T.H.D. BRAQUE

Op 6 september 1990 werd het mooiste dispuut van Tilburg en omgeving geboren. Nu, 25 jaar later, is het tijd om dit heugelijke feit te vieren. Op zaterdag werd afgetrapt met de openingsvergadering, alle actieve leden alsmede alle oud-leden van de afgelopen 5 jaar wisten de weg te vinden naar café Stoffel. Om stipt 0:00 uur werd er met een live-verbinding met Polen en een glaasje prosecco geproost op het V^e lustrum.

Zondag stond geheel in het teken van de lustrumreceptie. Na het foutloos opzetten van de LAB-tent en het draaiboek tot in de puntjes uitgewerkt te hebben, konden familie en oud-leden worden ontvangen. In groten getale kwamen zij naar sociëteit Akademeia om daar voorzien te worden van een glaasje cava bij binnenkomst.

Er werd flink geborreld en de rosé die op tafel stond kon aan de lopende band worden bijgevuld. Met vlijt en liefde nam vrijwel iedereen behalve Joan Achmed eventjes plaats achter de tap. Na het officieel openen van de receptie (en het lustrum) door de drie Praesi  werd het tijd om naar de parkeerplaats van de rechtswinkel te slenteren. Daar aangekomen wachtte een zeer aangename barbecue het gezelschap op. Dit onder het genot van heerlijke zelfgemaakte salades en het aanzicht van de ietwat dikke barbecueboer met rode toet, die niet alleen door zijn sublieme gastvrijheid maar ook zijn bordensmijtkunsten in het oog sprong.

Zoals men van Braque mag verwachten was ook het avondprogramma tot in de puntjes verzorgd. Een jazzband die wél werkte begon te spelen en het recipiëren met andere clubjes kon ook aanvangen. Van Perplex tot Papillon en van bakstenen tot potten gel, we hebben van alles voorbij zien komen. Waar andere voetbalteams clubjes grasmatten, gezelschapspelletjes of schrale wedstrijdjes uit de kast moeten trekken om sfeer te brengen op een receptie, bleef het collectief dicht bij zich zelf. Hoofdact van de avond was dan ook niemand minder dan dhr. De Wit Sr., die dezelfde persoonlijkheidsverandering ondergaat als zijn zoon naarmate de alcohol blijft vloeien. Tijdens de receptie heeft hij waarschijnlijk meer LAB’ers en Platonen gesproken dan zoonlief gedurende zijn gehele Braque carrière.

Rond een uur of 12 vond de jazzband het wel welletjes en kon niemand minder dan MC il Fredo plaatsnemen achter de DJ booth. Gelukkig werd bovengenoemde snel afgelost door dhr. Van Mosselveld. De daaropvolgende twee uur stonden in het teken van heel veel kapotte rosé, taarten, “Braque is toch eigenlijk best leuk”, bakkenkapwedstrijden onder de leiding van Boer Aad, de SOA van Koek en Joost de Wijs. Al met al een meer dan schappelijke start van ons V^e lustrum!

“Jouw pa is echt gek!”

24 augustus! Eindelijk, we kunnen weer weg van mama, de bus terug nemen uit Mallorca of Malta, de vrienden van thuis een fijn schooljaar wensen en al het stof op onze kamers weer opruimen. De vakantie zit erop! Echter gaat deze vlieger voor het Heldiale collectief niet op. Braquer ben je immers voor het leven, weet u nog. Dus ook als de universiteit even haar deuren sluit. Enfin, de TOP-week kan gelukkig eindelijk beginnen. Na een jaar van afwezigheid druktes met het TOP-bestuur kan dan eindelijk het pronkstuk van dhr. Verhofstad beginnen. Ook dhr. Kaufmann heeft ook een boel geregeld met zijn TOP-commissie dus alles zal op rolletjes verlopen.

