T.H.D. BRAQUE

We schrijven zes tien september, toen was dispuut Braque te vinden in Den Bosch om de Binnendieze te verkennen met haar oud-leden. Welgeteld zestig van hen zijn komen opdagen om het 32-jarige bestaan van het collectief te vieren. Al snel is af te lezen aan de van-muntjes-voorziene aanwezigen dat het hen tevreden stelt om een dag van hun gezin verlost te zijn te vernemen wat er met hun nalatenschap gebeurt. Terecht, want dhr. Kemps dhr. Diederen heeft maandenlang zijn best gedaan om Kay zeurende LAB’ers gerust te stellen over de daginvulling, enkel om op het laatste moment de gehele planning te schrappen. De oud-leden wisselen melancholisch verhalen over de goede oude tijd met het actieve kader.

Toen dhr. Van der Zwan merkte dat de muntjes wel erg hard in vloeibare vorm werden geconsumeerd, besloot hij snel te speechen. Tactisch wist hij enthousiasme te creëren voor de functies die nog gevuld moeten worden. De avond kon alleen maar beter worden, totdat dhr. Bus grootheidswaanzin kreeg en probeerde zijn voorganger te evenaren. Gelukkig konden de Helden na zijn korte en overstemde gebrabbel weer verder met het mishandelen van hun lever.

Nadat iedereen voorzien was van de nodige hoeveelheid cholesterol vlees, wilde de harde kern de discotheek bijbehorend het etablissement onveilig maken. Onhandige bewegingen antwoordden een muziekstijl die zelfs dhr. Schellekens esoterisch zou noemen. Onder druk van dhr. Molenaar gingen een aantal ruggengraatloze heren na afscheid genomen te hebben van Den Bosch op stap in Tilburg om de avond af te sluiten. Onvoorzien moest dhr. Bus hier zijn monogamie verdedigen en de vrouwen van zich af slaan. Na dit onwaarschijnlijke spektakel gezien te hebben namen de LAB’ers voor de laatste keer in een lange tijd afscheid van de Braquers.

“Krijgen we ieder uur nieuwe muntjes of hoe werkt dit?”

Limburg. Men kan een verhaal, geschrift, gesprek en/of anekdote op geen slechtere wijze beginnen. Toch staat het hier echt. Limburg is van de twaalf Nederlandse provincies het zogeheten ‘provocerende lelijke eendje’: het kent zijn plek onderaan de sociale ladder, doch gedraagt het zich alsof het Vaticaan is verhuisd naar fucking Kerkrade. Afijn, het punt is gemaakt. Bovendien krijgt het pittoreske Venray nog wel het voordeel van de twijfel gezien men het niet alleen vanaf Brabant ziet liggen, maar ook omdat de welbekende “aanstaande politicus die op jonge leeftijd een te hete aardappel had ingeslikt” hier vandaan komt. Ditmaal had het collectief echter een andere reden om zich te verplaatsen naar dit tweede drielandenpunt, namelijk het neefje-van. Op zaterdag 30 juli werd er vaart gemaakt richting de villa van de producenten van Schar.

Eenmaal aangekomen werden de Helden meteen verrast door een aantal Champagne-Liquor-43 versnaperingen, een knappe suikertante, een tentenkamp waar ze in Ter Apel jaloers op zouden zijn en een honderdtal aan steekvliegen met een Donar trui aan. Gezellig! Althans, dat moest nog blijken. Gelukkig stonden na een aantal heerlijke amuses de vvv’tjes van Schar – die in ieder geval hun kaken niet op elkaar hielden – op om hem in goed én kwaad daglicht te zetten. “Schar is eigenlijk best wel een nerd” werd er overeenstemmend gejubeld. De wijnglazen werden inmiddels sneller gevuld dan de gemiddelde zus van een Braquer, er waren liederen goed voorbereid en bovenal waren er overheerlijke gerechten bereid, waarvoor een ware shoutout naar Senior.

Toen het inkoopbeleid van vier flessen de neus zijn effect begon te hebben werd het tijd om gemakkelijk in de auto opgekropt in de kofferbak naar cafe de Koets te gaan. Eenmaal aangekomen bleek dat Limburgers eenvoudige mensen waren die aan een boksbal genoeg hadden. Na uitleg te hebben gekregen van een frietboer die naar eigen zeggen iedere minuut vrije tijd hier spendeert was het tijd voor de Helden om er tegen aan te meppen. Waar de kersverse Praeses nog niet eens de score “girl”  haalde de dispuutsduif bijna de highscore.

