Interne activiteiten

Broertjes-zusjesdag

October 19, 2014

Wederom is het u gelukt op de website van T.H.D. Braque te geraken en u zult daar ongetwijfeld een goede reden voor hebben. Wellicht verwacht u in deze kolom de gebruikelijke verhalen over feestjes, borrels en andere activiteiten aan te treffen. Echter zal er voor ieder van u een moment aankomen dat u uzelf geen tiener dan wel twintiger meer kunt noemen en deze studententijd zijn einde nadert, maar zal het moment dat u uitgeleerd zult zijn nooit aanbreken. Vandaar dat u via dit medium wordt voorzien van uw dagelijkse dosis educatieve waarde. Zo schijnt het in Nederland volgens de laatste 1’en en 0’en statistieken zo te zijn dat het gemiddelde Nederlandse gezin de beschikking over 1,7 kind heeft. Nu zouden wij ons dispuut, evenmin als haar leden, nimmer als middelmaat omschrijven, maar toch ontkomt ook de gemiddelde Braquer niet aan deze statistieken…

Zo kwam het dan ook dat deze gemiddelde Braquer op de memorabele zaterdagochtend van 11 oktober zijn gemiddelde 0,7 broertje/zusje in Tilburg mocht verwelkomen. Het dispuut is benieuwd wat het thuisfront van zijn leden zoal te bieden heeft en daarom mochten wij van de broertjes-zusjesdag genieten. De KNHB had speciaal voor deze gelegenheid de competitie een week stil gelegd, zodat bijna alle zusjes daadwerkelijk van de partij konden zijn. Iedereen stond dan ook paraat en niets zou het succes van onze boottocht door historisch Tilburg meer kunnen verstoren. Totdat de eerste druppel wolkbreuk viel. Na gewiekst crisismanagement door de BZ-dag-commissaris Stijn, bleek de nieuwe locatie ‘’De Voltage’’ te worden waar een middag vol enerverende spelletjes ons te wachten stond.

tn_P1030196 tn_P1030219

Het kegelen is een oud-Hollands spel dat al van voor de 17e eeuw dateert. Aan oud-Hollandse tradities hecht het collectief veel waarde. Echter is de hand-oog coördinatie van Mark Duijker de gemiddelde Braquer niet altijd bovengemiddeld te noemen en werd voor het kleinere, eenvoudigere broertje van de kegelsport gekozen. U weet wel, dat andere spel waarbij je 10 kegels om moet gooien. Dat onze inschatting wat betreft de hand-oog coördinatie juist was bleek al snel toen dhr. van Mosselveld tijdens het bowlen een muur wist te vergruizen en een strike wist te gooien op de baan naast de zijne, gevolgd door dhr. Duijkerman die, al roepend om gotenvullers, elk mogelijk middel in begon te zetten om maar niet zelf in actie te hoeven komen. Met gevaar voor eigen leven bleef het gezelschap echter competitief ballen richting de pinnen werpen, waarbij een ieder zijn uiterste best moest doen het niet tegen zijn broertje/zusje af te leggen. Dit gecombineerd met een spelshow bel om de butler op te roepen zorgde al snel dat de sfeer er goed in zat.

tn_P1030229 tn_P1030260

Door naar het volgende spelletje, en wat beter te doen als je al een paar bier op hebt dan een potje schieten. In tegenstelling tot onze landgenoten van motorclub “No Surrender”, doen wij dit bij voorkeur op een non-fatale wijze en werden de harnassen voor het lasergamen aangetrokken. Dat het laserschieten in goede aard viel bleek wel uit het feit dat dhr. Wesdijk goed op uit zijn plaat ging en het c(h)amp-team met de winst aan de haal ging. Na deze ferme inspanning werd er als vanouds genoten van de kookkunsten van oom Frank, zodat een ferme bodem was gelegd voor het proeven van wat heerlijke speciaal biertjes. De avond werd verder doorgezet in de stad en het bleef nog lang onrustig..

“Hidde! Speech!” 

Borrel tijd!

October 25, 2021

23 Oktober. Net als bij de discussie die Nederland in haar greep houdt draait het vandaag maar om één ding: zwart-wit. Vandaag vindt de Eerste Borrel weer plaats; een ideale mogelijkheid voor eerstejaars om een kijkje te nemen in de sterrenkeuken van T.H.D. Braque, en voor de Heeren een kans om te zien wie genoeg in huis heeft om aanspraak te maken op een tweede borrel. Om 20.24 is er nog niemand binnen, maar al gauw blijkt dat de eerstejaars dit jaar zeer punctueel zijn, een hele meute staat buiten te wachten alvorens zij tezamen naar binnen gaan. De jaarband zit er vroeg in dit jaar!

