Externe activiteiten – Dispuut Braque

Sloepje varen

August 9, 2018 October 31, 2021

We schrijven 6 juli 2018 15:53, bademeister Frenken stond al geruime 2 uur onrustig op zijn sloep te ijsberen. “waar de fack blijven die leden, ik heb nog zo gezegd altijd op skerp gasten, altijd op skerp”. Bademeister Mattheeuwse kon zich er echter niet druk om maken en zat al lekker met een shaffie en een GT te loungen op de sloep. Om 16:10 kwam dan toch eindelijk de tank aan uit zuid zuid. “Beetje Por erop gasten we willen de ploert op!!” klonk het vanaf de sloep. De Mast laadde met een tempo in dat we wel van hem gewend zijn, een tempo dat luistert naar de naam: “porloos”. “Godverdomme Mast, je wilt toch Bademeister worden!!” Bulderde Bademeister Frenken over de aanlegplaats. “Hier op de sloep, kleine stapjes, op de tenen, daar op de provincie grote stappen, dan moet je gewoon vliegen”, “Dát is hoe de systeempie werkt”. Gelukkig hadden de leden nog bakken vol fopploert deluxe amigo edition meegenomen om de gemoederen wat te bedaren. Allles check en rond 16:30 konden we eindelijk vol por de ploert op. Waar enkele fopleden de behoefte had om gezelschap te zoeken op een of ander fopsloep, lag dit allerminst op de vaarroute van de Bademeisters der T.H.D. Braque. Wij zouden hen wel weer zien bij het fop spijs dat ons die avond op de haringgrond te wachten zou staan.

De Bademeisters opende de volgende dag met een frisse duik om het alcohol bouquet van de vorige dag van zich af te wassen. Daarna,nog voordat de koperen ploert was opgekomen, koers naar Snits! Geezer van Munnen, had het geweldige idee om tijdens onze reis wat ploertduufen van chips te voorzien. Binnen de kortste keren vloog er een swurm van deze gevederde ratten achter ons. Koekie, op dit moment bezeten door de alcohol, had geen rem meer en bleef de ploertratten van de lucht maar voeren. Bademeister Kwak werd helemaal gek en knalde dan ook snel de extra motor aan. Eenmaal in Sneek aangekomen was er even tijd voor rust en werd er op het gemak door Sneek gestiefeld en getafeld. Dat een enkel lid in deze mooie stad, het verschil tussen een urinoir en een fop urinoir niet wist te herkennen, was uiterst pijnlijk. Hier zullen dan ook geen woorden meer aan vuilgemaakt worden.

De serene rust van Snits en de ploert, maakte in de avond plaats voor het asociaal jaapies vouwen met een aantal Provinciaole locals. Nadat de vijf ambulances act de presence hadden gegeven vonden de matrozen het weer tijd om de tentjes op te zoeken en het grauwe Grou te laten voor wat het was. Met een vieze sloep, lege blikken amigo’s en wat gebroken lattenbodems voeren we weer richting thuisbasis om vervolgens via linkerbaan en Maccie weer richting Tilburg te fahren.

“Het kan dooien, het kan vriezen…”

Plato Lustrum!

December 12, 2017 October 31, 2021

Veel studenten mogen het maar eenmaal meemaken, maar prominenten als dhr.
Mattheeuwse, dhr. Verhofstad en dhr. Duijkerman stonden alweer voor hun tweede mijlpaal.
Confronterend? Ja. Maar deze doorgewinterde pilsvogels zouden zich in deze drie weken vol strijd
ontpoppen tot rolmodellen voor alles wat daarna kwam. De rest van de aan lager wal geraakte strijders
volgden gedwee het baken van licht dat deze monarchen tentoonspreidden in een verder maar grauw
kader.
Het een en ander begon nogal tam. De prelude van het Lustrum was in de vorm van een openingsfeest
niet echt heel spectaculair. De fraaie lustrumdassen maakten echter (samen met het feit dat de
vatsquad club er al een paar heftige uurtjes op had zitten bij de hertjes van Luna) veel goed. Op de
receptie mochten wij na een behoorlijk karige presentatie dan de almanak ontvangen. 5 jaar Plato
samengevat in een kleurrijk zwembroek boek, de weg omhoog leek ingeslagen.
Wij hebben in het recente verleden ook via dit medium vaak forse kritiek geleverd op het vermogen van
onze CV om fatsoenlijke activiteiten neer te zetten. Maar ere wie ere toekomt: het Lustrumbestuur
heeft een aantal puike feesten neergezet. Zo ook het fustenfeest, confetti, feest en iedereen die er
moest zijn was er. Ik denk dat de stal zelden zo druk is geweest op een intern partijtje. Hulde!
Rico tegen Badr, David tegen Goliath, Hidde tegen studiepunten en Matthijs tegen deurwaarders. Aan
epische 1 op 1 gevechten hebben we bij Dispuut Braque geen gebrek. Toch is er daar een aan
toegevoegd, onze enige echte beul stapte namelijk de ring in. Niet om het als Sluwe Strijder op te
nemen tegen de neofieten, maar om met zijn magere worstenbroodjescorpus Stefan W. even een les
Maaskantje te geven. Het een en ander liep niet geheel volgens de planning met als gevolg dat we
binnenkort een biertje gaan drinken met onze kauwgomkleurige vrienden. Zin aan!

