T.H.D. BRAQUE

De Utrechtse tak van dispuut Braque maakt de laatste tijd overuren. Nadat eerst Jochem zijn afstuderen mocht vieren, was het op donderdag 7 juli jongstleden de beurt aan niemand minder dan dhr. Van Loon. Daar waar de verdediging van Jochem nog plaatsvond in het vertrouwde gebouw A, mocht het collectief dit keer afreizen naar de Domstad.

Rond de klok van 14:00 werd perron 1 langzaam overgenomen door het collectief om vervolgens in de Intercity richting Zwolle te stappen. Dhr. Duijker ging er gemakshalve maar even vanuit dat het geelblauwe vervoersmiddel de gebruikelijke vertraging in acht zou nemen, niets bleek echter minder waar. Gearriveerd in Utrecht verloor Kaufmann zicht op een goede afloop wat er bijna voor zorgde dat Dennis zijn presentatie begon zonder de aanwezigheid van het dispuut.

In een klein half uurtje poogde Dennis inzicht te geven in zijn hectare-verslindende thesis waarna de aanwezigen de mogelijkheid tot vragen kregen. De nestor zag zijn kans schoon om zijn lichtingsgenoot eens flink aan te tand te voelen, waarna de begeleiders van Dennis hetzelfde nog eens dunnetjes overdeden. Het vragenvuur werd echter van keurige repliek voorzien en daarmee was het alleen nog afwachten op het resultaat. Het werd uiteindelijk een keurige 8,5!

De verkleedkist werd ook weer uit de kast gehaald. Zo bleek dat Dennis toch echt een geel-zwart groen-oranje hart heeft. Er in de kelder van de Albert Heijn nog voldoende vriendjes van Dennis te vinden zijn, en dat de politieke carrière een onverwachtse wending gaat krijgen.

Na dit prachtige resultaat en de bijbehorende verkleedpartij was het tijd om de gebruikelijke huifkarrit boottocht door de Utrechtse grachten aan te vangen. Het Utrechtse publiek genoot van het openluchtconcert dat door het collectief gegeven werd. Hierna was het  tijd om het afstuderen van Dennis te vieren met een lekker biertje en een goede maaltijd.

Dat het niet altijd bij één biertje blijft bleek wel bij de reis terug naar Tilburg. De treincoupé werd omgedoopt tot de fanbase van FC Omniworld Will Grigg. Dit sfeervolle ritje kwam dhr. Neijenhuijs bijna duur te staan. Eenmaal in Tilburg aangekomen verspreidde het collectief zich, maar vloeide het bier nog rijkelijk.  Dennis , van harte gefeliciteerd met dit mooie resultaat!

“Afpakken”

Zoals recentelijk nog aangehaald door dhr. Neijenhuijs senior, was het alweer even geleden dat dispuut Braque een afstudeerder mocht feliciteren met zijn prestatie. Op 24 juni jongstleden kwam hier echter verandering in, daar niemand minder dan ons aller Jochempie ging afstuderen! De laatste keer dat het dispuut zich op de uni verzamelde voor een afstuderen, wist Dhr. Achmed een keurige 8,5 te scoren dus de verwachtingen waren dan ook hooggespannen.

Met ietwat knikkende knietjes stapte Jochem het collectief de zaal binnen. Jochem zou middels een presentatie de aanwezigen meenemen naar de kern van zijn scriptie. Gelukkig deed hij dit in Jip en Janneke taal, zodat ook de minder wiskundig-onderbouwde Braquers het keurig konden volgen. In de twintig minuten dat het collectief de presentatie bediscussieerde, kreeg Jochem nog ten laatste male het vuur aan zijn schenen gelegd.

Daar waar Jochem in de dagen voorafgaand aan zijn verdediging de verwachtingen nog enigszins probeerde te temperen, ging het dispuut er al weken vanuit dat het cijfer van dhr. Achmed wel even overtroffen zou worden. Het dispuut bleek het bij het juiste eind te hebben. Maandenlang formules op papier zetten wierp zijn vruchten af, Jochem scoorde een fantastische 9! Hier hield het nog niet op, zijn werk komt ook nog eens in aanmerking voor een publicatie én nogmaals werd benadrukt dat de studententijd van Jochem nog niet ten einde hoeft te zijn.