 

De twee elftallen aan nieuwbakken Platonen krijgen eerst de kans om een kleine indruk op te doen van Braque’s tweede huis: Groot Kafee ‘t Vaticaan. Nadat de kelen gesmeerd zijn met enkele fluitjes en Bocken kan er gezongen worden! Geen geschiktere locatie daarvoor dan de huifkar van Ome Kees, alwaar dhr. van Mosselveld op rap tempo het ene na het andere lied er doorheen joeg. Het ging zelfs zo hard dat Victoriaanse klassiekers als ‘My Chuckie’ de revue passeerden. Helaas voldeed dit niet aan het motto van dhr. Mulder: “Anything worth doing is worth doing right”.  Gelukkig komen we snel aan bij skihut Hooijen, waar sommigen hun 50-jarig huwelijk vieren, maar wij traditiegetrouw onze eerste borrel houden. Een blik op het barmeisje deed velen schrikken, was ze nou afgevallen? Tot opluchting bleek het al gauw om een ander meisje te gaan dan het varkentje dat we normaal moesten wassen.

 

 

Na de mooie speech van de Raeses  was het de beurt aan de eerstejaars om de stoel op te klimmen en hun zegje te doen. Het was meteen raak, want bij het optrekken van de eerste broekpijp schitterde daar een paar witte sokken. Wat doet een beschaafd, eloquent en fatsoenlijk dispuut daar mee? Juist! De fik erin! De toon was meteen gezet voor een degelijke stoelsessie. Zo bleek dat er dit jaar een hoop ‘zusjes van’ in de Clochard zullen staan op de vrijdagmiddag, dat er veel nieuwe kanshebbers op de MILF-award bij kunnen komen, dat Dorus overduidelijk zijn klassiekers niet kent, dat de meeste dromen bedrog zijn, dat niemand bestand is tegen het bizarre vragenvuur van Stefan, dat iemand graag een vogelbekdier zou zijn en dat hoe hard je ook knijpt, zo’n glas niet kapot gaat. Ook het oud-Hollands gezegde ‘geef die boer een stoel’ werd door een van de sjaars te letterlijk genomen.

 

Na al dit vertier bracht de huifkar ons weer terug bij het vertrouwde Spookslot Akademeia. Naast de dames van Fame wachtte er deze avond ons nog een dispuut op; Equilibre had zich extra goed opgetut om goed voor de dag te komen als welkomstcomité. Na onder het genot van een paar flessen sterk het bal te hebben geopend, kon het feest losbarsten. Waar afgelopen weekend enkele van de aanwezigen nog een halve marathon hadden gelopen, werd er nu ook genoeg tijd ingeruimd voor estafettes. Hier liet dhr. Wesdijk zien dat hij net zo snel adt als dat hij praat, gelukkig werd de eer gered middels enkele nipte overwinningen. Gelukkig had Fame daarna een zorgvuldig ingestudeerd stukje choreografie in huis, waartussen zelfs Duijker een prima ballerina had kunnen zijn. En wat bleek nou, het was ook nog eens volle maan! 

 

Na deze galavoorstelling aan soepelheid en finesse zat, zoals wel vaker dit jaar, de rem er niet meer op. De oud-praesi pronkten weer met de rood-witte jas en de met gaten gevulde lap stof van dhr. Adriaans hing om menigeen hun schouders. Waar het zwart-wit collectief deze avond echter redelijk beheerst bleef, was niks te dol voor de aanwezige vrouwen. Ze vlogen door de zaal heen, zaten in de spoelbakken, klommen over de bar heen, strooiden met stiften en bleken zeker ook niet vies van elkaar. Café de Wijn was er niets bij. Na de roes die de rest van de avond voortbracht klonken echter weer de bekende klanken van de Pianomeneer en kon men in alle rust het daglicht opzoeken om richting Achmed’s huis te vertrekken voor de naborrel.

Bram en Roel, trek die portemonnees maar gauw! 

Ouderkroostdag

October 25, 2021

U kent dat wel. Ouders die soms vragen wat er nou allemaal wordt uitgespookt in studentikoos Tilburg. Wanneer dit afgedaan wordt met de mededeling dat we gewoon onze colleges gevolgd hebben en in de universiteitsbibliotheek netjes onze sommetjes en casussen voorbereid hebben, dan kan dit soms tot sceptische blikken op de ouderlijke gezichten leiden. En ondanks dat de Heeren van Dispuut Braque een standvastige UB-presentie hebben, kunnen ook wij niet ontkennen dat we zo nu en dan ook extra-curriculaire activiteiten ondernemen met het collectief. Om het thuisfront te laten zien dat deze activiteiten niet louter bestaan uit nachtelijke escapades op onze sociëteit maar ook eloquente en fatsoenlijke activiteiten omvatten, organiseert het dispuut om het jaar de Ouder-Kroost Dag. Dit jaar was het alweer de vierde editie van deze A++ activiteit die deze keer plaatsvond op 19 oktober jongstleden.