De apotheose van het Lustrum was uiteraard het Gala. Een prachtige externe locatie waar we helemaal
met de bus naartoe moesten! U kunt zich wel voorstellen hoe erg onder de indruk wij waren toen we na
20 kilometer alweer stopten bij een locatie die een kwart van de aanwezige Braquers al eerder bezocht
had. Tip voor de volgende keer: ‘Boer Goossens’. Is maar 5 minuten langer met de auto en het schijnt
dat je daar wel wat te eten krijgt. Enfin, ‘gratis’ bakken vouwen in rokkostuum is altijd wel vermakelijk
en het duurde dan ook niet lang voor het spraakwater zijn tol begon te eisen. Na middernacht stonden
overal waar je keek vrouwen ofwel te huilen of te braken, terwijl Hidde er niet eens bij was. Toen
vestjeslikker Weber in de bus echter ook zijn eigen Kodakmomentje had was het wel klaar met de pret.
De heeren gingen op huis aan en konden tevreden terugkijken. Boven verwachting; 546.

“Kunnen we niet gewoon een vluchteling aanbieden?”

Bevrijdingsfestival

May 10, 2016 May 10, 2016

Ah, 5 mei ligt weer in het verschiet! De dag die bij studerend Tilburg Nederland dit jaar extra groot was omcirkeld in de agenda. Hoe kan men beter proosten op onze vrijheid dan bij het jaarlijkse Kater/Luna bevrijdingsfestival. Echter hoor ik u al denken, viel Bevrijdingsdag dit jaar niet op dezelfde dag als Hemelvaartsdag? Juist! Zo redeneerden Kater en Luna ook en dus werd wijselijk besloten om het festival te verplaatsen naar 1 mei jongstleden, daar Hemelvaartsdag natuurlijk in het teken staat van Tilburgs mooiste evenement.

Voorafgaand aan een activiteit waren de rollen dit maal eens omgedraaid. De immer bedrijvige Assessor werd dit keer benaderd voor een borrel, en wel door de dames van Otium. Als balletjes waakhonden van Plato werden we goed genoeg bevonden en dus opende de deuren van het dakterras van de Nijver zich. Alle zooi werd over de heg gegooid vakkundig opgeruimd en nadat de statafels, de bierkoerier, de boombox en de zon present waren konden de dames worden ontvangen.

Het dorstige weer was zonder meer bevorderlijk voor de sfeer en op het moment dat de praeses zich bij het collectief voegde wist de helft van het borrelende gezelschap al niet meer wat onder of boven was. De formaliteiten werden snel afgerond en dus kon men door met waar men mee bezig was, het proosten op de vrijheid. Toen er voor de derde keer bier was bijgehaald en de zon toch echt van het dakterras was verdwenen, besloot men koers te zetten richting onze peddelvrienden. De ene helft waagde zich aan de fietstocht, de andere helft besloot de bus te nemen. Geheel toevallig volgens afspraak arriveerden beide groepen tegelijk bij Vidar alwaar direct het podium werd opgezocht. Het bier vloeide rijkelijk, de integratie zette zich de hele avond voort en ook de praeses vond het ouderwets gezellig. Nadat de zon toch echt onder ging vond het collectief het welletjes en kon er worden teruggekeken op een geslaagde dag!

“Die is klein voor een praeses.”

