Dispuutsnieuws

Dubbel Feest!

Zo sta je het ene moment nog keurig in pak om voor het afstuderen van Freek, en zo sta je het andere moment in spelershemd om te borrelen met een groep vrouwen! Het kan allemaal bij dispuut Braque. Na het succes van de borrel met de dames van Keiretsu afgelopen jaar, besloten we dit verhaal een staartje te geven. We hadden geen beter moment kunnen kiezen. De dag dat sfeermaker pur sang Freek afstudeert, in combinatie met een borrel staat natuurlijk garant voor gezelligheid en rare fratsen van Feestneus. Helaas, niets bleek minder waar. Freek nam de overgang van student naar arbeider wel iets te letterlijk en een avond bieren met het dispuut komt dan ook niet meer voor in zijn planning. Gelukkig werd zijn afwezigheid meer dan goed gemaakt door oud lid Bram Adriaans!

Zoals wel vaker begon de avond in `t Vaticaan. Het rondje handen schudden werd ditmaal overgeslagen aangezien “dat toch altijd zo lang duurt en niemand de namen kan onthouden”, aldus een wijze dame van Keiretsu. En groot gelijk had ze. Bladen bier op tafel en slap ouwehoeren is immers de beste vorm van integratie. Een paar bier verder is het zoals gewoonlijk tijd voor een woordje en een liedje! De symbolische boodschap van de scheurkalender die ons cadeau is gedaan, is tot op heden nog onbekend.

Inmiddels is het alweer 29 november en stond er een open feest van onze peddelvrienden op de planning. Van de tentamendrukte was niets te merken. Het stond namelijk bomvol in de sociëteit en ruimte om een biertje te drinken aan de bar was er niet. Tot overmaat van ramp besloot klooi Tuba de pot bestaande uit zo`n 189 munten lukraak het publiek in te gooien, tot onvrede van de eeuwige Praeses. Al kruipend door de zaal wist de chagrijnige Tuba beetje bij beetje enkele munten terug te vinden. Om er toch maar enigszins een mooi feest van te maken begaven we ons naar het balkon boven om maar ouderwets op Champions League niveau te tanken. Dat dhr. Adriaans niet meer zo goed tegen bier kan bleek maar weer toen hij `per ongeluk` de Ab Actis een kopstoot gaf. Rond een uur of 4 vonden we het wel mooi geweest en begaven we ons weer richting huis. Met de dames van Keiretsu was het gezellig, maar het volgende open feest bij Vidar slaan we toch even over denk ik…

‘Waarom sta je met mijn vriendin te praten?’

Dag vriendjes, dag vriendinnetjes

Dat was het dan alweer! Na het lezen van deze 2 regels weet u waarschijnlijk wel hoe laat het is. Niemand minder dan Freek, ook wel bekend als de clown kleptomaan hofnar van het dispuut, gaat ons verlaten! Een eind van een tijdperk.  Want wat heeft onze feestneus zichzelf ontwikkeld in de loop der jaren. Als een nerd schuchter mannetje, met een bloempot kapsel uit de jaren 90 en altijd een hand voor zijn mond kwam hij het dispuut binnen. En nu, een jaar of 5 verder, verlaat hij het dispuut als een levende legende binnen studerend Tilburg. Koning van de blonde tak binnen Braque, kartrekker van lichting 2009, Scriptor Domus, Prins Krakau Carnaval en tegenwoordig mag deze levensgenieter zichzelf Master of Finance noemen.

 

 

Na een matige voorbereiding en het nuttigen van slechts 1 appel, wist Freek donderdag 28 november 2013 af te studeren met een keurige studenten 7! Uiteraard had Freek, geboren redenaar dat het is, een uitgebreide afscheidsspeech voor de aanwezigen in petto! Een dankwoordje werd gericht aan zijn begeleider en tweede lezer, broers, de zebra`s en zijn vriendin voor de bewezen diensten! Traditiegetrouw zoeken we de buitenlucht op om de kerverse afgestudeerde onder leiding van de Praeses van een toepasselijk outfit te voorzien! De foto`s zeggen genoeg!

