Donderdag 19 februari. Ondanks dat het collectief nog niet helemaal was bijgekomen van de carnaval, stond de volgende activiteit alweer voor de deur. En wat voor eentje… de jaarlijkse Braquantie! 14 man sterk meldden zich iets na tienen op station Tilburg. Nadat Berlijn vorig jaar uitstekend was bevallen, werd er dit jaar wederom koers gezet richting onze oosterburen. Onder de hoede van reisleider dhr. de Wit en mister Braquantie dhr. van Oosterhout ging de reis ditmaal naar havenstad Hamburg. Na een slordige zeven uur treinen zonder enige spanning of opspelende aders werd Hamburg heelhuids bereikt.
Eenmaal aangekomen in het hostel en de bedjes geïnstalleerd te hebben, werd het tijd om op pad te gaan! Wat doet men wanneer men zich in Duitsland begeeft? Juist ja, men bezoekt de lokale Hofbräu te München. Zelfs Beeksma is nog even langs gekomen! Na enkele liters werd besloten koers te zetten naar het paradepaardje van het Hamburgse uitgaansleven: de Reeperbahn. Na een heuse speurtocht kroegentocht door allerlei knusse horecagelegenheden vond men het welletjes en werd besloten het echte nachtleven in te duiken. Donkere kelders vol welwillende 16-jarige meisjes, goedkoop bier en snoeiharde techno. Tel deze ingrediënten bij elkaar op en het was dan ook een wonder dat er deze avond geen jokers zijn ingezet.
Een Braquantie zou een Braquantie niet zijn als er geen tal van bezienswaardigheden bezichtigd worden. En dus was het zaterdagprogramma bomvol. Er moest immers wodka cultuur gesnoven worden! De reisleiding had een tocht voorbereid met als hoogtepunt de Duitse variant van Madurodam. Dit kon echter niet iedereen bekoren en de naastgelegen bar bleek iets meer in trek. Na een paar rondjes bier en schnaps für allen, zat de schwung er direct weer in.
Nadat ook dhr. Dingemans het juiste schoeisel gevonden had, kon de avond anfangen. Zoals gebruikelijk, ging het collectief op de trein met de metro. De Reeperbahn werd wederom onveilig gemaakt. Dhr. de Wit voelde zich als een vis in het water aangezien deze buurt veel overeenkomsten heeft met ‘zijn’ Helmond en zou daarom wel even laten zien hoe alles in zijn werk gaat. De ene na de andere duistere tent werd vereert met een bezoekje. De klooien vonden het spannend, maar het leidde niet tot een hoogtepunt. Met het geld nog op zak, maar wel een aantal illusies armer keerde men vervolgens rustig huiswaarts.
Dag 3. De nasleep van de vorige avond zat er bij sommigen nog goed in. Al kwam het er bij sommige ook goed uit. De middag verliep rustig. Het begrip stilte voor de storm was meer dan ooit van toepassing. Om vier uur stipt moest er namelijk weer gepresteerd worden. De Hofbräu stond weer op het programma! Nadat op donderdag al aangetoond was uit welk hout men gesneden is, gingen nu alle remmen los. De halve liters waren niet aan te slepen. Zelfs de lokale bevolking wist niet waar men het zoeken moest.
Nadat de halve hanen, de varkenspoten en de schnitzels verorberd waren, was het tijd om het nachtleven in te duiken. Het was een avond die men met hangen en wurgen tot een goed eind heeft weten te brengen, maar ook een avond waarin duidelijk werd dat: Willy een uitstekende wingman is, lege kamers behoorlijk prijzig kunnen zijn, Q Auschwitz heeft overleefd, de Reeperbahn-vrouwen mannen te lijf gaan met het enthousiasme waar zelfs de gemiddelde Feyenoord-hooligan nog wat van kan leren, dhr. Neijenhuijs een Surinaams accent heeft, Donny een paar schoenen armer is en dat je een Iers meisje nooit alleen moet laten douchen..
Aan al het moois komt een eind, zo ook aan deze Braquantie. Na drie legendarische dagen keerde men volledig gesloopt, maar voldaan én met trui huiswaarts.
“Ga gewoon weg!”
