T.H.D. BRAQUE

We schrijven 2018!
De derde zaterdag van het nieuwe jaar was weer aangebroken en hier moest uiteraard het
glas op geheven worden! De Heeren van zowel LAB als Braque waren bijeengekomen in het
chique Qlubhouse te Tilburg voor de Nieuwjaarsborrel. Bij binnenkomst in dit moderne pand
wierp menig LAB’er even een vlugge blik op zijn agenda om te kijken of de Nieuwjaarsborrel
niet was verward met de bedrijfsborrel, maar na het zien van de bekende truien wist men
dat dit het juiste adres was.

Dhr. Molenaar mocht Praeses for-a- day spelen, aangezien Praeses Kaufmann helaas
speechangst had ziek was. Na wat gestamel van de Klooienboeven was het aan Praeses LAB,
dhr. Niekoop, om het jaar weer krachtig samen te vatten. Dhr. Niekoop was gelukkig erg te
spreken over de afgelopen Dies. De desbetreffende commissie zuchtten opgelucht en heeft
wegens daverend succes de cabaretvoorstelling voor volgend jaar al vastgelegd! Ook werd
Dhr. Van de Pol, sterspeler van het Braqueriaanse zaalvoetbalteam, even in het zonnetje
gezet door dhr. Niekoop na diens ijzersterkte optreden met het zaalvoetbaltoernooi. De
vechtersmentaliteit van El Pollo Calvo werd beloond met een prachtige gouden miemelbokaal. Zijn poging om deze in te wisselen bij Tsjark the Shark en zijn BL omlaag te krijgen viel helaas in het water. De klooien waren zowaar zo attent zichzelf even voor te stellen aan de Heeren die hun spa goud betaalden om zich daarna weer de hele avond aan de bar te nestelen.
Dat Rambam ook alles over ons Heldiale dispuut boven water wilde krijgen bleek
overduidelijk uit het feit dat de barvrouwen waren uitgerust met de nieuwste
opnameapparatuur en de foto’s en video van onze prachtige borrel door de desbetreffende
infiltranten snel verspreid werden. De alleraardigste dames zagen aan het einde van de
avond ook wel in dat het leven van een lid een prachtig bestaan is. Helaas voor Rambam zijn
wij nu twee aspirant-leden rijker en zullen de dames alles wat op deze avond is gebeurd
noch ontkennen nog bevestigen.
Een goed aantal bakken en hoorcolleges van dhr. Van Tankeren over Football verder was het
tijd om de stad in te duiken of nog even een gemixte salade bij Hassan te halen voor het
slapen gaan!

“Als de organisatie van de dies dit jaar een vrouw was geweest, had Camiel Eurlings haar op dr bek geslagen.”

Do 28 december, 20:00

LAB wist op bezoek bij de leden van Braque diep in de extra tijd een remise te voorkomen. De ploeg onder leiding van Cabrina van Veen leek af te stevenen op een bloedeloos gelijkspel, maar door een lage schuiver diep in de blessuretijd van El Classico de Miembros werd de eindstand bepaalt op 11-10 in het voordeel van de senioren.

Op het veld van stadion T-Kwadraat moest het allemaal gaan gebeuren, de jonge honden van Braque zouden de doorgewinterde atleten van LAB wel even laten zien wie de baas was. De afgelopen jaren was de uitslag van deze annuele traditie ver van te voren al bekend en wilde zelfs William Hill zich niet wagen aan een quotering hoger dan 1,01 voor de thuisploeg.

Kort voor aanvang werden de opstellingen door de stadionspeaker verkondigd. De BALlers vingen aan met bekende namen als Jansen, vaandeldrager Niekoop en Benjamin Achmed. Een verassende naam voor ieder was de recent getransfereerde Poolse spits Marcelski Frelink, voorheen uitkomend voor Wisła Kraków. De ogen van menig scout waren afgelopen jaar op hem gericht maar na een beweeglijke transferperiode heeft Frelink er toch voor gekozen te verkassen naar de historierijke club uit Tilburg. In de basis van de Heldenzonen waren een aantal wijzigingen gedaan door manager Matthews. Zo ontbrak de inmiddels niet weg te denken sluitpost Thibaut Koektois in verband met een uitlening aan de Texas Aggies en is de veelbelovende jeugdspeler Luke Shawf toegevoegd aan de selectie. Verder werd er gerekend op bekende namen als libero Meulenhose, Martin Nimzone en Zwitserse kapitein Kaufmann om het klusje te klaren.