 

 

Van de ene traditie naar de andere, want ook ditmaal werd de huifkar van Hooijen weer uit de paardenstal opgetrommeld om ons een rondleiding door Tilburg te geven naar `t Vaticaan te vervoeren. Dit maal wist Kees de trekker wel op gang te krijgen en moesten de voetballiederen weer uit de kast worden gehaald om de overwinning te vieren! Zonder Praeses liederencommissie Vincent, die helaas op de eject-knop had gedrukt in de huifkar, gingen de liederen ietwat moeizamer dan normaal. Duijkerman probeerde de pijnlijke stilte te doorbreken door uit het niets ontzettend hard te gaan schreeuwen, waardoor hij de lachers op zijn hand kreeg en het toch nog gezellig werd in de huifkar! Na een flesje bubbels en een klein biertje bij `t Vat kwam een historische dag ten einde. Het is nog steeds moeilijk te bevatten dat Freek gaat afzwaaien. En wat een gemis zal het zijn! Geen vrijdagen meer in de Clochard, nooit meer mensen over de bar gooien bij de CV, geen ruzie meer met Fransen, nooit meer een bus die zomaar verdwijnt, geen hilarische gedichten over The League met Sinterklaas en ook geen terreur meer op het zeilweekend. Freek, succes in het leven als arbeider en het ga je goed! Na deze intensieve jaren heb je wel wat ontspanning verdiend!

`Houdoe he!` 

Zeurpieten

Het is weer die tijd van het jaar. De heilige Sint Nicolaas en zijn bende slaven zwarte Pieten zijn weer per stoomboot ons land ingevaren. Zoals ieder jaar verblijdt hij het Heldiaal collectief met een een handjevol verse klooien! Het is natuurlijk nog even afwachten hoe blij we daadwerkelijk mogen zijn met deze pissenbakken. Voorlopig blijken ze namelijk alleen maar te kunnen klagen en slap te lullen. Dat ancienniteit en eloquentie bij Braque hoog in het vaandel staat hebben de klooien nog niet helemaal begrepen. Uiteraard was de `oudste` man van het dispuut, Vincent van der Zwijn, hier enigszins verbaasd over, en schroomde ook niet om de jongens een corrigerende tik te geven met zijn staf! Gelukkig komt aan alles een eind. En na een avond vol gezeur, slechte liedjes, intapen van klooien en gevechten met Romeinen hebben de heren Erik KnoopsLaurens de WitStijn Frenken en Maxim Neijenhuijs het huispak weten in te ruilen voor het felbegeerde Beagle shirt.

 

Klooien, succes de komende tijd, jullie gaan het nodig hebben…

2e borrel

We schrijven 13 november jongstleden. Na al het geborrel van de eerste periode was de kleine rustperiode van de afgelopen weken voor menig sjaars een broodnodige pauze. Het valt natuurlijk ook allemaal niet mee om op iedere borrel even clean fris en fruitig te verschijnen. Menig logisch denkende sjaars zal dan ook wel geschrokken zijn van het aantal excentrieke uitstapjes . Het is immers de laatste borrelperiode en verwacht mag worden dat disputen deze mogelijkheid aangrijpen om hun potentiële nieuwe aanwas zo goed mogelijk te leren kennen. Er wordt immers naar een nieuwe lichting toegewerkt.  Een setting waar je een fatsoenlijk gesprek kan voeren met de eerstejaars ligt zou dan ook een goede optie zijn. Sommige disputen denken daar anders over. Het verbaast ons dan ook niet dat er weer menig biercantus heeft plaatsgevonden, partybussen zijn afgehuurd en dat de bloemetjes zijn buitengezet aan de overkant van de Noordzee. Gelukkig doorstond een selecte keuze jongens deze escapade naar het land van de Cunt of Chuckchester, zij het met wat minder slaap dan normaal, en hadden zij de juiste keuze genomen om om 17:27 uur bij Grootkaffee ’t Vaticaan op de tweede borrel van T.H.D. Braque te verschijnen.

 

 

Na een klein hapje bij ’t Vaticaan was het alweer tijd om naar de volgende locatie te vertrekken. Onder het gezelschap van buschauffeur Peerke, die verdacht veel leek op een oud lid van onze vrienden in het blauw, werden we naar de volgende bestemming gebracht. Helaas werd hier door sommige sjaars nog even geen gebruik van gemaakt omdat ze toch nog bezig waren met het verwerken van de laagschuimende pints van gister. Dat dat verteren voor een enkele jongen niet helemaal goed was gegaan bleek uit het feit dat hij tijdens de reis, na een verdacht lang toiletbezoek, zijn maaginhoud in het potje had geleegd. Of de aanzet hiertoe de pokdalige Belgische N-wegen waren of de onvrede met de Praeses over diens onvermogen om het verschil tussen abdij- en trappistenbier te kennen zullen we nooit weten. Om de arme jongen een beetje op te fleuren heeft de Praeses hem een paar witte sokken cadeau gedaan, aldaar wij zijn vorige paar witte sokken op de eerste borrel afgebrand hadden.