Niet alleen de heren binnen de TOP-organisatie hebben zich dit jaar ingezet om het grut wegwijs te maken binnen het Tilburgse studentenleven, maar ook dynamisch duo Praeses & Co, Stijn en Erik, hebben als mentoren laten zien dat studeren niet alleen om bierestafettes gaat. Daarnaast konden in de IntroductieCommissie Maxim, Muilenbroek en Koek zich gesteund voelen door Hidde in de PromotieCommissie. Dhr. Duijker maakte dit jaar deel uit van de enige echte Word Lid! commissie. Genoeg te doen dus. Uiteraard was er dan ook nog elke avond de Zwart-Witte casual muur op Plato om daar de C.V. van de nodige baromzet en eloquentie te voorzien.

Nadat de dozen flügel uit het kanaal gevist waren, de laatste felicitaties van EDEL in ontvangst genomen waren, het corps kennis had gemaakt met fenomeen Tuba en de nodige naborrels gepakt waren kon dhr. Verhofstad de balans op maken en uitmuntende TOP-week afsluiten.

Echter houdt het hier niet op. Op Plato volgden nog twee weken van karige themafeestjes. Iets met met mosterd na de maaltijd. Echter ook de feestjes waarbij Braque er natuurlijk wél vanaf het begin bij is om de toko nog iets voller te laten lijken. Tussendoor stond ook de TUC nog op het programma, waarbij een aantal sjaarjes genoeg bier hebben weg zien drijven. Vanzelfsprekend is de introperiode ook de periode waarin de Assessor zich van zijn beste kant mag laten zien. Daarom werd er voorafgaand aan de Playboyparty geïntegreerd met de dames van Amendus Amandus. Twee fraaie speeches, geen geweldige borrelcadeaus, ragecagen en een overvloed aan drank zorgden voor een meer dan geslaagde borrel.

Al met al was het dus nog twee weken een of twee vingers in de lucht houden maar nu zal er toch echt gestudeerd moeten worden.

“Clubje Twee!”

Met de studiepunten op zak tentamens achter de rug was het weer zover: de jaarlijkse Heldiale Wisselvergadering. De jazzband maakt plaats voor een nieuw bestuur. Nadat er een flink aantal vrouwen werd afgevinkt de laatste rubriek voor de almanak was gevuld, was het de beurt aan de bestuurskandidaten om hun zegje te doen.
Na een avond die bol stond van spectaculaire presentaties, verhitte discussies, een spannende strijd om de paarse dildo, een stoelendans en vooral veel bier werd er dan toch een nieuw bestuur gekozen. Met gepaste trots presenteren wij bestuur 2015/2016:

Stijn Frenken – Praeses
Erik Knoops – Ab Actis
Thomas Meulenbroek – Quaestor
Laurens de Wit – Assessor Intern / Extern

Wij wensen het nieuwe bestuur veel plezier en succes toe. Rest ons niets dan het vorige bestuur – Hidde Mattheeuwse, Stefan Wesdijk, Erik Knoops en Mark Duijker – te bedanken voor al hun toewijding en inzet van het afgelopen jaar.

“Pizza!”

Het was even wachten maar in het weekeinde van 3, 4 en 5 juli mocht dat stukje “net-niet-Nederland” genaamd Friesland weer bezocht worden. Waarom? Om het accent aan te leren? Gadver, nee. Om de heerlijke haring te happen? Ook, maar dat is bijzaak. T.H.D. Braque was dit jaar namelijk weer eens bij het zeilweekend te vinden. Nou, zeilweekend, er werd weinig gezeild. Maar wat doe je dan? Het hele weekend motoren in een valkje is zoiets als proberen te tongen met prostituees: doe je niet. Daarnaast is het huren van een jacht op de Friese wateren net zo nutteloos als het drumstel van Anne Frank. Neen, men zoekt een middenweg: de sloep! Dus met Der Kapitan aan het roer en een lading gin, vodka, jenever en bier van het kaliber “weekendje at the mansion” kon koers gezet worden. Na een krappe drie kwartier kaart draaien was het volgende punt gevonden: Langweer.