POEDER, LUL

April 13, 2016 October 26, 2021

Braquers tien dagen met Platonen op wintersport lijkt een ideale combinatie om weer een paar keer ‘jullie zijn toch best aardig’ te horen, vele momenten van onderlinge verbazing en voor leuke gangborrels. Een sterke delegatie werd samengesteld met drie zeer ervaren leden om te waken over de mooie sneeuwbergen van Risoul en daarnaast ging Jochempie mee om te klunen snowboarden.

En daar stonden we dan bij d’n stalling. Dort had ditmaal een bus inclusief aanhanger voor ons neergezet. Bovendien had hij de VIP-plaatsen speciaal voor ons vrijgehouden. En dan was er ook nog Mel Gibson bingo! De vreugde was al direct aanwezig, maar het feest kon pas echt losbarsten na het omzagen van enkele bossen en bij de aanblik van de eerste sneeuw de volgende ochtend. De vertrouwde Tilburgse bibliotheek was inmiddels ingeruild om te genieten van mooie pistes, 76 pain du stocks baguettes, hitjes van Aad, spellekes, zonnetje, haantje en natuurlijk après-ski. Waar de gemiddelde lezer alleen benieuwd is naar de nachtelijke escapades van Lil Kleine djekke djerrit, beginnen we eerst met datgeen waar we zelf toch voor gekomen waren: het hele gebied zo snel mogelijk afwerken.

Doordat het voltallige Braque race skiteam was uitgerukt voor een weekje poederhappen, en was uitgerust met een tomtom op snowboard en hyperactieve soundbox konden er in zeven dagen tijd flink wat kilometers afgelegd worden door de Zuid-Franse Alpen. Onder anführung van “Bomber Aad” kon om stipt negen uur kwart over negen kon de eerste skilift opgezocht worden en begonnen worden met afstrepen. Al snel werden we wegwijs en gingen we van; “Dus we gaan omhoog, en dan maar naar beneden?” naar “We moeten daar achterlangs doorsteken en er dan één overslaan zodat we onderaan overdwars kunnen. Ja, bij die tunnel ja.” Binnen no-time was dan ook de eerste gouden plak binnen, werd volgens de meegereisde multimedia systemen de tachtig aangetikt, werden de mooiste pistes bezocht en maakte men kennis met de Franse sleeplift.

Het was dan ook niet gek dat verschillende Platonen wilden proeven aan deze wintersportbeleving. Nadat op dag 1 elke aanwezige berg reeds afgevinkt werd, kon er echt vakantie gevierd worden. Zo was er bijvoorbeeld de mogelijkheid een ravijn in te duiken verder dan de gebaande paden te kijken, een exclusieve snowboard en skiworkshop aan AA(d) te geven, te loungen in het bos, het winterkwartet tot een winterkwintet om te dopen, en in een dag van Wijchen naar Tilburg te skiën. Het skiteam werd uitgebreid met een Furiaeetje, die het wel zag zitten om zichzelf van wat bergen af te werpen. Daaromtrent werd dan ook gefantaseerd. Helaas werden de intenties van het skiteam dan ook lichtelijk mis geïnterpreteerd, maar werden er ook door haar gelukkig ouderwets kilometers gevreten om bij de recordreeks aanwezig te kunnen zijn.

Hoe dan ook, een week skiën staat vanzelfsprekend niet alleen in het teken van skiën. Dagelijks vanaf een uurtje of vier begon het ellebogenwerk was er gratis bier! De rij mocht de pret niet drukken, want de Jedi Yeti opende haar deuren om dorstige Platonen en ander gespuis van drank te voorzien.
De pedaalemmer, goedkoper bier dan bij Plato, de escapades van Gerrit, de structuur op de kamer, de smetvrees en aanwezige schoonmaak, de couscous en peen jullienne met mosterd, ja wij zijn van de AVC, aan één kant verbranden, een Jochempie en de ‘is er nog van een zwarte piste af geneukt?’ maakten het feest compleet. Tot volgend jaar!

“Integreren kun je afleren.”

Wa trèkte aon?!

February 21, 2016 October 26, 2021

Ronduit vervelend. De meest nare en afschuwelijke tijd van het jaar is weer aangebroken en T.H.D. Braque deelt natuurlijk ook in deze depressie. Ondanks de tot nog toe zachte winter valt er her en der een door smog bevuilde vlok sneeuw en de gebruikelijke dagelijkse Nederlandse hoosbui. Het draagt allemaal bij aan die tijd van het jaar van weinig eten en vooral ook weinig drinken, van pure verveeldheid en algehele malaise: het jaarlijkse vasten. Gelukkig kunnen we die tijd van vasten goed inluiden door te zorgen dat het bier, worstenbrood en schrobbelèr niet zal bederven, door ons in die vier weken tot aan Pasen nog even aan de laatste resten te kunnen laven.