Toen de neuzen van de “tijdreizigers” niet voller konden en Martijn alleen maar in de nek van mensen kon spugen was het tijd om naar huiswaarts te keren. Daar werd er nog een tijdje gezwommen gay seks bedreven om vervolgens de ogen dicht te doen in de beste slaapvoorziening bij een 21 diner ooit. Bij het ontbijt werd het ziekste verhaal van de avond verteld: de heer Maas had bij zijn kapsalon geen patat, maar aardappelschijfjes gekregen. Loek zou na dit voorval geen stap meer zitten binnen de grenzen van Limburg, maar dat is een verhaal voor een andere keer. Familie Vennekens en voornamelijk Babette bedankt!

“Is dat nou zijn zus of zijn tante?”

Maandag jongstleden was het tijd voor een activiteit waar het hart van iedere Braquer een slagje harder van gaat kloppen, juist ja de Plato ALV! Hoewel iedere Braquer, Grind was moe en zou de Plato Wissel ALV XXL missen. Niet alleen zou the BFC terugkeren naar het dispuut, maar als klap op de vuurpijl zou hij vervangen worden door de Heldiale WC-borstel. 

Voor het zover was werd de avond gevuld met knotsgekke activiteiten. Zo was er een lilliputter ingehuurd die niet boven het katheder uitkwam, werd er te hard of te zacht in de microfoon getetterd en mocht Dhr. Molenaar nog een laatste keer uitleggen wat nou precies de bedoeling was van de RVA. 

Toen was het moment eindelijk daar: na een aandoenlijke speech werd Quinten gedechargeerd en Marc geïnstalleerd als voorzitter van de vereniging, dubbel feest dus. De oplettende lezer heeft aan de titel kunnen zien dat het niet dubbel feest was, maar zelfs trippel feest. Dit omdat het, na klokslag twaalf uur, de tweeëndertigste verjaardag was van het meest Heldiale dispuut. Quinten welkom terug, Marc succes aankomend jaar en Helden gefeliciteerd!

“Ik zie Quinten nog altijd als mijn mongolische neefje” 

Het collegejaar zit er weer op. Zoals altijd is de zomervakantie dan ook een tijd om even tot rust te komen na te hebben gestreden voor de vijf resits in de laatste week terwijl je als je het goed gepland zou hebben je die tijd had kunnen besteden aan borrels, aldus Snof, die dat overigens zelf in zes jaar tijd ook nog nooit voor elkaar heeft gekregen. Enfin, wie er in de zomervakantie ook aan welverdiende rust toekomt is het bestuur, want de dag waar de Praeses al maanden naar uitkeek was dan eindelijk daar: de wisselvergadering!

Het werd tijd voor de drie hardwerkende mannen aan het roer en Loek om plaats te maken voor vers bloed dat T.H.D. Braque zal moeten gaan leiden. De stemcommissie was zo vrij geweest om de kandidaten van allerhande opdrachten te voorzien, die met wisselend succes, maar in elk geval met enthousiasme werden gepresenteerd. Vooral Porko maakte hier een sterke indruk, wat door de leden werd beloond met een jaartje rust. Na de stemming bleek namelijk dat de volgende heren deel uit mogen gaan maken van Bestuur XXXIII:

Praeses – Joris Bus

Ab Actis – Bart Schellekens

Quaestor – Gijs Mariën

Assessor – Martijn Vennekens

Wij wensen het nieuwe bestuur veel succes aankomend jaar en willen Marc de Bruin, Loek Maas, Peije Es en Thomas van der Hee uiteraard bedanken voor hun tomeloze inzet het afgelopen jaar!

Naast het bestuur zijn er nog enkele gelukkigen in de prijzen gevallen. Zo heeft Ischa van de Voort het voor elkaar gekregen om ondanks de beste pogingen van Kirk de Opperdildo alsnog mee naar huis te mogen nemen en werd Braques eigen Mulisch in de dop Floris Loeffen beloont met de Gouden Griffel voor zijn magnum opus: `CDT: De Grote Brum-show’!

“Ik weet niet of we dat moeten willen, een Praeses van 150 kilo.”

Waar men normaal ellenlang met het openbaar vervoer moet reizen om bij een godvergeten oord uit te stappen en vervolgens nog vier uur moet lopen was het ditmaal anders. De buurman van Tilburg werd aangedaan en men hoefde louter hun chachi zonnebril pak mee te nemen. Ofja, dat was niet alles op de valreep werd besloten om de bloemen en het cadeau ook maar mee te nemen. Enfin, na een ritje van een luttele vijftien minuten kwam het Heldiale genootschap aan in Goirle voor het 21 diner van Grind.