Voordat Cees op locatie arriveerde was er gelukkig nog tijd voor een spelletje petje op, petje af en bleek dat Jochem tóch de broek aan heeft. Compleet met spons stapte het collectief, vergezeld door Jochems familie, de huifkar in waar de nodige klassiekers de revue passeerden. Gearriveerd bij VHZ bleek Jochem nog een laatste verrassing voor het dispuut in petto te hebben. De ongemakkelijke blikken verdwenen echter naarmate de biertjes vloeiden en zodoende kreeg de dag een passende afsluiting. Jochem, nogmaals van harte gefeliciteerd!

“Hé, de getallen staan andersom!”

Zaterdag 18 juni jongstleden werd het karakteristieke des-Hertogenbosch door de Heeren van zowel LAB als Braque aangedaan om de zomer in te luiden. Waar bij het horen van “de zomer inluiden” vaak beelden te binnen schieten van een aantal biertjes drinken in het zonnetje liet dit laatste nog even op zich wachten. Bemand met paraplu en poncho betrad men Den Bosch CS om richting borrellocatie te lopen. Dat Dhr. Quist wel degelijk verstand van horeca heeft werd wel duidelijk toen men oog legde op de schitterende locatie van streekrestaurant Bolwerk aan de grachten van Den Bosch. Aan bier en maaltijden scheelde het ook zeker niet aangezien Quist de meisjes van de bediening even duidelijk had gemaakt dat de bladen bier wel mochten blijven komen.

Aan entertainment mocht het natuurlijk ook niet schorten en zo was er dus ook speciaal voor deze dag een aqua-optocht geregeld waar onze eigen Opstoet een puntje aan kan zuigen. Waar zo’n cultureel spektakel natuurlijk altijd wel wat toerisme aantrekt had ook half SP-stemmend Nederland hun kans gezien om het rechtse Braque lastig te vallen met hun aanwezigheid. Weldra de brandende boomstammen en drijvende daken voorbij waren geweest vertrok dit gespuis weer gelukkig richting huis om Braque en LAB weer te laten aan wat zij het beste doen: bier drinken en kut roepen converseren op niveau. Nadat ook iedereen een portie saté en friet naar binnen had gewerkt, het criminele verleden van Tuba was besproken en er een klein kapitaal was stuk geslagen werd Den Bosch afgedaan om weer richting ons eigen Tilburg te gaan. Hier werd er nog een drankje gedaan op CTC en kon men verzadigd en versierd weer richting de bedjes.

“Van wie was die zoete witte wijn?”

Donderdag 5 mei. Een dag die bij velen bekend zal staan als Bevrijdingsdag, maar een dag die voor studerend Tilburg Nederland mooiere dingen in het verschiet zou hebben. 5 mei, waarde lezer, viel dit jaar namelijk op Hemelvaartsdag. Onmiskenbaar verbonden met het mooiste evenement dat Tilburg rijk is: de TOCK. Traditioneel verwend met tropisch weer was het aan Praeses Aarts de nobele taak om samen met zijn commissie een hoogstaande en representatieve dag neer te zetten.

