Ronduit vervelend. De meest nare en afschuwelijke tijd van het jaar is weer aangebroken en T.H.D. Braque deelt natuurlijk ook in deze depressie. Ondanks de tot nog toe zachte winter valt er her en der een door smog bevuilde vlok sneeuw en de gebruikelijke dagelijkse Nederlandse hoosbui. Het draagt allemaal bij aan die tijd van het jaar van weinig eten en vooral ook weinig drinken, van pure verveeldheid en algehele malaise: het jaarlijkse vasten. Gelukkig kunnen we die tijd van vasten goed inluiden door te zorgen dat het bier, worstenbrood en schrobbelèr niet zal bederven, door ons in die vier weken tot aan Pasen nog even aan de laatste resten te kunnen laven.
‘Het wordt sowieso carnaval’. Het preek een aantal weken geleden op de Facebook die onze vereniging rijk is. Op deze manier wordt de Scriptor Domus wel erg makkelijk gemaakt om dit schrijven van een klein beetje humor te voorzien. Echter, gemakkelijk is het niet bij THD Braque, we zullen u dus de nodige grappen over de CV besparen.
Een goed begin is de tweede helft, en zo begonnen op de vrijdag enkelen aan hun eigen versie van de ‘3 uurkes vurraf’. Met een paar bellen wijn in de nek vertrokken de Bodie en cohorten naar de stad die eindelijk de periodetitel in de wacht wist te slepen Breda. Toen dhr. Wesdijk, God hebbe zijn ziel, iets later arriveerde en de bui al zag hangen, besloot hij wijselijk zich middels een schrob of 10 naar het niveau van dhr. Frenken te drinken. Na een tijdje bleek Dansen bij Jansen zonder Jansen toch ook niet groot genoeg voor Kapitein Koek, en nadat de vriendin van Jansma ons de kroeg uit had gekeken konden we echt plezier gaan maken. Ellenlange rijen dwongen ons echter in de richting van een soort NAC Breda/Satudarah-onderkomen waar ze om een voor ons onbekende reden de Tilburgse carnavalskleuren niet echt wisten te waarderen. Gelukkig bleek café Walkabout nog net zo’n supertoffe kroeg als vroeger en konden we ons daar de hele avond nog vermaken… Dat weg terug naar huis is altijd een uitdaging. Gelukkig hoeven we niet allemaal richting Tilburg te vertrekken om de nacht door te komen.
Omdat affeseere nu inmoal gin seer doet, hijsen we ons op dag 2 weer op, zetten we de schouders eronder en rechten we de rug, om vervolgens weer lekker deur te zakken in Lampegat ‘de gekste’, zoals ze het daar noemen. Niet gek zoals dhr. Collignon maar eerder een soort ‘prettig gestoord’, zoals dhr. Mattheeuwse. Zo trekt het gezelschap weer naar het Pullman toilet, uiteraard aangevoerd door de kampioen van Eindhoven, kind aan Stratumseind en Don Quichot van Braque (doordenker): dhr. Van der Maat. Dhr. de Mos staat aldaar te wachten met zijn paars doorbloedde knoepert van een toeter, om handtekeningen bier uit te delen aan de paar mensen die hem herkennen. Ondanks de frisse bries die door de optocht waait en ondanks de paparazzi van Omroep Brabant, is de sfeer uitstekend. Ter lering en vermaak wordt er ook nog een lezing van Bavaria gegeven en schittert dhr. Courbois maar eens door afwezigheid. Zoals gebruikelijk belandde dhr. van Loon weer eens in standby-modus en zes snackbars en loempiakramen later vond hij het toch wel tijd ‘om maar eens wat te gaan eten’. Koek en kompanen hielden de eer hoog door nog even in Lampegat te blijven, terwijl de rest zich bij de Braque/Conserva-borrel voegde in de Jebbus, ook gezellig!