Om 20:00 stipt klonk het eerste fluitsignaal en kon 120 minuten aan atletische hoogstandjes aanvangen. De BALers begonnen sterk lieten de jeugdige ploeg van Matthews werken voor hun centen. Al snel viel de eerste treffer in het net van de thuisploeg en was het wachten op gepast antwoord. Waar het aan de ene kant rabonas van mediterrane voorhoedespeler Matthias el Pollo Calvo regende, was er bij het andere doel veel roering om gouden trio, de MSN van de Lage Landen. Met de fysiek van Nijhouse, de snelheid van Brewers en de precisie van Fonk heeft Noorse doelman Pølp vele malen de bal uit het netje mogen vissen. Toch wist Braque weerstand te bieden en beving de stand een minuut voor tijd het bijna Carnavaleske 10-10. Met de laatste seconden aftellend op het scorebord wist Achmed de bal bij Jansen in de voeten te spelen en met meer geluk dan wijsheid wist hij deze bal tussen de palen te werken. De Hail Mary van Braque volgde snel hierna maar na een bloederige scrimmage klonk de zoemer en moesten de jonge Goden toch hun meerder erkennen in de Routiniers. Eindstand, 11-10.

Nee, dat is geen spellingsfout omdat u als onbetrokken Platoon wederom een ALV van onze vereniging hebt gemist en nu hoopt op een resumé van het besprokene. Het tegendeel is waar. De ALW is een set dagen waar u als buitenstaander nooit aan zult deelnemen, omdat u de finesse en het elan toch niet zult kunnen waarderen. Wat heeft u nu precies gemist dan? Het Actieve Leden Weekend, nerd.

Na het zwoegen op de proefwerken tentamens van het eerste semester is er niets beters dan het geleerde uit de grijze massa te ziften met een overvloedige hoeveelheid alcohol. Dat feest begon donderdag met het sluitfeest, waarvoor de Pascie een thema had uitgekozen waarop men welgeteld twee outfits kon dragen het uitsterven van Callette niet meegerekend. Dat Braque aan laatkomende nithorders een broertje dood heeft is bekend, maar dat het andere proletariaat der Plato een borrel met elkaar moet regelen voor een verenigingsavond is u misschien nog niet ter ore te gekomen. Gelukkig was het Heldiaal Collectief en dispuut vriendengroep Primus er wel op tijd (ze dachten namelijk dat het bier gratis was). Zodoende werd tot 11 uur de zaal gevuld door een groep verkleed als buschauffeurs, iets wat op Flinstones moest lijken en twee ongemakkelijke klooien te lui waren geweest om überhaupt verkleed te komen. Gelukkig had de NOVIET zijn vogeltrek naar het zuiden afgebroken en herenigde zich weer met een dispuut als een man van de wereld, een globetrotter die alles had gezien behalve vrouwen. De aspiranten deden een dansje van geluk wegens dit heuglijke feit.

Gelukkig was het Assessor Nijmeijer Molenaar gelukt om een borrel te regelen voor het kerstreces en verwelkomden de dames van Keiretsu ons in hun schitterende aanbouwschuur. Het bier en de dames waren heerlijk en omdat dat menig Braquer nerveus maakt moest er aan een stuk door buiten nicotine worden geslurpt. Een fles rum werd soldaat gemaakt en snel trapte men naar de bekende HeuvelGallery, alwaar de feuten van de Watergeuzen ons verwelkomden met de meest waardeloze playlist sinds Rapper Sjors zijn intrede heeft gedaan in de muziekwereld. Om te compenseren voor Kwakson Sipmeijer besloot zijn bestuur aan het netwerken te slaan en wilde ideeën voor borrels in het nieuwe jaar te pitchen. De Keiretsu-vrouwen hielden ons zo lang in het oog dat het zowaar lukte om een foto te maken en menig lid zag zijn kans schoon om de dames dan ook maar niet meer uit het oog te verliezen de rest van de avond. Met het oog op kerst zullen we niet verder in details treden.

