We schrijven 5 november 2015. Slechts een select aantal eerstejaars was waardig bevonden om nogmaals met het Heldiaal collectief te komen borrelen. Waar voorgaande jaren het eerstejaars gespuis nog last leek te hebben van een borrel op de vooravond van de onze, bleek ditmaal dat vooral de andere borrels het moesten ontgelden. Acht frisse heren mochten zich om stipt 17.30 melden op huis waar voor ieder kilo’s varkenshaas en een ferme lik knolraappuree een culinair hoogstandje was bereid om de avond mee te beginnen.
Na een goed gesprek en een paar flessen glazen port kon het gezelschap zich richting huifkar begeven. Het is jammer te noemen dat bijna elke club zichzelf tegenwoordig eenmaal per introperiode in een dergelijke veewagen laat hijsen of pretendeert na twee jaar van een jarenlang gebruik te kunnen spreken. Echter stond Kees gelukkig traditiegetrouw klaar met de ‘Champions League’ onder de huifkarren. Dat men van Europa’s nummer één in een dag af kan zakken naar een te kleine en overvolle ‘Jupiler League’ bleek later die avond. In de huifkar werd maar weer duidelijk hoe goed de band tussen het huidig kader en het LAB dhr. Van Tankeren is. Nadat dikke tetten, kartofelsalad de bekende liederen ten gehore gebracht waren, werd de lustum-liederenbundel gepresenteerd en kon er koers gezet worden naar Brabants gezelligste feeststal.
Aangekomen bij Hooijen werden de heren sjaars verwelkomd op de eerste tweede borrel door de Praeses. Zoals alle jaren was er aan het interieur niets gewijzigd en stond de stoel weer op zijn plek. Na onverstaanbaar gestamel, Dorus van Mosselveld die toch nog even wilde melden dat hij bij de radio werkt, strijdliederen van FC Zwolle Ultra’s en klooien die vonden dat de oud-leden maar even hun gemak moesten houden kon dan eindelijk de staldeur achter ons dicht getrokken worden en werd er terug gereden naar het veilige gebied binnen de ringbanen.
Hier werd geborreld met de dames van Conserva. Zoals elke borrel met de gele vlek betaamd stond links een Conserva zuur te kijken, zocht rechts een ander alweer toenadering bij de heren sjaars en werden er kledingstukken vernietigd uitgewisseld. Omdat de Assessor te druk was met het zoeken van bevestiging op zijn interne zaken besloot de Quaestor zijn licht te laten schijnen over het externe beleid. Ergens diep in de nacht vond café Slagroom het wel welletjes en werd er verder geborreld op huis bij Conserva. Dat het niet nodig was om nog liters goud in te slaan maar dat men genoeg had aan slechts tien liter Bacardi bleek uit de bleke gezichtjes van de ‘autistenclub’ de dag erop. Chaos, ongenodigde klooien en de bacotrein passeerden nog enkele luttele uren de revue, maar daarna was het toch echt tijd om collectief de Conserva bedjes op te zoeken.
“In één zin samengevat: Ik heb een wijf geneukt.”