Het vierde lustrum van de TOCK is achter de rug en wat was het een ongelofelijk succes. Na een helse opbouwdag van veertien uur waar de Helden zich verplaatsten in de rol van Poolse aspergestekers, kon men om twaalf uur ’s middags het veld openen voor alle gasten Conserva. Op basis van de klachten van vorig jaar, had de commissie een hoop verbeteringen toegepast. Zo stond er achter de rosébar een sopje mocht MDB er ‘s nachts weer een kliederboel van maken, is er riet toegevoegd aan de zijkanten van het veld om Rintje niet meer te laten gluren naar voetballende veertien-jarigen en is er een zes meter brede poort toegevoegd om ook Oek Maas toegang te geven tot het terrein. Het lukte zelfs papa Kemps zonder problemen zijn portemonnee door de poort mee te krijgen. Laatstgenoemde hoopte eenzelfde act te zien als het ringwerpen bij USC en kocht daarom direct de grootste fles om er wat uitdaging aan te geven. Uiteraard bleef het voor dhr. Kemps die middag niet bij één 3L fles.
Na een hectische klopjacht op een muntendief en een nóg hectischer croquettoernooi, won in beide de gedoodverfde winnaar: LAB (a.k.a. zij die de regels begrijpen verbuigen). Ondertussen zat Flaire al te bubbelen in hun kleedkamer en werd het hoog tijd om de tentdeuren te openen. Terwijl eenieder zijn best deed men naar de tent te jagen, stond Mast, die vanwege zijn absentie tijdens de op- en afbouwdag vervelende taken zou krijgen, ondertussen al een paar uur met zijn maten rosé te kappen.
Toen eindelijk iedereen de tent was ingestroomd en de plaskruizen waren overstroomd, kon het feest beginnen. Tijdens het optreden van Flaire kwamen er al snel vermoedens naar boven dat zij hun bubbelbuisjes hadden doorgeslikt en vastzaten als verstekelingen in hun slokdarm. Gelukkig trok instaslet Yes-r de sfeer weer recht met zijn volmaakte show van ware klasse. En na een vruchtbare afterparty was het rond 1 uur tijd om het bed ballenhok op te zoeken.
“Alle sneuneuzen die nu nog op het veld staan, jullie zijn heel triest!”