevige barvrouw wederom achter de tap.

Praeses Mattheeuwse had een mooie speech voorbereid waarmee gelijk de toon werd gezet voor het verloop van de rest van de avond. Traditiegetrouw doken de uitverkorenen snel op de stoel om te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn. Ook dit jaar was er weer een ‘je verwacht het niet’ momentje. De witte sokken zijn namelijk nog steeds niet weg te denken uit sjaarsland. Gelukkig werd hier goed mee omgegaan door de betreffende persoon, die maar meteen aanbood om het hele zaakje in vlammen te doen laten opgaan. Maar hiermee was natuurlijk niet de kous af. Dit jaar solliciteerden men op de stoel openlijk naar een 2^e invitatie, werden er zusjes verhandeld op vertrouwde Arabische wijze en schuilt er in sommigen een ware poëet. Gelukkig behield dhr. van Vuren het overzicht door zijn denkwijze en sommeerde de genodigden om na hun optreden naast de worstenbroodjesbar Assessor plaats te nemen.

Maar, hier bleef het natuurlijk niet bij want al snel mochten we afreizen naar onze tweede, zorgvuldig overwogen borrellocatie, te weten onze mooie sociëteit. Het opeens veel knusser aanvoelende pand was de achtergrond van de borrel met de dames van DOT. Met huis DJ Foef aan de knoppen werd een schappelijk partijtje neergezet. De bakken bleken niet aan te slepen met Donny op de estafettetafel en al snel veranderde het ´partijtje´ in een kolkend festijn. Dat dit feit niet geheel valt te danken aan de estafettes, maar ook aan dhr. van Loon bleek later. Het glas bleek aan het einde van de avond namelijk halfvol met wodka te zitten. Maar, dat was niet de enige verassing van de avond. Want naast dat dhr. Frenken tegenwoordig schijnbaar ook doorheeft hoe een mengpaneel functioneert, was daar als revelatie van de avond mystery-act en DJ duo Theedoek & Theedoek om de avond van extra dynamiek te voorzien.

Toen uiteindelijk ook de rookmachine het voor gezien hield en de zaallichten weer aangingen kon men gelukkig voor nog meer kilo’s worstenbrood en afzakkertjes afreizen naar de St. Joris, alwaar ook eens een ongenodigde aanschoof. Dat er toch soms wel wat meer wodka door het bier zat bleek bij het opstaan…

”Ik zou graag een uitnodiging voor de tweede borrel willen”

Wederom is het u gelukt op de website van T.H.D. Braque te geraken en u zult daar ongetwijfeld een goede reden voor hebben. Wellicht verwacht u in deze kolom de gebruikelijke verhalen over feestjes, borrels en andere activiteiten aan te treffen. Echter zal er voor ieder van u een moment aankomen dat u uzelf geen tiener dan wel twintiger meer kunt noemen en deze studententijd zijn einde nadert, maar zal het moment dat u uitgeleerd zult zijn nooit aanbreken. Vandaar dat u via dit medium wordt voorzien van uw dagelijkse dosis educatieve waarde. Zo schijnt het in Nederland volgens de laatste 1’en en 0’en statistieken zo te zijn dat het gemiddelde Nederlandse gezin de beschikking over 1,7 kind heeft. Nu zouden wij ons dispuut, evenmin als haar leden, nimmer als middelmaat omschrijven, maar toch ontkomt ook de gemiddelde Braquer niet aan deze statistieken…

Zo kwam het dan ook dat deze gemiddelde Braquer op de memorabele zaterdagochtend van 11 oktober zijn gemiddelde 0,7 broertje/zusje in Tilburg mocht verwelkomen. Het dispuut is benieuwd wat het thuisfront van zijn leden zoal te bieden heeft en daarom mochten wij van de broertjes-zusjesdag genieten. De KNHB had speciaal voor deze gelegenheid de competitie een week stil gelegd, zodat bijna alle zusjes daadwerkelijk van de partij konden zijn. Iedereen stond dan ook paraat en niets zou het succes van onze boottocht door historisch Tilburg meer kunnen verstoren. Totdat de eerste druppel wolkbreuk viel. Na gewiekst crisismanagement door de BZ-dag-commissaris Stijn, bleek de nieuwe locatie ‘’De Voltage’’ te worden waar een middag vol enerverende spelletjes ons te wachten stond.

