T.H.D. BRAQUE
Welkom op de site van Tilburgs Heerendispuut Braque
Dat de integratie tussen beide disputen niet meteen soepel verliep, was wel te merken aan de Braquers die met de duim op de kale klets naar hun Conserva-vriendinnetje werden geapporteerd. Het dispuut stond weer als tevoren en hoewel het gele leger haar best deed, werd de zwart-witte muur voorlopig nog niet beslecht.
Hopelijk kon een huifkartocht hier meer oplossing voor bieden. Toen de rijdende varkensstal gevuld was, konden we opgaan voor 12 rondjes Tilburg met knallende Hitzone’s, gespannen bandjes en overlopende blazen. Nadat heel Tilburg af wist van het bestaan van Braque, Conserva en schunnige liedjes, was het weer tijd om te landen op het vertrouwde nest.
Na zo’n enerverende huifkartocht was iedereen natuurlijk uiterst hongerig en daar had Ome Frank rekening mee gehouden. De kippenpootjes en ballen vlogen over de tafel. De geelzuchtvreetzucht vierde hoogtijdagen! Gelukkig was hier van tevoren rekening mee gehouden en was er extra eten gereserveerd voor in geval van nood.
Uiteindelijk de maagjes weer goed gevuld, kon er nog even lekker gedanst worden in een andere varkensstal, namelijk feestcafé Brandpunt. Waarna na een uurtje of vier uiteindelijk bij iedereen rustig de oogjes toe gingen…
Zoals niemand het ontgaan zal zijn, staan de afgelopen weken volledig in het teken van het WK 2014 een dispuutswording de Heldiale wisselvergadering. Het was een avond vol met fotopresentaties, speeches, brieven, plannen en vurige debatten. Waarbij een enkeling zijn stem wel erg hard wilde doordrukken en zich dan ook flink liet gelden. Uiteraard was ook het oud-Praesidium meer dan aanwezig en was wel in voor wat meer competitie gedurende de wissel. Na heel wat uren, bier, uitreiking van de gouden paarse pik en wat zoekspelletjes verder presenteren we u met gepaste trots bestuur 2014-2015:
Hidde Mattheeuwse – Praeses
Stefan Wesdijk – Ab Actis
Erik Knoops – Quaestor
Mark Duijker – Assessor Intern / Extern
Wij wensen het nieuwe bestuur heel veel succes toe en bedanken uiteraard het vorige bestuur voor al hun toewijding en inzet gedurende het afgelopen jaar.
”Ik betaal helemaal niks meer”
Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Op 19 juni 2014 is dan eindelijk de dag dat Kay van der Zwan op mag voor zijn afstuderen. Dat was voor velen even spannend, maar voor Kay zeker niet. Ja, of hij wel een acht zou halen. Als hij om klokslag 14.00 uur start aan zijn verdediging weet hij te melden dat deze massaproductie slechts een half uurtje zal duren, maximaal. Na 35, 40 en zelf 45 minuten nog steeds geen teken van leven. Zou het dan toch niet goed genoeg zijn? Als hij na 50 minuten naar buiten loopt wacht iedereen in spanning af, maar de oplettende kijker ziet het geniepige glimlachje op zijn gezicht, een acht! Fantastisch Kay, waar zeven jaar studeren allemaal goed voor kan zijn.
Met gepaste trots liet hij de wereld zien wat hij de afgelopen jaren, naast het studeren, allemaal had gedaan voor zijn Curriculum Vitae.