Na het afleggen van ongeveer 95% van de afstand tot aan de bestemming vond onze Peer het wel welletjes en parkeerde hij de bus in de berm. Pas nadat enkele kilo`s er af hadden gejogd arriveerden we dan uiteindelijk alsnog bij Priorij Corsendonck. Dat er geen ontvangstcomité stond om ons te ontvangen maakte natuurlijk niet veel uit daar iedere Braquer inmiddels toch wel de weg kent in het heuze kasteel. De gewelvenkelder lag er zoals ieder jaar weer mooi bij en dus stond niets ons in de weg om de eetlust wat verder op te wekken middels een geel of bruin biertje of twee. Nadat er een flinke delegatie oudgediende heeren gearriveerd waren, zag dhr. Van Tankeren zijn kans schoon om de sjaars nog wat bij te brengen over de geschiedenis van het klooster en het bier dat daarvan de naam draagt. Wederom bewijs dat borrels ook leerzaam kunnen zijn.

 

 

Het subtiel gebrachte verhaal van dhr. Van Tankenen was een mooi opwarmertje voor het koningsmaal. Gekarameliseerd Brussels lof en geschoten fazant zijn slechts een greep uit de culinair verantwoorde gerechten die ons voorgeschoteld werden. Terwijl ook de rode en witte wijnen weer rijkelijk vloeiden was het tijd voor de Praeses om het hoofdgerecht koud te lullen een mooie speech te delen met de aanwezigen. Zoals verwacht was de Praeses niet bang om zijn mening onder stoelen of banken te steken en zijn er enkele rake klappen uitgedeeld.  Na een schappelijk maal, in een meer dan schappelijke locatie en enkele kiekjes van het Praesidium, werd het tijd om terug te keren naar Tilburg om de koppen eraf te zuipen! Want ook dat hoort erbij.  Peerke wist de bus gelukkig uit de berm te manoeuvreren en ons veilig thuis te brengen.

 

 

Eenmaal gearriveerd was het de hoogste tijd om naar het beroemde keldertje van de Philip te gaan alwaar de vrouwen en sjaars van Conserva ongeduldig op ons stonden te wachten. Tradities werden weer in ere hersteld. Shotjes vlogen over de bar, dhr. Achmed hield zich weer heel de avond bezig met het maken van selfies, het startschot van de kleding ruil werd gegeven en het begrip meeroken werd naar een nieuw niveau getild. Al na een half uur hadden we de zaal namelijk zo vakkundig blauw geblazen dat louter dhr. Deisz nog een sigaret zou moeten opsteken om in zijn nicotinebehoefte te voorzien. Voor sommigen werd het daarom ook allemaal even teveel en dus werden er ook nog uiltjes geknapt op het toilet en besloten we te vluchten naar `t Vaticaan. Dat deze escapade garant staat voor een legendarische naborrel bleek maar weer. Binnen no-time werden alle barren en tafels gesloopt overgenomen en kon het feest losbarsten. Het startschot van de kledingruil was eerder op de avond al gegeven en voor we het wisten hadden menig sjaars en Braquers een Conserva jas om de schouders. Dat niet elke sjaars even begripvol is bleek wel, aldaar deze besloot de jas als souvenir mee naar huis te nemen! Afijn, dat mocht de pret niet drukken. Tot diep in de nacht werden er dansjes gewaagd, dassen aan elkaar geknoopt, telefoons geleend, toonden Braquers weer hun liefde voor elkaar en schitterde Chuck in een gouden jas even glimmend als zijn kale kruin! Aan alles komt een eind en waar sommigen besloten nog een na-naborrel te houden in ` Vat, gingen de meeste eindelijk hun bed opzoeken. Het was weer een Heldiale borrel!

 

 

`Oost west thuis best` 

Allez Allez Allez!

Dat de renners van de Tour de France 2 maal de Alp d`Huzes weten te beklimmen, zal niemand verbazen. Dat mag ook wel als je weet dat 99% van de deelnemers helemaal platgespoten is met doping. Echter, wanneer je als `amateur` renner de Alpe D`huzes maar liefst 6 keer weet te beklimmen kan je daadwerkelijk spreken van een ongelooflijke prestatie. Niet voor prijzengeld, niet voor roem, maar voor het goede doel! Enkele tientallen dappere renners hebben deze missie volbracht, waaronder onze eigen Martijn La Grouw. Na maandenlang te hebben getraind, zijn benen te hebben geharst voor de camera en het ervaren van een mental breakdown, wist Tinus zich te plaatsen in het illustere rijtje van deelnemers die 6 keer de top heeft weten te bereiken. Dan ben je pas een held. Sorry, René Quist! Nogmaals hulde voor Martijn en alle andere vrijwilligers!