Het kegelen is een oud-Hollands spel dat al van voor de 17^e eeuw dateert. Aan oud-Hollandse tradities hecht het collectief veel waarde. Echter is de hand-oog coördinatie van Mark Duijker de gemiddelde Braquer niet altijd bovengemiddeld te noemen en werd voor het kleinere, eenvoudigere broertje van de kegelsport gekozen. U weet wel, dat andere spel waarbij je 10 kegels om moet gooien. Dat onze inschatting wat betreft de hand-oog coördinatie juist was bleek al snel toen dhr. van Mosselveld tijdens het bowlen een muur wist te vergruizen en een strike wist te gooien op de baan naast de zijne, gevolgd door dhr. Duijkerman die, al roepend om gotenvullers, elk mogelijk middel in begon te zetten om maar niet zelf in actie te hoeven komen. Met gevaar voor eigen leven bleef het gezelschap echter competitief ballen richting de pinnen werpen, waarbij een ieder zijn uiterste best moest doen het niet tegen zijn broertje/zusje af te leggen. Dit gecombineerd met een spelshow bel om de butler op te roepen zorgde al snel dat de sfeer er goed in zat.

Door naar het volgende spelletje, en wat beter te doen als je al een paar bier op hebt dan een potje schieten. In tegenstelling tot onze landgenoten van motorclub “No Surrender”, doen wij dit bij voorkeur op een non-fatale wijze en werden de harnassen voor het lasergamen aangetrokken. Dat het laserschieten in goede aard viel bleek wel uit het feit dat dhr. Wesdijk goed op uit zijn plaat ging en het c(h)amp-team met de winst aan de haal ging. Na deze ferme inspanning werd er als vanouds genoten van de kookkunsten van oom Frank, zodat een ferme bodem was gelegd voor het proeven van wat heerlijke speciaal biertjes. De avond werd verder doorgezet in de stad en het bleef nog lang onrustig..

“Hidde! Speech!” 

De disputentochten dienen zich weer aan! Nadat Plato eindelijk ook haar sjaars heeft geïnaugureerd, kan er door Dispuut Braque weer gewogen en te licht bevonden worden. Waar menig clubje denkt dat het louter draait om zo snel mogelijk zo veel mogelijk bakken te kappen bier in je mik te gooien, dient voor Braque weer een oud gezegde aan: ‘Bier is geen doel, bier is een middel.’ De tijd doden door geestdodende zuippartijen neer te zetten op een dergelijke avond kan namelijk iedereen, iemand wat beter leren kennen in een kort tijdsbestek is echter weggelegd voor de weinigen die daadwerkelijk capabel genoeg zijn om een goed gesprek te kunnen voeren. Helaas bleek ook dit te hoog gegrepen voor de gemiddelde Plato-sjaars, getuige de problemen in het kunnen spellen van de eigen naam. Desalniettemin was er weer een goede sfeer en ambiance dankzij het vele zwart en wit hetgeen ook dit jaar weer mede goed vertegenwoordigd werd door een grote groep oud-leden. Wederom iets wat Braque van andere disputen binnen Plato onderscheidt, haar goede band met haar oud-leden.

Ieder jaar blijkt maar weer dat mensen je kunnen blijven verbazen. Zoals elk jaar waren er ook dit jaar weer sjaars die nog niet doorhebben hoe je jezelf van je beste kant moet laten zien en dit dan vervolgens overcompenseren met acties die je tegenwoordig enkel nog in zeldzame Wit-Russische circustheaters tegenkomt. Waarbij de één denkt dat zijn onzekere voorkomen valt te compenseren met enkel nog ‘Vo’ te scanderen wanneer er een keer een stilte valt, denkt de ander de aandacht op zich te kunnen vestigen door het plaatselijk café in te richten naar eigen inzicht. Ook iemand een trap verkopen om je ongenoegen te uiten, hoort er tegenwoordig allemaal bij. Tja, wat een goed voor de dag komende, zichzelf respecterende groep mannen al niet met je doet… Amusant was het allemaal zeker, maar aan alles komt een einde.

 ‘VO voor de leden van Braque! Driewerf ‘VO!’