Een jarenlange traditie waar Braque op kan bouwen is dat er een tocht door Tilburg plaatsvind met de huifkar. Hierbij wordt er steevast vanuit gegaan dat Kees een tikkeltje laat is of de tractor niet aanslaat. Vandaag wordt deze traditie nog een tikje aangedikt en blijft de huifkar volledig achterwege. Drie bier en een arrestatie later wordt besloten om de tocht af te leggen met het altijd vriendelijke personeel van de Stationstaxi. Maar dit mocht de pret natuurlijk niet drukken. Bij ’t Vaticaan werd als vanouds geklonken op dit heugelijke feit, een feest dat tot diep in de nacht door zou gaan…
Een nieuwe groeiende traditie bij Dispuut Braque is om de oud leden vlak voordat zij met vrouw en kinderen in een snik hete Volvo stationcar richting het zuiden van Frankrijk vertrekken moed in te spreken. Wij wensen de heeren veel succes toe bij een vakantie vol geblèr van kinderen op de camping, geplons bij het zwembad door vrouwen die toch maar beter in de tent hadden kunnen blijven en dagenlang pijn aan de rug van het liggen op half opgeblazen luchtbedden. Voor andere oud-leden die dit succes niet nodig hebben omdat zij genieten van de rust in een appartement aan de Italiaanse Riviera is de LAB-Braque zomerborrel een uitstekende gelegenheid om de banden weer eens aan te halen.
Nadat vorig jaar de SS Roterdam werd aangedaan, had de organisatie dhr. Quist besloten om dit jaar met beide benen op het vaste land te blijven en kon het heldiale collectief afreizen naar‘ Beachclub WOW’ te Scheveningen. Onder het genot van zon, zee, strand, 800 japie’s en liters witbier werd er op niveau bij gepraat. Omdat goed eten belangrijk is, werd er een flinke barbecue neer gezet en kon het heldiale collectief goed uitbuiken op de lounge banken. Dat ‘beachclub WOW’ weet waar ze de gemiddelde braquer mee tevreden kan houden bleek wel uit het andere publiek dat de olijke strandtenthouder had weten te regelen op het terras. Een modellenclubje dispuut met vrolijke vrouwen kan natuurlijk nooit kwaad. Waardoor menig braquer rood aanliep.
Zoals u weet wordt elke succesvolle borrel uiteindelijk afgesloten met nog wat soepele dansmoves en de ‘beeksma’ op de populaire hitjes, daarom werd uiteindelijk het centrum van onze hofstad nog aangedaan. Dat men hier de Brabantse gezelligheid niet kent is ons inmiddels ook bekend, een hoop vuilniszakken, hardstyle feesten, nee’s en kleerkasten kon uiteindelijk met de laatste trein terug worden genomen en terug worden gekeken op een geslaagde dag!
Heeren van LAB bedankt!
Donderdag 12 juni, de 163ste dag van het jaar, de dag van Summer in the City, maar ook de dag dat dhr. Beek tijd had gevonden om tussen de dinertjes door af te studeren. Nadat Beeksma’s scriptie begeleider zijn e-mail had geprint met een iMac afstudeercijfer had medegedeeld kon er met recht worden gesteld dat Vincent Victor Beek is afgestudeerd met een keurige 7,5! Nogmaals Chapeau! Zelden is Vicky zo blij geweest en dan te bedenken dat hij nog niet eens chips op had.
Uiteraard ging Beeksma gehuld in groene Tommy polo Apple shirt, ballet tutu en de nodige spek richting Kees zijn huifkar. Ware het niet dat Kees in al zijn enthousiasme waarschijnlijk twee keer de ringbaan heeft gepakt om vervolgens met een ruim Brabants kwartiertje later te verschijnen op de Campus. Dit mocht echter de pret niet drukken en de nodige biertjes werden gedaan in ’t Vaticaan om vervolgens de dag geheel in Beeksma stijl af te sluiten met een rietje en een emmertje.
”Aaaaah, spek!”
