Dispuutsnieuws

En zo is het. U heeft er allen wekenlang naar uitgekeken, maar een uitnodiging is slechts voor een enkeling weggelegd. Een weloverwogen en select gezelschap mocht kennis maken met het Tilburgs Heerendispuut Braque. Uw huisschrijver heeft het natuurlijk over de eerste borrel. Jawel. Woensdag de negen-en-twintigste van oktober was het dan eindelijk zover. Een avond die nog lang in de bovenkamertjes zal blijven hangen en een gelegenheid die bij uitstek geschikt is om te bekijken wat voor spek vlees we in de kuip hebben. Om 19.27 lokale tijd werd het bal afgetrapt in de huiskamer van T.H.D. Braque: Groot Kafee ‘t Vaticaan. Nadat we de kelen wat gesmeerd hadden en Kees geheel tegen de traditie in ´redelijk´ op tijd was, kon dan toch eindelijk de tocht beginnen!

Zoals het hoort was de reis allesbehalve stil. Met dit jaar alleskunner aanvoerder Frenken als voorzinger werd er weer geheel in stijl gependeld naar onze vaste locatie in ´the middle of nowhere´, Hooijen. Wat direct weer opviel is dat onze Kees ook streng hecht aan jarenlange tradities. Zo was de hele zaal wederom geen steek veranderd en stond, in tegenstelling tot vorig jaar, onze vaste, stevige barvrouw wederom achter de tap.

Praeses Mattheeuwse had een mooie speech voorbereid waarmee gelijk de toon werd gezet voor het verloop van de rest van de avond. Traditiegetrouw doken de uitverkorenen snel op de stoel om te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn. Ook dit jaar was er weer een ‘je verwacht het niet’ momentje. De witte sokken zijn namelijk nog steeds niet weg te denken uit sjaarsland. Gelukkig werd hier goed mee omgegaan door de betreffende persoon, die maar meteen aanbood om het hele zaakje in vlammen te doen laten opgaan. Maar hiermee was natuurlijk niet de kous af. Dit jaar solliciteerden men op de stoel openlijk naar een 2^e invitatie, werden er zusjes verhandeld op vertrouwde Arabische wijze en schuilt er in sommigen een ware poëet. Gelukkig behield dhr. van Vuren het overzicht door zijn denkwijze en sommeerde de genodigden om na hun optreden naast de worstenbroodjesbar Assessor plaats te nemen.

Maar, hier bleef het natuurlijk niet bij want al snel mochten we afreizen naar onze tweede, zorgvuldig overwogen borrellocatie, te weten onze mooie sociëteit. Het opeens veel knusser aanvoelende pand was de achtergrond van de borrel met de dames van DOT. Met huis DJ Foef aan de knoppen werd een schappelijk partijtje neergezet. De bakken bleken niet aan te slepen met Donny op de estafettetafel en al snel veranderde het ´partijtje´ in een kolkend festijn. Dat dit feit niet geheel valt te danken aan de estafettes, maar ook aan dhr. van Loon bleek later. Het glas bleek aan het einde van de avond namelijk halfvol met wodka te zitten. Maar, dat was niet de enige verassing van de avond. Want naast dat dhr. Frenken tegenwoordig schijnbaar ook doorheeft hoe een mengpaneel functioneert, was daar als revelatie van de avond mystery-act en DJ duo Theedoek & Theedoek om de avond van extra dynamiek te voorzien.

Toen uiteindelijk ook de rookmachine het voor gezien hield en de zaallichten weer aangingen kon men gelukkig voor nog meer kilo’s worstenbrood en afzakkertjes afreizen naar de St. Joris, alwaar ook eens een ongenodigde aanschoof. Dat er toch soms wel wat meer wodka door het bier zat bleek bij het opstaan…

”Ik zou graag een uitnodiging voor de tweede borrel willen”

De disputentochten dienen zich weer aan! Nadat Plato eindelijk ook haar sjaars heeft geïnaugureerd, kan er door Dispuut Braque weer gewogen en te licht bevonden worden. Waar menig clubje denkt dat het louter draait om zo snel mogelijk zo veel mogelijk bakken te kappen bier in je mik te gooien, dient voor Braque weer een oud gezegde aan: ‘Bier is geen doel, bier is een middel.’ De tijd doden door geestdodende zuippartijen neer te zetten op een dergelijke avond kan namelijk iedereen, iemand wat beter leren kennen in een kort tijdsbestek is echter weggelegd voor de weinigen die daadwerkelijk capabel genoeg zijn om een goed gesprek te kunnen voeren. Helaas bleek ook dit te hoog gegrepen voor de gemiddelde Plato-sjaars, getuige de problemen in het kunnen spellen van de eigen naam. Desalniettemin was er weer een goede sfeer en ambiance dankzij het vele zwart en wit hetgeen ook dit jaar weer mede goed vertegenwoordigd werd door een grote groep oud-leden. Wederom iets wat Braque van andere disputen binnen Plato onderscheidt, haar goede band met haar oud-leden.

