Nacho’s die de hokjes in de Cube als slaapplek behandelen, Moes die voornemens is om dit jaar écht 132 ECTS te halen en talloze wanstaltige geestige rijmpjes voorbij zien komen op je mail met de vraag om koffie te drinken. De doorgewinterde Braquer weet al hoe ver het dan is: de start van een nieuw collegejaar! De start van een nieuw collegejaar betekent uiteraard ook dat de grote klooienroulette vanuit de TSV van start gaat. Het studentenwelzijnsmannetje wist – ter voorbereiding op deze periode – het begrip Astresssor tot ongeëvenaarde hoogtes te stuwen. Gelukkig bleek bij de disputentochten al snel dat hij overal aan had gedacht: gore olijfjes, borrelnootjes met nog minder smaak dan Klink op de eerste borrel en Quen Is dat Peter Gillis yu als sabreur – het bleek allemaal tiptop in orde. De mannen hadden zodoende drie lauwe avonden gehad en nodigden op de donderdag – ditmaal zonder gezeik over een Habiba – een select gezelschap uit voor het moment dat het kaf van het koren wordt gescheiden: de eerste borrel!
Op het Plato-kamp konden enkele genodigden ter voorbereiding op de borrel nog verder kennismaken met een speciale groep Braquers voor het moment suprême daar was. De genodigden leerden ongetwijfeld veel positiefs over de Heeren, zoals dat Snof zich nog steeds niet te oud voelt om het gezellig te hebben met achttienjarigen en dat GTC-papegaai Moes Marraparra hét voorbeeld is van hoe je je als Braquer inzet voor commissies. Het kon dan ook niet anders dan dat vanaf 17:47 stipt de eerste borrel een gezellig karakter kende. Het werd zelfs nog gezelliger toen we aan de lauwe speciaalbakken konden beginnen. Ieder biertje kent uiteraard haar eigen verhaal en op imponerende wijze wist de Limburgse spebikoning dat aan iedereen kenbaar te maken. Bier is bij Braque echter slechts een doel middel en geen middel doel. Om dat duidelijk te maken mochten de genodigden hun meest amusante verhaal tentoonspreiden. Conclusies: sjaars hosselen nog steeds in verscheidene zuipgehuchten, willekeurige huisbewonert geeft geen fuck om de blauw en een andere huisbewonert nam letterlijk en figuurlijk de benen op een discutabel moment.
Gelukkig konden we na de conservaties op grote hoogtes door naar een écht amusant onderdeel: de huifkar van Keesie. Strrrrrruuuuuudel kon zijn geluk niet op toen hét voorbeeld van de moderne techniek voor de KB verscheen na enige vertraging. Een halve minuut later was hij echter weer in mineur toen Kees besloot zich bijna klem te rijden in de ghetto van de Korvel onze gezellige buurt. Eenmaal ontsnapt uit de smalle straatjes ontstond er een bizarre borrel op de huif; de wandelgangen zeggen zelfs dat stuntpiloot Stift een koprol heeft gedaan! Door al het springen op allerlei bangers en dat gare carnavalsnummer dat A12-feut Oek opzette stonden de maagjes van iedereen echter ook op springen. Gelukkig was de Gele Muur reeds gearriveerd om ons te voorzien van snackshifts en een draaiboek van zes pagina’s en konden we met een gerust hart de blacklight borrelruimte betreden. De KB had door haar donkere karakter wat weg van een escape room waar Brum drie wc-stortbakken zou kunnen slopen uur verdwaald in zou kunnen raken, maar gelukkig wist iedereen relatief gemakkelijk zijn of haar draai te vinden. Klink en Oek draaiden helaas de verkeerden kant op, maar de rest genoot van de vodka ranja energy en de originele hitjes van de P. Tot slot was Braque gelukkig dat de laatste kamer van de zomer nog werd gevuld en kon iedereen met een bonzend gerust hart naar bed toe. Genodigden, bedankt voor jullie komst en mogelijk tot de tweede borrel!
‘’Is dit de eerste keer voor jou?’’