De Nederlandsche taal kent verschillende benamingen voor combinaties van woorden die balanceren op de dunne grijze lijn tussen stijlfiguur- en fout. Men spreekt van een pleonasme wanneer een eigenschap, die al onlosmakelijk verbonden is aan het zelfstandig naamwoord, ook vermeld wordt door een ander woord. De houten boomstam, de witte sneeuw, onverzorgde Kjoek, de uiterste limiet. Zo ook de Braque Elite Avond, kortweg BEA, waarbij het Latijnse woord voor ‘de uitgekozenen’ slechts dient te benadrukken hoe iedere avond met het dispuut der disputen is; elitair, lul.
Een gerenommeerde delegatie onder het toeziend oog van dhr. Aarts hoorde de roeping vanuit het dispuut om de drank en spijzen van de avond op zich te nemen en terwijl dhr. Balders menig wijnkelder afstruinde om drank te kopen en kinderen te bevrijden vulde Sociëteit Akedemia zich met hemelse aroma’s die de immer overheersende zweetwasem van twee lustra Platonen bijna wist te overwinnen. Vijf gangen maar liefst stonden te wachten op de Heeren die stipt ongeveer op tijd een uur te laat compleet waren. Een bodem leggen, noemt de onderlaag van de maatschappij dat, terwijl ze het maandelijkse blaadje van de plaatselijke grootgrutter doorspeuren op zoek naar ‘iets verrassends voor komende week’ in de pijnlijke wetenschap dat het toch wel hetzelfde zou worden als wat je het gezin al 15 jaar durft voor te schotelen. Dat het niveau bij het dispuut der disputen hoger ligt dan het kerstdiner bij de vriendin die je eigenlijk niet meer leuk vond maar niet meer durfde te lozen voor de feestdagen zodat je noodgedwongen gesprekken voert over die hippe jongen van GroenLinks terwijl je je erwtjes wat over je bord schuift, moge duidelijk zijn.
Odde’s vrouwtje was terug in het land dus hij had zijn eitjes juist op tijd gelegd om te gebruiken in het aperitiefje, de vis was vettiger dan het haar van Kaufmann en de kaasplank zo uitgebreid dat dhr. Kwakkernoot er spontaan een lactose-intolerantie van zou ontwikkelen om zijn lichting 4 maanden later te vertellen dat hij ‘kaas gewoon niet zo lekker vind’. Geslaagd waren ook zeker de flesjes die Balders met zwichtelen, duistere praktijkjes, handjeklap, mensenhandel en ander onguur clandestien gedrag op de kop had getikt. Toen de Heldikale Praeses om 12 uur het woord nam om zijn geboortedag bijspraak te geven had d’n Assessor al een praatgroepje opgericht over onzedelijke zaken en hield d’n Blobvis een betoog over de zoektocht naar Marrel liefde.
Toen het collectief eenmaal in de stad aankwam en Praeses Neijenhuijs een wonderdrankje dat zijn haar moest laten terugroeien was aangeboden, verraste dhr. De Wit het land door aan te tonen dat Helmond redelijk capabel kan zijn. Toen het zusje van Frenken Brandpunt binnenstrompelde met nog meer 16 jarige meisjes in haar kielzog was de avond compleet en kan het middelste woord in de naam van deze briljante avond even worden vergeten.
‘Ik heb haar drie avonden geneukt hoor, en na een tijdje verdwijnt echt de meeste schaamte.’
