admin

Tweede borrel op een berg

Na een uitermate geslaagd en bovendien origineel neonfeestje met de dames van Conserva hebben de heren van de T.H.D. zich gebogen over het klooienvraagstuk dat zich elk jaar na de eerste borrel opdient. Na uitvoerig beraad verscheen er witte rook boven de KB, wat resulteerde in een negental jongemannen die geschikt werden bevonden om ook de tweede borrel bij te mogen wonen. 

Ondanks het voortdurende bakkeleien over de invulling van deze tweede borrel (wat Braque overigens niet vreemd is) bleek dat het behouden van tradities immer bij de identiteit van het dispuut hoort. Zodoende werden de eerstejaars opgewacht om stipt 17.28 voor een voorborrel bij stamkroeg Slagroom. Vanaf deze oase van speciaalbier vertrok er een karavaan bestaande uit de bus van buschauffeur Hans naar het verre  westen oosten, alwaar een omgebouwd geloofshuis genaamd Onze Kerk in het immer sfeervolle Hooge Zwaluwe het gezelschap met smart (en Cava) opwachtte. Vooral dat laatste kon de heren met blijdschap vervullen.

Naast de heren die op dit moment het huidig kader van Braque vormen, waren ook een aantal leden van weleer van de partij. Door een slinkse manoeuvre van Boris Boef kwam dhr. Quist derhalve naast een van de klooien te zitten. Quist greep deze kans uiteraard meteen met beide handen aan door zijn dochter alvast uit te huwelijken voor het Lustrumgala dat over twee jaar zal plaatsvinden, omdat “ze dan negentien is dus dan kan het!” aldus een trotse vader.

Terwijl de heren door de serveerders van de ene na de andere lekkernij werden voorzien, was het de beurt aan de Bitch van LAB en de Praeses van Braque om aan de eerstejaars duidelijk te maken dat Braque meer is dan een vriendenclub en daarvoor kiezen een keuze voor het leven is. 

Met die inspirerende woorden trok men terug naar de bus, maar niet voordat een van de eerstejaars een paar flessen wijn voor onderweg had weten te ontfutselen onder het oog van de obers door. Met hetzelfde gemak werden die flessen in de bus verticaal verorberd, terwijl Loek Maas bezig was met het veelvuldig ten gehore brengen van schunnige liedjes over mensen op een berg. Alvorens een enkeling dit ludieke concept compleet verkrachtte als gevolg van het overslaan van het onderdeel ‘rijmwoorden’ op de Belgische basisschool.

Met het tempo van tututu Max Verstappen kwam men weer aan bij de KB, waar de dames van Furiae eerst nog een uur aan het omkleden waren de boel alvast op stelten hadden gezet, deden de heren hun beste Hugh Hefner impressie door zichzelf in iets te kleine badjassen te hijsen. Dat de borrel gezellig was bleek al toen er onverwachts bezoek in een blauw kloffie voor de deur stond, maar met enkele loze geruststellende woorden van trapschoonspringer Schar geloofden ook zij het wel en kon het feest tot in de late uurtjes doorgaan.

Aan de eerstejaars: bedankt voor deze avond en wie weet tot snel!

“Het gala is pas over twee jaar dus dan is ze negentien!”

EERSTE BORREL (NE)ON FIRE

Nacho’s die de hokjes in de Cube als slaapplek behandelen, Moes die voornemens is om dit jaar écht 132 ECTS te halen en talloze wanstaltige geestige rijmpjes voorbij zien komen op je mail met de vraag om koffie te drinken. De doorgewinterde Braquer weet al hoe ver het dan is: de start van een nieuw collegejaar! De start van een nieuw collegejaar betekent uiteraard ook dat de grote klooienroulette vanuit de TSV van start gaat. Het studentenwelzijnsmannetje wist – ter voorbereiding op deze periode – het begrip Astresssor tot ongeëvenaarde hoogtes te stuwen. Gelukkig bleek bij de disputentochten al snel dat hij overal aan had gedacht: gore olijfjes, borrelnootjes met nog minder smaak dan Klink op de eerste borrel en Quen Is dat Peter Gillis yu als sabreur – het bleek allemaal tiptop in orde. De mannen hadden zodoende drie lauwe avonden gehad en nodigden op de donderdag – ditmaal zonder gezeik over een Habiba – een select gezelschap uit voor het moment dat het kaf van het koren wordt gescheiden: de eerste borrel! 