 

Vanzelfsprekend voelde dispuut Braque zich geroepen om ook een steentje bij te dragen. Een dagje werken bij A Day At The Park in Amsterdam en de opbrengst te doneren was dan ook een puik plan. Voordat de werkactie plaatsvond moest er al een tripje naar Rotterdam gemaakt worden. Daar hebben we kennis gemaakt met de super enthousiaste, gastvrije en bovenal capabele werknemers van SS! De voorbereiding voor de werkactie van 20 13 juli verliep dan ook zeer moeizaam vlekkeloos!

Zaterdag 13 juli, het weer was heerlijk en iedereen was op tijd op het station. Vol goede moed gingen we richting Amsterdam. Enkel Duijkerman was enigszins gepikeerd. Een combinatie van het korte termijn geheugen van Konald en het gehoor van Dorus kan nog wel eens problemen opleveren bij het onthouden van bestellingen achter de bar. Hoeveel bestellingen zal Duijkerman weten te onthouden? Een nieuwe toto was dan ook snel geboren. De stemming in de trein zat er goed in, tot er iemand roet in het eten kwam gooien. De lichtelijk aangebrande chef van de trein kwam ons verblijden met een onterechte boete. Helaas voor ons stond Royston niet open voor een discussie, griste het geld uit onze handen en nam de benen.

Eenmaal gearriveerd in het park haastten we ons snel naar de bar om alle snoeperts te voorzien van liters water. Veel ruimte om te pauzeren was er niet en dat we hard moesten werken was snel duidelijk. Toch had de een het zwaarder dan de ander. Helaas waren de barhoofden niet bekend met het ancienniteitsbeginsel en benoemde uitgerekend Jansma tot runner klooi van de bar. Haatbaard liet het hier niet bij zitten en had het gemunt op de irritantste barhoofd. Dat ze niet tegen een grapje kon bleek al snel en enkele tranen waren dan ook onvermijdelijk. De wraak was zoet!

Al met al was het een top dag. De ping pong muziek bleef spelen en we werden aangenaam verrast met enkele collega`s van Dionysos! De tijd ging snel en voor we het door hadden zat het er alweer op. Michieltje versierde nog een milf door zijn shirt af te staan, in ruil voor een tongzoen. Soepele baas! Om de dag gepast af te sluiten besloten we nog enkele halve liters te drinken op het Leidseplein. Het was dan ook maar de vraag of we de laatste trein wel zouden halen. Dankzij de medewerker van de maand bij de Burger King, die in recordtijd 8 menu`s wist klaar te maken, konden we zelfs nog een vette hap meenemen voor onderweg! Eind goed, al goed!

 

`Dat is jouw mening, en die mag je hebben`

Machtsovername!

Waar ze in Egypte de regering nog gedwongen laten aftreden hing het bij ons al even in de lucht. De wissel van de wacht: de Heldiale Wissel Vergadering! Met een ongekende opkomst, waarvan zelfs enkele oud-leden, beloofde het een mooie avond te worden. En dat was het! De bestuurskandidaten waren beter dan ooit voorbereid en de spanning was dan ook te snijden. Uiteraard was ook het oud-Praesidium meer dan aanwezig en deze liet zich dan ook van haar beste kant zien. Dat de kersverse Quaestor het hier een beetje warm van kreeg was dan ook onvermijdelijk. De avond duurde lang maar het entertainmentgehalte lag hoog. Salsa dansen, het aftikken van de nodige kopvoddentaks, cabaretvoorstellingen, pornomateriaal van dhr. Verhofstad, Arabische lentes, de wederopstanding van Koentje en een dromerige Rayonmanager waren natuurlijk allemaal bijzaaak. Uiteindelijk stond de avond natuurlijk maar in het teken van één ding, de onthulling van de Jansma TOTO het aantreden van een nieuw bestuur. Met gepaste trots presenteren we u dan ook bestuur 2013-2014:

 

Mo – Praeses

Joan Achmed – Ab Actis

Jochem van Vuren – Quaestor

Daan Dingemans – Assessor Intern / Extern

 

Daarnaast willen we graag het vorige bestuur bedanken voor al hun inzet van afgelopen jaar.