Om 9 uur ’s ochtends stond men de volgende dag weer op, ofwel omdat je kater een sprintje naar het toilet verlangde, danwel omdat Hidde op je deur stond te bonzen omdat het eindelijk zo ver was. Kerst kwam namelijk vroeg dit jaar voor Odde, die al maanden listige gerechtjes aan het uitproberen was en meer tijd besteedde op de site van de Sligro dan aan zijn tentamens. De Braque Elite Avond stond  namelijk voor de deur en de beste man sopt als over zijn kruk als hij die woorden hoort. Kaviaar, duiven kwarteleieren, Manhattans, honingtaarten en nog meer delicatessen waar uw moeder zelfs voor haar meest ambitieuze kerstdis niet aan durft te beginnen. Een smaaksymphonie zou een understatement zijn, en Kwak werd er zo licht van in zijn hoofd dat hij de rest van de avond niet meer recht heeft gelopen. Men besloot het verhaal over het kind waarvan Snorlax Weber binnenkort zal bevallen te vertellen in de stad en kortstonds na de Boeka te hebben uitgespeeld vonden deze wijze mannen, moe en afgepeigerd na 3 dagen gesneuveld te zijn, hun bed.

“Was ze een Aboriginal?”

Veel studenten mogen het maar eenmaal meemaken, maar prominenten als dhr.
Mattheeuwse, dhr. Verhofstad en dhr. Duijkerman stonden alweer voor hun tweede mijlpaal.
Confronterend? Ja. Maar deze doorgewinterde pilsvogels zouden zich in deze drie weken vol strijd
ontpoppen tot rolmodellen voor alles wat daarna kwam. De rest van de aan lager wal geraakte strijders
volgden gedwee het baken van licht dat deze monarchen tentoonspreidden in een verder maar grauw
kader.
Het een en ander begon nogal tam. De prelude van het Lustrum was in de vorm van een openingsfeest
niet echt heel spectaculair. De fraaie lustrumdassen maakten echter (samen met het feit dat de
vatsquad club er al een paar heftige uurtjes op had zitten bij de hertjes van Luna) veel goed. Op de
receptie mochten wij na een behoorlijk karige presentatie dan de almanak ontvangen. 5 jaar Plato
samengevat in een kleurrijk zwembroek boek, de weg omhoog leek ingeslagen.
Wij hebben in het recente verleden ook via dit medium vaak forse kritiek geleverd op het vermogen van
onze CV om fatsoenlijke activiteiten neer te zetten. Maar ere wie ere toekomt: het Lustrumbestuur
heeft een aantal puike feesten neergezet. Zo ook het fustenfeest, confetti, feest en iedereen die er
moest zijn was er. Ik denk dat de stal zelden zo druk is geweest op een intern partijtje. Hulde!
Rico tegen Badr, David tegen Goliath, Hidde tegen studiepunten en Matthijs tegen deurwaarders. Aan
epische 1 op 1 gevechten hebben we bij Dispuut Braque geen gebrek. Toch is er daar een aan
toegevoegd, onze enige echte beul stapte namelijk de ring in. Niet om het als Sluwe Strijder op te
nemen tegen de neofieten, maar om met zijn magere worstenbroodjescorpus Stefan W. even een les
Maaskantje te geven. Het een en ander liep niet geheel volgens de planning met als gevolg dat we
binnenkort een biertje gaan drinken met onze kauwgomkleurige vrienden. Zin aan!

De apotheose van het Lustrum was uiteraard het Gala. Een prachtige externe locatie waar we helemaal
met de bus naartoe moesten! U kunt zich wel voorstellen hoe erg onder de indruk wij waren toen we na
20 kilometer alweer stopten bij een locatie die een kwart van de aanwezige Braquers al eerder bezocht
had. Tip voor de volgende keer: ‘Boer Goossens’. Is maar 5 minuten langer met de auto en het schijnt
dat je daar wel wat te eten krijgt. Enfin, ‘gratis’ bakken vouwen in rokkostuum is altijd wel vermakelijk
en het duurde dan ook niet lang voor het spraakwater zijn tol begon te eisen. Na middernacht stonden
overal waar je keek vrouwen ofwel te huilen of te braken, terwijl Hidde er niet eens bij was. Toen
vestjeslikker Weber in de bus echter ook zijn eigen Kodakmomentje had was het wel klaar met de pret.
De heeren gingen op huis aan en konden tevreden terugkijken. Boven verwachting; 546.