De lokalen werden al enigszins opgeschrikt door de ietwat nuchtere aankomst van het gespuis dat Tilburg uit gesijpeld kwam, nu eens kijken hoe de combi met drank gaat. Verrassend goed eigenlijk, we werden mooi weggepropt in een gezellig achterkamertje voorzien van tap. Allemaal leuk en aardig, maar voor de echte partysfeer moest je twee deuren verdeer zijn. DJ Henk Kees Frank ‘een Nederlandse voornaam’ stond te draaien, er was gin en er was verse haring. Dat maakt de avond.

Het wordt vaak gezegd, en eigenlijk te weinig op de proef gesteld: werkt drank tegen de kater? En iedere keer is het antwoord weer ja. Met Hippy als tovenaar van de disproportionele mixjes kon er gezopen worden. Het weer was overigens weer geweldig en de muziek kon dus nog harder (scheelt dat de monteur de accu kwam opladen). Na een fijne poos boegpissen, kabbelen en kappen meerden we aan. Eenmaal zittende op vaste grond komt John Tinnick langs om te vertellen dat die laatste acht er misschien toch tien teveel waren. Ach, we slaan hier wel wat kapot en gaan door, op naar Grou!

Grou is niet speciaal, zefls niet met de kermis (lees: twee attracties en een suikerspindame met het humeur van een baby met een dode puppy). Maar ach, drank was afgekocht en dat maakt alles beter, zelfs Grou. Overigens wist ook de huiseigen flexitarier nog te melden dat vis maar vies ruikt, maar dat het toch vast wel lekker zou kunnen zijn. Logisch. Maar we dwalen af, u raadt het al, er werd gefeest en gezopen.

Ontwaken op de zondag is fijn, vooral als twee meter klooi heeft besloten in de voortent te gaan liggen snurken. Wat minder fijn is, is dat orkaan Sietse nog wel eens voor wat onheil zou kunnen zorgen. Maar het was niet allemaal een ramp, zo hebben we nog wat fijne bijna ongelukjes mee mogen maken, heeft Frenken zijn toekomstig beroep mogen beoefenen, heeft Kay zich niet op z’n anciënniteit hoeven beroepen en Wouter ook niet. Ondertussen rijdt Ronald nog steeds rond in regio Heerenveen.

Het was mooi, tot volgend jaar. Met je water.

Braqueboord! Superrechts!

Met een maar immer verder groeiend ledenbestand van zowel oud- als actief leden is het belangrijk dat de banden tussen LAB en Braque onderhouden worden. Immers, de personen die alleen maar bij onze vereniging zijn gekomen om zich te misdragen en bier te drinken verwijzen wij al jaren met veel plezier door naar de andere clubjes binnen Plato. Terwijl de disputaire band van menig verbond binnen Plato reeds in komkommertijd verkeert, onderneemt Braque ook graag in de zomerse maanden fraaie activiteiten met haar leden. Thans is het dan ook een traditie dat Braquers de zomer met elkaar inluiden, op de jaarlijkse LAB-Braque Zomerborrel. Ondanks de goede ervaringen bij de beachclub van vorig jaar, werd dit jaar besloten om toch wat verder van zee onze heil te zoeken. Onder organisatorische leiding van de heeren Quist en Dingemans werd dit jaar een aardig deel van het centrum van Utrecht afgehuurd om aldaar alvast in zomerse sferen te geraken.

Het vaste programma van voorgaande jaren werd ook dit jaar weer aangehouden. Waarom zouden we ook aanpassingen maken in een al jaren uitstekend werkende formule? Uiteraard was het weer op het afgedwongen Braque-niveau, stond er een kubieke meter bier koud en was er ook dit jaar weer genoeg te beleven. Het uitzicht op- en de draak steken met de gemiddelde Utrechtse smartphonefetisjist is inmiddels verworven tot favoriete bezigheid vande gemiddelde Braquer. Met op de achtergrond een dansfestijn waar zélfs dhr. Wesdijk nog een puntje aan kon zuigen, verschillende zwervers die uiterst bedreven waren in het onder de neus wegjatten van peuken en rondtrekkende groeperingen die naar het bleek allemaal onderdeel uitmaakten van een internationale scoutingroep liet de organisatie ook qua entertainment ook dit jaar niets te wensen over.

