Na maanden van afzien gezelligheid was het eindelijk weer zover, de apotheose in de vorm van het gezelligheidsweekend heeft weer plaatsgevonden! Alle ingrediënten voor een geslaagd weekend waren aanwezig, ware het niet dat een zevental klooien de gezelligheid flink verstierden in een poging om eindelijk eens te bewijzen dat ze meer hebben te bieden dan gestamel en geklaag.
In tegenstelling tot voorgaande jaren werd het weekend dit keer niet afgetrapt met de dames van Conserva, maar met de dames van Beschuit. Voor de tweede keer binnen zeven dagen werd feestcafé de Prins aangedaan. Ook Pulp was van de partij, ondanks zijn glazige blik van een week eerder. Waar de bierspellen, zoals wel vaker het geval is, goede invloed hadden op de sfeer speelde klooi Zaag zijn eigen spelletje ‘klooi verstoppertje’. Waar klooi Zaag een half uur later gevonden werd op het vrouwentoilet bleek zijn waardigheid al een tijdje door de plee gespoeld. Het wel vaker voorkomende fenomeen van de kledingwissel kreeg wel een heel raar tintje toen klooi Pulp slechts kleding af droeg maar daar verder weinig voor terug zag. Desondanks het gebrek aan gezelligheid bij de klooien werd er lekker geïntegreerd en gezongen. Ergens diep in de nacht zochten we de bedjes weer op om toch nog even een uurtje slaap te pakken.
De naweeën van de borrel werden op vrijdagochtend direct duidelijk. Klooi Slurf had niet helemaal begrepen wat men verstaat onder een pak terwijl Gerrit duidelijk last had van een bad hair day. Verder bleek dat Tsjøærdt een jasje uit had gedaan en dat Kwak nog last had van zijn dirty job. Gelukkig voor ons bleef de vislucht achterwegen. Desalniettemin wist Bal toch nog het een en ander zwart te maken, gelukkig was Pulp daar om het geheel in het gareel te houden. Nadat Zaag zijn water uitstortte over zijn medeklooien liet men Tilburg achter zich. Enfin, dit alles viel in het niets bij de aanwezigheid van niemand minder dan dhr. Lopez, die in zijn drukke schema een gaatje had weten te maken voor een weekend met het collectief.
Ook dit jaar begaf het collectief zich weer richting pittoresk chateau. Het idyllische landschap van weleer maakte dit jaar plaats voor een omgeving die zich vooral kenmerkte door modder en bunkers. Toen echter bleek dat het huisje over een heuse technokelder beschikte waren alle sores direct vergeten. Dhr. Meulenbroek De Weekendcommissie had alles in de puntjes geregeld. Dat echter niemand verder had gekeken dan zijn neus lang is, werd pijnlijk duidelijk toen na 3 uur zuipen gezelligheid al meer dan de helft van de ingeslagen hoeveelheid bier leeg was. Gelukkig bood de lokale variant van Schultenbraü uitsluitsel.
Op zaterdagmiddag wist the only one on the one o two het middagprogramma van nieuw elan te voorzien in de vorm van een heuse muziekquiz zoals alleen hij dat kan. Uiteraard mocht een prijs voor de winnaars niet ontbreken en dus maakte men kans op een gesigneerde kaart van ’s lands bekendste radio-DJ, Martijn La Grouw Dorus van Mosselveld Edwin Evers. In tegenstelling tot de klooien wist de keukenbrigade wél te imponeren en dus werd er genoten van heerlijk zelfbereide spareribs. Dat een enkeling niet had begrepen hoe een frituur werkt was slechts een kleine smet op het geheel. Dat het vervolg van de avond vlekkeloos verliep, was echter wel een grote verrassing.
Toch schortte het aan hectiek en paniek ook dit jaar niet. Navigeren bleek een hele opgave en zelfs een pak sneeuw ontbrak niet. Waar heel het weekend meer tranen dan zweet te zien was, begrepen de klooien uiteindelijk dat er toch echt wat meer inspanning van ze werd vereist. Kwak besloot zich niet langer de kaas van het brood te laten eten en gelukkig volgde zijn medeklooien dit voorbeeld, waardoor de klooien eindelijk eens wisten te verrassen.
Uiteindelijk mochten Tom Kanters, Harmen Grobbe, Jort Molenaar, Luuk van der Pas, Matthijs van de Pol, Diederick van de Goor en Maarten Nijmeijer het klooienshirt inwisselen voor de zwart-witte trui en zich lid noemen van Tilburgs Heerendispuut Braque. Van harte gefeliciteerd en maak er een mooie tijd van!