“Kunnen we niet gewoon een vluchteling aanbieden?” 

Diep in de temporale kwak kwab van de hersenen bevinden zich de amandelvormige amygdala, sterk verbonden met de cortex orbitofrontalis en ventromediale prefrontale cortex. Als onderdeel van het limbisch systeem is deze kern van neuronen verantwoordelijk voor de verwerking van obscene, tegenzin oproepende prikkels en de regulatie van angst. Ieder mens heeft er in principe twee, maar dat alles wist u als lezer natuurlijk allang. Dat Heldiaal Heerendispuut Braque gisteren het medisch wonder mocht aanvaren hoe iemand reageert die dergelijke negatieve prikkels ontvangt reageert als zij niet twee, maar waarschijnlijk wel een stuk of 8 amygdala’s in zijn grijze massa hebben zitten, wist u misschien nog niet. Dat kan natuurlijk maar een iets betekenen: er zijn weer klooien gesignaleerd!

Gestotter, gehakkel en gestamel waren meer regel dan uitzondering als in het hoofdje van de aspirant weer een overschot neuronen zich geen uitweg wist. En dan vroeg je hem alleen vriendelijk wat hij nou precies kwamen doen op zo’n maandag avond. Dat het allemaal ontzettend lastig was en er nog veel werk aan de winkel is staat als een paal boven water. Na veel ongemakkelijke stiltes en een lied waarvan je oren gaan bloeden heeft Mees Janssen zijn klooienshirt in ontvangst mogen nemen.

Klooi, succes komende tijd!

Daags na het fenomenaal succes dat ‘Groot Feest’ heet, waarop enkele novieten zich van het andere plebs hebben kunnen distingeren, differentiëren zo u wilt, vond het uiterst fraaie vervolg op de eerste borrel der T.H.D. Braque plaats. De vereremerkde sjaars die hun flesje bruis toen al  over een paar Conserva’s heen leegspoot kregen een kans het dispuut der disputen en haar perikelen minutieus te leren kennen.

Een symfonie van kruidige spijzen, gerijpte wijnen en Unoxsoep uit zak sloeg de visiterende sjaars in het gezicht bij het moment van binnenlopen. Volgens de overleveringen was zo de ervaring op de Nijver, dat men ook wel kent als het Klooienpaleisch of die toko waarvan het geen jaren maar maanden meer zijn dat hij in de fik vliegt. Onder andere bekent van Zaag’s creatieve vuilnisbelt werkhoek en het feit dat je in hoeken daar etensresten van zou vinden die zelfs de ratten straal voorbij lopen. In de waanzin van het eerste uur is daar toen al een noviet gesneuveld, stante pede was dit niks voor hem.

Nee, dan de Joris. Een huis waar veel op valt aan te merken, maar waar soep wordt gemaakt van pompoenen en vaker afwas wordt gedaan dan er mensen afstuderen bij PIOT.  Maar bovenal, een huis waar één illustere geest huist. Bacchus, Odde, Olvin, Mr. Matthew, de Nestor, onze elysische Hidde. De man die ’s ochtends al op de fiets zat om voor een maandsalaris snerpend hertenvlees te kopen. Die de belichaming is van de Tele-2 spreuk: ‘Niet omdat het moet, maar omdat het kan’, en dit uit door een bel wijn in zijn nek te gieten, met een kattenshirt aan onder snoeiharde techno in de keuken tot excellente dis bereidt. Goed eten is immers belangrijk, zo luidt het gezegde.