 

Is kleine Eric al terecht?

 

Update der Ledenbestand

Het zal u de afgelopen tijd vast niet ontgaan zijn maar tegenwoordig springen de ‘lichtingen’ als paddestoelen uit de grond in de Circustent der T.S.V. Plato. Helaas voor hen heeft goed werk tijd nodig daarom mag er bij dispuut Braque vanaf eind maart pas worden gesproken van een lichting 2013. En wat voor een… Na maanden van hopeloos geklungel, vreselijk gestuntel en vooral ongegeneerd gefaal werden zij toch beloond op een weekend weg met de immer gezellige Heeren van dispuut Braque. Niet zo maar weg met de jongens maar om te laten zien dat het na die maanden wel een keer goed kan gaan. Dus in de nacht van 15 op 17 maart konden ze hun opgedane kennis met ons delen, konden ze laten zien of er wellicht meer in ‘t Vat zat en konden ze laten zien dat ze het Heldiale Zwart-Wit waard waren.

Uiteraard zouden we allen weer afreizen naar een nog warmer zuiden dichtgesneeuwd chalet midden in de bossen. Dit jaar zonder de kerosine-slurpende sleeën uit Aalsmeer want zelfs Braque kent een crisis! Gelukkig gaf ook dispuutsvriend Bernhard ons daarvolkomen gelijk in. De maanden van voorbereiding door de weekendcommissie dhr. Dingemans kwamen nu allemaal bij elkaar en kon er niets meer mis gaan. Ware het niet dat de Drunken Duke of Driffield er na 100 kilometer pas achter kwam dat ze in buiten Brabant ook de rechterbaan gebruiken waardoor het ‘lekker bieren met het dispuut’ nog even op zich liet wachten. Dat mocht de pret niet drukken aangezien Pauper & Co hun ghettoblaster met louter hits bij zich hadden en er ook nog even gedaanst kon worden. “Wat zijn we toch lekker eloquent…” Niet alleen hits maar ook goed eten is belangrijk bij Braque dus tussen de liedjes door kon er goed maar vooral duur worden gegeten in een veredeld frietkot alvorens we onze grootste sponsorkroeg van de Benelux op zouden zoeken. Na een warm onthaal door de immer goedgemutste spreekstalmeester konden de banden weer eens flink worden aangehaald. Dit alles werd begeleid door nog meer bagger uit de speakers van Terror Rules van der Maat. Toen uiteindelijk zelfs die installatie ook in duigen viel werd er weer richting eigen skihut gegaan om het oud-Braqueriaans Koentje zoek, Barry in de Hoek te spelen.

Achteraf bleek de Schaduwstaf zijn handen meer dan vol te hebben aan de vijf vier drie vier klooien want naast klagen, zuchten en boos kijken konden we aan het gesis van Spons horen dat hij ieder moment kon bevallen, Q had 70 jaar geleden blijkbaar twee knieschoten gekregen, Kist was na een gevonden blikje bier uiteraard al dronken en Mayday de Zwijger was nog altijd evenkoud van binnen en vond het allemaal niet zo gezellig als verwacht. Uiteindelijk wisten de klooienboeven op sporadische momenten wel de broek aan te trekken in tegenstelling tot de heren die lid waren van dispuut Braque. Waardoor er eindelijk eens iets werd gedaan voor de trui. Na een weekend zonder buitenspelen, neusbal of glazen lid maar vooral met een hoop getob, getril en gedans konden de Heeren Jochem van Vuren, Stefan Wesdijk, Mark Duijker en Michiel Aarts zich alsnog lid van Heldiaal Heerendispuut Braque noemen.

Mannen, van harte gefeliciteerd!

 

Oohh herroo Hanss Bwrixx!

We zijn toch zeker Sinterklaas niet?

U hoort het al, de Sint is weer in het land. Maar nog voordat de Sint ook maar een stap had gezet in Roermond werd natuurlijk eerst ‘t Vaticaan bezocht. Nu valt te verwachten dat hiervoor een verzameling leuke liedjes, een hoeveelheid lekkernijen maar bovenal een gezellige avond werd geregeld. Niets bleek echter minder waar.

Gelukkig heeft de Sint ons niet voorzien van een grote hoeveelheid bij elkaar geraapt strooigoed maar hebben maar liefst 5 heren het weten te schoppen tot klooi van dispuut Braque;

De heren Bas Aumer, Stefan Wesdijk, Michiel Aarts, Jochem van Vuren en Mark Guus Meeuwis Duijker hebben met trots het Beagle-shirt mogen ontvangen.

