T.H.D. BRAQUE

Iets te strakke op de groei gekochte rokkostuums, maskers, zwarte jurkjes, strikjes en een overdaad aan flessen rosé. En u, als trouwe lezer weet, rosé en Braque dat past als de jas van Willy een oude jas. Zo eens per jaar wanneer de eerste zonnestralen van het voorjaar zich weer aandoen is het tijd voor het altijd mooie Bal Masqué. Donderdag 9 april was het weer zover, de rokkostuums mochten weer uit de kast worden gehaald, welke na wat gehannes en met een iets te strak knoopje met frisse tegenzin werden aangetrokken.

Om de avond goed in te luiden werd er vooraf geborreld met de dames van Dionysos, op huis welteverstaan. In de knusse huiskamer van de dames werd na een korte kennismaking en de polonaise formele verplichtingen de echte Brabantse gezelligheid erin gebracht in de vorm van verschillende drankspellen. Waar er links hevig gedobbeld werd, kwamen er van rechts de pingpongballen om de oren vliegen. In een mum van tijd was iedereen al zo aangeschoten gezellig, dat er al snel werd besloten om de avond voort te zetten waar men voor gekomen was: het Bal Masqué.

Dat de drank al rijkelijk had gevloeid bleek al snel uit de bravoure van de rest van de avond. Nadat de maskers af waren, toonde we weer ons ware gezicht. Zo stond de camera alweer snel vol hippe selfies van het pismenneke en ook de angstaanjagendedynamische groepsfoto spreekt boekdelen. Er werd nog wat gefeest, gedronken, gelald en gebrald om alvorens weer huiswaarts te keren en onze plicht was weer gedaan.

‘’Waar zijn nou eigenlijk die blikken voor….?’’

Al sinds jaar en dag is het Braque Squashtoernooi een begrip op de Plato kalender. Echter, zoals een ieder weet, is stilstand achteruitgang. Dit jaar werd er dan ook voor een vernieuwde opzet van het toernooi gekozen. Speciaal voor dhr. Achmed werd een datum geprikt waarop er géén Champions League voetbal was. Dit was nog niet alles. Onder de vakkundige leiding van de heren Aarts, Knoops en Frenken werd het toernooi dit jaar gehouden op een nieuwe locatie: sportcentrum T-Kwadraat! Het oude stofhok aan het rode fietspad werd ingeruild voor een modern complex aan de randweg. De vernieuwde locatie was ditmaal een stuk veiliger voor de toeschouwers dan de voorgaande editie. De deelnemers en toeschouwers werden van alle gemakken voorzien. Veel bier, goedkope shotjes en een spetterend optreden van DJ Wallie.

Men zou bijna vergeten dat deze avond in het teken van squash stond. Niets is minder waar, er werd wel degelijk gesquasht. Met wederom een groot diversiteit aan deelnemers werd zowel bij de dames als bij de heren een gooi gedaan naar de titel. Zelfs enkele Braquers deden een poging, maar sportief gedrag wordt uiteindelijk nooit beloond. De poulefase was dan ook direct het eindstation. Uieindelijk bleken de dames van Amendus Amandus te sterk voor Conserva en dus gingen zij er met de winst vandoor. Bij de heren wisten De Lijsters in de finale dispuut Excessive van zich af te schudden en dus mochten ook zij zich kronen tot winnaar van het Squashtoernooi 2015.

Deelnemers en toeschouwers bedankt en tot de volgende editie!

”Wordt er ook nog omgeroepen?!’’

De titel zegt eigenlijk al genoeg. Dispuut Braque is weer eens op gezelligheidsweekend geweest. En gezellig was het dit jaar zeker ondanks een drietal humeurige klooien die vooral heel veel aandacht deden opeisen. Gedurende het weekend konden de klooien laten zien uit welk hout zij gesneden zijn om zodoende te bewijzen of zij het Heldiale lidmaatschap waard zijn.