Waar in 2004 de T.O.C.K. nog bestond uit slechts een aantal speelveldjes in het Leypark en er 78 flessen rosé werden gedronken, zijn de Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen gegroeid tot een evenement dat zijn weerga niet kent. Uit het flink doorgestreepte lijstje met volksvermaak dat de Platokalender schijnt te heten blijkt het bijzonder lastig om voor een activiteit voldoende animo te vinden. Dat geldt uiteraard niet voor de T.O.C.K. Onder leiding van Praeses Dingemans werd dit jaar de grens van 800 deelnemers ruimschoots overschreden en zou deze editie wederom de boeken in gaan als de grootste ooit. Kortom een dag die dit jaar weer in vele agenda’s rood omcirkeld was. Het was even spannend of de weergoden het beste met ons voor zouden hebben, maar uiteindelijk ging het gezegde: ‘Goed weer dwing je zelf af’ ook dit jaar weer op.
Na maanden van voorbereiding stond op Hemelvaartsdag 2014 het welkomstcomité in de welbekende spencer klaar om iedereen te verwelkomen. De suikeroom uit Groningen had net de maandelijkse bijdrage gestort dus geen excuus om je niet te vergrijpen aan de flessen rosé om moed in te drinken voor de altijd enerverende wedstrijden. Waar na velen jaren het rosédrinken croquetspel nog steeds centraal staat zijn inmiddels de net zo succesvolle nevenactiviteiten ook een heus begrip. Neem nu de BBQ Bazen Cookaholics, een vaste prik om je te laten verbazen door bijzondere versnaperingen. Met overheerlijke oesters, coquilles en een T.O.C.K.-Burger die nog vaker werd gebakken dan het aantal spek dat Beeksma dagelijks in de pan gooit, waren zij dit jaar ook grootser dan ooit. Met een prachtig klassieke bus betraden zij het veld en de de hapjes werden dan ook in de grillbus bereid
Maar daar houdt het succesverhaal van de T.O.C.K. Foodcourt niet op. Waar een ander “groot” studententoernooi een broodje knakworst als stevige lunch ziet, denken wij wél een stapje verder om een zo mooi mogelijke ervaring te bieden. Dat je dan uit jaloezie de boel dan maar gaat vernielen, zien wij dan ook als een compliment. Afijn. Café Slagroom verzorgde dit jaar de lunch. Overheerlijke clubsandwiches gevuld met zalm of carpaccio stonden op het menu. Uiteraard stond de rosébar zoals gewoonlijk prominent in het midden en was deze dit jaar uitgebreid met een fijne cava en een rosécava voor de echte liefhebber.
Richting het avondeten was de plaatselijke taxicentrale ook op de hoogte van het gebeuren op de velden van de Longa, want de eerste bezoekers besloten veelal met een nog te vullen goodiebag huiswaarts te keren. De doorgewinterde bezoeker weet echter dat men beter kan wachten totdat het diner is geweest. Een buffet met schalen vol gamba’s, gehaktballetjes, salades en aardappelgratin bieden namelijk een uitstekende bodem voor het afsluiteinde feest. Niemand minder dan De Appelboor had weer zijn weg naar de kantine weten te vinden om samen met de line-up met de namen, Martijn La Grauw, Tommy Walker, Berend B, Jeff Doubleu & Jurgensen en Manzana, soepele beats de zaal in te pompen. Omdat de kantine nogal eens wil lijken op een niet nader te noemen kroeg aan het Piusplein, zorgde dit jaar dhr. Beek Dingemans met zijn kanon voor verkoeling.
Als lid van de commissie besloot hippy gedurende het feest het veld en omgeving nog maar eens te voorzien van een goede schoonmaakbeurt. Enkele andere bezoekers waren hem echter al voor, dus alles zag er weer piekfijn uit. Toen uiteindelijk de laatste hitjes uit de boxen waren geknald, iedereen de weg naar zijn of haar fiets had gevonden en de laatste pintransacties in het oosten van het land ook verwerkt waren konden we terug kijken op wederom een geslaagde T.O.C.K.. Tot volgend jaar!
“Wil iemand zich melden bij de wedstrijdtafel?!”