Op het Plato-kamp konden enkele genodigden ter voorbereiding op de borrel nog verder kennismaken met een speciale groep Braquers voor het moment suprême daar was. De genodigden leerden ongetwijfeld veel positiefs over de Heeren, zoals dat Snof zich nog steeds niet te oud voelt om het gezellig te hebben met achttienjarigen en dat GTC-papegaai Moes Marraparra hét voorbeeld is van hoe je je als Braquer inzet voor commissies. Het kon dan ook niet anders dan dat vanaf 17:47 stipt de eerste borrel een gezellig karakter kende. Het werd zelfs nog gezelliger toen we aan de lauwe speciaalbakken konden beginnen. Ieder biertje kent uiteraard haar eigen verhaal en op imponerende wijze wist de Limburgse spebikoning dat aan iedereen kenbaar te maken. Bier is bij Braque echter slechts een doel middel en geen middel doel. Om dat duidelijk te maken mochten de genodigden hun meest amusante verhaal tentoonspreiden. Conclusies: sjaars hosselen nog steeds in verscheidene zuipgehuchten, willekeurige huisbewonert geeft geen fuck om de blauw en een andere huisbewonert nam letterlijk en figuurlijk de benen op een discutabel moment. 

Gelukkig konden we na de conservaties op grote hoogtes door naar een écht amusant onderdeel: de huifkar van Keesie. Strrrrrruuuuuudel kon zijn geluk niet op toen hét voorbeeld van de moderne techniek voor de KB verscheen na enige vertraging. Een halve minuut later was hij echter weer in mineur toen Kees besloot zich bijna klem te rijden in de ghetto van de Korvel onze gezellige buurt. Eenmaal ontsnapt uit de smalle straatjes ontstond er een bizarre borrel op de huif; de wandelgangen zeggen zelfs dat stuntpiloot Stift een koprol heeft gedaan! Door al het springen op allerlei bangers en dat gare carnavalsnummer dat A12-feut Oek opzette stonden de maagjes van iedereen echter ook op springen. Gelukkig was de Gele Muur reeds gearriveerd om ons te voorzien van snackshifts en een draaiboek van zes pagina’s en konden we met een gerust hart de blacklight borrelruimte betreden. De KB had door haar donkere karakter wat weg van een escape room waar Brum drie wc-stortbakken zou kunnen slopen uur verdwaald in zou kunnen raken, maar gelukkig wist iedereen relatief gemakkelijk zijn of haar draai te vinden. Klink en Oek draaiden helaas de verkeerden kant op, maar de rest genoot van de vodka ranja energy en de originele hitjes van de P. Tot slot was Braque gelukkig dat de laatste kamer van de zomer nog werd gevuld en kon iedereen met een bonzend gerust hart naar bed toe. Genodigden, bedankt voor jullie komst en mogelijk tot de tweede borrel!

‘’Is dit de eerste keer voor jou?’’

Schip ahoy

De dag die in de agenda van elk waardig lid en zijn moeder rood omcirkeld staat is wederom aangebroken: de verjaardag van onze vriendengroep, ofwel de dies der T.H.D. Braque. Ditmaal hebben we de regendans overgeslagen om te voorkomen dat deze heuglijke dag in het water zou lopen, of beter gezegd, dat het wél in het water zou lopen. De heren gingen namelijk naar Den Bosch om levend te verbranden op een bootje dat vrij krap aanvoelt als je haar deelt met zes LAB’ers met zware botten.