Dat de borrel met Conserva altijd wonden achterlaat bleek wederom uit het feit dat we vrijdagochtend nog maar drie twee klooien overhadden. Klooi Willy was er gemakshalve vanuit gegaan dat hij thuis opgehaald zou worden, hij had immers ook een hoop bagage bij. Gelukkig ging niet iedereen met zo’n instelling op weekend, want kameraden Koek en Dingo gingen hand in hand het weekend in en met name Koek had het juiste doel voor ogen. In afwezigheid van Willy voelde Dingo zich als een vis in het water en deed dan ook volledig wat van hem verlangd werd. Afijn, nadat iedereen eindelijk gearriveerd was kon het gezelschap vertrekken en hopen op een voorspoedig vervolg…

De weekendcommissie speelde dit jaar op veilig en had besloten om weer eens oude herinneringen op te gaan halen. Vanzelfsprekend werd er voor de praeses een technokelder ingericht en werden de kamers op anciënniteit verdeeld. Helaas was er weinig tijd om van het uitzicht te genieten want Peerke stond al weer op ons te wachten. Het traditionele avondprogramma stond immers weer voor de deur. Uiteindelijk stond de avond in het teken van vurige momenten, fikse onthullingen en een heuse bordesscène waar zelfs onze Willy een voorbeeld aan kan nemen. Toen uiteindelijk alle ellende afgefakkeld was met een flesje Stroh 80, de Kist er het afgelopen jaar niet lichter op geworden is en er tussendoor zelfs een nieuw lid geïnaugureerd werd, was daar dan toch uiteindelijk het moment voor de klooien om aan de Helden te bewijzen dat ze het zwart-wit waard zijn.

Dat zo’n weekend voor de StrafStaf ook geen pretje is bleek echter al weer snel. De inmiddels traditionele zenuwinzinking werd dit jaar verzorgd door Willy en dat betekende dat zijn klooienvriendjes nog even door mochten. Ook was er uitgebreid de mogelijkheid om de ware gevoelens over klooi Rog nog even te ventileren, bleek dat Koek een perfect balletje was en dat de glimlach wel degelijk van Dingo’s gezicht te vegen is.

Aan het eind van het weekend bleek dat de kipburgers van de Mac zo gek nog niet zijn, dat dhr. van Oosterhout het totale servies heeft gehalveerd en dat Aad zijn stemgeluid nog steeds nagalmd in de klooienvallei.

Uiteindelijk wisten de klooienboefjes zo nu en dan toch te verassen waardoor er eindelijk eens iets werd gedaan voor de trui. Na een lange, zware en uitzichtloze weg, hebben de klooien zich uiteindelijk alsnog bewezen en mogen ze zich nu lid van Heldiaal Heerendispuut Braque noemen. Wij willen dan ook de Heeren Thomas MeuIenbroek, Stijn van Munnen en Thomas Kaufmann feliciteren met het behalen van de zwart-witte trui. Heeren, gefeliciteerd en maak er een Heldiale tijd van!

 

‘’Wat ben je?! Helemaal ghek!’’

Donderdag 19 februari. Ondanks dat het collectief nog niet helemaal was bijgekomen van de carnaval, stond de volgende activiteit alweer voor de deur. En wat voor eentje… de jaarlijkse Braquantie! 14 man sterk meldden zich iets na tienen op station Tilburg. Nadat Berlijn vorig jaar uitstekend was bevallen, werd er dit jaar wederom koers gezet richting onze oosterburen. Onder de hoede van reisleider dhr. de Wit en mister Braquantie dhr. van Oosterhout ging de reis ditmaal naar havenstad Hamburg. Na een slordige zeven uur treinen zonder enige spanning of opspelende aders werd Hamburg heelhuids bereikt.

Eenmaal aangekomen in het hostel en de bedjes geïnstalleerd te hebben, werd het tijd om op pad te gaan! Wat doet men wanneer men zich in Duitsland begeeft? Juist ja,  men bezoekt de lokale Hofbräu te München. Zelfs Beeksma is nog even langs gekomen! Na enkele liters werd besloten koers te zetten naar het paradepaardje van het Hamburgse uitgaansleven: de Reeperbahn. Na een heuse speurtocht kroegentocht door allerlei knusse horecagelegenheden vond men het welletjes en werd besloten het echte nachtleven in te duiken. Donkere kelders vol welwillende 16-jarige meisjes, goedkoop bier en snoeiharde techno. Tel deze ingrediënten bij elkaar op en het was dan ook een wonder dat er deze avond geen jokers zijn ingezet.

Een Braquantie zou een Braquantie niet zijn als er geen tal van bezienswaardigheden bezichtigd worden. En dus was het zaterdagprogramma bomvol. Er moest immers wodka cultuur gesnoven worden! De reisleiding had een tocht voorbereid met als hoogtepunt de Duitse variant van Madurodam. Dit kon echter niet iedereen bekoren en de naastgelegen bar bleek iets meer in trek. Na een paar rondjes bier en schnaps für allen, zat de schwung er direct weer in.

