T.H.D. BRAQUE

We schrijven woensdag 3 september 2014, een dag waarop voor het eerst sinds weken de zon scheen, waarop de gehele dag het geluid van een ronkende grasmaaier te horen was aan de Ringbaan-Oost en een dag waarop menig Braquer zijn rust pakte. Want na een avondje snoepen op Plato de dag ervoor stond er weer een Facebook evenement borrel op het programma! Assessor van Oosterhout had de dames van In Vino Veritas naar de tuin van Peppi en Kokki weten te lokken. Daar deze echter nog voorzien was van een flora en fauna waar burgers zoo u tegen zou zeggen, staken enkele heren de handen uit de mouwen om deze filmset van Rambo om te bouwen naar een beschaafde borrellocatie. Na een middagje tuinieren was de tuin gereed en konden de vrouwen met open armen worden ontvangen. Bij kaarslicht en met gespitste oren wachtte een grote delegatie Braquers op het geluid van de deurbel. Toen het moment daar was stroomde de fraaie locatie vol met vrouwelijk schoon. De nieuwsgierige heren werden al snel gerustgesteld toen bleek dat een onafhankelijk clubje vrouwen, bij wie de waarheid in wijn ligt, niet betekende dat zij de rest van de avond opgescheept zaten met een groep wijn drinkende feministen. Het bier vloeide rijkelijk en naarmate de avond vorderde steeg het geluidsniveau. Na twee ijzersterke speeches, het overhandigen van de bekende prullaria en het zingen van een paar liederen werd besloten de buren met rust te laten en ons naar de stad te begeven. Alwaar na een bliksembezoek aan een uitgestorven live bar naar de studio werd uitgeweken. Hier werd nog tot ver in de nacht doorgefeest en toen iedereen huiswaarts keerde kon de eerste borrel van het collegejaar worden afgestreept. ‘’Het is geen jas, het is een binnenjas’’ 

Sommigen onder ons hebben nou eenmaal meer affiniteit met cijfers. Gelukkig maar. Na maandenlang peinzen, zweten, calculeren, koken en plannen was het zaterdag de zestiende van augustus dan eindelijk zover. Het 21-diner van ons Jochempie. Ditmaal mocht het collectief opdraven in het pittoreske Lunteren. Een omgeving die zich kenmerkt door vooral heul veul koeien en dhr. Jansma.

Bij aankomst bleek al dat Jochem de familie Van Vuren het allemaal tot in de puntjes had geregeld. De insteek was duidelijk. Het mocht ons aan niets ontbreken. Een eigen parkeerruimte, wc-units, koelwagens, geluidsapparatuur voor een middelgroot stadionconcert en een scala aan tenten stonden allemaal voor het dispuut klaar. Na een klein welkomstdrankje en een ontvangstwoordje verder begonnen de heldianen aan het diner dat uiteraard wederom voorzien was van een fraai staaltje ritmisch vakmanschap door lichting 2013. Boney M, Frans Duijts en Veldhuis & Kemper maakten ons een geluidservaring rijker. Maar, hier bleef het niet bij. Niet alleen het dispuut, maar ook de ouders en zussen van Jochem hadden wat voorbereid. Zo kwamen we van alles te weten over Jochem zijn AH carrière, collectie zonnebrillen, hoe hij werd begeleid in de dierentuin en meer van dat soort eigenzinnigheden. Na een vermakelijke afstudeerpresentatie en een quiz die vanzelfsprekend glansrijk gewonnen werd door zijn lichtingsgenoten, vertrok het voltallige dispuut richting het uitgaansgebied, te weten metropool Ede.