Desondanks gingen onze sjaars twaars met goede moed aan het roer zitten om de veel te volwassen gesprekken en anekdotes van de LAB’ers aan te horen. Al snel bleek echter dat niet iedereen zo volwassen was, gezien verscheidene bootjes herhaaldelijk in doodlopende grachten terechtkwamen, sommigen elkaar nat probeerden te spetteren en anderen uit de boot poogden te urineren. Nadat de twaars geacht werden genoeg verantwoordelijkheid te hebben genomen werd het tijd om ongewenste opmerkingen te maken naar het damesdispuut dat ons zou opvolgen voor ongelimiteerd bier.

Althans, dat was de verwachting. Wat namelijk niet voor iedereen van te voren duidelijk was, is dat er eerst een soort wandelvierdaagse voltooid diende te worden, en dat valt niet mee als je doorgaans enkel van en naar Bosporus loopt. Eenmaal aangekomen blijkt gelukkig dat we in een hoekje achteraf gepropt werden we eindelijk konden brallen zonder zeeziek te worden.

Nadat de speeches gegeven waren, de oude garde vertrokken was en de open bar gesloten was, ging men op pad om de kroegen van Den Bosch onveilig te maken. En dat is gelukt, want zodra het grote aantal decadente Braquers het gespuis weggejaagd had kon voor enkele leden de MILF hunt beginnen, terwijl een niet nader te noemen oud-lid zich niet realiseerde dat hij beter had kunnen vertrekken toen zijn leeftijdsgenoten dat ook deden. Desalniettemin zette de gezelligheid zich nog een tijd voort, en nog voordat we uitgespeeld waren moest de trein gehaald en de avond afgesloten worden.

“Komt dit in de Schuttevaer?”

Jonge honden onderuit tegen geslepen routiniers

Aan het einde van een intensieve week wachtte een bijzonder toetje op de Helden. Net bijgekomen van het realisatiemoment dat de nieuwste Braque-afvaardiging aan het Plato-bestuur net zo weinig wijze woorden als Quen ‘vet, gaaf, tof’ Verhaar in zijn speeches verwerkt, stond namelijk de jaarlijkse klassieker tegen LAB op het programma. In een kolkende ambiance – met hooligan Rintje als enige toeschouwer – moest na twee jaar weer eens blijken welke ploeg het meeste voetbaltalent in huis heeft. Waar Braque begon met een brede bank door Snof die er plaats op nam, moest LAB het doen met slechts de twee telgen van Bas. Het mocht de pret echter niet drukken en stipt om zeventien over acht trapte LAB af.

Het voordeel van jong zijn is het gegeven dat je lichaam nog veel klappen kan verwerken. Hoewel de afgelopen weken verschillende Helden veel weg hadden van een vergane vriend van Stift op de middelbare school die dezelfde voornaam deelt als de prins van Wales, bleek dat bij de LAB de problemen nog groter waren. Na een rommelige openingsfase schoot het hoge tempo er direct in bij team LAB, waardoor het plots een partij werd tegen zowel LAB als LEB. Nadat bleek dat Padde toch meer kan dan ongemakkelijk zijn op borrels en ook Jossa zijn innerlijke Valbuena naar boven haalde in de openingsfase, leek dan ook niets meer een gemakkelijke overwinning voor Braque in de weg te staan. Het liep echter anders.

LEB bleek namelijk goaltjesdieven in huis te hebben. De verdediging van Braque wankelde al snel harder dan Brum na een biertje bij zijn nog treurigere vriend aan de overkant van de straat en het was dan ook te merken dat de wissels bij LAB zorgde voor een ommekeer in het wedstrijdbeeld. De kleine pootjes van stotterdwergen Klink en Strǘdel wisten geen raad met de onvermoeibare oud- en aankomende leden, waardoor er plots een grote achterstand werd opgebouwd. Die tik kwamen de Helden niet meer te boven, tot ontsteltenis van de P die in zijn leven toch al gewend zou moeten zijn aan belangrijke wedstrijden verliezen. Een forse afstraffing volgde, maar gelukkig was de derde helft tenminste wel voor het Collectief.