 

Daar de organisatie van een dergelijke activiteit niet uit de lucht komt vallen besloot het dispuut om niemand minder dan olijke krullenbol Mattheeuwse aan te stellen als organisator van deze mooie activiteit. De dag ving aan op eerdergenoemde sociëteit Akademeia. Ondanks dat het Plato-koffiezetapparaat niet in staat was om de cafeïnebehoefte van 12 Braquers en bijbehorende ouders bij te houden begon de dag alsnog kleurrijk en vrolijk. Ondanks het feit dat de Praeses zijn mooiste trui had aangetrokken was de aanwezigheid van het Heldiale Gebak de grootste kleurmaker van de ochtend. Toen uiteindelijk bepaald was wie het hoofd van dhr. Beeksma mocht verorberen en we enkele liters koffie en een paar duizend calorieën verder waren kon de rondleiding door het Platopand beginnen. Natuurlijk kon deze niet beter verzorgd worden dan door Plato’s eigen super-tof-bedankte-kind-aan-huis Van Der Zwan. Enkele verbaasde blikken op de gezichten van de ouders bij het aanzien van onze ruime sociëteit bleven ook niet uit. Duijker Sr. wist op subtiele wijze de algemene mening dan ook wel te verwoorden: ‘Dit is wel wat meer dan de veredelde zuipkelder die ik verwacht had!’.

Na deze vernieuwende blikken was het alweer tijd om de sociëteit achter ons te laten en te vertrekken naar een tweede veredelde zuipkelder te weten Abdij de Koningshoeven te Berkel-Enschot. Vanzelfsprekend werd er met de ouders aanwezig in stijl gependeld en dus stonden onze vrienden van Hooijen voor de deur met hun vers geverfde partyhuifkar. Het feit dat dispuut Braque zelf wel de ‘party’ organiseert werd al snel onderkend door de chauffeur die vlug de Hollandse klassiekers die door de speakers galden het zwijgen oplegde.

 

Vanzelfsprekend stond de tour door de abdij in teken van het brouwen van de ons niet onbekende La Trappe. Het afgedwongen goede weer en de humoristische, Bourgondische gids maakte deze rondleiding tot een groot succes. Dat hij ook precies wist hoe hij de bezoekers lekker kon maken voor de uitgebreide catalogus La Trappe-memorabilia, variërende van brood vervaardigd uit bierresten en bierkelken die zelfs door dhr. Van Mosselveld als ‘fors’ bestempeld werden, bleek uit de afsluitende bierproeverij. Gelukkig bleef openbaar dronkenschap vooralsnog uit.

 

De dag werd afgesloten met een koningsmaal bij stamkroeg ‘t Vaticaan bereid door Pr½mus Inter Pares Frank. De rustige naborrelsfeer die na de maaltijd door de zaal hing, gaf nog maar eens aan dat iedereen verzadigd was. Dat het een geslaagde dag was dat was wel zeker en daarom ook alom hulde voor dhr. Mattheeuwse. Dat echter voor sommigen de avond pas net begonnen was bleek later…

“Heineken gebruiken we hier om de ketels mee schoon te spoelen.”

 

Vlaggetjesdag!

October 25, 2021

Heldenpost! En wat voor post. De oudgediende heren helden Leon Franssen en Peter Brouwer wisten ieder voormalig en huidig lid te verrassen met een Heldiale Braque vlag. Een vlag die vanaf heden iedere 6 september op onze dies fier zal wapperen, hangend aan een vlaggenmast, -stok of balkonnetje (sorry René Quist). Hiervoor gaat alle hulde natuurlijk naar beide heren die dit in het diepste geheim mogelijk hebben gemaakt.

Uiteraard werd in de nacht van 5 op 6 september ook zoals het hoort getrakteerd. Helaas werd tegen alle traditie in dit jaar geen fust aangeboden door de belangrijkste man van het dispuut, die lag door omstandigheden alweer op een oor. Aan zijn rechterbalhand daarom de eer om tussen tussen alle happy hardcore, Neophyte en carnavalskrakers een woordje te houden. Hierna schoof de zwart-witte muur voor de verandering eens achter de bar om zo het aangeboden fustje leeg te tappen. Die nacht werden de banden binnen het dispuut nog een warmpjes aangehaald, werd er heel wat af geknuffeld en kon iedereen met een glimlach op zijn gezicht dan ook eindelijk in slaap vallen.
 