De Sint is nog wel even in het land en daarom is er nog genoeg tijd om ‘t heerlijk avondje nog eens dunnetjes over te doen.

Heren, succes…

 

 

 

Habemus Praesem!

We schrijven begin juli 2012, er hangt iets in de lucht bij dispuut Braque, een merkbare spanning. Tentamens? Afhakende klooien?

Niets van dit alles, de Heldiale wisselvergadering staat weer voor de deur. Dit maal werd deze niet gehouden in een café waar menig Braquer nog niet dood gevonden zou willen worden. Integendeel zelfs! Dit jaar zou er groots worden uitgepakt en stelde Frank de mooiste kroeg van Tilburg beschikbaar. Dus op 3 juli stonden er welgeteld 19 Helden om half 9 voor het Vaticaan te popelen om naar binnen te mogen. Negen uur en talloze liters spraakwater verder én met goedkeuring van een meer dan aanwezig Praesidium was uiteindelijk bestuur 2012-2013 gevormd;

Luc van Oosterhout – Praeses
Mo – Ab Actis
Daan Dingemans – Quaestor
Joan Achmed – Assessor Intern / Extern

Wij danken uiteraard het afgelopen bestuur Kay van der Zwan, Freek Lagas, Tim Jansen en Dennis van Loon voor al hun inzet het afgelopen jaar.

Dan rest ons alleen nog de vraag; Victor Beek, hologram of antwoordapparaat?

Update der Ledenbestand

Bij het aanschouwen van deze titel zal het inmiddels geen verrassing meer zijn; een weekend gekenmerkt door Gezelligheid ligt weer achter ons! Omdat het zonnige Libië vorig jaar niet helemaal goed bevallen was, daalde het dispuut ditmaal neer in een afgebladderd chalet in het koude Syrië. Ergens in de nacht van 16 op 18 maart boodt het dispuut haar klooiengespuis dan toch een kans om de trui in de wacht te slepen. Zouden Nasi, Donny, Bubba en Basta er iets van bakken?

Het viertal domme en vergeetachtige klooien mocht zich weer verzamelen om de Leden te tonen wat zij wel niet opgepikt hadden tijdens hun traject. Klooi Blokboezem toonde weer aan goed in contact te staan met zijn vrouwelijke kant, klooi Assad was vooral heel bang om ‘meegenomen’ te worden, klooi Donny had zijn buik er vol van en klooi Basta ging duidelijk met de billen bloot. Toen het stinkende kwartet eenmaal was vertrokken, reed de limo voor en kon ook het bestuur de reis gaan inzetten.

De Weekendcommissie had dit jaar een puik weekend voor ons in petto; zelfs de Menopausal Moodswinger of Manchester kon daar niks aan afdoen! Goed gekleed is goed gegeten, en op een afgelegen zolderkamer wist Oma ons haar maaltijden voor te schotelen. Zelf gebakken borden, eigenhandig geslachte runderen, huisgebrouwen bier en dan ook alle afwas, driewerf hoezee! Dat de buschauffeur helemaal de weg kwijt was, en er na een half uur touren achterkwam dat hij toch echt een eindbestemming nodig had, mocht tevens de pret niet drukken.

Echter kon niet iedereen het waarderen. Bij onze klooienvrinden was de glimlach ver te zoeken, er werd flink gepruild, gekrijst en gejammerd. Klooi Bubba toonde nog ballen, maar waar parkieten normaliter ‘gezellig en vrolijk’ schijnen te zijn, was daar dit weekend geen sprake van. Stefan bleek uiteraard de slechtste klooi en werd naar huis gestuurd. Er was geen zon, maar wel Sol; geen hotwings, maar wel Mexico-mix; Beeksma zat op een boot en dhr. van Oosterhout spoot te diep in het glaasje. En voor de moeilijklerenden onder ons was dhr. van der Kroon zo aardig om een Tour des Ardennes Bleues neer te zetten.

Maar, na een beetje sparren, miauwen, homo-erotisch-picknicktafel-worstelen, tippelen en noest buffelen mochten dan eindelijk de Heeren Joan Achmed, Hidde Mattheeuwse, Daan Dingemans en Daan Verhofstad zich Lid der Heldiaal Heerendispuut Braque noemen. Mannen, gefeliciteerd en maak er een gedenkwaardige, schappelijke, godlike en bovenal Heldiale tijd van!

 

Weekendcommissie!