‘Het wordt sowieso carnaval’. Het preek een aantal weken geleden op de Facebook die onze vereniging rijk is. Op deze manier wordt de Scriptor Domus wel erg makkelijk gemaakt om dit schrijven van een klein beetje humor te voorzien. Echter, gemakkelijk is het niet bij THD Braque, we zullen u dus de nodige grappen over de CV besparen.

Een goed begin is de tweede helft, en zo begonnen op de vrijdag enkelen aan hun eigen versie van de ‘3 uurkes vurraf’. Met een paar bellen wijn in de nek vertrokken de Bodie en cohorten naar de stad die eindelijk de periodetitel in de wacht wist te slepen Breda. Toen dhr. Wesdijk, God hebbe zijn ziel, iets later arriveerde en de bui al zag hangen, besloot hij wijselijk zich middels een schrob of 10 naar het niveau van dhr. Frenken te drinken. Na een tijdje bleek Dansen bij Jansen zonder Jansen toch ook niet groot genoeg voor Kapitein Koek, en nadat de vriendin van Jansma ons de kroeg uit had gekeken konden we echt plezier gaan maken. Ellenlange rijen dwongen ons echter in de richting van een soort NAC Breda/Satudarah-onderkomen waar ze om een voor ons onbekende reden de Tilburgse carnavalskleuren niet echt wisten te waarderen. Gelukkig bleek café Walkabout nog net zo’n supertoffe kroeg als vroeger en konden we ons daar de hele avond nog vermaken… Dat weg terug naar huis is altijd een uitdaging. Gelukkig hoeven we niet allemaal richting Tilburg te vertrekken om de nacht door te komen.

Omdat affeseere nu inmoal gin seer doet, hijsen we ons op dag 2 weer op, zetten we de schouders eronder en rechten we de rug, om vervolgens weer lekker deur te zakken in Lampegat ‘de gekste’, zoals ze het daar noemen. Niet gek zoals dhr. Collignon maar eerder een soort ‘prettig gestoord’, zoals dhr. Mattheeuwse. Zo trekt het gezelschap weer naar het Pullman toilet, uiteraard aangevoerd door de kampioen van Eindhoven, kind aan Stratumseind en Don Quichot van Braque (doordenker): dhr. Van der Maat. Dhr. de Mos staat aldaar te wachten met zijn paars doorbloedde knoepert van een toeter, om handtekeningen bier uit te delen aan de paar mensen die hem herkennen. Ondanks de frisse bries die door de optocht waait en ondanks de paparazzi van Omroep Brabant, is de sfeer uitstekend. Ter lering en vermaak wordt er ook nog een lezing van Bavaria gegeven en schittert dhr. Courbois maar eens door afwezigheid. Zoals gebruikelijk belandde dhr. van Loon weer eens in standby-modus en zes snackbars en loempiakramen later vond hij het toch wel tijd ‘om maar eens wat te gaan eten’. Koek en kompanen hielden de eer hoog door nog even in Lampegat te blijven, terwijl de rest zich bij de Braque/Conserva-borrel voegde in de Jebbus, ook gezellig!

Als een K3-zangeres die Johan Cruijff vertelt of hij met een ruit op het middenveld moet spelen, zo commandeerde Praeses Teringventje men om dit jaar een mooie traditie te doorbreken: namelijk d’n Opstoet dit jaar eens te aanschouwen bij het mooiste gemeentehuis van Nederland. Gelukkig had hij geregeld dat de Willem II-bus met selectie en Arjan Swinkels ook aanwezig waren. De passief-agressieve houding van dhr. Van Oosterhuizen kwam hier maar weer eens aan het licht, en al gauw had hij het aan de stok met een invalide vrouw, die haar armen als benen had verkleed. Ook de provocaties van de man met de pyramide-schoenen lieten het bijna uit de hand lopen, gelukkig kon de boel gesust worden. De gehele occasion-collectie van garage Mosselveld kwam zoals ieder jaar weer voorbij en gelukkig was er ook een wagen die een paar blikken bier uitdeelde.