Ieder jaar blijkt maar weer dat mensen je kunnen blijven verbazen. Zoals elk jaar waren er ook dit jaar weer sjaars die nog niet doorhebben hoe je jezelf van je beste kant moet laten zien en dit dan vervolgens overcompenseren met acties die je tegenwoordig enkel nog in zeldzame Wit-Russische circustheaters tegenkomt. Waarbij de één denkt dat zijn onzekere voorkomen valt te compenseren met enkel nog ‘Vo’ te scanderen wanneer er een keer een stilte valt, denkt de ander de aandacht op zich te kunnen vestigen door het plaatselijk café in te richten naar eigen inzicht. Ook iemand een trap verkopen om je ongenoegen te uiten, hoort er tegenwoordig allemaal bij. Tja, wat een goed voor de dag komende, zichzelf respecterende groep mannen al niet met je doet… Amusant was het allemaal zeker, maar aan alles komt een einde.

 ‘VO voor de leden van Braque! Driewerf ‘VO!’

Ons mooie dispuut is op zaterdag 6 september weer een jaartje ouder geworden. Reden genoeg om vrouw en kinderen thuis te laten en met de Helden een klein feestje te gaan vieren. Uiteraard vieren de zwart-witte Heeren dit op een geheel eigen toepasselijke wijze. Daarom werd voor deze gelegenheid de Aussies en de Air Max sneakers uit de mottenballen tevoorschijn gehaald en werd besloten het festival ‘Back 2 the 90s’ te bezoeken.

Omdat men niet op een lege maag kan hakken werd van tevoren een uitgebreide lunch genuttigd bij café Slagroom. Om te zorgen dat het de mannen aan niets ontbrak werd de balzaal van het café voor ons opengesteld waar een kabouter jongeman ons voorzag van een schappelijke maaltijd. Nadat de riemen een tandje losser versteld waren, verplaatste het gezelschap zich naar buiten waar Kees dit maal met horloge ons al stond op te wachten met de huifkar. Menig Labber werd nostalgisch toen alle eloquente liederen van vroeger weer eens de revue passeerden en na een barre tocht door pauperplace Broekhoven arriveerden we dan eindelijk op de plek van bestemming.

Ondanks het feit dat enkele Heeren zich keurig vermomd hadden vielen we toch enigszins op tussen alle spierbundels met inkt en de kale koppen eenzijdige kapsels. Met name Dandy Duijker voelde zich niet geheel op zijn gemak. Gelukkig was door de organisatie van het festival in alle gemakken voorzien en werden ons oplossingen voor dit probleem aangeboden in de vorm van onder andere een piercingstudio en een afhaal tent voor wit poeder. Er werd vol gas happy hardcore gedraaid en vooral de heeren Heijman en Nijhuis lieten menig kaalkopje zien hoe men op heldiale wijze hakt. Na heel wat bakken te hebben gekapt met als aanvoerder dhr. Dingemans, kon een begin worden gemaakt aan de terugtocht. Met flink wat struikgewas in het haar op het hoofd van dhr. de Wit en zand in de broekzakken kwam het gezelschap uiteindelijk aan bij ‘t Vaticaan waar nog tot diep in de Nacht werd nageborreld.

”Het is een iPhone 5 LUL!”

We schrijven woensdag 3 september 2014, een dag waarop voor het eerst sinds weken de zon scheen, waarop de gehele dag het geluid van een ronkende grasmaaier te horen was aan de Ringbaan-Oost en een dag waarop menig Braquer zijn rust pakte. Want na een avondje snoepen op Plato de dag ervoor stond er weer een Facebook evenement borrel op het programma! Assessor van Oosterhout had de dames van In Vino Veritas naar de tuin van Peppi en Kokki weten te lokken. Daar deze echter nog voorzien was van een flora en fauna waar burgers zoo u tegen zou zeggen, staken enkele heren de handen uit de mouwen om deze filmset van Rambo om te bouwen naar een beschaafde borrellocatie. Na een middagje tuinieren was de tuin gereed en konden de vrouwen met open armen worden ontvangen.

Bij kaarslicht en met gespitste oren wachtte een grote delegatie Braquers op het geluid van de deurbel. Toen het moment daar was stroomde de fraaie locatie vol met vrouwelijk schoon. De nieuwsgierige heren werden al snel gerustgesteld toen bleek dat een onafhankelijk clubje vrouwen, bij wie de waarheid in wijn ligt, niet betekende dat zij de rest van de avond opgescheept zaten met een groep wijn drinkende feministen. Het bier vloeide rijkelijk en naarmate de avond vorderde steeg het geluidsniveau. Na twee ijzersterke speeches, het overhandigen van de bekende prullaria en het zingen van een paar liederen werd besloten de buren met rust te laten en ons naar de stad te begeven. Alwaar na een bliksembezoek aan een uitgestorven live bar naar de studio werd uitgeweken. Hier werd nog tot ver in de nacht doorgefeest en toen iedereen huiswaarts keerde kon de eerste borrel van het collegejaar worden afgestreept.