 
Traditiegewijs vierden we de zaterdag daarna dan ook onze Dies met al onze oud-leden. Immers wist iedereen dat de eerste zaterdag na 6 september er een gezellig dagje van huis in het verschiet stond. Iedereen behalve de persoon die cruciaal bleek voor de hele middag. Praeses Diescommissie Een slap aftreksel van mevrouw Reinildis van Ditzhuyzen zou namelijk een etiquettecursus voor ons in petto hebben. Voor de kijkers thuis, etiquette is een duur woord voor simpelweg het hebben van manieren. En duur was het. De dame in kwestie wist de vooroordelen van vrouwen in auto’s “Vrouwen achter het stuur, bloed aan de muur!” niet te ontkrachten en was op weg naar de cursus toen bleek dat een ongeluk in een klein hoekje zat. Geen nood, ontzettende Praeses Diescommissie wist op afstand te voorkomen dat de hele dag alsnog in de spreekwoordelijke soep zou lopen. DUitjes.nl was ook niet voor een gat te vangen dus werd een v€rvang€r opgeroepen die aan een uur meer dan genoeg had om de heren van Braque wel even uit te leggen hoe het hoorde. Dat hij de heren Heijman, Collignon, Nijhuis etc. niet kende was dus duidelijk. Na een kwartier was al duidelijk dat Barry zijn Braque Bijbel aan de eerste de beste Etiquette dummy had verkocht om deze de nodige manieren bij te brengen.
 
Uiteindelijk was het na een uur wel welletjes geweest en mocht al het eloquente dat we het afgelopen uur geleerd hadden in de praktijk worden gebracht. En waar kan dat dan beter dan in een verkapt frietkot in Hoog Catharijne. Aldaar werden we in de watten gelegd met culinaire hoogstandjes als een cracker met zalm, biefstuk met friet en een bakje chocoladepudding. Wat zijn we toch weer lekker eloquent. Voor het koud lullen van het vlees was dhr. Quist niet nodig, toch wist de geliefde leider bijna iedereen persoonlijk te benaderen. Nadat uiteindelijk ook iedereen zijn bordje friet gekregen en op had kon er ergens anders genoten worden van de Utrechtse gastvrijheid. Waar een dag bol moest staan van hoe het wel hoorde, hebben we vooral gezien hoe een dies niet hoorde. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
 
“Galaplicht?! Daar zijn die wijven toch voor?” 
 
 

Ouderwets genieten

July 24, 2013

Dinsdag 16 juli 2013, de dag dat een van de vele tradities die dispuut Braque rijk is in ere werd hersteld. Na een jaar te hebben overgeslagen werd de Braque Elite Avond dit jaar weer in volle glorie beleefd. En hoe! Het was een avond waarin menig kok met jaloezie in de ogen zou kijken naar de culinaire hoogstandjes van chef van Oosterhout en zijn rechterhand dhr. Aarts. Dat de eeuwige Praeses een passie heeft voor de edele kookkunst is alom bekend en de aanwezigheid van dhr. Adriaans was dan ook een zekerheid. Het bekende onderkomen aan de St. Josephstraat werd omgetoverd tot een waar Oud Sluis. De Heldiale fijnproevers werden in de watten gelegd met een schappelijk 5 gangen-diner incluis een ruim wijnarrangement. De sfeer was uitstekend, de verhalen waren sterk, het eten was overheerlijk en de speech van de vervangend Praeses was kort maar krachtig.

Aan de lokale gemeenschap werd ook gedacht. Het geld moet nou eenmaal rollen, dus vertrok het gezelschap richting het centrum om een befaamde sauna kroeg te slopen sponsoren. Na 10 minuten binnen te hebben gestaan waren alle calorieën van het eten alweer verbrand. Het tropisch klimaat weerhield de heren er echter niet van enkele soepele dansjes te wagen. De ogen waren snel op ons gericht. Met een groep dames die ons enigszins bekend voorkwamen werd de toon snel gezet. Gelukkig weet dispuut Braque, in tegenstelling tot bepaalde andere disputen, wél hoe je een mooie borrel neer moet zetten en de dames werden uit hun lijden verlost. Het was weer een avondje ouderwets genieten. Het nieuwste model zonnebril uit de Duijkerman-collectie werd uitgebreid tentoongesteld, kleutertje wist een meisje te strikken voor een date bij de McDonalds in Eindhoven, haatbaard werd onheus bejegend door een echte topper en de clown der T.H.D. Braque was gewoon weer lekker zichzelf. Ergens diep in de nacht werd de BEA met een voldaan gevoel afgesloten en kijkt men nu al uit naar de volgende editie!