‘’Die broek ligt opener dan de verdediging van Braque’’

21-diner (Poep)Loek

Na de modderpoel in Nijmegen – voor de gemiddelde student beter bekend als CDT – stond er voor het collectief een reis gepland naar een ander varkenshok, namelijk die van de man die bestuur XXXII in zijn eentje weet te ontwrichten tillen: Loek Maas. De Ab Actis had het immers voor elkaar gekregen om tegen elke verwachting in zijn morbide obesitas niet de overhand te laten nemen en de 21 jaar aan te tikken!

Dat van uitstel zeker geen afstel was gekomen werd het Dispuut eenmaal aangekomen in V-Town snel duidelijk. Het ontvangst was warm en de champagne koud. Voor een aantal Leden was het voorborrteltje een fijn weerzien en voor een aantal bestond het met name uit verhalen van Brum over station Veenendaal de Klomp. Enfin, na het welkomstdrankje nam de vader van Loek het woord om aan de hand van een aantal slides te laten zien dat Loek eigenlijk altijd al een geval apart is geweest. Dat bleek onder andere uit verhalen over de inmiddels beruchte Poep-Loek en een filmpje waarin Kirk een open sollicitatie doet voor ‘K2 zoekt K3’.

Na deze verhelderende woorden kwam de overige familie aanrukken met het aperitiefje waar Loek in zijn leven genoeg op had geoefend. De beste pizzabakker van de Reisvennestraat en omstreken had ondanks zijn afscheid bij Domino’s toch nog eenmaal over zijn hart gestreken om het Dispuut te voorzien van kleffe  deegschijven pizza’s alvorens men kon aanschuiven voor het diner.

Als opening van het diner spraken de vrienden van Loek uit V-town nog een aantal korte maar krachtige woorden terwijl vanuit de tuin de barbecuelucht al bij menig Lid een weg naar de neusholtes had weten te vinden. Wat is immers eten met Loek als je dieet niet enkel bestaat uit een vette hap en vooral veel vlees zonder groenten?

Terwijl men de laatste restjes nog van hun bord at en de wijn voorraad begon te slinken en het dessert in de vorm van een bolletje ijs werd geserveerd begon de mentale voorbereiding op wat de Heeren nog te wachten stond. Na het diner was de tijd rijp om downtown V-town een bezoekje te brengen. Enkele legendarische kroegen passeerden de revue. Zo ook ‘De Senaat’, een van de weinige toko’s in Nederland waar men nog onderhands pakjes sigaretten verkoopt, tot grote blijdschap van de slecht voorbereide Braquers.

Nadat Brum voor de honderdste keer een kroeg was uitgezet en zelfs De Senaat haar deuren sloot vond het collectief het welletjes en keerde huiswaarts. Eenmaal aangekomen probeerde Kwak nog eigenhandig een vijvertje aan te leggen in Loeks bed, wat door laatst genoemde wat minder gewaardeerd werd.

Bij het opkomen van de zon stond men weer fit naast hun bed om na enkele worstenbroodjes de aftocht te blazen. De NS wist zichzelf echter weer van haar beste kant te laten zien door de hele dag geen treinen te laten rijden, maar na zo’n 21-diner kon het humeur al niet meer stuk.

“Ik dacht dat ik gewoon veel had gezweet”

CDT: de grote Brum-show

De maand april staat voor velen vol van betekenis: de lente is van start gegaan, de vrouwen vertonen zich met steeds minder kleding aan, de TOCK-koorts stijgt, maar bovenal kijkt men met grote verheuging naar Sterre Es de volgeplande agenda! Zo ook gold dat voor het collectief op 1 april, en niet wegens het feit dat dit een dag is waarop de grappen van Floyd ineens wél leuk lijken. Het collectief trapte het zogeheten “festivalseizoen: maar dan voor studenten” af in Nijmegen bij Coupe des Templiers samen met de bij velen geliefde dames van Emmeken.