Na een uitstekend diner kreeg de gemiddelde Braquer uiteindelijk toch heimwee en werd samen met enkele verstekelingen tot en met lichting 1997 het Tilburgse opgezocht. Andermaal bleek dat het motto ‘Je bent Braquer voor het leven’ onverminderd geldt en stond men als vanouds de gemiddelde kroeg op het Piusplein onveilig te maken. Dat enkele mannen zich de volgende ochtend weinig tot niets konden herinneren van de avond ervoor, bevestigde nogmaals dat het wederom een uiterst geslaagde editie van de Zomerborrel was.

LAB’ers bedankt!

Na maanden van voorbereiding was het op donderdag 11 juni dan eindelijk zover. De perfecte das was gevonden en ook de matchende schoenen waren niet vergeten. Joan Achmed ging afstuderen! Om stipt 13:00 uur verzamelde het collectief zich om Joan de nodige ondersteuning te bieden. Alhoewel, nodige? Er zou wel even een keurige zeven binnengesleept worden, aldus dhr. Achmed. Een dik half uur later bleek dat er sprake was van zelfonderschatting, hij presteerde het om een 8,5 te scoren! Een fantastisch resultaat!

Zoals gebruikelijk werd ook Joan weer fraai uitgedost. De praeses had zijn eigen kast opengetrokken uren door de stad lopen struinen en wist haatbaard te voorzien van de typerende uit de vuile was getrokken handdoek tulband, hipsterbroekje, frambozen en witte sokken met sandalen.

Gelukkig wist Kees dit keer wél de weg te vinden en dus kon er weer eens genoten worden van een ritje met de huifkar. Dit bracht ons naar Café van Horen Zeggen, alwaar er onder een stralende zon werd genoten van enkele fusten biertjes. Vanzelfsprekend ontbraken ook de snacks niet en dus was het feest voor Joan compleet.

‘’Aah, wat een schattige baby!’’

Waar Hemelvaartsdag voor sommigen een dag van urenlang slenteren door overvolle attractieparken of broodjes bal eten op middelmatige festivals is, staat deze dag voor studerend Tilburg al jarenlang dikgedrukt in de agenda. Steeds meer mensen weten hun weg naar dit unicum in de Nederlandse studentenwereld te vinden en daar zijn wij natuurlijk erg trots op. Aan ons ook dit jaar de niet te versmaden taak om de ooit in 2005 ingezette stijgende lijn ook dit jaar weer door te trekken onder leiding van de T.O.C.K. Praeses. Met nog meer culinaire hoogstandjes en vertier, heeft T.H.D. Braque ook dit jaar weer getracht een fantastisch evenement neer te zetten. Het tweede lustrum werd dit jaar, uiteraard onder een stralende zon, dan ook groots gevierd.

Het publiek, uiteraard inmiddels traditiegetrouw in passende kledij, van de T.O.C.K. is natuurlijk wat gewend en niet zomaar tevreden. Natuurlijk was er voorzien in afdoende, duurzame rosé, cava en rosé cava om een middagje languit in de zon liggen croquet te spelen zo aangenaam mogelijk te maken. Vanzelfsprekend draait het op de T.O.C.K. niet alleen maar om het spelletje en daarom was er dit jaar, in het kader van het lustrum, nog grootser uitgepakt dan ooit tevoren. Zo kon men zich, in tegenstelling tot elk ander studentenevenement, tegoed doen aan de inmiddels welbekende kookkunsten van de Cookaholics, die dit jaar naast hun fantastische Black Angus burger ook Carpaccio van Coquille met citrus, Langoustine gegaard op zoutsteen, Bruchetta met eendenlever en peren compote en Wagyu tartaar serveerden. Net als vorig jaar was natuurlijk ook Slagroom vertegenwoordigd met hun fantastische spare-ribs die dan ook en masse besteld werden. Daarnaast kon men genieten van een heerlijke limoncello of scroppino. Voor de fijnproevers was dit jaar ook de mogelijkheid om de verrassend lekkere escargots te proberen en ook het verorberen van een verse oester met bubbels behoorde tot de mogelijkheden.