`Het lijkt me vervelend…. om een lekkere zus te hebben`

Sloepweekend II

July 11, 2013

Dit jaar zette een van T.H.D. Braque’s jongste, en in de wandelgangen al bestempeld als een van de beste, tradities zich voort: het Zeilweekend werd weer verruild voor het Heldiale Sloepweekend! Waar dit afgelopen jaar nog een podium bood aan een select gezelschap yuppen, mochten dit jaar ook een aantal jongere lichtingen aansluiten. De Experience Two lag alweer voor ons klaar, natuurlijk tip top geregeld door Omnipraeses Beeksma. Helaas waren de beloofde upgrades van vorig jaar zoals een rimpelloze-hoeren-jacuzzi niet van de partij, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen ook dispuutsnomaad Achmed na een lange reis was aangesloten, en dhr. Lopez de plaatselijke slijterij enkele honderden euro’s had gesponsord, kon de lange tocht naar Langweer worden ingezet!

Nederland liet zich dit weekend van haar beste kant zien, door ons te verwelkomen met een hemels zonnetje en een bijzonder schappelijke temperatuur. Kapitein Bleeksma bevoer ons als een paling door de wateren van Friesland, wijdbeens, een hand aan het roer, en de ogen op de kim. Ook het achteruit inparkeren in de haven van het toch zeker pittoresk te noemen Langweer ging prima. Eenmaal daar aangelegd ging het mis de dure fles Borrel van dhr. Wolfs open. Wat daarop volgde was het best te omschrijven als een slagpartij, waar het Tahrirplein nog veel van kan leren. Bij de BBQ kon vooral de saus een grijns toveren op het gezicht van dhr. Lagas, die vervolgens tevens een reconstructie van 11 September liet zien aan de hand van een toren Jupiler. Omdat dhr. Wolfs toch al wel een half uur in z’n eentje in het Keldertje stond, besloot de rest van het dispuut zich er ook bij te voegen. En dat hebben ze geweten.

Men zegt wel eens dat foto’s meer zeggen dan duizend woorden. Dat ging niet helemaal op voor de foto’s die deze avond ons heeft gebracht. Niet heel verwonderlijk misschien, gezien er met 412 foto’s een keurig gemiddelde van een 100-tal foto’s per uur is neergezet. Rondom dit schrijven kunt u een beschaafde impressie krijgen van wat er die avond zich allemaal heeft voltrokken. Bijzijn was hierin zeker meemaken want onttrekken aan de aanwezigheid van Braque was er niet bij in deze krappe ruimte. Een handjevol onschuldige tienerbollen ontkwam hier dan ook niet aan, en hen werd een spoedcursus neo-Braqueriaans feesten tentoon gesteld. Dhr. Achmed strooide met kusjes en duckfaces, en ook mocht het gezelschap ruiken aan het studentenleven door de bar over te nemen worden gegooid; wellicht liep het soms wat uit de hand. Wat juist ín de hand liep, was de ‘slaapzak‘ van een niet nader te noemen Conserva. Als dank werd er na afloop (zoals dat vaker gebeurt) een fles drank naar het hoofd van dhr. Freling gesmeten. Een paar bellyshots knoflooksaus, cockblock-acties van 2008, semi-orgies op de boot en de behaarde ballen van ons zandmannetje later raakte het gezelschap dan toch eindelijk in coma…

Dag 2. De schade valt mee. Alle Jokers nog op zak, dhr. Swieringa een been vol scherven, dhr. van Loon een gebroken neus; een doorsnee zaterdagochtend dus! Omdat er nu eenmaal niets anders is in Langweer, belandden we weer op het terras van het cafe waar je je voor tientallen euro’s kan laten afzetten voor verse jus d’orange uit een pak en verse houdbare melk. Het was dan ook niet onverwachts dat dhr. Lopez de nieuw aangenomen Oostblokserveerster compleet afkafferde toen hij niet als eerste zijn uitsmijter kreeg. Het weer liet het echter niet toe om nog langer te blijven, in de zengende hitte was het noodzaak zo spoedig als kon het water op te gaan! Maar dat alles natuurlijk niet voordat dhr. Beek even zijn tanden kon poetsen met gin, en voor de 3742e keer de mix van Solomun op kon zetten. De twee foto’s hieronder laten goed zien dat de sfeer op zo’n sloep fantastisch is!

Eenmaal weer aan land kon het feest zich gewoon weer voortzetten, en sinds vorig jaar hebben we daar het ultieme drankspel voor natuurlijk. Toen er elke 5 minuten “bodem” schalde over de haven wist iedereen al wel hoe laat het was. Dhr. van der Zwan vulde de apenrots met zijn linker- en rechteraap, en na de treffende imitatie van Andre Rieu was het vermaak op de boot wel op, en moest het lokale uitgaansleven slachtoffer worden.  Helaas geen 4VWO Wassenaar dit jaar, het was toch voornamelijk weer Plato wat hier rondhing. Bij binnenkomst kregen we van Flugel nog mee dat het credo van deze avond “Drink Responsibly” was. En zo geschiedde. Het sterkste van de kaart graag, en dat bleef helaas niet bij 1 keer… Een gapend zwart gat later wekte het ochtendgloren ons, en was het tijd om maar weer eens op huis aan te gaan. Het was weer een buitengewoon geslaagd weekend!