Nadat ook dhr. Dingemans het juiste schoeisel gevonden had, kon de avond anfangen. Zoals gebruikelijk, ging het collectief op de trein met de metro. De Reeperbahn werd wederom onveilig gemaakt. Dhr. de Wit voelde zich als een vis in het water aangezien deze buurt veel overeenkomsten heeft met ‘zijn’ Helmond en zou daarom wel even laten zien hoe alles in zijn werk gaat. De ene na de andere duistere tent werd vereert met een bezoekje. De klooien vonden het spannend, maar het leidde niet tot een hoogtepunt. Met het geld nog op zak, maar wel een aantal illusies armer keerde men vervolgens rustig huiswaarts.

Dag 3. De nasleep van de vorige avond zat er bij sommigen nog goed in. Al kwam het er bij sommige ook goed uit. De middag verliep rustig. Het begrip stilte voor de storm was meer dan ooit van toepassing. Om vier uur stipt moest er namelijk weer gepresteerd worden. De Hofbräu stond weer op het programma! Nadat op donderdag al aangetoond was uit welk hout men gesneden is, gingen nu alle remmen los. De halve liters waren niet aan te slepen. Zelfs de lokale bevolking wist niet waar men het zoeken moest.

Nadat de halve hanen, de varkenspoten en de schnitzels verorberd waren, was het tijd om het nachtleven in te duiken. Het was een avond die men met hangen en wurgen tot een goed eind heeft weten te brengen, maar ook een avond waarin duidelijk werd dat: Willy een uitstekende wingman is, lege kamers behoorlijk prijzig kunnen zijn, Q Auschwitz heeft overleefd, de Reeperbahn-vrouwen mannen te lijf gaan met het enthousiasme waar zelfs de gemiddelde Feyenoord-hooligan nog wat van kan leren, dhr. Neijenhuijs een Surinaams accent heeft, Donny een paar schoenen armer is en dat je een Iers meisje nooit alleen moet laten douchen..

 

Aan al het moois komt een eind, zo ook aan deze Braquantie. Na drie legendarische dagen keerde men volledig gesloopt, maar voldaan én met trui huiswaarts.

“Ga gewoon weg!”

Het is koud, er zwerft een verdwaalde ziel door de koude straten van een grijs Tilburg. Er wordt niet naar elkaar gekeken, echter wordt de grond door vele bloeddoorlopen ogen nauwkeuriger bekeken dan de bodem van plastic wegwerpglazen de dag ervoor. Het is namelijk carnaval beste mensen! En wanneer carnaval het zonnige zuiden overneemt, verandert het in de loop van twee dagen tijd in een postapocalyptisch bij elkaar geraapt hoopje steen, kapotte bierblaadjes, katers, carnavalswagens, dode dieren, verloren kledingstukken .. Wacht? WAT?! Carnavalswagens? Kwam die zondag al zo snel? Dat betekent dat d’n opstoet voorbij komt!

Ineens wordt het duidelijk waarom er in deze lege straten een sprankje hoop verschijnt in de vorm van een dozijn nog steeds dronken gezellige Braquers. Nog voor de begeleidingsploeg de straten betreedt worden de eerste blikken bier opengetrokken, want zoals het hoort bij carnaval begint met zoals men er is geindigd. Juist: aan de bodem van de gevoelsgolf die een achterlijke hoeveelheid bier (waar deze feestdag toch op gebouwd is) toch altijd tot gevolg heeft. Maar geen nood, drie blikken verder en we kunnen er weer tegenaan!

Een simpele carnavalsvergelijking laat namelijk zien dat gezelligheid in combinatie met bier altijd zal leiden tot een goede dag (lees niet: een goede afloop). En gezelligheid is weldra op komst, de buren slepen namelijk een festivaleske hoeveelheid boxen de stoep op, alsmede een hard plastic tuinsetje en gesponsorde worstenbroodjes (yay). Gelukkig verandert het straatgezicht zo snel als een banaan met een kerf erin in een.. nee wacht die worden slecht.. maar het werd beter.. In ieder geval: D’n opstoet begon!

Zoals altijd begint de optocht met een oneindiig lijkende stoet aan reclamekarren met enorm nuttige handschoenen, vlaggetjes, bellen, kruikjes, ballen, hoedjes, folders, etcetera, etcetera. Mooi man, vervlogen tijden dat er louter vriendengroepen hun passies voor handwerk, creativiteit en met name gezelligheid wisten te combineren tot een prachtig bouwwerk dat ter vermaak van jong en oud door de straten van menig stad of dorp werd gereden.