Vergezeld door driekwart van studerend Tilburg stonden de Helden – met de helft daarvan hun hipster-dispuutstrui dragend – warm en knus klaar op het station om Nimma onveilig te maken. De sfeer zat er onderweg goed in: de Seltzers vloeiden rijkelijk en er werden voorspellingen gedaan omtrent de vraag wat Brum nu weer zou flikken om zichzelf de vernacheling in te helpen (wordt vervolgd). Alleen Snof had er wat minder zin in, tenminste, hij keek alsof hij in de trein naar Limburg was gestapt in plaats van naar Nijmegen.

Na een lieftallig ontvangst van de meiden van Emmeken werd er vooraf aan CDT gezellig een biertje gedaan op een soort buurthuis hun eigen sociëteit. Na het uitwisselen van tuindecoratie en een emmer voor Moes was het tijd voor het echte feest en
verplaatste men zich wederom naar het station. Bij aankomst bij de pendelbussen bleek al gauw dat er na het zien van een rij die tot Arnhem reikte een plan B bedacht moest worden. Gelukkig kwam daar de OG Pap Zactis a.k.a. Hamlap van Gaal a.k.a. Hampie tot de redding. Hij gooide zijn 120 kilo charmes in de strijd en sleurde het collectief ten koste van de duizend andere
wachtenden de bus in.

Eenmaal aangekomen op het terrein van CDT werd het duidelijk dat het buiten niet alleen koud, maar ook buitengewoon smerig was. Het stuk ‘niemandsland’ tussen de stages en de toiletten was in korte tijd getransformeerd in een soort varkensstal (wat
overigens verklaart waarom het afvoerputje van Plato ook aanwezig was) met een hoog Dumpert-gehalte. De ene bezoeker na de andere ging gestrekt en dit zorgde voor onverwachts gratis entertainment. Uiteindelijk is Braque er nog redelijk schoon vanaf gekomen… maar dan plots laat Brum, de man van wiens hersenen niet in zijn schedel maar in zijn kleine teen zitten, even zien hoe je een poging tot een achteruitsalto waagt. Ondanks deze fantastische poging keert hij in zijn eentje rap huiswaarts en beseft eenmaal aangekomen op station Veenendaal dat hij niet alleen zijn telefoon kwijt is, maar ook zijn richtingsgevoel.

Ach, gelukkig is het allemaal goedgekomen. Dankzij de gastvrijheid van de dames van Emmeken had vrijwel iedereen een slaapplek en aangezien de entree van CDT 18+ was kon ook Bilal Wahib veilig optreden. We kijken terug op een prachtige dag en willen Emmeken nogmaals bedanken voor alles. CDT: tot de volgende (en hopelijk warmere) editie!

Toen werd ik wakkergemaakt in Veenendaal, ja ergens ver in Noord-Holland ofzo”

Eerste Borrel

Twee dagen nadat het dispuut der disputen was teruggekeerd uit het gehandicapte broertje van Athene Thessaloniki, stond de eerste borrel op de planning voor de Helden. Met de ouzo nog vers achter de kiezen stond er weer een avond op de planning die regelrecht tegen de principes van Snof ‘appelsap is ook best lekker’ Molotov in zou gaan. Van tevoren was gelukkig alles – los van een begroting die zes weken eerder af had moeten zijn – geregeld, dus de rest van het dispuut kon met een gerust hart toeleven naar de borrel. De enige voor wie dat niet gold was Asstressor Heuj. Hoewel hij dagenlang kon genieten van een reis die zelfs Jort Kelder  ‘’bijzonder decadent’’ zou noemen, wond hij zich op de dag van de borrel nog steeds op over de ellenlange discussies met de gele muur over zeemeerminvlaggetjes en broodjes knak. Nadat met de borrelcom van Conserva ook die discussies uiteindelijk waren beslecht tijdens het aankleden van de KB, kon uiteindelijk iedereen met een goed gevoel toeleven naar het begin voor de borrel.

