Veel studenten mogen het maar eenmaal meemaken, maar prominenten als dhr.
Mattheeuwse, dhr. Verhofstad en dhr. Duijkerman stonden alweer voor hun tweede mijlpaal.
Confronterend? Ja. Maar deze doorgewinterde pilsvogels zouden zich in deze drie weken vol strijd
ontpoppen tot rolmodellen voor alles wat daarna kwam. De rest van de aan lager wal geraakte strijders
volgden gedwee het baken van licht dat deze monarchen tentoonspreidden in een verder maar grauw
kader.
Het een en ander begon nogal tam. De prelude van het Lustrum was in de vorm van een openingsfeest
niet echt heel spectaculair. De fraaie lustrumdassen maakten echter (samen met het feit dat de
vatsquad club er al een paar heftige uurtjes op had zitten bij de hertjes van Luna) veel goed. Op de
receptie mochten wij na een behoorlijk karige presentatie dan de almanak ontvangen. 5 jaar Plato
samengevat in een kleurrijk zwembroek boek, de weg omhoog leek ingeslagen.
Wij hebben in het recente verleden ook via dit medium vaak forse kritiek geleverd op het vermogen van
onze CV om fatsoenlijke activiteiten neer te zetten. Maar ere wie ere toekomt: het Lustrumbestuur
heeft een aantal puike feesten neergezet. Zo ook het fustenfeest, confetti, feest en iedereen die er
moest zijn was er. Ik denk dat de stal zelden zo druk is geweest op een intern partijtje. Hulde!
Rico tegen Badr, David tegen Goliath, Hidde tegen studiepunten en Matthijs tegen deurwaarders. Aan
epische 1 op 1 gevechten hebben we bij Dispuut Braque geen gebrek. Toch is er daar een aan
toegevoegd, onze enige echte beul stapte namelijk de ring in. Niet om het als Sluwe Strijder op te
nemen tegen de neofieten, maar om met zijn magere worstenbroodjescorpus Stefan W. even een les
Maaskantje te geven. Het een en ander liep niet geheel volgens de planning met als gevolg dat we
binnenkort een biertje gaan drinken met onze kauwgomkleurige vrienden. Zin aan!
De apotheose van het Lustrum was uiteraard het Gala. Een prachtige externe locatie waar we helemaal
met de bus naartoe moesten! U kunt zich wel voorstellen hoe erg onder de indruk wij waren toen we na
20 kilometer alweer stopten bij een locatie die een kwart van de aanwezige Braquers al eerder bezocht
had. Tip voor de volgende keer: ‘Boer Goossens’. Is maar 5 minuten langer met de auto en het schijnt
dat je daar wel wat te eten krijgt. Enfin, ‘gratis’ bakken vouwen in rokkostuum is altijd wel vermakelijk
en het duurde dan ook niet lang voor het spraakwater zijn tol begon te eisen. Na middernacht stonden
overal waar je keek vrouwen ofwel te huilen of te braken, terwijl Hidde er niet eens bij was. Toen
vestjeslikker Weber in de bus echter ook zijn eigen Kodakmomentje had was het wel klaar met de pret.
De heeren gingen op huis aan en konden tevreden terugkijken. Boven verwachting; 546.
“Kunnen we niet gewoon een vluchteling aanbieden?”