Na een dolle rit met een van de tien aanwezige taxi’s van de familie Van Vuren, en na een zogenaamd ‘pin-momentje’ van een klein uur, wisten de heren in pak zich dan toch eindelijk entree te verschaffen tot het ietwat pittoreske, maar zeker niet teleurstellende nachtleven van Ede. Opvallend was de Gelderse kijk op het begrip ‘meter’. Waar wij gewend zijn dan een dun stuk hout met een aantal glasgaten te ontvangen, zet men het bier hier in solide kratten die ontworpen zijn om tien glazen zelfs intact te houden bij een val van anderhalve meter. Een idee voor thuis! Toch verruilden we deze kroeg halverwege de avond voor een wat meer ondergrondse tent. Uiteindelijk bleek dat geen vergissing. Lage drankprijzen, veel hitjes en bovengemiddeld veel gewillige dames zorgde ervoor dat iedereen het naar zijn zin had. Voordat we het wisten ging het licht echter al weer aan en begon wederom een doldwaze pendeltocht naar Lunteren. Eenmaal thuis aangekomen bleek dat niet iedereen de genuttigde drankjes evengoed getrokken had. De een sprong hierdoor een koeienweide in, de ander ging in zijn auto liggen en sommigen gingen maar voor de deur liggen. U had er bij moeten zijn.

De volgende ochtend leek het dispuut een kleine transformatie te zijn ondergaan. Van lieve beschaafde mannen de dag ervoor, tot ellenlang tierende horken de volgende ochtend. Gelukkig had de familie Van Vuren hier antwoord op en werden de monden vakkundig gevuld met ontbijt, om zo een einde te maken aan de tirades. Toen bleek dat Bubba tóch niet in coma lag en we de organisatie hartelijk bedankt hadden voor hun gastvrijheid, konden we onze weg naar huis vervolgen..

‘Petje op of petje af?’

De vakantiezomer is weer in volle gang! Met de studieboeken veilig achter slot en grendel is dit de tijd bij uitstek om even rustig bij te komen van de perikelen van het afgelopen studiejaar. En waar dit voor het leeuwendeel van studerend Tilburg betekent dat er de gehele zomer bij de ouders verbleven wordt, is dit voor leden van Dispuut Braque juist de tijd om mooie activiteiten met elkaar te ondernemen. Eén van deze activiteiten is de traditionele Braque Elite Avond, die op 29 juli jongstleden plaatsvond.

Ditmaal werd het collectief, onder het motto ‘Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel’, hartelijk verwelkomd bij dhr. Frenken thuis. Een geschikte locatie zo bleek, want met een tweetal ovens met 3D-luchtcirculatie en vleesmassage functie en een fornuis waarop een fatsoenlijk ligbad opgewarmd zou kunnen worden zet iedereen een degelijke maaltijd op tafel. Gelukkig voor ons stonden er niet zomaar wat leken achter het fornuis. Onder leiding van chef-kok Michiel Janmaat, die heel langzaam de functie van dhr. Van Oosterhout heeft overgenomen, werd getracht er een mooie BEA van te maken.

Helaas werden onze plannen om rustig buiten te dineren hardhandig verstoord door de weergoden, die besloten hadden om een maandhoeveelheid regenwater in een tijdbestek van een uur uit te storten over Tilburg-Zuid. Gelukkig kon na deze bui, en na de overweging om het blauw aangelopen huiskonijn van Stijn ook maar op de barbecue te leggen, de grill aan en konden de statafels weer naar buiten. Wat hierna volgde was een veelheid aan exclusieve gerechten met namen die niet zouden misstaan in het vaderlands dictee. Toen ook de praeses aangeschoven was, en Donny de gehele hout- en alcoholvoorraad in rook had laten opgaan, kon men weer rustig terugkeren naar huis. Na de afwas natuurlijk…

Op initiatief van klooi Teringventje werd er weer eens ouderwets geborreld met de dames van Conserva. Dat dit idee van Teringventje kwam, is natuurlijk niet verwonderlijk te noemen aangezien dispuut’s jongste telg nog altijd erg gebaat is bij de opspelende moedergevoelens van de Conserva’s. De maagbanden werden dus weer goed aangehaald.