Quen kon in zijn eerste weken als Prins Carnaval de vereniging nog niet naar zijn hand zetten, waardoor de Helden waren uitgeloot om de borrel te mogen beginnen in het café. Slagzahn bleek gelukkig weer een fijn toevluchtsoord om wat speciaalbakken te proeven. De bakken bevielen zó goed dat iedereen besloot om er langzaam van te genieten. Gevolg was echter wel dat Frommel en Krik de helft van het bier moesten wegspoelen, want Kees stond al enige tijd bij het Piusplein te wachten. Een eerste borrel zonder huifkar is tegenwoordig net zo normaal geworden als dat Donar vieze trucjes uithaalt in de introperiode, dus voor de genodigden was de rit an sich niks nieuws. Wat wél nieuw voor hen was, waren de inspirerende nummers over tripjes naar Brussel en boertjes in het ziekenhuis. Nadat de tocht klaar was en de inwoners van Groningen al op het punt stonden om op de tractor naar Den Haag te stappen vanwege aardbevingsgevaar, stond boertje Krik ook op het punt om naar het ziekenhuis afgevoerd te worden vanwege overmatig rietbakgebruik.

Gelukkig werd de borrel rustig voortgezet in het walhalla der keukens. Daar kregen de genodigden de kans om hun mannetje te staan voor de Helden. Voordat zij het woord mochten nemen, nam Zizoef het woord om het goede voorbeeld te geven door ladderzat wat woordjes te brabbelen een mooi verhaal te vertellen over het karakter van het dispuut der disputen. Daarna was het de beurt aan de eerstejaars. Hierbij viel op dat er vaker werd gesproken over meisjes in rolstoelen dan over avonturen in Lloret. Nadat de genodigden opgelucht waren dat het tribunaal erop zat, konden ze meteen een wit shirt aantrekken.

Dat witte shirt kwam namelijk goed van pas voor de neon-blacklight-borrel met de tafelfrietfanaten. De sfeer zat er vanaf het begin al goed in en na een paar minuten was er al weinig wits meer te zien in de borrelruimte. Floyd raakte al wel snel opgewonden door een opgewonden Moes, maar dat bleek voor de sfeer in de borrelruimte gelukkig loos alarm. Er werd tot laat geborreld, waarna Zizoef tot ontsteltenis van Etta de borrel op het schappelijke tijdstip van half zes afkapte. De dag erna kwamen de Helden erachter dat het boertje nog een onverwachts succesje had geboekt, waarna er al helemaal met een tevreden gevoel werd teruggeblikt op de avond.

‘’Toen heb ik haar in het water geduwd’’

Dolle Duitse Donderdag

Anderhalve dag na de wissel stond er voor de Helden alweer een borrel op de planning. De nieuwe Ab wist het dispuut in zo’n kort tijdsbestek schijnbaar nog niet genoeg naar zijn hand te zetten, want het collectief diende op deze zomerse dag af te reizen naar zijn gevreesde Limburg. De jongste lichting had de dag ervoor gelukkig wel de nacht van hun leven gehad met het veroveren van de spouwen-en- draken-douwen-trofee jaarclubtrofee. Deze heftige nacht zorgde er echter wel voor dat Brum nog slechter was in zien dan Moes incapabeler bleek dan normaal. Met zijn vermoeide lichaam – een kwartiertje inspanning voelt voor de Ali-express Kirk Hammett immers al net zo zwaar als een SS-bootcamp – kreeg hij het namelijk in een uur tijd niet voor elkaar om het gevraagde borrelcadeau te halen. Het leidde tot paniek bij het nieuwe bestuur. Krik besloot derhalve om bij te springen, maar vergat derhalve zijn belangrijkste accessoire. De gloednieuwe Praeses was zowaar nog vergeetachtiger dan zijn rechterhand. Wist u, waarde lezer, namelijk dat drie A4 ́tjes printen langer duurt bij de printshop dan bij de printer van de man met zes virtuele zetels? De afgesproken tijd en daarmee de afgesproken trein werden dan ook niet door iedereen gehaald.

