Op deze regenachtige, doch zonnige zondagmiddag viel er wat te vieren: het feit dat ons hartelijke, kneuterige kikkerlandje bevrijd is van al wat kwaad is. Vandaar dat het Studenten Bevrijdingsfestival op de planning stond. De leden raapten hun mooiste paardje kledij achter het schot vandaan en maakten zich klaar voor een overheerlijke combinatie van een lunch en een borrel op de zuipschuur het immer schone KorenBloempje. De Helden hadden de eer verkregen om met de mooie dames van A.T.E.A.T. te borrelen – u zult uiteraard begrijpen dat het Heldiale gezelschap streng had geselecteerd tradities in ere hield.
Waar de borrel om 14:00 afgetrapt zou worden, bleek dat naast het te kleine subclubje Braquers tevens de dames zich hadden vergist in de afgesproken tijd. De eerste drie kwartier werd er weliswaar met een handjevol mannen en één vrouw over koetjes en kalfjes gediscussieerd; hierna kwamen gelukkigerwijs de overige jongedames binnen. In eerste instantie werd onbegrijpelijk gereageerd op de ongewassen scheenbeschermerlucht die gelijktijdig binnenkwam en als een soort chemische reactie onze nasale verstoppingen deed verdwijnen. Echter bleek dit door de rest van de o zo sportieve leden te komen die waren teruggekeerd van een spannende pot hockey (‘Vo). De borrel kon nu echt van start gaan!
Of toch niet? De dorstige Helden kwamen er ietwat laat achter dat de nieuwe biervaten ook een nieuwe aansluiting nodig hadden, wilden wij onze uitgedroogde paardjes de dorst laten lessen. Gelukkig wisten een paar alcoholisten wedstrijdstudenten met een goed geheugen zich te herinneren dat er een aantal weken geleden een ontzettend gezellige borrel had plaatsgevonden waarbij er liters aan gin-tonics waren geconsumeerd. Marrelke en Officier Molotov tilden de gevaarlijke alcoholische versnapering ditmaal zelfs naar een hoger niveau met spulleke koude tonic druiven.
Voordat er überhaupt een verlaat startschot gegeven kon worden, werden de keeltjes al gauw besmeerd met GT’s. Wat door veel leden en ledinnen werd onderschat, was het alcoholpercentage die deze naïeve drankjes met zich meebrachten. Na een uurtje stonden velen al ondersteboven. Miske was “apelam bink” en vergat steeds na het inschenken van een nieuw glas dat hij water nodig had. Zo schonk hij het meermaals in het glas van Floyd, wat hem uiteindelijk fataal zou worden. Men hield zich in de zonnige tuin bezig met suïcidale drankspelletjes interessante conversaties en de pret kon niet op.
Na de altijd zo geweldige speech van Tja’rko en uitwisselingen van de borrelcadeaus werden de fietssleutels in de sloten gestoken en begon men aan een levensgevaarlijke fietstocht. Toch kwam iedereen heelhuids aan bij het SBF en kon er gedanst en gesjanst worden. Ook al was het geluid zo ontiegelijk hard en het bier bijna twee keer zo duur als op de gemiddelde zuipkeet, het was de gezelligheid die de overhand had. Helaas had de GT-borrel er flink ingehakt en resteren er voornamelijk aanzienlijk veel zwarte gaten in de weggezopen hersenen intelligente breinen van menig Held. Er werd gedronken, op de maat bewogen, speeksel uitgewisseld, braaksel uitgewisseld en vooral gevierd dat men vrij is. Na een uurtje of elf was het einde helaas aangebroken en trok iedereen huiswaarts. Croque besloot nog even heel snel langs zijn “billentelefoontje” te gaan, Floyd was zo “BG” dat hij als een kip zonder kop elk – misschien wel, misschien niet wetende wie het is – vrouwelijk contact berichtjes begon te sturen en “Free Koevoe” was vergeten hoe hij moest fietsen en de stoep een dikke kus gaf. De oogjes werden door allen toegedaan en een legendarische dag ging zo hard voorbij dat zelfs snoepende Zaag zou applaudisseren. SBF, tot volgend jaar!
“Jullie lied is langer dan de speech van jullie Praeses!”