Clearly you’re not a turtle!

 

Komkommertijd?!

October 25, 2021

Wat is er de afgelopen weken maanden met Heerendispuut Braque gebeurd vraagt u zich af? Heeft de laatste lichting definitief het licht uit gedaan bij de Heeren van weleer? Is tikkende tijdbom Achmed dan eindelijk af gegaan? Is het hele dispuut verwend met ieder hun eigen Sammie? Niets van dit alles waarde lezer, een veel te luie ietwat comateuze trekjes vertonende huisschrijver is wat er aan scheelt! Want er is genoeg gebeurd de afgelopen tijd;

Zo waren er weer tradities om in ere te houden. Het oudste sporttoernooi dat onze vereniging rijk is heeft wederom plaatsgevonden; het Braque Squashtoernooi wordt ook dit jaar nog niet begraven maar mocht zelfs zijn 4e lustrum vieren. Gelukkig voor de Praeses Squash was dit alles binnen een middag geregeld, helaas voor de rest van Braque betrof het dan ook diezelfde middag. Onder toeziend oog van enkele Helden die een twintig jaar terug dit concept uit de grond hadden gestampt werd ook dit jaar weer tot zichtbaar ongenoegen van de Quaestor het fustje leeg getapt en tot in de late uurtjes door geborreld en dat vroeger alles beter was daar werden we nog even vriendelijk aan herinnerd.

Daarnaast werden ook de banden buiten Plato eens flink aangehaald. Zo werden we uitgenodigd om met de dames van Keiretsu mee te gaan naar het A One Kart-toernooi. Na een borreltje op huis werd er ook nog een poging gedaan tot het zingen van een liedje. Dat de ontgroening voor enkelen te vroeg was afgelopen bleek wederom maar goed vroeger was toch alles beter. Na de kelen eens even flink te hebben gesmeerd en daarna weer schor te hebben gezongen werd er afgereisd naar de Voltage. Onze hoop werd gevestigd op Humberto Alonso die zijn reputatie meer dan waar maakte en reed keurig de snelste ronde. Gelukkig waren de dames van Keirtetsu er om de tijd te verdriedubbelen zodat we niet met prijzen huiswaarts hoefden te keren. Hulde! 

Een kleine week erop was het alweer tijd om de spelersblouse te verruilen voor het rokwit maar niet voordat er een borreltje of wat op het terras waren gedaan. De weergoden waren ons namelijk bijzonder goed gezind die dag en waardoor het kwik zelfs boven de 25 graden steeg. Dus leek het een enkeling verstandig om een biertje of wat op het terras te doen, even later werden we door Braque’s eigen hofleverancier gebeld om maar even een rosé te proeven voor aankomende T.O.C.K. Nu waren Kwik, Kwek en Kwak ook de beroerdste (nog) niet en moest dat er ook nog wel bij kunnen. Na een flesje of wat werd er toch maar aangedrongen dat we huiswaarts moesten keren en een bodem met terugwerkende kracht moesten gaan leggen. Immers moest er enkele uren daarna op de jaarlijks terugkerende whisky-trein gestapt worden bij het Bal Masque. Eenmaal aangekomen op thuishonk ‘t Vaticaan bleken de gezichten flink verbrand te zijn, de zin was ver te zoeken en de whisky-trein werd een uurtje uitgesteld. Wel waren er maskers in overvloed en wel in de kleuren rood en blauw! De gedachte achter deze primaire kleuren is nog steeds zoek maar dat mocht de pret niet drukken. En gelukkig was bijna iedereen aanwezig dus kon onze reputatie weer even flink worden opgepoetst.         

Jammer genoeg lag het peil op locatie zelf iets minder hoog, disputen die nog steeds niet snappen dat je op een gala niet in das loopt, disputen die in plaats van een masker een driejarige hun gezichten laten volkalken of disputen die zo nodig een statement moeten maken en allemaal een avond in hun lievelingsbroeken mogen lopen. Hilariteit gegarandeerd. Het waren ook de leden van datzelfde dispuut die een nog groter stempel willen drukken op de avond door te tonen dat men wel degelijk van een herenmannendispuut kan spreken. Dat dhr. Lagas het allemaal niet meer aankon bleek wel toen hij als held op sokken meteen op STOP drukte, helaas van hem was er geen brand om te blussen. En of meneer even €600 kon aftikken, helaas voor hem was ook voor terrastijger Lopez een vaatje teveel van het goede dus was er geen geld zat. Zat werd er ook gedronken, met name van de rosé die de T.O.C.K.’s eigen Ballotagecommissie niet was gepasseerd. Maar ach, het bier ging ook vervelen en morgen kwam de stufi weer binnen. Sommige leden hadden het helaas niet in zich op het einde van de avond te halen en werden ‘headfirst‘ de taxi in geKwakt en richting huis gebracht. Dat uw beste vriend de taxichauffeur hiervoor eerst drie keer de ringbaan rond was gereden bleek de volgende morgen wel aan de portemonnee. Maar goed, de stufi was weer gestort.     