Een avond als deze wordt natuurlijk weer aangevangen in ons aller huiskamer ’t Vaticaan, waar suikeroom Frank ons hartelijk ontving. Onder het genot van twee ambachtelijke Trappistjes begon de avond, waarbij de verse Praeses naast pony’s, kikkers en eenhoorns liet merken ook kennis te hebben van biertjes.

Dat de integratie tussen beide disputen niet meteen soepel verliep, was wel te merken aan de Braquers die met de duim op de kale klets naar hun Conserva-vriendinnetje werden geapporteerd. Het dispuut stond weer als tevoren en hoewel het gele leger haar best deed, werd de zwart-witte muur voorlopig nog niet beslecht.

Hopelijk kon een huifkartocht hier meer oplossing voor bieden. Toen de rijdende varkensstal gevuld was, konden we opgaan voor 12 rondjes Tilburg met knallende Hitzone’s, gespannen bandjes en overlopende blazen. Nadat heel Tilburg af wist van het bestaan van Braque, Conserva en schunnige liedjes, was het weer tijd om te landen op het vertrouwde nest.

Na zo’n enerverende huifkartocht was iedereen natuurlijk uiterst hongerig en daar had Ome Frank rekening mee gehouden. De kippenpootjes en ballen vlogen over de tafel. De geelzuchtvreetzucht vierde hoogtijdagen! Gelukkig was hier van tevoren rekening mee gehouden en was er extra eten gereserveerd voor in geval van nood.

Uiteindelijk de maagjes weer goed gevuld, kon er nog even lekker gedanst worden in een andere varkensstal, namelijk feestcafé Brandpunt. Waarna na een uurtje of vier uiteindelijk bij iedereen rustig de oogjes toe gingen…

Zoals niemand het ontgaan zal zijn, staan de afgelopen weken volledig in het teken van het WK 2014 een dispuutswording de Heldiale wisselvergadering. Het was een avond vol met fotopresentaties, speeches, brieven, plannen en vurige debatten. Waarbij een enkeling zijn stem wel erg hard wilde doordrukken en zich dan ook flink liet gelden. Uiteraard was ook het oud-Praesidium meer dan aanwezig en was wel in voor wat meer competitie gedurende de wissel. Na heel wat uren, bier, uitreiking van de gouden paarse pik en wat zoekspelletjes verder presenteren we u met gepaste trots bestuur 2014-2015:

Hidde Mattheeuwse – Praeses

Stefan Wesdijk – Ab Actis

Erik Knoops – Quaestor

Mark Duijker – Assessor Intern / Extern

Wij wensen het nieuwe bestuur heel veel succes toe en bedanken uiteraard het vorige bestuur voor al hun toewijding en inzet gedurende het afgelopen jaar.

”Ik betaal helemaal niks meer”

Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Op 19 juni 2014 is dan eindelijk de dag dat Kay van der Zwan op mag voor zijn afstuderen. Dat was voor velen even spannend, maar voor Kay zeker niet. Ja, of hij wel een acht zou halen. Als hij om klokslag 14.00 uur start aan zijn verdediging weet hij te melden dat deze massaproductie slechts een half uurtje zal duren, maximaal. Na 35, 40 en zelf 45 minuten nog steeds geen teken van leven. Zou het dan toch niet goed genoeg zijn? Als hij na 50 minuten naar buiten loopt wacht iedereen in spanning af, maar de oplettende kijker ziet het geniepige glimlachje op zijn gezicht, een acht! Fantastisch Kay, waar zeven jaar studeren allemaal goed voor kan zijn.

Met gepaste trots liet hij de wereld zien wat hij de afgelopen jaren, naast het studeren, allemaal had gedaan voor zijn Curriculum Vitae.