18 augustus 2014, overvolle treinen vol met fietsen, koffers en in het bijzonder verwonderend om zich heen kijkende eerstejaars. Inderdaad, de TOP-week is begonnen. Een week waarin het nieuw studerend grut wegwijs wordt gemaakt binnen het reilen en zeilen van de Tilburgse student. Een week waar geen onverdienstelijke rol ligt weggelegd voor dispuut Braque. Het halve dispuut was ditmaal keurig vertegenwoordigd als TOP-mentor. De ervaren leden hebben als TOP-mentor al hun kennis trachten over te brengen als bakermat voor een fantastische studententijd. Dit kan men met een gerust hart aan ons overlaten…

Andere leden bouwen aan de toekomst van een net zo onwetende instantie dat veel sturing en aanwijzingen nodig heeft van het heldiale collectief, met drie man sterk in de introductie commissie wordt er een basis gelegd voor de nieuwe lichting van T.S.V. Plato. Het is echter niet zo dat de rest van het dispuut deze week gebruikt om nog even bij te komen voordat het echte leven weer begint, zij maken zich actief door Tilburg, Plato en natuurlijk dispuut Braque van haar beste kant te laten zien. U kunt dit inderdaad zien als een week vol, bier bakken kappen, onwetende sjaars, soepele outfits, uitslapen, foute dansmoves en nog slechtere oneliners. Waar andere clubjes helaas wél als een slecht startende dieselmotor op gang komen is de van oudsher bekende zwart witte muur vanaf uur één in de topweek weer te zien geweest op de sociëteit.

Omdat menig Platoon een beetje traag van begrip is en na de topweek nog niet door heeft dat het collegejaar dan ook echt begonnen is feest de C.V. nog even door in de open tijd. Vier thema feestjes waar na een week vol verse studenten weer genoten kan worden van het groot aantal studenten bouwvakkers dat Tilburg rijk is. Gelukkig werd er ook als vanouds geproost op het Willemsplein, zodat menig studentenverband kon laten zien dat ze nog niet doodgebloed zijn.

Dat dispuut Braque inmiddels een rots in de branding van het Tilburgse studenten leven is werd op 6 september onder het genot van fraaie muziek, fraaie Heeren en fraai pils gevierd op de nineties party, het betrof namenlijk onze 24e dies. Om vervolgens de reis te vervolgen naar het welbekende Plato-kamp. Voor Braque aanleiding om eens flink in de bus te blazen. Echter na 3 weken van feesten roept natuurlijk voor sommigen de studie weer en dient het collegejaar met frisse zin opgepakt te worden…

‘Can I join your club???’

Ons mooie dispuut is op zaterdag 6 september weer een jaartje ouder geworden. Reden genoeg om vrouw en kinderen thuis te laten en met de Helden een klein feestje te gaan vieren. Uiteraard vieren de zwart-witte Heeren dit op een geheel eigen toepasselijke wijze. Daarom werd voor deze gelegenheid de Aussies en de Air Max sneakers uit de mottenballen tevoorschijn gehaald en werd besloten het festival ‘Back 2 the 90s’ te bezoeken.

Omdat men niet op een lege maag kan hakken werd van tevoren een uitgebreide lunch genuttigd bij café Slagroom. Om te zorgen dat het de mannen aan niets ontbrak werd de balzaal van het café voor ons opengesteld waar een kabouter jongeman ons voorzag van een schappelijke maaltijd. Nadat de riemen een tandje losser versteld waren, verplaatste het gezelschap zich naar buiten waar Kees dit maal met horloge ons al stond op te wachten met de huifkar. Menig Labber werd nostalgisch toen alle eloquente liederen van vroeger weer eens de revue passeerden en na een barre tocht door pauperplace Broekhoven arriveerden we dan eindelijk op de plek van bestemming.

Ondanks het feit dat enkele Heeren zich keurig vermomd hadden vielen we toch enigszins op tussen alle spierbundels met inkt en de kale koppen eenzijdige kapsels. Met name Dandy Duijker voelde zich niet geheel op zijn gemak. Gelukkig was door de organisatie van het festival in alle gemakken voorzien en werden ons oplossingen voor dit probleem aangeboden in de vorm van onder andere een piercingstudio en een afhaal tent voor wit poeder. Er werd vol gas happy hardcore gedraaid en vooral de heeren Heijman en Nijhuis lieten menig kaalkopje zien hoe men op heldiale wijze hakt. Na heel wat bakken te hebben gekapt met als aanvoerder dhr. Dingemans, kon een begin worden gemaakt aan de terugtocht. Met flink wat struikgewas in het haar op het hoofd van dhr. de Wit en zand in de broekzakken kwam het gezelschap uiteindelijk aan bij ‘t Vaticaan waar nog tot diep in de Nacht werd nageborreld.

”Het is een iPhone 5 LUL!”