En dat het hoogstaand was! Zo traditioneel als het dispuut bij tijden is, zo progressief was dit jaar de TOCK. Te beginnen met de locatie. De tribune van weleer werd ingeruild voor een geraffineerd speelveld hetgeen perfect aansluit bij het elegante spelletje met Bal bal en hamer. Ook het meubilair en de rosébar ondergingen een metamorfose. Toen de file aan limousines, huifkarren, surveillancewagens en LAB-auto’s opgelost was, kon dhr. Van de Goor de handen eindelijk uit de mouwen steken. Zodoende vloeide de gekoelde rosé weer rijkelijk en toonde aan dat met gepaste inzet sport en alcohol samengaan als een aap, een varken en een slang in één zak Kwakkernoot en Robbekoek. Bij een evenement met klasse en allure hoort uiteraard ook een bepaalde culinaire standaard, zo maakte Slagroom ter plekke heerlijke broodjes pulled pork klaar, was de sushi van Otori een doorslaand succes, kon de brandende zon bestreden worden met schepijs en was er verder nog de mogelijkheid om verse oesters te bestellen. Enkele doorgewinterde TOCK bezoeksters stonden, ten opzichte van de commissie, niet perplex van het succes van het getrokken buikspek. Zij verschenen met een prima bodem op het terrein. Iedereen zo zijn eigen lustrum feestje.

Ook het diner was winnaar in de vernieuwingsslag van Praeses Aarts. Onder het amusement van een jongleeract verzorgt door Deurman Donny en ras animator Henri Paul kon men zich tegoed doen aan Black Agnus Beef Burgers van de BBQ baasjuuhs Bazen van Coockaholics.
Dat het overdag al jaren een legendarische sfeer betreft is geen nieuws. Zoals u mag verwachten werd deze sfeer ’s avonds doorgetrokken. Waar menig toernooitje tegenwoordig wordt afgeschaft afgelast afgesloten met een simpele borrel, wordt het feest bij de TOCK ieder jaar grootser. DJ Knossel, DJ Acceptheo en Childhood deden het Vaticaan weer in haar oude glorie herrijzen. Op een kortstondige inzinking na bleef de kerk gelukkig vrij van terroristische aanslagen en keerden Balders en het zusje van … alle bezoekers uiteindelijk verzadigd terug naar huis.

“Zeg, waren jullie gisteren niet op de TOCK?

30 december 2014 was het zover, Dhr. Neijenhuijs werd 21. Een voorbeeldje en vooral veel aanmoedigingen later was het op 7 mei 2016 eindelijk tijd voor het lang beloofde 21-diner. Waarom het zolang duurde voordat Maxim het collectief bij hem thuis toeliet is onbekend. Wel is bekend dat het eten er niet minder om smaakte.
Eveneens aan het water werd het Heldiale keurcorpskorps ontvangen. Vader Neijenhuijs had zich ingelezen op deze site en had besloten om een heuse bar inclusief tank bier aan te schaffen. Waar dhr. Duijker van de gelegenheid gebruik maakte om nog even bij te kleuren besloot dhr. Van den Pol een nieuw anciënniteitsbeginsel te introduceren. De notulen hiervan schijnen nog altijd ergens op een stapel te liggen…

Toen moeders aankondigde dat de frikandellen op tafel kwamen werd er luidkeels gejuicht door dhr. Meulenbroek. Deze vreugdekreet werd gevolgd door de vraag of er dan toevallig ook een broodje met wat curry bij werd geserveerd. De teleurstelling bij Marrelke stond in schril contrast ten opzichte van de rest van het dispuut toen men zich tegoed deed aan de gehaktballetjes!
Met een schappelijk tempo, waar mvr. Schonenberg nog wat van kan leren, werd er als voorgerecht een fust getackeld waarna de rijsttafel ten tonele verscheen. Dhr. de Wit waande zich terug in Indonesië, de nestor keek met weemoed terug naar zijn sabbatical aan de andere kant van de wereld en de rest van het dispuut stond verwonderd te kijken naar de schalen vol overheerlijke Indische gerechten.