De donkerrode bakken spa Cranberry (ha-ha) werden achterover geslagen met hetzelfde heilloze tempo waarin het aantal vrouwenleden bij Plato afgelopen jaar is afgenomen. Men verzamelde bij de stamkroeg waar we immer verzamelen wanneer we niet op Plato resideren: Stoffel Slagroom, waar het bier rijkelijk vloeit en het personeel net zo sociaal toegankelijk is als Baldo. Onze Kees reed voor en met LAB deden we de plek aan waar we sinds ledenheugenis Plato-debutanten aan de tand voelen en hun dictie, taaluiting en eloquentie examineren. Verhalen over wildwaterbanen en walk-of-kwakshame’s passeerden de revue, brommend nagevorst door leden van weleer.

Eenmaal terug in de Kruikenstad had Conserva zich bereidt getoond hun persoonlijke FEBO, liefkozend DBS genoemd, open te stellen aan de leden. De Bacotrein vertrok nog eerder dan Tuba op de eerste borrel en ware het niet voor Anne Engels, die met haar afgrijselijke gekrijs iedereen op de grond schreeuwde, had men er misschien niet eens hoofdpijn van aan overgehouden. Het frituurvet droop uit de kraan en het speeksel droop van de kinnen van menig lid en niet veel later werden de eerste pandapunten weggescholden. Uw scribent zal zich verschonen van uitlatingen over verdere buitensporigheden en uitwassen, had je er maar bij moeten zijn pik.

Conserva, Keessie, waarde novieten, ontzettend bedankt voor een schitterende avond!

“Kut, ik heb mijn telefoon en onderbroek bij haar laten liggen”

Dat Braque en clubjes uit Nijmegen een betere combi zijn dan Simon and Garfunkel, Ben en Jerry, Willy en de Zaag en zelfs Hidde en dwangbuizen moge ondertussen duidelijk zijn. Waar bij de Heeren van het zwart witte ensemble vaak wordt gezocht naar spectaculaire novieteiten, bleken een aantal tradties niet weg te denken uit de jaarlijkse activiteitenkalender. Zo werden de dames van genootschap Vonk overgevlogen uit het verre Noviomagus en werd de rosé zowaar weer eens een keer koud gelegd. De Assessor deed zijn wekelijkse rondje Solow en zo werd er er weer een ‘Red de Borrol met Braque pakket’ op de kop getikt.

Dat er van te voren al wat bakken spa roze werden genuttigd om de nodige moed in te drinken spreekt voor zich en zodoende dat de Heeren bij aankomst van het vurige genootschap al dubbel zagen. Met een aantal vrouwen dat zou voldoen om 3 korfbalteams, 6 AZC’s en zelfs de balzaal van Dhr. Meulenbroek mee te vullen, waren de Heeren voor de verandering eens in het ondertal. Dat mocht de pret niet drukken en zo waren er dubbel zoveel overgeslagen vonken, dubbel zoveel vurige dialogen en dubbel zoveel bakken roze Jenever voor de Senator de Ridder. Waar buiten nog even de lokale flora en fauna werd bewonderd, waren binnen mensen druk aan het ragecagen alsof er een peper in hun red cup gevuld met melk reet zat.

Alsof dat nog niet alles was, werd een oude bekende van de Leden des Levensch traditiegetrouw weer aangedaan. De meest befaamde trekker-chauffeur van het Zuiden had ons vereerd met een bezoekje op zijn veredelde paard en wagen. Wat dozen roze spraakwater werden mee de huifkar ingetrokken en het feestje door de binnenstad kon losbarsten! Na wat hete hitjes, vlammende dancemoves en brandende verlangens was het vuur nog lang niet gedoofd en werd het feestje verder voortgezet op PMHT. Wat hier nog de revu heeft gepasseerd is geschiedenis en zullen de aanwezigen in kwestie zich om een goede reden niet meer kunnen heugen. Was u erbij, dan kunt u hier vast aan relateren. Was u hier niet bij, dan was u vast een Front bestuurder die verloren had met steen-papier-schaar bijzonder sip.

“Gaan we in die tractor naar het hockeyfeestje?”