J tot de O tot de SSA – die gelukkig wél op tijd was na zijn kappersafspraak – probeerde het collectief nog wel bij elkaar te houden. De nestor en de opperdildo trokken echter hun eigen plan. Zij sprongen namelijk à la Ronald Koeman op een trein die deze donderdag slechts twintig één keer voorbij zou komen. Daarmee leverden ze net zo’n krachtig statement af als de UEFA onlangs deed tegen de Hongaarse Thierry. Het viel ze echter niet kwalijk te nemen. Kjak – wiens meest revolutionaire beleidspunt als TOCK-Praeses was dat hij de coronasituatie nauwlettend in de gaten zou houden – bleek na zijn zware kritiek op de ‘’inhoudsloze’’ beleidsplannen van het nieuwe bestuur namelijk simpelweg gelijk te hebben. Snof was natuurlijk al helemaal ontdaan van het ondermaats handelen van het bestuur en liet dan ook terecht van zich gelden. Afijn, nadat de nestor een hartig woordje had gesproken met El Zizelinho was het allemaal weer koek en ei. De rit in de burgerrups was vanaf vervolgens weer als vanouds gezellig. Brum wist in dit traject zelfs meer actie uit zijn mouw te schudden dan in zijn eerdere treinrit naar Venhorst. Na een warm welkom van het ontvangstcomité vervolgden de Heeren de weg naar het terrein waar Willem Holleeder opgesloten zou kunnen zitten de soos van KoKo aan gelegen lag.

Waar de Helden in de veronderstelling waren dat iedere vereniging net zo onverantwoordelijk en losbandig met de coronaregels om zou gaan als het Plateau-bestuur, bleek in Mestreeg niets minder waar. De BarCommers van KoKo – die ongeveer net zoveel gezag en autoriteit uitstraalden als Stift tijdens de wissel – zaten de integratie namelijk sterk te ondermijnen. Door de dictatoriale stuiptrekkingen van de afgekeurde politieagenten leek de gezelligheid namelijk nogal de duikboot in te gaan. Nadat iedereen vervolgens maar besloot om kansloos te zuipen, vond er een kentering plaats. Plots was het gezellig, vonden er serieuze gesprekken plaats én leek de nestor van zijn dozijn pandapunten af te komen. De nieuwe Praeses ontroerde vervolgens de aanwezigen met zijn gulle donatie aan de plaatselijke AC wiens hoofdprijs nog treuriger was dan Kriks charme-offensief bij een dame die zijn moeder had kunnen zijn eerste speech. Erna besloot het collectief om Kamp Koko te verlaten om de stad te verkennen. Eenmaal beland bij een huis dat veel weg had van een Centerparcs-onderkomen, besloot Heuj om het zekere voor het onzekere te nemen en alvast het loodje te leggen voor de avond. De rest van het gezelschap borrelde nog door tot de integratie definitief verdwenen was, waarna de grond bedden maar eens werden opgezocht. De ochtend erna mocht heel treinreizend Nederland zien dat Moes zich nogal opgelucht voelde, maar dat mocht de pret voor de meesten juist niet drukken. Eenmaal terug in Tilburg werd de avond nog even geanalyseerd, waarna het collectief weer over ging tot de orde van de dag.

‘’Heb je een vriend?!’’