Dat er niet alleen geborreld werd bleek wel een week later toen er nog geen half elftal afreisde naar de velden van S.C. Olympus. Daar vond het PIOT Voetbaltoernooi plaats waar ook de gemiddelde burger zich een dagje kon vermaken met sport en spel (lees: kan vermaken met het uitdelen van doodschoppen van een aantal studentikoze gezelschappen). U merkt het al, een dag gevuld met louter gezelligheid. Maar dat mag je ook wel verwachten als men €10 betaald voor een bak lauwe lasagne en een gedeelde laatste plek. Na het eten werd team Braque 1/2 versterkt door nog een handvol Heeren waardoor Braque op volle oorlogssterkte weer dansjes kon gaan dansen in de kantine. Toen dan ook foetusneus Freek van de grond was getrokken, er weer oud Braqueriaans een stel burgerlijke paupers werden geprovoceerd en het hele plafond was omgetoverd in een ware sterrenhemel kon er weer huiswaarts gelift worden.

 

Met vlijt en liefde?!

Op goed geluk!

October 25, 2021

Elk willekeurig beroep in pikante vorm, mannen als vrouwen, bovensloters die het zuiden ineens bezoeken. Het was in het voor sommigen te lange weekend van 8 tot en met 12 februari weer tijd voor het feest dat meer ongewenste zwangerschappen met zich meebrengt dan in heel India: Carnaval! Waar menig persoon het na een weekendje snel laat afweten treedt dispuut Braque traditiegetrouw buiten de grenzen van Kruikenstad om daar de gemeentekas van Cuijk te spekken.     

Verzamelen gebeurde daarom vroeg op het Centraal Station. Niet zo zeer omdat we daar moesten zoeken naar een 5e klooi verkleed in onzichtbaarheidsmantel en ook niet omdat het zien van haastende arbeiders nu eenmaal prettig is voor de kater. Nee, omdat er dit jaar een eeuwig durende reis met het OV moest worden gemaakt.  Aangekomen op het station werden we onthaald door broodjes kaas, bier en nog meer broodjes kaas. Meteen maar doorgaan was dan ook het motto om vooral niet te hoeven denken aan de man met de hamer die na een keer of vier te hebben afgezegd de volgende morgen onvermijdelijk en onwaarschijnlijk hard zou aankloppen. Na een treinrit vol afkeurende blikken te hebben gehad werden we in Nijmegen Centraal onthaald door nog 200 andere malloten. Die het net zoals wij het in hun hoofd hadden gehaald om weer in het zichzelf overeind houdende smerige en stinkende pak te stappen. Vanuit daar werd de sprinter richting Cuijk aangedaan en alsof ze erop getraind waren wisten de ‘sfeerbegeleiders’ het sprintertje vol te duwen met nu al dronken tienerbollen, studenten, tafels en alles wat daar tussen past. Die allemaal met maar één doel voor ogen, deelnamen aan de tocht der tochten, door weer en wind en dat er slachtoffers gaan vallen staat vooraf al vast. De climax van het Carnaval, de Kuukse Elfkroegentocht.

Echter begon deze editie van de Kuukse Elfkroegentocht met een klein probleempje, er waren namelijk geen kaarten gehaald voor dit uitverkochte evenement. Afaal! Een mooi man zei ooit; “Je moet niet in problemen denken maar in oplossingen!”. Zodoende kon ook deze traditie weer worden voortgezet, echter niet voordat we hadden gekeken naar: de achterkant van een hamburgerkraam, de achtertuin van de burgemeester van Cuijk en meneer Pastoor en zijn mooie grafzerken. Toch wist uiteindelijk het volledige mee afgereisde dispuut inclusief tafel, rookdoos, geforceerd lachende klooien en meters bier zichzelf binnen de hekken te werken.