Het licht brandt in de soos. De quasi antieke herberg, luisterend naar de naam ‘Het Café’, is weer zwart met wit gekleurd en de glazen bier staan rijkelijk gevuld op de bar. Uit de keuken kronkelt een appetijtelijke, aromarijke geur de zaal binnen waar menig lid van staat te watertanden met op de achtergrond een verrukkelijke chanson van onze eigen Ramses die sierlijk opgaat in de gecreëerde sfeer. Helaas verklapt de titel van dit stuk al het een en ander, maar om deze inleiding nog wat deugdelijker af te ronden zal ik nog even benadrukken dat dit betekent dat het weer tijd was voor de jaarlijkse rendez vous eerste borrel der THD Braque.

Het is dinsdag en de nietsvermoedende neofieten besluiten, ondanks hun aankomende tentamenperiode, toch om de tijd van 16:57 uur uiterst serieus te nemen. Onstuimig stroomden de delegatie kersverse Platonen het café binnen om hun debuut te maken als ‘eerste borrel genodigde’.

Onverhoeds wezen alle neuzen dezelfde richting in, nadat Senator Moresman Praeses Kaufmann zijn stem verhief om een ieder te verwelkomen. Om de aanwezigen, tijdens het geblaat, niet op een houtje te laten bijten werden er verschillende culinaire hoogstandjes de ronde gedaan. Dit alles gecombineerd met diverse speciaalbieren, natuurlijk ingeleid door de WvT, om alvast de toon te zetten voor de rest van de avond. De promillages stegen mettertijd aanzienlijk en aangezien de Assessor een redelijke reputatie heeft opgebouwd met zijn gezwijmel de laatste jaren moest de tijd secuur in de gaten worden gehouden. Gelukkig bleek Kwak nog op zijn qui-vive te zijn en gaf het signaal dat de laatste slokken soldaat gemaakt moesten worden. Een blik op de klok verraadde namelijk dat het tijd was voor fase twee.

Bemand met kilo’s bier, een paar treetjes Baco, Hamlaps yolo-nihilistische ‘sgewoonboefman’ New Waveplaten en Luuk van der Pas ontfermden wij ons over een ronkende touringcar waar, voor wat het nog waard is, het Nederlands Elftal en STUKTV nog tijdens hun gloriejaren in werden rondgereden. Geen mens aanwezig die zich dat nog kon herinneren, wat natuurlijk de schuld kan zijn van de WvT, maar wij weten beter. Helaas.
Afijn, de novices hadden zich al aardig aan ons voorgesteld, dus werd het tijd dat zij ook eens louter kennis gingen maken met de leden van Braque. Het was de eer aan Frank en Zaagmans om eerlijke, humane en ook zeker geen vrouwonvriendelijke anekdotes te vertellen per lid, maar aangezien dit niet te doen was werd het tijd voor een pauze. De pauze, oftewel het tankstation festival langs de A2. Wat opvallend genoeg klinkt als een geloofwaardige naam voor een technofestival, maar dat geheel terzijde. Na het afknijpen kon het feest beginnen met vanzelfsprekend de ‘Dom, lomp en famous’ die vol volume uit de buitenboxen werden geknald. Twee mic’s, één kring en tien filmende ‘snapchat story’ telefoons was het beeld langs de snelweg. Het was weer een memorabele editie.

Na dit tumultueuze tafereel werd het tijd voor een iets meer onbezwaarde sfeer. In café De Ebeling te Amsterdam stond een gezelschap oud-leden op ons te wachten. Genoeg tijd voor de nicotineslurpers om de afgelopen anderhalf uur in te halen en natuurlijk voor de sjaars om kennis te maken met de andere kant van Braque, Les Anciennes Braque, de oudledenvereniging. Inmiddels werd duidelijk dat Oranje op miraculeuze wijze het WK toch niet heeft gehaald, dus om dit verdriet weg te drinken besloten we om de bus weer in te stappen en ons over te geven aan de nacht.

Het plaatsje ‘U’ bleek wel te voldoen aan onze honger naar vertier en lopend achter een tipsy navigatie manoeuvreerden wij ons dwars door de domstad. Na een half uur banjeren hadden we ten langen leste de kroeg gevonden waar alle drank was. De uren die hierop volgen staan in onze gedachten beter bekend als de grote zwarte waas. Onze dank aan alle aanwezige sjaars die obstinaat deze formidabele nacht met ons hebben overleefd. Wellicht tot de volgende…

‘Ergens loopt een jongen aan de dingen en zichzelf voorbij…’