Afstuderen Stijn

Het afstuderen van ons Koek: een dag waar menig jong studentenmeisje lang op heeft gewacht en na vandaag niet is opgelost voor zij die in Rotterdam wonen. Het was een dag waar probleemloos het hele dispuut bij aanwezig wilde zijn en waar iedereen graag zijn tentamenperikelen een dagje voor wilde vergeten. In de, naar Brums begrippen, vroege ochtend verzamelde het collectief op de KUB. Stipt op tijd verscheen men onberispelijk in pak, gestreken hemd en pantalon met krijtstreep. Dat de temperatuur snel zou toenemen was een gegeven en in de hitte wachtte de Leeden tot Koek met het verlossende antwoord de Cube uit zou lopen. Na enige tijd zag men uit de verte een grijnzende, behaarde boskabouter lopen die hard met zijn armen zwaaide. Met luid gejuicht werd de 8 van de Blanke Onana ontvangen, waarna de alcoholvrije kratten bier snel op de huifkar van El Kees werden gegooid. Na nadrukkelijk geïnstrueerd te zijn te zitten tijdens de hele rit vertrok de huif en stond het dispuut snel op om het lied der liederen ten gehore brengen. De rest van de dag trok als een hittegolf voorbij: anekdoktes over Stijn’s schamele successen bij de vrouwen werden gememoreerd, jongere lichtingen werden ervan overtuigd dat MoederKoek een geweldig mens was en dat Daniel eigenlijk beter ook bij de club had gepast. Op enig punt op de dag was het onduidelijk of Poet een rood hoofd had van de hitte of onderdrukte woede op Moes, en was het onduidelijk of Mr. Ctrl+V last had van zijn ontstoken oog of een traantje moest wegpinken. Kwak moest om half 7 naar huis worden afgevoerd en heel even waande iedereen zich in het vorige academisch jaar. Veels te snel waren de pullen leeg en de fusten op en keerde men huiswaarts om zich voor te bereiden op een week vol tentamens. Behalve El Biscuitto zelf: die heeft nog een maal Plato uitgespeeld waar hij per toeval 2021 tegenkwam die nog hard aan het studeren waren. Van harte gefeliciteerd Koek!

“Als je denkt dat iets gebeurd is, moet je er dan onderzoek naar doen? Ben je anders medeplichtig?”

Afstuderen Alexander

Na vorige week de leegstroom van het dispuut gevierd te hebben in de vorm van het afstuderen van Koek, was het in minder dan een week tijd dat dit nogmaals gevierd kon worden. Op 22 juni jongstleden was het namelijk zo dat Smalo ging afstuderen. Zodoende hoefden de Helden zich niet druk te maken om nuchter de Wissel ALV binnen te komen. Hoewel de heer Smaal er zelf weinig vertrouwen in had en al had willen tekenen voor een 5.5, bleek deze verwachting niet in lijn te zijn met de realiteit en kreeg hij een mooie 8 voor zijn thesis!

Alexander besloot de Slagroom sleur te doorbreken en had het dispuut uitgenodigd voor een borrel op zijn dakterras. Kort na aankomst vond de traditionele verkleedpartij plaats en de traditionele huifkarrit. Cees had de avond daarvoor problemen gehad met de ibahesj wouten en durfde het zodoende niet aan om op klaarlichte dag een ritje te maken. Een beslissing die achteraf terecht en zeer verstandig bleek. Om Alexander toch nog te voorzien van een mooi afstudeerfuifje werd er door de Quaestor diep in de buidel getast en een andere huifkar geregeld.

De Heeren moesten wel even wennen aan dit nieuwe rijtuig. In deze huifkar was de Heldiale koprolbank vervangen door een aantal zitjes die zo dicht op elkaar stonden dat zelfs twee Josjes moeite zouden hebben om tegenover elkaar te zitten. Daarnaast duurde het ellenlang voordat de speaker werkte en was de lichtinstallatie vervangen door een schraal led stripje. Ook de afgestudeerde voelde zich niet helemaal op zijn gemak. Dit had echter niks te maken met het gebrek aan faciliteiten, maar doordat er een kale beun zich aan het gezelschap had toegevoegd, die niks anders deed dan norse blikken afvuren op de prinsessenvleugeltjes van Alexander. Tegen het eind van de enerverende rit zeshonderd rondjes om de ring, werden we veilig geëscorteerd en naar huis gebracht door wat betrokken ambtenaren in functie.

Eenmaal terug op de Heuvel werd wederom het dakterras opgezocht. Onder het genot van een paar bakkies met groene knuppels en een goede borrelplank werd er met tegenzin geluisterd naar Kwak die een rol als campagneleider had aangenomen. Gelukkig drukte dit niet op de sfeer en vloeide het bier rijkelijk totdat de Helden zich op gingen maken voor een avond vergaderen gallen en Alexander voor een rustig diner. Alexander nogmaals van harte gefeliciteerd met het mooie resultaat!

Volgens mij heeft die vent het niet zo op mannen”