Dat achter de rug hebben beloofde het uiteindelijk toch nog de dag te worden waar we al zolang naar hadden uitgekeken. Maar met tientallen kroegen, pleinen en andere gezellige gelegenheden zou dit weinig problemen gaan opleveren. Althans dat zou je zeggen, ware het niet dat na een zeven bier een stel Braquers de drang had om zich van de groep te distantieren en het in zijn eentje ontzettend leuk te hebben. Gelukkig deed het meerendeel niet mee aan de Elfslettentocht en werden er gewoon kroegen binnengewipt bezocht in plaats van Jokerverslindende vrouwen. En met succes! De enige stempelkaart die Braque rijk was werd verzilverd en zodoende kon men weer huiswaarts gaan. Ware het niet dat heel Zuid-Nederland via hetzelfde boemeltreintje richting huis wilde. De twee uur wachten hebben we onszelf maar bespaard en omdat het weekje toch al niet zo duur was werden we middels taxi’s keurig bij station Nijmegen afgezet. Na een man verkleed als oom Agent ervan te hebben overtuigd dat de Braque statafel toch echt van ons was konden we dan toch richting het echte Zuiden afreizen. De een wat eerder dan de ander maar dat mocht de pret niet drukken. We konden met een goed gevoel en godzijdank het volledige gezelschap minus een aantal accessoires weer terug naar Tilburg. Die komen we volgend jaar wel ophalen!

Oh, je hebt gewoon geen zin om op de tafel te klimmen?

 

21-Diner Daan

October 25, 2021

Jawel, sinds een half jaar is er weer sprake van 21 diners bij dispuut Braque. Van het ene gehucht naar het andere, dit keer waren we welkom in wereldstad Waalwijk. Volgens Wikipedia is dit nog altijd een stad maar inmiddels weten we wel beter. Daan Dingemans was zoals het hoort alweer bijna 22 maar dat mocht natuurlijk de pret niet drukken. Na maanden van zeuren, plechtig beloven dat Braque de kwaadste nog niet is en dat Jokers alleen van waarde zijn bij een kaartspel kon het hele dispuut dan toch afreizen naar het pittoreske Waalwijk. Eenmaal aangekomen werden we verwelkomd middels een woordje van de verjaarde job himself en zodoende werd ook de borrel in de kelder weer eer aan gedaan.  

    

Nadat ook enkele oud-leden zich bij de jongere honden hadden geschaard kon er aan tafel worden gegaan. Tegen ieders verwachting in was er geen tafelschikking gemaakt waarbij het zusje strategisch een veilige plek kreeg toegewezen. Nu hoeft dat natuurlijk ook helemaal niet want Braque gedraagt zich altijd, toch? Na een speech van mevrouw Dingemans waar onze Praeses nog een puntje aan kan zuigen was het tijd voor een meer dan Heldiaal diner. Marianne Thieme schijnt nog steeds wakker te liggen op haar tofu matje na het zien van de vele kilo’s vleesch die daar maar al te graag zijn genuttigd. Nu begrijpen we ook ineens waarom Daan is afgevallen sinds hij in Tilburg woont.

    

Een 21 diner zou geen 21 diner zijn als er niet een lied geschreven was. Het was geschreven, geprint en gezongen maar daar zullen we het bij laten. Gelukkig konden we voor beter vermaak dan liederen geschreven door lichting 2012 richting het centrum van Waalwijk. Als eerste werd het gezellige plaatselijk poolcentrum aangedaan alwaar volgens oud-Waalwijkse gebruiken iedereen in das bekogeld werd met sneeuwballen. Gelukkig waren we nog altijd in het gezelschap van de gehele familie Dingemans dus ons kon weinig gebeuren. Echter, gewiekst als altijd had Daan ervoor gezorgd dat deze exact 30 minuten mee mochten. Daarna konden ze Ella mee naar huis nemen en namen de gebroeders Dingemans het volledige dispuut zonder microfoon, sorry Dorus ‘Waar is je pak?’ van Mosselveld, mee op sleeptouw. De twee andere kroegen van Waalwijk moesten eraan geloven. Omdat de eerste kroeg gevuld was met allerlei volwassen types en er veel te degelijk uit zag was alles behalve geschikt voor een avond als deze.

    

Daarom werd de avond doorgezet in café Goodfellas. Een mooie naam voor een nog mooiere kroeg. Want wat is er nu mooier dan in je goede hemd en smerige das tussen strakke minder soepele neven van Joan te staan? De bladen bier waren daarom niet aan te slepen en ook buckets werden niet gemeden door de jarige. De avond kon niet lang genoeg duren, zelfs niet voor de vele fashiontips van dhr. van der Maat die weer eens de bloemetjes kon buiten zetten. Maar uiteindelijk heeft alles een einde en zo ook het Braque avontuur in Waalwijk en gingen we lijnrecht naar huis. Behalve voor een enkeling die alles van hotels schijnt te weten, doch nooit eentje boekt.

Dus jullie hebben een bedrijfsuitje?