The man of the hour gaf zijn diner in het eetcafé van zijn vader en hoewel iedereen had verwacht dat het het eruit zou zien als het tweelingbroertje van café de Korenbloem was dat geenszins het geval. De Helden werden hartelijk ontvangen door het personeel die duidelijk niet gewend waren om gasten te verwelkomen die niet een trainingsbroek aan hadden. Na wat matige Jort Kelder imitaties werden we meegenomen langs een galerij – waar veel foto’s hingen die veel weg hadden van nazi kopstukken – om vervolgens te eindigen in de achterkamer van eetcafé Mozes.

Daar werd er kennis gemaakt met de scoutingvrienden die zich nog minder op hun gemak voelde in een pak dan Loek in een sporttenue. De twee groepen schudden elkaar de hand en stelden zich aan elkaar voor, terwijl Klink zich blozend en ongemakkelijk zwaaiend aan de twee dames van het gezelschap voorstelde. Schellekens senior, die verrassend veel leek op de dunne versie van Henk-Jan Grobbe, opende het diner met een speech. In chronologische volgorde waarop hij mensen had leren kennen waren vervolgens zijn scoutingvrienden, vakantiemoaten, beste (en enige) middelbare schoolvriend aan de beurt.

Als laatste was Mondhoek Marc aan de beurt en die wist zoals gewoonlijk weer niet de juiste woorden te vinden en brabbelde wat in het rond. Gelukkig was Porko de redder in nood die in tegenstelling tot zijn normale doen geen ongemakkelijke praatje serveerde. Daarna werd onder leiding van de koning van de tutorials werd “het rookworst zonder worst is ook lekker lied” uit volle borst mee gezongenmompeld. Hoewel normaliter beide partijen tijdens een 21 diner de beerput opentrekken over de jarige kwamen in deze editie beide partijen bedrogen uit. Er waren geen unieke verhalen alleen drie terugkerende thema’s: roken, geen slagingskans bij vrouwen en knopen leggen.

Nadat de gelukkige een derde fles kinder likeur had weggewerkt vonden zijn ouders het wel mooi geweest en werd besloten om het gepeupel naar de stad te sturen. Daar werd de sauna Polly bezocht waarna men voor de verandering in eigen bed kon neerploffen.

Bart en familie bedankt!

“Er is eigenlijk maar één constante in het leven van Bart: vrouwen. Die heeft die gewoon niet”

Hemelvaart: voor de doorsnee sneuneus komt louter de gedachte van die “ene vrije dag vlak voor de tentamenperiode” te boven. Maar welke vorm van enige betekenis schuilt er nou eigenlijk achter de dag van de Hemelvaart? Als u neigt naar het bewandelen van het godsdienstige pad, be my guest. Studerend Tilburg, Nijmegen, Eindhoven, Breda en Maastricht weten wel beter. Dit jaar zijn de voorbereidingen voor de Tilburgse Open Croquet Kampioenschappen wederom uiterst serieus genomen. Ik zou zeggen: pak uw leesbril en een glas rosé erbij en ga in uw meest comfortabele stoel zitten, want het was weer een editie om over naar huis te schrijven!

Waar er vorig jaar helaas een landelijk limiet van 750 bezoekers gold, mocht aan de start van een – hopelijk – Covidvrij tijdperk de verdubbelaar ingezet worden. Een mondzoen in plaats van een mondmasker, een anderhalve dag durende kater in plaats van de anderhalve meter afstand, en een blik Klok in plaats van een avondklok zijn zoals vanouds de studentennorm geworden. Met deze frisse gedachte in het achterhoofd houdend druppelden rond een uur of twaalf twee de croquetvelden langzaamaan vol. Om te voorkomen dat een bescheiden deel van de aanwezigen er achteraf pas achter kwam dat er niet alleen maar rosé gedronken en gesocialized werd, was er dit jaar een scala aan prachtige prijzen die door eenieder gewonnen kon worden door simpelweg zo veel mogelijk partijen te winnen. Als kers op de taart was de zon in tegenstelling tot geschikte afvalbakken zoals altijd op de dag van de TOCK tijdig gereserveerd en werden bij de photobooth de meest chique foto’s geschoten door…

Goed, na een denderende knock-out fase van het croquettoernooi was gelukkigerwijs het einde nog niet nabij: kort na het openen van de foodcourt konden de eerste heerlijke platen vanuit de tent over het gehele terrein gehoord worden. Gerenommeerde namen als Axsel B2B Sonnebar en Gekkenhuys zouden onder andere het muzikale avondprogramma met groots succes vullen. Dit was ook het moment waarbij een aantal Braquers hun persoonlijke vooroordeel de rug konden toekeren, een kans die bijvoorbeeld Muntmannetje Moes met beide ogen handen aangreep. Ook Brum liet zich van zijn beste kant zien door zijn eigen Project X replica te creëren, Mast die zijn evenwichtsorgaan per ongeluk had opgegeten en Oek die de hele nacht ruzie maakte met de lichtsensor.