Dat dhr. Frenken zijn jaar aan het uitzitten is het voorgerechtje zich al flink had laten smaken werd duidelijk toen hij bedacht dat de Praeses natuurlijk ook nog een woordje dient te doen. Met horten en stoten werden de nodige liederen ingezet die met hetzelfde gestamel door de rest van het dispuut werden meegezongen. In de overdracht van de Liederencommissie is inmiddels opgenomen om nog louter te schrijven op Dikkertje dab Dap en John de Bever, daar zelfs klassiekers als Angels bij het dispuut onbekend bleken te zijn.
Terug naar de orde van de dag, een 21-diner in Breda dient natuurlijk afgesloten te worden met een potje sjansen in Janssen. Helaas is dit niet voor het gehele collectief weggelegd. Waar het ene lid geen vrouwen nodig heeft om van kleding te worden ontdaan besluit het andere lid bij gebrek aan relationele vrijheden zijn heil maar te zoeken in het bier. Baxim was namelijk in de vroege uurtjes naast letterlijk ook figuurlijk al zijn haren kwijt en zo kon de bus naar de enige echte parel van het zuiden koersen!

“Wow, ben je nu al zo kaal??”

Ah, 5 mei ligt weer in het verschiet! De dag die bij studerend Tilburg Nederland dit jaar extra groot was omcirkeld in de agenda. Hoe kan men beter proosten op onze vrijheid dan bij het jaarlijkse Kater/Luna bevrijdingsfestival. Echter hoor ik u al denken, viel Bevrijdingsdag dit jaar niet op dezelfde dag als Hemelvaartsdag? Juist! Zo redeneerden Kater en Luna ook en dus werd wijselijk besloten om het festival te verplaatsen naar 1 mei jongstleden, daar Hemelvaartsdag natuurlijk in het teken staat van Tilburgs mooiste evenement.

Voorafgaand aan een activiteit waren de rollen dit maal eens omgedraaid. De immer bedrijvige Assessor werd dit keer benaderd voor een borrel, en wel door de dames van Otium. Als balletjes waakhonden van Plato werden we goed genoeg bevonden en dus opende de deuren van het dakterras van de Nijver zich. Alle zooi werd over de heg gegooid vakkundig opgeruimd en nadat de statafels, de bierkoerier, de boombox en de zon present waren konden de dames worden ontvangen.

Het dorstige weer was zonder meer bevorderlijk voor de sfeer en op het moment dat de praeses zich bij het collectief voegde wist de helft van het borrelende gezelschap al niet meer wat onder of boven was. De formaliteiten werden snel afgerond en dus kon men door met waar men mee bezig was, het proosten op de vrijheid. Toen er voor de derde keer bier was bijgehaald en de zon toch echt van het dakterras was verdwenen, besloot men koers te zetten richting onze peddelvrienden. De ene helft waagde zich aan de fietstocht, de andere helft besloot de bus te nemen. Geheel toevallig volgens afspraak arriveerden beide groepen tegelijk bij Vidar alwaar direct het podium werd opgezocht. Het bier vloeide rijkelijk, de integratie zette zich de hele avond voort en ook de praeses vond het ouderwets gezellig. Nadat de zon toch echt onder ging vond het collectief het welletjes en kon er worden teruggekeken op een geslaagde dag!

“Die is klein voor een praeses.”

Kleine jongentjes worden groot, vakkenvullers worden teamleiders, studenten worden weer scholieren, klooien worden Praesi en zo verder. 16 april jongstleden was het tijd voor niemand minder dan ieders favoriete Platoon dhr. Frenken om, in het kader van beter laat dan nooit, zijn 21-diner te verzorgen. Het Heldiale genootschap werd dan ook verwelkomd bij familie Frenken in hun knusse doch elegante huis. Waar men eerder afreisde naar exotische plaatsen als Lunteren was het deze keer een kwestie van een kwartiertje fietsen richting Piushaven.

