Kleine jongens worden groot. Qua uiterlijk gaat die vlag niet op voor dhr. van Loon, maar ook hij is na zeven mooie jaren afgestudeerd en wel het burgerleven ingerold. Helaas was het voor hem als WvT-protegé niet weggelegd om in de voetsporen van zijn idool te treden en Nestor van het dispuut te worden. Desondanks kan hij tevreden terugkijken op de mooiste tijd van zijn leven, en op deze avond mochten we daar allemaal even van meegenieten.
Allereerst gaf Fractie Front ons (na al die tijd) inzicht in wat Dennis nu een ruim jaar had uitgespookt op de UvT. Samengevat kwam het neer op exact hetzelfde als hij bij Braque had gedaan: kattenplaatjes doorsturen, bier drinken op woensdagochtend, manipuleren, jongerejaars irriteren en overal in slaap vallen. Het enige verschil is dat hij er bij Braque voor moest betalen, en bij Front er zo’n 600-700 euro per maand voor kreeg. U leest het goed, 600-700 euro per maand.
Daarna was het tijd aan de lichting van Dennis om te speechen. Helaas waren beste moaten Koen, Rob, Bart en Chuck verhinderd en moest hij voor een alternatief gaan. Door middel van een screening ging dhr, Stegeman de confrontatie aan, en keerde jammer genoeg geen VOG uit.
Nadat er nog een mooi lied gezongen werd, kon de borrel losbarsten. Uit angst voor wraak van Jansma had Dennis zich de hele avond al achter familie verscholen, maar ontsprong de dans niet. Nadat de fles groen vergif van Front de bodem bereikte, kreeg Dennis van collega en eeuwige student Pechtold nog even een wodka van eigen deeg. Dhr. van der Zwan toonde nog aan een teamspeler te zijn, dhr. Freling probeerde het fust van Mendy op de valreep nog te innen, en diezelfde ‘heer’ Freling plantte nog even een paar prehistorische prenten op de rug van een NAC’er. Hij zal het wel verdiend hebben! Met dat mooie slotakkoord kon Dennis eindelijk, al buikschuivend, naar bed.
“Nouuuuuu… nee.”