Desalniettemin kon men – na een geslaagde afterparty in de kantine – terugkijken op een dag waarop men de vrijheid kon vieren die twee jaar lang van ons, de studerende en hersencellenslopende toekomst, was afgepakt door opRutte. Wij willen alle bezoekers uiteraard bedanken voor hun komst en hun positieve energie, maar ook alle vrijwilligers en uiteraard FC Tilburg voor het mede mogelijk maken van dit prachtige evenement. Wij zien jullie allen bij de Lustrumeditie in 2023, ciao!

“Moet je kijken, de schele en de dikke zijn aan het worstelen!!!”

Na weken van gesteggel en gedoe over wat al dan niet een AAA+ activiteit zou zijn, was er dan toch een datum uitgekomen waarop de leden zich zouden verzamelen voor de nieuwste editie van het Braque Datediner! Tot weerzin van Wopke was de keuze echter gevallen op een datum waarop Integrand besloot om voor de verandering een beleidsweekend te houden waarbij nog minder beleid gemaakt wordt dan bij de gemiddelde fractievergadering van Lijst Smolders.

Desondanks konden de mensen die wel hart voor de club hebben aan tafel schuiven, op Padde na dan, aangezien hij het schijnbaar belangrijker vond om een kelderklasse wedstrijd te verliezen dan dat zijn date al drie kwartier op hem stond te wachten. De leden waren ditmaal uitgedost in een outfit met het totaal niet herkauwde en absoluut originele thema “Een reis rond de wereld” waarbij het iedereen vrij stond om een eigen land te kiezen met bijpassende outfit. Dat het thema van Jeroen “de kopieermachine van Braque” Goossens kwam, stond logischerwijs dan ook niemand van te kijken. Daarnaast bleek dat de commissie niet de enige waren waarbij het ontbrak aan creatief vermogen toen Brum en Strüdel met dezelfde outfit het Plato café in jodelden. Naast Moes werd de commissie gevuld door Thijs van Weezel, de man die doorgaans vaker door dames wordt afgewezen dan Poep-Loek voor Platocommissies. Dat Loek zijn huiswerk over zijn outfit goed gedaan had bleek toen hij zich als een ware Ché Guevara opwierp om de arbeidersklasse in de keuken te ondersteunen in hun taken.

Dat de liefdadigheidsactie van de Ab Actis op de prijs werd gesteld maakten de klooien snel duidelijk. De klooien konden namelijk alle hulp gebruiken na een hele dag in de keuken gewerkt te hebben aan de brouwsels en hersenspinsels van iedereens favoriete gemeenteraadslid. De commissie had samen met Dhr. Molenaar namelijk besloten dat een reis rond de wereld altijd begint bij je eigen huis en hadden zodoende een menukaart samengesteld met Hollandse kost. Zo wisten de koks samen met de klooien onder andere om het beste van twee werelden bij elkaar te voegen in de vorm van haringsushi, Cheeto’s om te zetten in een vloeibare substantie en dat ‘kaassoep’ te noemen en een verre neef van Donald Duck met wat bramensaus op tafel te toveren. Dit alles nam echter de nodige tijd in beslag, tot grote ergernis van Heuj die door de constante afwezigheid van ’22 onverhoopt ineens was genoodzaakt om met zijn eigen date te praten. Klink wist zichzelf echter slim van zijn taken te ontdoen door simpelweg te dronken te worden om een ovenschaal uit de oven te halen, waardoor chef Bal zich genoodzaakt voelde om Klink uit de keuken te verbannen.

De witte wijn vloeide niet alleen rijkelijk bij Dhr. Van Weezel, maar het hele collectief wist flesje na flesje soldaat te maken. Hierbij werden de leden uiteraard gesteund door de commissie die voor de goede orde nog maar eens met een baggerslecht idee op de proppen kwam. Het spel dat zij opperden om de tijd tussen de gangen op te vullen bestond kort gezegd uit een simpele opzet: meer wijn drinken dan degene voor je, net zo lang tot de wijn op is. Iemand die echter wel blij was met dit spel was de date van Moes, die hoopte door de wijn het op mysterieuze wijze wel nog leuk met hem te hebben.