Als een K3-zangeres die Johan Cruijff vertelt of hij met een ruit op het middenveld moet spelen, zo commandeerde Praeses Teringventje men om dit jaar een mooie traditie te doorbreken: namelijk d’n Opstoet dit jaar eens te aanschouwen bij het mooiste gemeentehuis van Nederland. Gelukkig had hij geregeld dat de Willem II-bus met selectie en Arjan Swinkels ook aanwezig waren. De passief-agressieve houding van dhr. Van Oosterhuizen kwam hier maar weer eens aan het licht, en al gauw had hij het aan de stok met een invalide vrouw, die haar armen als benen had verkleed. Ook de provocaties van de man met de pyramide-schoenen lieten het bijna uit de hand lopen, gelukkig kon de boel gesust worden. De gehele occasion-collectie van garage Mosselveld kwam zoals ieder jaar weer voorbij en gelukkig was er ook een wagen die een paar blikken bier uitdeelde.
Nadat het klooiengespuis het collectief zich op het podium had genesteld, de constante bierstroom door klooi en co aangesloten was en het rookgordijn voor het podium opgetrokken was kon de rest van de middag vergeten worden. Toen het bier gezakt was er later op de avond zelfs nog ruimte om binnenhuisarchitect te spelen bij de Slagroom, en een handje te helpen bij Brandpunt.
De mooiste dag van carnaval geschiedt uiteraard bij Hoevelaken linksaf, waar we helaas direct slecht nieuws kregen: door stevige woei kon de optocht geen doorgang vinden. Gelukkig geen reden om niet alsnog midden op straat met enkele luttele sixpacks te gaan staan kijken naar wat er gebeurt. Een dweilorkest onder de bezielende leiding van Jan ‘de man met de harp’ Kruijt, werd er een flinke feeststemming neergezet. Er was zelfs nog ruimte voor dhr. Frenken om a capella zijn eigen toekomstige carnavalshit er doorheen te jagen. Helaas sleurde het zusje van Meul ons al gauw weer weg voor een heuse kroegentocht! Met het tempo waarin Willy vrouwen zijn kamer in sleurde, vlogen we van kroeg naar kroeg om uiteindelijk in de kroeg te belanden waarvan we ieder jaar denken dat het ‘t Pumpke is. Alhier vonden we alles wat we nodig hadden: een DJ voor onszelf, een Nijmeegs dispuut voor onszelf, een prive-garderobe, een kippenklooi en een paar handige afschuimspatels. Gelukkig hebben we geen foto’s meer.
Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier hier. De gehele Cuijkse middenstand had zich opgewarmd voor hét carnavalsevement van Noord-Oost Brabant, de Elfkroegetocht. Na 2016 kan de Kuuksekroegetocht de naam ‘tocht der tochten’ dragen, dit mede bij gebrek aan een Elfstedentocht de afgelopen 20 jaar. Om 11.00 begon de dag met het klassieke telefoontje naar dhr. Verhofstad die voor de gelegenheid besloot om de dicatuur van de meerderheid te doorbreken en deze meerderheid geheel volgens traditie te laten wachten.
Zonder tafel, klooien, meters, munten, rookdoos, ontbijt én bier begon de dag onder een afdak. Het klooiengilde wist na 90 minuten afzien de welverdiende munten te bemachtigen en daarmee werd het startschot van de dag gegeven. Het hemelwater kwam met de zelfde gang naar beneden als gallen jegens de Praeses in een gemiddelde vergadering. Dit mocht de pret van dhr. Meulenbroek echter niet drukken en vierde hij carnaval zoals in beginsel bedoeld was. Tjoerdt, Tjaardt, Tjeerdt Tsjøærdtq, Tsjøærdt had zich, solidair aan de thuisblijvers, de gehele dag zorgvuldig droog gehouden. Dhr. Neijenhuijs stelde zich daarom schappelijk op toen het menneke geen hamburger had en bood hem een bak aan. Toffe peer! ’s Lands langste polonaise liet zich de gehele dag onderbreken door de stromende regen waardoor elke kroeg van de binnenkant kon worden bekeken. Dhr. Kaufmann had gelukkig voldoende gezelligheid mee naar binnen genomen om de hele dag meer door te kunnen. Draken werden de tafel op en af gejaagd. Dhr. Van Munnen was volledig in de wolken en besloot op eigen houtje maar met wat borreluitnodigingen te strooien.
Tot slot werd koud en verkleumd het Tilburgse aangedaan en kon er terug worden gekeken op wederom een succesvol volksfeest.
“Pilsvogel!”