Een jarenlange traditie waar Braque op kan bouwen is dat er een tocht door Tilburg plaatsvind met de huifkar. Hierbij wordt er steevast vanuit gegaan dat Kees een tikkeltje laat is of de tractor niet aanslaat. Vandaag wordt deze traditie nog een tikje aangedikt en blijft de huifkar volledig achterwege. Drie bier en een arrestatie later wordt besloten om de tocht af te leggen met het altijd vriendelijke personeel van de Stationstaxi. Maar dit mocht de pret natuurlijk niet drukken. Bij ’t Vaticaan werd als vanouds geklonken op dit heugelijke feit, een feest dat tot diep in de nacht door zou gaan…

Een nieuwe groeiende traditie bij Dispuut Braque is om de oud leden vlak voordat zij met vrouw en kinderen in een snik hete Volvo stationcar richting het zuiden van Frankrijk vertrekken moed in te spreken. Wij wensen de heeren veel succes toe bij een vakantie vol geblèr van kinderen op de camping, geplons bij het zwembad door vrouwen die toch maar beter in de tent hadden kunnen blijven en dagenlang pijn aan de rug van het liggen op half opgeblazen luchtbedden. Voor andere oud-leden die dit succes niet nodig hebben omdat zij genieten van de rust in een appartement aan de Italiaanse Riviera is de LAB-Braque zomerborrel een uitstekende gelegenheid om de banden weer eens aan te halen.

 

Nadat vorig jaar de SS Roterdam werd aangedaan, had de organisatie dhr. Quist besloten om dit jaar met beide benen op het vaste land te blijven en kon het heldiale collectief afreizen naar‘ Beachclub WOW’ te Scheveningen. Onder het genot van zon, zee, strand, 800 japie’s en liters witbier werd er op niveau bij gepraat. Omdat goed eten belangrijk is, werd er een flinke barbecue neer gezet en kon het heldiale collectief goed uitbuiken op de lounge banken. Dat ‘beachclub WOW’ weet waar ze de gemiddelde braquer mee tevreden kan houden bleek wel uit het andere publiek dat de olijke strandtenthouder had weten te regelen op het terras. Een modellenclubje dispuut met vrolijke vrouwen kan natuurlijk nooit kwaad. Waardoor menig braquer rood aanliep.

Zoals u weet wordt elke succesvolle borrel uiteindelijk afgesloten met nog wat soepele dansmoves en de ‘beeksma’ op de populaire hitjes, daarom werd uiteindelijk het centrum van onze hofstad nog aangedaan. Dat men hier de Brabantse gezelligheid niet kent is ons inmiddels ook bekend, een hoop vuilniszakken, hardstyle feesten, nee’s en kleerkasten kon uiteindelijk met de laatste trein terug worden genomen en terug worden gekeken op een geslaagde dag!

Heeren van LAB bedankt!

 

 

Donderdag 12 juni, de 163^ste dag van het jaar, de dag van Summer in the City, maar ook de dag dat dhr. Beek tijd had gevonden om tussen de dinertjes door af te studeren. Nadat Beeksma’s scriptie begeleider zijn e-mail had geprint met een iMac afstudeercijfer had medegedeeld kon er met recht worden gesteld dat Vincent Victor Beek is afgestudeerd met een keurige 7,5! Nogmaals Chapeau! Zelden is Vicky zo blij geweest en dan te bedenken dat hij nog niet eens chips op had.

 

Uiteraard ging Beeksma gehuld in groene Tommy polo Apple shirt, ballet tutu en de nodige spek richting Kees zijn huifkar. Ware het niet dat Kees in al zijn enthousiasme waarschijnlijk twee keer de ringbaan heeft gepakt om vervolgens met een ruim Brabants kwartiertje later te verschijnen op de Campus. Dit mocht echter de pret niet drukken en de nodige biertjes werden gedaan in ’t Vaticaan om vervolgens de dag geheel in Beeksma stijl af te sluiten met een rietje en een emmertje.

 

”Aaaaah, spek!”