Nadat het klooiengespuis het collectief zich op het podium had genesteld, de constante bierstroom door klooi en co aangesloten was en het rookgordijn voor het podium opgetrokken was kon de rest van de middag vergeten worden. Toen het bier gezakt was er later op de avond zelfs nog ruimte om binnenhuisarchitect te spelen bij de Slagroom, en een handje te helpen bij Brandpunt.

De mooiste dag van carnaval geschiedt uiteraard bij Hoevelaken linksaf, waar we helaas direct slecht nieuws kregen: door stevige woei kon de optocht geen doorgang vinden. Gelukkig geen reden om niet alsnog midden op straat met enkele luttele sixpacks te gaan staan kijken naar wat er gebeurt. Een dweilorkest onder de bezielende leiding van Jan ‘de man met de harp’ Kruijt, werd er een flinke feeststemming neergezet. Er was zelfs nog ruimte voor dhr. Frenken om a capella zijn eigen toekomstige carnavalshit er doorheen te jagen. Helaas sleurde het zusje van Meul ons al gauw weer weg voor een heuse kroegentocht! Met het tempo waarin Willy vrouwen zijn kamer in sleurde, vlogen we van kroeg naar kroeg om uiteindelijk in de kroeg te belanden waarvan we ieder jaar denken dat het ‘t Pumpke is. Alhier vonden we alles wat we nodig hadden: een DJ voor onszelf, een Nijmeegs dispuut voor onszelf, een prive-garderobe, een kippenklooi en een paar handige afschuimspatels. Gelukkig hebben we geen foto’s meer.

Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier hier. De gehele Cuijkse middenstand had zich opgewarmd voor hét carnavalsevement van Noord-Oost Brabant, de Elfkroegetocht. Na 2016 kan de Kuuksekroegetocht de naam ‘tocht der tochten’ dragen, dit mede bij gebrek aan een Elfstedentocht de afgelopen 20 jaar. Om 11.00 begon de dag met het klassieke telefoontje naar dhr. Verhofstad die voor de gelegenheid besloot om de dicatuur van de meerderheid te doorbreken en deze meerderheid geheel volgens traditie te laten wachten.

Zonder tafel, klooien, meters, munten, rookdoos, ontbijt én bier begon de dag onder een afdak. Het klooiengilde wist na 90 minuten afzien de welverdiende munten te bemachtigen en daarmee werd het startschot van de dag gegeven. Het hemelwater kwam met de zelfde gang naar beneden als gallen jegens de Praeses in een gemiddelde vergadering. Dit mocht de pret van dhr. Meulenbroek echter niet drukken en vierde hij carnaval zoals in beginsel bedoeld was. Tjoerdt, Tjaardt, Tjeerdt Tsjøærdtq, Tsjøærdt had zich, solidair aan de thuisblijvers, de gehele dag zorgvuldig droog gehouden. Dhr. Neijenhuijs stelde zich daarom schappelijk op toen het menneke geen hamburger had en bood hem een bak aan. Toffe peer! ’s Lands langste polonaise liet zich de gehele dag onderbreken door de stromende regen waardoor elke kroeg van de binnenkant kon worden bekeken. Dhr. Kaufmann had gelukkig voldoende gezelligheid mee naar binnen genomen om de hele dag meer door te kunnen. Draken werden de tafel op en af gejaagd. Dhr. Van Munnen was volledig in de wolken en besloot op eigen houtje maar met wat borreluitnodigingen te strooien.

Tot slot werd koud en verkleumd het Tilburgse aangedaan en kon er terug worden gekeken op wederom een succesvol volksfeest.

“Pilsvogel!”

Januaribal

February 10, 2016 February 10, 2016

Tuba’s doldwaze borrelfestijn week 1: zaterdag 23 januari. Een grauwe winterdag die de normaal rokloze periode tussen het Platogala en het Bal Masque plots onderbrak, vandaag zou namelijk het Januaribal aangedaan worden. Het collectief verzamelde zich bij de Boekanier waar de enigszins ongemakkelijke scheiding der geslachten al meteen een feit was daar Damesdispuut Luna 20 meter verderop bij Van Horen Zeggen had afgesproken. Gelukkig werd deze ongemakkelijke sfeer snel weggekust en kon de borrel beginnen.