Maar ach, reclamestoet voorbij, en het kon losgaan! Een aantal uren mooie bouwwerken, muziek en dansjes, alsmede een aantal irritante minderjarige en minderbegrijpende (bovensloters, yuk). Maar het mocht de pret niet drukken, wat dat wel deed was de immer slinkende voorraad bier. Toen deze zo richting het einde van optocht richting standje “op” begon te gaan was het tijd om richting TSCV Plato te gaan, speciaal voor deze gelegenheid omgetoverd in heuse carnavalssfeer. Nu is het natuurlijk echt prijs, op de enige dag dat de gemiddelde Platoon wel in thema komt moet er natuurlijk van genoten worden. En gezien er al een aantal uur volle bak (haha) genoten wordt, zal het doorzetten van dit feestgedruis geen enkel probleem worden.

En de reden waarom dat gedacht werd is precies de reden waarom het niet verteld kan worden. Moest u daar over nadenken? Gelieve deze site te verlaten en uw heil te zoeken bij boeken. Grinniken om rijmpjes? Zelfde verhaal.

Maar we gaan door! Want wederom ging het Braqueriaanse gezelschap zijn geluk beproeven in Cuijk. Want denkt men aan carnaval dan denkt men aan d’n Kuukse kroegentocht. Dat Plato een échte carnavalsvereniging is bleek wel uit het feit dat de busplaatsen dit jaar niet aan te slepen waren. Zodoende ging de tjokvolle bus onder begeleiding van kapitein Peerke Dort en muzikale kwelling ondersteuning van klooi Dingo richting Cuijk. Nadat de statafel veilig opgeborgen was, kon de kroegentocht vervolgd worden en beloofde het een mooie dag te worden. Uiteindelijk werd het een dag die ons geleerd heeft dat: Koek de ideale achtergrond danser is, dhr. Adriaans alweer zijn vierde lustrum is ingegaan, je met ijsklontjes heel veel plezier kunt hebben en … nog iets?!?

‘’Gij zèèt ene speciaole’’

Trek maar dikwijls aan de bel! Onze goedheiligman nam dit jaar nogmaals de moeite om naar ons kleine kikkerlandje af te reizen voor de altijd feestelijke Sinterklaasavond van T.H.D. Braque. De Sint en zijn zwarte pieten werden hartelijk verwelkomd in huize Dingo hetgeen een goed signaal was voor het verdere verloop van de avond. De Sint had dit jaar zelf een aardig jasje uit moeten doen om ook dit jaar weer met een overdaad aan cadeaus, spijs, gedichten en drank voor ons op de proppen te komen. Het leven is al duur genoeg, zo ook voor de Sint.

De sfeer zat er direct al goed in. Er zat weer een hoop zwarte humor in de gedichten waar zelfs Jules Deelder nog een puntje aan kan zuigen. Dhr van Mosselveld had dit jaar zelfs de moeite genomen om het volledige collectief te voorzien van diepzinnige teksten met bijbehorend beeldmateriaal. Echter vond Koek het minder interessant en nam daarom even wat koekietijd om het dispuut even een half uur te kakken te zetten. Nadat Willy zijn haar eindelijk in model had, brak het feest écht los en werd er hier en daar zelfs een dansje gedaan inclusief een muzikale intermezzo van Henk Dissel. Helaas zag feestneus Dingo het hierna allemaal even niet meer zitten en had dringend behoefte aan een kleine opkikker.

Ook dit jaar bleek maar weer dat Sinterklaasavond ook in het teken staat van sport en spel en uiteraard werd alles uit de kast gehaald om het toernooi tot een groot spektakel te maken! Het strijdplan van de Patriots in de Super Bowl was slechts voorspel vergeleken met het volledig uitgedokterde strijdplan van Aad en zijn protégé Koek. Dhr. Achmed en dhr. Duijker  hadden uiteindelijk waar voor hen geld doordat Klooi Dingo is gekroond tot The Ultimate Noseball Master 2015! Dit moest natuurlijk groots gevierd worden en na enkele borrels besloot de Sint dat het tijd was om terug te keren naar het zonnige Spanje.

‘’De koek is ooooop!’’