‘’Het is geen jas, het is een binnenjas’’ 

De vakantiezomer is weer in volle gang! Met de studieboeken veilig achter slot en grendel is dit de tijd bij uitstek om even rustig bij te komen van de perikelen van het afgelopen studiejaar. En waar dit voor het leeuwendeel van studerend Tilburg betekent dat er de gehele zomer bij de ouders verbleven wordt, is dit voor leden van Dispuut Braque juist de tijd om mooie activiteiten met elkaar te ondernemen. Eén van deze activiteiten is de traditionele Braque Elite Avond, die op 29 juli jongstleden plaatsvond.

Ditmaal werd het collectief, onder het motto ‘Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel’, hartelijk verwelkomd bij dhr. Frenken thuis. Een geschikte locatie zo bleek, want met een tweetal ovens met 3D-luchtcirculatie en vleesmassage functie en een fornuis waarop een fatsoenlijk ligbad opgewarmd zou kunnen worden zet iedereen een degelijke maaltijd op tafel. Gelukkig voor ons stonden er niet zomaar wat leken achter het fornuis. Onder leiding van chef-kok Michiel Janmaat, die heel langzaam de functie van dhr. Van Oosterhout heeft overgenomen, werd getracht er een mooie BEA van te maken.

Helaas werden onze plannen om rustig buiten te dineren hardhandig verstoord door de weergoden, die besloten hadden om een maandhoeveelheid regenwater in een tijdbestek van een uur uit te storten over Tilburg-Zuid. Gelukkig kon na deze bui, en na de overweging om het blauw aangelopen huiskonijn van Stijn ook maar op de barbecue te leggen, de grill aan en konden de statafels weer naar buiten. Wat hierna volgde was een veelheid aan exclusieve gerechten met namen die niet zouden misstaan in het vaderlands dictee. Toen ook de praeses aangeschoven was, en Donny de gehele hout- en alcoholvoorraad in rook had laten opgaan, kon men weer rustig terugkeren naar huis. Na de afwas natuurlijk…

Op initiatief van klooi Teringventje werd er weer eens ouderwets geborreld met de dames van Conserva. Dat dit idee van Teringventje kwam, is natuurlijk niet verwonderlijk te noemen aangezien dispuut’s jongste telg nog altijd erg gebaat is bij de opspelende moedergevoelens van de Conserva’s. De maagbanden werden dus weer goed aangehaald.

Een avond als deze wordt natuurlijk weer aangevangen in ons aller huiskamer ’t Vaticaan, waar suikeroom Frank ons hartelijk ontving. Onder het genot van twee ambachtelijke Trappistjes begon de avond, waarbij de verse Praeses naast pony’s, kikkers en eenhoorns liet merken ook kennis te hebben van biertjes.

Dat de integratie tussen beide disputen niet meteen soepel verliep, was wel te merken aan de Braquers die met de duim op de kale klets naar hun Conserva-vriendinnetje werden geapporteerd. Het dispuut stond weer als tevoren en hoewel het gele leger haar best deed, werd de zwart-witte muur voorlopig nog niet beslecht.

Hopelijk kon een huifkartocht hier meer oplossing voor bieden. Toen de rijdende varkensstal gevuld was, konden we opgaan voor 12 rondjes Tilburg met knallende Hitzone’s, gespannen bandjes en overlopende blazen. Nadat heel Tilburg af wist van het bestaan van Braque, Conserva en schunnige liedjes, was het weer tijd om te landen op het vertrouwde nest.

Na zo’n enerverende huifkartocht was iedereen natuurlijk uiterst hongerig en daar had Ome Frank rekening mee gehouden. De kippenpootjes en ballen vlogen over de tafel. De geelzuchtvreetzucht vierde hoogtijdagen! Gelukkig was hier van tevoren rekening mee gehouden en was er extra eten gereserveerd voor in geval van nood.

Uiteindelijk de maagjes weer goed gevuld, kon er nog even lekker gedanst worden in een andere varkensstal, namelijk feestcafé Brandpunt. Waarna na een uurtje of vier uiteindelijk bij iedereen rustig de oogjes toe gingen…

Zoals niemand het ontgaan zal zijn, staan de afgelopen weken volledig in het teken van het WK 2014 een dispuutswording de Heldiale wisselvergadering. Het was een avond vol met fotopresentaties, speeches, brieven, plannen en vurige debatten. Waarbij een enkeling zijn stem wel erg hard wilde doordrukken en zich dan ook flink liet gelden. Uiteraard was ook het oud-Praesidium meer dan aanwezig en was wel in voor wat meer competitie gedurende de wissel. Na heel wat uren, bier, uitreiking van de gouden paarse pik en wat zoekspelletjes verder presenteren we u met gepaste trots bestuur 2014-2015:

Hidde Mattheeuwse – Praeses

Stefan Wesdijk – Ab Actis

Erik Knoops – Quaestor

Mark Duijker – Assessor Intern / Extern

Wij wensen het nieuwe bestuur heel veel succes toe en bedanken uiteraard het vorige bestuur voor al hun toewijding en inzet gedurende het afgelopen jaar.

”Ik betaal helemaal niks meer”