D’n Assessor zou zichzelf niet zijn als hij niet voor de nodige dobbelstenen en red cups had gezorgd en deze zorgden er al meteen voor dat er onfatsoenlijke hoeveelheden alcohol moesten worden aangesleept. Bij de traditionele toespraak van Stijn Frenken werd zijn gebrek aan lengte door al die vrouwen op hakken pijnlijk duidelijk, maar gelukkig was daar een krukje. Nadat nog even duidelijk werd gemaakt dat de TOCK toch echt superieur was aan het bevrijdingsfestival kon het Januaribal worden opgezocht.

En wat kom je dan tegen op zo’n prominent feestje van onze vriendjes aan de Spoorlaan? Een stel omhooggevallen kneusjes dat vergeten is hoe het heurt hoort. De treurige aanblik van afgetrapte sneakers onder een rokkostuum was helaas eerder regel dan uitzondering. Desalniettemin was het een gedenkwaardige avond. Tot volgend jaar!

‘Die kutcadeau’s zijn de schuld van Laurens’

Plato Dies

December 4, 2015 October 25, 2021

Terwijl T.H.D. Braque nog steeds druk doende is met de viering van het vijfde lustrum, mocht ondertussen onze geliefde CV alweer haar achtentwintigste dies vieren. Op voorhand stond vast dat dit een succes zou worden, daar ons aller Aad zich had opgewerkt tot voorzitter van de Diescommissie en zodoende de vereniging mocht laten zien hoe men een fatsoenlijke dies neerzet.

Op zondag mocht het collectief zich melden voor alweer de zoveelste receptie van het jaar. Dat de vele recepties hun nasleep hebben, kwam naar voren uit het feit dat dhr. De Wit spontaan last had van een zenuwinzinking en er zodoende een tweekoppig bestuur mocht recipiëren. Gelukkig was er binnen het DPO eindelijk wél saamhorigheidsgevoel en zodoende werd de keuken eens van waardevolle toevoegingen voorzien. Als klap op de vuurpijl mocht ook nog eens de almanak in ontvangst worden genomen en dus keerde iedereen tevreden huiswaarts.

Een dagje later werd er weer ouderwets geïntegreerd met de dames van Conserva. Dat beide disputen er zin in hadden werd duidelijk toen bleek dat gezamenlijk bijna een derde van de totale capaciteit werd bezet. Nadat men een tweede hypotheek had genomen om een flesje wijn te kunnen bekostigen kon er genoten worden van het diesdiner, welke plaatsvond bij Villa de Vier Jaargetijden. Echter hadden de dames nog iets tegoed. Met een indrukwekkende speech wist Peerke de Praeses de aandacht van de gehele zaal op zich te vestigen en de dames te verblijden met de verlate lustrumcadeaus. Na het diner was men nog niet op elkaar uitgekeken en zodoende werd de avond verder gezet in de Live. Hier werd genoten van een eindeloze stroom aan pitchers bier, levensliederen gezongen uit volle borst en de kippetjesklooi die klooi Tsjøærdt aan vrouwelijk schoon gezelschap hielp. Ergens diep in de nacht keerde men weer richting huis om even bij te slapen voor de verdere festiviteiten die de week nog ging brengen.

Twee feestavonden tussendoor betekenden dat de week goed was gevuld, echter zou het hoogtepunt pas op vrijdag plaatsvinden. Het stof werd weer van de rokkostuums geblazen, de hemden werden weer gestreken aangetrokken en de blinddateservice leverde puik werk. Goed eten is belangrijk en dus werd St. Sjaak aangedaan om een goede bodem te leggen voor de rest van de avond. Met de broeken veel te strak begaf het collectief zich per taxi dan wel tweewieler richting het Willem II stadion voor het gala. Daar bleek wel dat de bodem die gelegd was niet bij iedereen voldeed, daar op een gegeven moment een enkeling met bier stond te strepen. Na een avond vol bier en consumptiebonnen werden de taxi’s opgezocht, waarop de galaplicht niet kon worden geïnd.

Lustrumreceptie

September 15, 2015 October 25, 2021

Op 6 september 1990 werd het mooiste dispuut van Tilburg en omgeving geboren. Nu, 25 jaar later, is het tijd om dit heugelijke feit te vieren. Op zaterdag werd afgetrapt met de openingsvergadering, alle actieve leden alsmede alle oud-leden van de afgelopen 5 jaar wisten de weg te vinden naar café Stoffel. Om stipt 0:00 uur werd er met een live-verbinding met Polen en een glaasje prosecco geproost op het V^elustrum.

