Na een uitermate geslaagd en bovendien origineel neonfeestje met de dames van Conserva hebben de heren van de T.H.D. zich gebogen over het klooienvraagstuk dat zich elk jaar na de eerste borrel opdient. Na uitvoerig beraad verscheen er witte rook boven de KB, wat resulteerde in een negental jongemannen die geschikt werden bevonden om ook de tweede borrel bij te mogen wonen.
Ondanks het voortdurende bakkeleien over de invulling van deze tweede borrel (wat Braque overigens niet vreemd is) bleek dat het behouden van tradities immer bij de identiteit van het dispuut hoort. Zodoende werden de eerstejaars opgewacht om stipt 17.28 voor een voorborrel bij stamkroeg Slagroom. Vanaf deze oase van speciaalbier vertrok er een karavaan bestaande uit de bus van buschauffeur Hans naar het verre westen oosten, alwaar een omgebouwd geloofshuis genaamd Onze Kerk in het immer sfeervolle Hooge Zwaluwe het gezelschap met smart (en Cava) opwachtte. Vooral dat laatste kon de heren met blijdschap vervullen.
Naast de heren die op dit moment het huidig kader van Braque vormen, waren ook een aantal leden van weleer van de partij. Door een slinkse manoeuvre van Boris Boef kwam dhr. Quist derhalve naast een van de klooien te zitten. Quist greep deze kans uiteraard meteen met beide handen aan door zijn dochter alvast uit te huwelijken voor het Lustrumgala dat over twee jaar zal plaatsvinden, omdat “ze dan negentien is dus dan kan het!” aldus een trotse vader.
Terwijl de heren door de serveerders van de ene na de andere lekkernij werden voorzien, was het de beurt aan de Bitch van LAB en de Praeses van Braque om aan de eerstejaars duidelijk te maken dat Braque meer is dan een vriendenclub en daarvoor kiezen een keuze voor het leven is.
Met die inspirerende woorden trok men terug naar de bus, maar niet voordat een van de eerstejaars een paar flessen wijn voor onderweg had weten te ontfutselen onder het oog van de obers door. Met hetzelfde gemak werden die flessen in de bus verticaal verorberd, terwijl Loek Maas bezig was met het veelvuldig ten gehore brengen van schunnige liedjes over mensen op een berg. Alvorens een enkeling dit ludieke concept compleet verkrachtte als gevolg van het overslaan van het onderdeel ‘rijmwoorden’ op de Belgische basisschool.
Met het tempo van tututu Max Verstappen kwam men weer aan bij de KB, waar de dames van Furiae eerst nog een uur aan het omkleden waren de boel alvast op stelten hadden gezet, deden de heren hun beste Hugh Hefner impressie door zichzelf in iets te kleine badjassen te hijsen. Dat de borrel gezellig was bleek al toen er onverwachts bezoek in een blauw kloffie voor de deur stond, maar met enkele loze geruststellende woorden van trapschoonspringer Schar geloofden ook zij het wel en kon het feest tot in de late uurtjes doorgaan.
Aan de eerstejaars: bedankt voor deze avond en wie weet tot snel!
“Het gala is pas over twee jaar dus dan is ze negentien!”