Eenmaal gearriveerd, de een wat later dan de ander, werd het collectief verwelkomd aan de waterkant. Men kon genieten van een rustig biertje, af en toe een snapchatje schieten en trachten Koek het water in te rollen. Na het nemen van de foto konden de heren plaatsnemen aan keurig verzorgde tafels. Het eten was heerlijk, de wijn vloeide de rijkelijk, dhr. Van Loon deelde zijn levensverhaal met zusje Frenken en dhr. Kaufmann kon zich voor de verandering weer eens bezwaard voelen omdat hij een boomknuffelende kuthippie vegetariër is. Dhr. Frenken had duidelijk moeite de touwtjes uit handen te geven, maar pa en ma Frenken bleken gelukkig over dezelfde bedrevenheid te bezitten die men zo goed kent van Stijn. Een wijs geschreven lied, een origineel presentje en een speech van interim-Praeses Aad volgden elkaar die avond in rap tempo op. Het absolute hoogtepunt was echter de onthullende quiz die moeder Frenken had voorbereid. Wist u bijvoorbeeld dat Stijn vroeger in aanraking met de politie is geweest omdat hij op het dak van zijn middelbare school heeft gestaan?! Enfin, toen dhr. Dingemans zich oraal liet bevredigen door een knuffeldier, dhr. Van Oosterhout languit op de bank ging liggen en dhr. Mattheeuwse ook eindelijk een keer op kwam dagen, zag familie Frenken in dat het tijd werd om het hoopje ellende richting centrum te sturen.

Het is uiteraard traditie dat kroegen worden aangedaan waar de prille 21-jarige vroeger kwam. In dit geval was dat natuurlijk het altijd bruisende Café Brandpunt. Onze goede vrienden aan de Spoorlaan waren zelfs zo sympathiek geweest om de door hen geclaimde hoek aan ons uit te lenen. Nog bedankt jongens! Soepel en dynamisch als het collectief is, werd heel de avond louter in dezelfde hoek gestaan met dezelfde kannen bier en werd er vooral met elkaar geïntegreerd. Een combinatie van bovenstaande elementen en vooral naar gedrag vertonen richting iedereen die geen zwart-witte das droeg bleek een prima formule te zijn voor een Heldiale avond. Het was dan ook vroeg in de morgen toen men in eigen bed neer kon ploffen.

Stijn en familie bedankt!

“Jij bent de slechtste algemeen bestuurder ooit!”

Klinkende glazen pitchers, ijskoud bier, werkende fustaansluitingen, alcoholpromillages van 0,5%, laatkomende klooien, de totale escalatiemix pompend uit de speakers en een gezellige groep vrouwen. Dit kan maar één ding betekenen: donderdagavond! Assessor De Wit had weer eens zich bekommert over deze avond wat resulteerde in een avondvullend programma bierfestijn met de dames van Furiae.

Terwijl het collectief zich nog met een houten kop richting ons pied-à-terre, Café Slagroom, moest begeven stonden daar onze goudgele rakkers weer op ons te wachten. Deze avond zou in teken staan van het nuttigen van bier, bier, een wijntje en nog eens bier. Aan het woord de Aad interim, wegens afwezigheid van d’n Praeses, die het genoegen had om onze o zo vermaarde Heldiale Furiae’s Fusten Pitchers Race van start te laten gaan.

MEUL werd naar voren geroepen om zichzelf te ontfermen over zijn team en zichzelf te voorzien van een delegatie die zijn status als ‘Kwaoitong’ niet ten schande zou maken, want ook hij weet wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. In tegenstelling tot zijn collega captain, wist dhr. Meulenbroek iedereen wél keurig bij naam te noemen en dus stond op voorhand eigenlijk al vast wie er als winnaar uit de bus zou komen.

Afijn, nadat de pitchers rijkelijk waren gevuld en DJ Max Newhouse zorgde voor de nodige muzikale omlijsting werd het startschot gegeven. De drang om te winnen werd mettertijd groter, dus wat beoogd was als gezelligheidsspel veranderde al gauw in een tumultueus duel waarvan het einde nog lang niet in zicht was. Van drie klooien die op de grond lagen tot driemannen op de tafel. Alles werd gedaan voor de zegepraal. Ten langen leste werd er na een nek-aan-nekrace de knoop doorgehakt en kon Team Marrel met de eer gaan strijken.

Nadat ook de andere race zijn sporen naliet vonden de meesten het mooi geweest en gingen de diehards nog richting de stad om de avond elders voort te zetten.

“Drieman!”