Zondag stond geheel in het teken van de lustrumreceptie. Na het foutloos opzetten van de LAB-tent en het draaiboek tot in de puntjes uitgewerkt te hebben, konden familie en oud-leden worden ontvangen. In groten getale kwamen zij naar sociëteit Akademeia om daar voorzien te worden van een glaasje cava bij binnenkomst.

Er werd flink geborreld en de rosé die op tafel stond kon aan de lopende band worden bijgevuld. Met vlijt en liefde nam vrijwel iedereen behalve Joan Achmed eventjes plaats achter de tap. Na het officieel openen van de receptie (en het lustrum) door de drie Praesi werd het tijd om naar de parkeerplaats van de rechtswinkel te slenteren. Daar aangekomen wachtte een zeer aangename barbecue het gezelschap op. Dit onder het genot van heerlijke zelfgemaakte salades en het aanzicht van de ietwat dikke barbecueboer met rode toet, die niet alleen door zijn sublieme gastvrijheid maar ook zijn bordensmijtkunsten in het oog sprong.

Zoals men van Braque mag verwachten was ook het avondprogramma tot in de puntjes verzorgd. Een jazzband die wél werkte begon te spelen en het recipiëren met andere clubjes kon ook aanvangen. Van Perplex tot Papillon en van bakstenen tot potten gel, we hebben van alles voorbij zien komen. Waar andere voetbalteams clubjes grasmatten, gezelschapspelletjes of schrale wedstrijdjes uit de kast moeten trekken om sfeer te brengen op een receptie, bleef het collectief dicht bij zich zelf. Hoofdact van de avond was dan ook niemand minder dan dhr. De Wit Sr., die dezelfde persoonlijkheidsverandering ondergaat als zijn zoon naarmate de alcohol blijft vloeien. Tijdens de receptie heeft hij waarschijnlijk meer LAB’ers en Platonen gesproken dan zoonlief gedurende zijn gehele Braque carrière.

Rond een uur of 12 vond de jazzband het wel welletjes en kon niemand minder dan MC il Fredo plaatsnemen achter de DJ booth. Gelukkig werd bovengenoemde snel afgelost door dhr. Van Mosselveld. De daaropvolgende twee uur stonden in het teken van heel veel kapotte rosé, taarten, “Braque is toch eigenlijk best leuk”, bakkenkapwedstrijden onder de leiding van Boer Aad, de SOA van Koek en Joost de Wijs. Al met al een meer dan schappelijke start van ons V^e lustrum!

“Jouw pa is echt gek!”

Introperiode

September 14, 2015 October 25, 2021

24 augustus! Eindelijk, we kunnen weer weg van mama, de bus terug nemen uit Mallorca of Malta, de vrienden van thuis een fijn schooljaar wensen en al het stof op onze kamers weer opruimen. De vakantie zit erop! Echter gaat deze vlieger voor het Heldiale collectief niet op. Braquer ben je immers voor het leven, weet u nog. Dus ook als de universiteit even haar deuren sluit. Enfin, de TOP-week kan gelukkig eindelijk beginnen. Na een jaar van afwezigheid druktes met het TOP-bestuur kan dan eindelijk het pronkstuk van dhr. Verhofstad beginnen. Ook dhr. Kaufmann heeft ook een boel geregeld met zijn TOP-commissie dus alles zal op rolletjes verlopen.

Niet alleen de heren binnen de TOP-organisatie hebben zich dit jaar ingezet om het grut wegwijs te maken binnen het Tilburgse studentenleven, maar ook dynamisch duo Praeses & Co, Stijn en Erik, hebben als mentoren laten zien dat studeren niet alleen om bierestafettes gaat. Daarnaast konden in de IntroductieCommissie Maxim, Muilenbroek en Koek zich gesteund voelen door Hidde in de PromotieCommissie. Dhr. Duijker maakte dit jaar deel uit van de enige echte Word Lid! commissie. Genoeg te doen dus. Uiteraard was er dan ook nog elke avond de Zwart-Witte casual muur op Plato om daar de C.V. van de nodige baromzet en eloquentie te voorzien.

Nadat de dozen flügel uit het kanaal gevist waren, de laatste felicitaties van EDEL in ontvangst genomen waren, het corps kennis had gemaakt met fenomeen Tuba en de nodige naborrels gepakt waren kon dhr. Verhofstad de balans op maken en uitmuntende TOP-week afsluiten.