Het borrelseizoen is nog op volle toeren voor dispuut Braque! Onze Assessor is begonnen aan een heuse kruistocht door Tilburg die zijn gelijke niet kent. Met vier borrels in een tijdsbestek van drie weken zitten we misschien wel op de top van ons kunnen, maar dat neemt niet weg dat we iedere keer weer een grote groep Helden op kunnen trommelen die wel zin hebben om met 15 vrouwen een drankje te doen.
Natuurlijk was dit niet anders toen ons het bericht bereikte dat er een borrel met Plato’s jongste vrouwendispuut Fame aan zat te komen. Na een eerste borrel dit jaar waar de meningen over verdeeld waren, was het toch wel eens tijd om de banden weer aan te halen. Vanzelfsprekend ving de borrel aan op ons nieuw verworven optrekje, het quasi-Braquehuis aan de St. Jorisstraat. Het was immers tijd om te kijken of de antieke houten vloer na 60 jaar nog bestand was tegen het gewicht van twee volgroeide Tilburgse disputen. Tot ieders verbazing ging dit echter goed, maar dat zou niet de grootste verrassing van de avond blijken.
Nee. De grootste verrassing bleek het borrelcadeau voor de dames. De Heldiale Cadeaucommissie had zichzelf weer eens overtroffen en een heuse ‘ster’ voor de dames geclaimd die nu ook naar de ‘Sterretjes’ vernoemd is. Het zal moeten blijken of een dergelijk cadeau ooit nog overtroffen zal worden, want zelfs aan de kleurstelling van het certificaat was aandacht besteed, inderdaad ‘Zwart-Wit’. Dit was echter pas het begin van de avond. Het was namelijk ook de nacht van het Word Lid feest alwaar we nog tot in de vroege uurtjes van drankjes hebben kunnen genieten en werd er hier en daar een dansje gewaagd. Nadat Stijntje weer 578 selfies had gemaakt, Bubba weer op heksenjacht ging en Pauper & Pauper erachter kwamen dat de Nacht op dinsdag gesloten is kon iedereen zijn nestje opzoeken en er weer een borrel worden afgestreept.
“Hoeveel gaatjes zou de Assessor nog kunnen vullen?”
De weergoden zijn de pikken van Kater en de “hertjes” van Luna ieder jaar goedgezind. Met een goede 20 graden celsius en volle bak zon was het weer tijd voor een mooi feestje in de achtertuin van Vidar! Het festijn zou beginnen om 1 uur s`middags met de dames van Beau Geste. Gezien het dorstige weer werden er tig flessen prosecco en koud bier klaar gezet in de achtertuin van Freling Laura. Toen dhr. Achmed samen met dhr. Lopez om 3 uur zich ook bij het gezelschap voegden wistten ze niet wat ze zagen. De groep wist na 2 uur borrelen al niet meer wat links en rechts waren. Dat tegenwoordig de jongste in anciënniteit het woord neemt en het lied inzet was ook even schrikken voor de Ab Actis. Maar goed, het zal wel aan het weer hebben gelegen.
Eenmaal aangekomen op de roeiclub werd er snel een plekje in de zon uitgekozen en werd de konijnendans weer uit de hoge hoed getoverd op de techno-beats van DJ Lullo & Lullo. Zonnebril op, biertje in de hand en de sfeer zat er goed in. Helaas moest, zoals tegenwoordig elk feest, eindigen met wat men “populaire muziek” noemt. Dhr. Appelhof zou dat nooit hebben goedgekeurd. Maar goed, van de konijnendans werd er overgegaan naar 1 arm in de lucht en rammen, in de volksmond wordt dit ook wel “de Beeksma” genoemd. Dhr. Mattheeuwse vond het natuurlijke allemaal prima, zalig zijn de armen van geest. Wonder boven wonder bleef de groep Braquers en Beau Geste de hele avond bij elkaar en werd er flink doorgefeest. Toen de muziek eindelijk uit ging en iedereen na een half uur in het bos dwalen zijn fiets had gevonden, konden we weer veilig op huis aan.
“Ik ben zo`n soepele baas”