Uiteraard werd de dag, na een uitgebreid buffet, geheel in stijl afgesloten met hulp van: The return of the Tres, Martijn LG & Manzana, en Berend B & FJ. Nadat iedereen een poging deed om zijn of haar huis terug te vinden of gewoon Longa simpelweg niet willen verlaten, konden we terug kijken op wederom een geslaagde T.O.C.K. Zoals u andermaal kunt lezen, stelde Braque ook dit jaar niet teleur. Wat zou het fijn zijn als studerend Tilburg hier eens een voorbeeld aan zou nemen

‘’Valt wel mee, ik heb pas 3 flessen rosé achterover geslagen’’

Groot café ’t Vaticaan, huiskamer der T.H.D. Braque, is niet meer. Jarenlang werd het dispuut hier keer op keer onthaald door Frank, die ons steeds weer voorzag van drank en spijs. Frank was als een suikeroom voor dispuut Braque. Frank is echter gestopt met het uitbaten van onze huiskamer en Braque zou Braque niet zijn als er niet op gepaste wijze bij dit jammerlijke vertrek werd stil gestaan.

Het was op donderdag 30 april dat drie voltallige disputen zich nog een laatste maal verzamelden aan het eind van de korte heuvel. Naast Braque brachten ook de dames van Beau Geste en Conserva veel tijd door in ’t Vaticaan en samen met hen zou deze avond een ware kroegentocht door het Tilburgse worden gehouden. Onder leiding van de reisleiding van deze avond, de heer Duijker, zou Frank worden verrast op zijn nieuwe werk, café Bolle. Volgens Duijkerman was alles in kannen en kruiken en was àlles geregeld, dit was helemaal waar op één dingetje na; Bij aankomst in café Bolle bleek de man om wie de hele avond draaide er niet te zijn! De beste man had zijn vrije avond een betere invulling gegeven dan thuis op de bank zitten en had besloten naar onze zuiderburen af te reizen, maar door gewiekst crisismanagement van de heer Duijker werd dit gelukkig voorkomen en terwijl het dispuut langzaam duidelijk werd dat vrouwen niet bijten en het best gezellig met ze kan zijn, kwam Frank dan toch de toko binnen.

De kroegen die deze avond zouden worden aangedaan waren wellicht niet geheel voor de hand liggend, in “Klein café van horen zeggen” en “de Slijterij” zouden normaliter nog minder Braquers te vinden zijn dan vrouwen in het bed van Koek. Maar uitzonderingen zijn er om gemaakt te worden en na een fustje bier en een rondje shotjes sloeg de gezelligheid er al snel in! In het door Mark opgestelde volledig vullende avondprogramma was zelfs het optreden van een danser opgenomen! De donkere man danste zo fanatiek dat het waarschijnlijk is dat Duijker bij zijn opa te rade is gegaan.

Waar het ene dispuut Frank direct inaugureerde als lid en het andere dispuut dacht dat een kaasplank wel afdoende zou zijn om Frank te bedanken, had Braque hier zoals gebruikelijk een andere mening over. Met bier tappen en ons in de watten leggen verdien je nog geen heldiale trui, aan de andere kant was een kaasplank ook niet helemaal passend. Deze eet je nou eenmaal een keer op en hiermee verdwijnt ook gelijk de herinnering. Waarmee worden al sinds jaar en dag herinneringen vastgelegd? Juist, een boek! Een fraai boekwerk met foto’s en verhalen werd Frank cadeau gedaan. Hier was hij zo blij mee dat Frank plots verdween en het dispuut weer alleen was met de twee vrouwenclubjes, alle alcohol had de zenuwen gelukkig doen verdwijnen en nog tot laat in de avond werd er gedronken en geïntegreerd…