Na dit complexe en vooral uitdagende spel waar zelfs OC zijn wenkbrauwen bij zou optrekken en de laatste gangen waren afgehaald, werd het tijd voor de after op de KB. Iedereen die zichzelf nog uit de vermoeide roes – die intussen was ontstaan – wist te krijgen, wierp zich op de fiets om zich naar het hondenhok van dispuut Braque te begeven. Na een laatste paar uurtjes vond iedereen het welletjes en werden de bedden in veel gevallen alleen opgezocht en stond er voor Braque weer een enerverend datediner in de boeken! 

Bij het ingaan van de middag ontwaakt de KB. Na een zware nacht stond namelijk de volgende activiteit op de planning waar men – in ieder volgens de maatstaven van Ploert – alweer vroeg aanwezig moest zijn op de planning. Twee jaar na dato kon men namelijk eindelijk met de mAaTjEs van Furiae op pad voor de gezamenlijke bondingsdag ter ere van beide lustra. Tussen het moment dat deze dag initieel stond gepland en het heden is er echter al veel veranderd. Twee jaar terug was Kauf namelijk nog de sugardaddy van de jongste lichting van Furiae en was de term ‘Estwee’ trending topic. Hoe anders is het nu? De gemiddelde Braquer zou heden ten dage een borrel met Vatos een moord doen voor een sugardaddy door de lishj die intussen hoger oploopt dan het aantal vrouwen dat Moes ‘’bijna heeft geneukt’’ en ‘Estwee’ is intussen in de vergetelheid geraakt door een niet nader te noemen Platoon die nog minder loyaliteit toont dan de gemiddelde Ajacied wanneer er een kwartier geen hemels voetbal wordt gespeeld.

De dag begon op de Varkensmarkt waar de BFcie – een commissie die eigenlijk alleen een BBQ hoefde te regelen maar daarmee al meer tijd had gestopt in een commissie dan vrijwel iedere andere Braque-commissie dit jaar – het plan voor de dag bekendmaakte. De eerste activiteit betrof een Crazy 88. Over het algemeen geen activiteit waar Braquers niet in uitblinken door het gevoel van waardigheid dat iedereen behalve Brum met zich meedraagt, maar door het gebrek aan tijd gingen de groepjes meteen volledig los. Waar de voorbijgaande inwoners van Tilburg dankzij de foute outfits ongetwijfeld het gevoel hadden dat ze zich in Helmond bevonden, gingen de fitte paupers stuk voor stuk op weg naar de glorie. Als klooi hoorde je er niet bij wanneer je niet in de Piushaven sprong en de Boeka deed net zo veel meldingen van overlast als de overburen op de KB tijdens coroons. Nadat Rintje alle vissen in de haven had besmet, moest men echter snel door wat fysieke inspanning. Dronken gymmen is normaliter weggelegd voor Delano van acht wiens ouders zijn opgegroeid op de Korvel en die bij de doop al in bier en energy werd gelegd, maar ditmaal was het de beurt aan de jarige disputen. Het leidde tot veel bijna-dood-ervaringen, hersenschuddingen én Zizoef die kinderen plots leuk vond en eindelijk eens kon etaleren dat het niet zijn schuld was dat Gakpo in twee wedstrijden negentien goals tegen hem heeft gescoord.

Fris en fruitig trok men weer naar de VM waar Quen zijn belangrijkste bijdrage van dit jaar aan de club leverde door wat burgers te flippen. Na enkele goede gesprekken en Furiae dat middels een MLK-esque speech liet blijken dat Moes af en toe beter moet luisteren naar een van de hitjes van Poke, begon het spektakel pas echt. Als laatste activiteit werd de huifkar namelijk weer van stal gehaald. Wopke schudde hier de hitjes uit zijn mouw en Heuj werd daar zo misselijk van dat hij bijna een imitatie deed van Schar na het diesgala. Op de KB werden vervolgens nog wat hitjes meegeschreeuwd door de gehandicapte broer en zus van Suzan & Freek, waarna iedereen concludeerde dat banden niet ongelimiteerd gerekt kunnen worden. De laatste Bakermat-activiteit werd hiermee een feit; op naar lustrum nummer zeven!

‘’Jij geeft die vissen gewoon chlam nu’’