Echter houdt het hier niet op. Op Plato volgden nog twee weken van karige themafeestjes. Iets met met mosterd na de maaltijd. Echter ook de feestjes waarbij Braque er natuurlijk wél vanaf het begin bij is om de toko nog iets voller te laten lijken. Tussendoor stond ook de TUC nog op het programma, waarbij een aantal sjaarjes genoeg bier hebben weg zien drijven. Vanzelfsprekend is de introperiode ook de periode waarin de Assessor zich van zijn beste kant mag laten zien. Daarom werd er voorafgaand aan de Playboyparty geïntegreerd met de dames van Amendus Amandus. Twee fraaie speeches, geen geweldige borrelcadeaus, ragecagen en een overvloed aan drank zorgden voor een meer dan geslaagde borrel.

Al met al was het dus nog twee weken een of twee vingers in de lucht houden maar nu zal er toch echt gestudeerd moeten worden.

“Clubje Twee!”

Zeilweekend

August 18, 2015 August 18, 2015

Het was even wachten maar in het weekeinde van 3, 4 en 5 juli mocht dat stukje “net-niet-Nederland” genaamd Friesland weer bezocht worden. Waarom? Om het accent aan te leren? Gadver, nee. Om de heerlijke haring te happen? Ook, maar dat is bijzaak. T.H.D. Braque was dit jaar namelijk weer eens bij het zeilweekend te vinden. Nou, zeilweekend, er werd weinig gezeild. Maar wat doe je dan? Het hele weekend motoren in een valkje is zoiets als proberen te tongen met prostituees: doe je niet. Daarnaast is het huren van een jacht op de Friese wateren net zo nutteloos als het drumstel van Anne Frank. Neen, men zoekt een middenweg: de sloep! Dus met Der Kapitan aan het roer en een lading gin, vodka, jenever en bier van het kaliber “weekendje at the mansion” kon koers gezet worden. Na een krappe drie kwartier kaart draaien was het volgende punt gevonden: Langweer.

De lokalen werden al enigszins opgeschrikt door de ietwat nuchtere aankomst van het gespuis dat Tilburg uit gesijpeld kwam, nu eens kijken hoe de combi met drank gaat. Verrassend goed eigenlijk, we werden mooi weggepropt in een gezellig achterkamertje voorzien van tap. Allemaal leuk en aardig, maar voor de echte partysfeer moest je twee deuren verdeer zijn. DJ Henk Kees Frank ‘een Nederlandse voornaam’ stond te draaien, er was gin en er was verse haring. Dat maakt de avond.

Het wordt vaak gezegd, en eigenlijk te weinig op de proef gesteld: werkt drank tegen de kater? En iedere keer is het antwoord weer ja. Met Hippy als tovenaar van de disproportionele mixjes kon er gezopen worden. Het weer was overigens weer geweldig en de muziek kon dus nog harder (scheelt dat de monteur de accu kwam opladen). Na een fijne poos boegpissen, kabbelen en kappen meerden we aan. Eenmaal zittende op vaste grond komt John Tinnick langs om te vertellen dat die laatste acht er misschien toch tien teveel waren. Ach, we slaan hier wel wat kapot en gaan door, op naar Grou!

Grou is niet speciaal, zefls niet met de kermis (lees: twee attracties en een suikerspindame met het humeur van een baby met een dode puppy). Maar ach, drank was afgekocht en dat maakt alles beter, zelfs Grou. Overigens wist ook de huiseigen flexitarier nog te melden dat vis maar vies ruikt, maar dat het toch vast wel lekker zou kunnen zijn. Logisch. Maar we dwalen af, u raadt het al, er werd gefeest en gezopen.

Ontwaken op de zondag is fijn, vooral als twee meter klooi heeft besloten in de voortent te gaan liggen snurken. Wat minder fijn is, is dat orkaan Sietse nog wel eens voor wat onheil zou kunnen zorgen. Maar het was niet allemaal een ramp, zo hebben we nog wat fijne bijna ongelukjes mee mogen maken, heeft Frenken zijn toekomstig beroep mogen beoefenen, heeft Kay zich niet op z’n anciënniteit hoeven beroepen en Wouter ook niet. Ondertussen rijdt Ronald nog steeds rond in regio Heerenveen.

Het was mooi, tot volgend jaar. Met je water.

Braqueboord! Superrechts!