Woensdag 3 november was het wederom zover: zo rond negen uur om 20.57 exact werden de uitverkorenen onder de jongste Plato-lichting verwacht te Groot Kafee ’t Vaticaan. Aldaar zou hen niet alleen Tilburgs meest Heldiaal Heerendispuut wachten, maar ook één van de mooiste en meest beslissende avonden uit hun leven!
Groepjes klooien druppelden beetje voor beetje binnen alwaar enkele bescheiden bakken gerstenat de kelen konden doen smeren. Immers, er was een lange avond voor de boeg. Zo’n avond vangt meestal aan bij het begin en zoals bij velen bekend: geen spetterende start zonder een propere speech van dhr. Van der Kroon. Hierbij werd tevens van de gelegenheid gebruik gemaakt om Suikeroom Frank nog eens een eervolle vermelding en een heuse Lustrumalmanak toe te kennen!
Iedereen, voorzien van een nieuwe, up-to-date liederenbundel, dook vervolgens de huifkar naar Huize Hooijen in om wanneer aangekomen een beroep te doen op het voltallig barpersoneel. Lichte regen die op het raam tikt, kaarslicht, twee toiletten en bakken snacks verzorgd door dhr. Mulder: wat wil men nog meer? Wellicht dat de nieuwe garde genodigden zich genoodzaakt voelt om zich even op de juiste wijze voor te stellen. En zo geschiedde volgens oud-Braqueriaans (en tegenwoordig door menig copycat gebezigd) gebruik: de stoel werd naar voren geschoven en de zwart-witte muur nam haar plaats als aandachtig publiek in.
Op deze stoel konden sommigen zich van de jongens onderscheiden, anderen konden hun potentieel wat minder prominent onder de aandacht brengen. Wat zweetdruppels, trillende stembanden en knikkende knieeën later had iedereen zijn zegje gedaan en konden we de balans opmaken: 7 zusjes, waarvan 3 met de juiste leeftijd om voor het eerst een alcoholhoudend flesje ranja bij de Clochard te gaan proeven.
Na enkele uren van gezelligheid, dynamiek en verhitte gesprekken was het dan toch eindelijk tijd om de resterende flessen te ontkurken en aan de terugreis te beginnen. Het eind van een geslaagde avond, vraagt u? Natuurlijk niet. Er moet immers nog gedanst worden! En waar kan dat beter dan feestcafe Philip…
Bij binnenkomst stonden de ingrediënten voor een fraaie finale al klaar: een jukebox, een volledige afgekochte voorraad drank en damesdispuut Conserva dat zich van haar beste kant liet zien. Ondanks de toch beperkte ruimte van de immer sfeervolle kelder kon men volop converseren met bijbehorende armbewegingen (nee, Appelhof was er niet) en zowaar dook er her en der een spaarzaam danspasje op! Enkele bollebozen besloten toch om van hun Ice Tea-kuur af te komen en hun intenties duidelijk te maken door een handvol dames vol te gieten met alcohol. Dhr. Van der Kroon vond het toch nodig om een aanslag op de bankrekeningen van beide disputen te plegen door 6 volle bladen afgeladen met glazen Vodka te bestellen.
Maar aan aan al het moois komt een eind: om 5 uur sprongen de lichten aan en hoorden we het welbekende ‘Piano Man’ aan. Dat het Philip-personeel de ‘kwaaisten’ niet zijn bleek uit het feit dat sluitingstijd ook voor hen een zeer ongedefinieerd en rekbaar begrip was. Na een heuse stijldans van o.a. duo Adriaans-Lagas moest om 6 uur de toko toch eindelijk verlaten worden. Tijd voor de jaarlijkse naborrel, die zeer traditioneel werd bijgewoond en afgesloten door dhr. Niekoop. Nu dient er slechts nog ondervonden te worden wie zich tot het selecte gezelschap mogen rekenen om hun snuffeltijd bij dispuut Braque te kunnen verlengen en nogmaals van zich kunnen doen spreken op de 2e borrel. Bijzijn is meemaken? Dat geldt waarschijnlijk niet voor u. Maar wees niet getreurd, het verslag komt u tegemoet.
Taxi!