We hebben er even op moeten wachten, maar de eerste borrel van tweeduizendvijftien kan weer worden afgestreept. Dinsdag jongstleden was het moment eindelijk aangebroken. De langverwachte borrel met de dames van AA volledig georganiseerd door chef borrels Duijkerman de kandidAAtjes.

Gelukkig zijn ook de kandidAAtjes bekend met het feit dat goed eten belangrijk is. Daarom werd er eerst een flinke maaltijd genuttigd bij café Studio. Nadat de sportattributen uitgedeeld waren en de aioli begon te werken, was het tijd om op onze vehicles te stappen en ons naar de activiteit te begeven.

Midgetgolf stond op het avondprogramma. Met een klein Glow in the Dark tintje. Dat dit spel op het lijf geschreven is van het zwart-witte ensemble bleek wel uit het feit dat het midgetgolf parcour in een recordtijd van 00.08.32 werd doorlopen. Dat is vrijwel net zo snel als dat de consument op dit moment zijn of haar V&D cadeaukaart verzilverd. Nadat het parcour doorlopen was werd het tijd om onze reis te vervolgen naar Groot Café ‘t Vaticaan.

Om het spelelement in de avond te houden kwamen de dames van AA met enkele spelletjes op de proppen. De vooraf ingekochte pingpongballen bleken hun aankoopwaarde meer dan waard en al gauw ontstond er binnen het café een tweedeling. Aan de ene kant de rustige borrelsfeer en aan de andere kant de titanenstrijd waarbij er zeker geen bloed, maar wel veel bier werd gespild. Echter, na een paar uurtjes stond de hele tent fanatiek te ballen en dreigde het volledig uit de hand te lopen. De krakers beukten uit de speakers door gelegenheids-dj Fred en hier en daar werd er zelfs nog een polonaise ingezet. Gelukkig voor ons wist de praeses zich uiteindelijk tóch bij het collectief te voegen, na een kort ziektebed. Weliswaar was hij met het aantal aspirines dat hij tot zich genomen had niet meer dan een schim van zichzelf.

De nacht was echter nog jong en een aardig ensemble wist zich nog richting de lokale Spoorlaan te begeven. Wat aldaar geschiedde, is bij uw schrijver helaas op dit moment nog niet bekend…

”Laat dat balletje maar rollen!”

Ah, zoals de titel al doet vermoeden gaat dit literair hoogstandje over de nieuwjaarsborrel. Zoals elk jaar was het ook dit jaar weer een groot succes. Waar menig Plato clubje genoegen moet nemen met de Plato nieuwjaarsborrel of een nieuwjaarsborrel exclusief voor de huidige leden, is de Braque/LAB nieuwjaarsborrel een uitstekend moment om met zowel het huidige als het oude dispuut, onder het genot van een biertje of 30, het nieuwe jaar in te luiden. Uiteraard werd door suikeroom Frank weer een culinair hoogstandje neergezet in de vorm van een heerlijke winterse erwtensoep, kazen in overvloed, kip en ballen waardoor de club van 100 weer flink werd aangevet en nog jaren in stand kan worden gehouden. De helden stroomden een voor een ‘t Vat binnen en de tap begon al vroeg rijkelijk te vloeien.

De avond leek aardig te beginnen toen de klooien de kans kregen om zich te bewijzen aan het collectief. De kunst van het oreren blijkt echter nog ver te zoeken bij de klooien en het spreken op standje fluisterniveau draagt daar dan ook niet bepaald aan bij. Gelukkig volgde later op de avond een enerverende speech van de LAB Praeses, Mike Niekoop, die liet zien hoe het dus wél moet. Nadat het zilverwerk weer was uitgedeeld werd het tijd voor de groepsfoto waarbij uiteindelijk iedereen keurig op de foto paste.

Naarmate de tijd omvloog en fust na fust geleegd werd besloot volkszanger Van der Maat, tot verrukking van de dames achter de tap, de bar te beklimmen. Met zijn zangkunsten veroverde Roel de harten van alle aanwezigen en dhr. Frenken pinkte zelfs een traantje weg. Naast het bier ging ook de wodka volgens de wijze van onze eigen Mr. Polska er gemakkelijk in, ging een select gezelschap richting de Clochard (tradities?!) en verbrak Tuba letterlijk en figuurlijk het huidige record glazen slopen. Al met al kan men vaststellen dat Tilburg wederom is achtergelaten in een zwart-wit gekleurd pandemonium.

‘’Klooooi! Waar is je shirt?!’’